[Fic Bigbang]..The Synchronize

ลำดับตอนที่ #12 : :EP: 11 You're My... (100%)

 EP: 11 You're My...



5 นาที



10 นาที




20 นาที





ซึงฮยอนลุกขึ้นจากโซฟา

เดินตามเข้าไปในห้องที่จียงเดินเข้าไปก่อนหน้านี้



ร่างสูงเดินไปนั่งลงบนเตียง จียงที่คลุมโปงอยู่ขยับตัวหนีแทบจะทันที


"นี่...โกรธอะไร"



"..."


"ลุกขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่องน่า"

"..."



"จียง..."



"..."


"อย่างี่เง่าน่า"



"อุ๊บ!"
ซึงฮยอนแทบจะยกมือขึ้นมาบังไม่ทัน

จียงจู่ๆก็ลุกพรวดขึ้นมาแล้วกระชากผ้าห่มโยนเข้าใส่หน้าเขา ร่างบางมีสีหน้าโมโหอย่างเห็นได้ชัด


"ฉัน ไม่ ได้ งี่ เง่า"

ร่างบางพูดเน้นชัดทุกคำ

"แล้วยังไง นายโกรธอะไร หรือโกรธที่นายอยากให้ทำนักแล้วฉันไม่ทำ"

"ชเวซึงฮยอน!!"

"ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้ต้องการแค่ไอ้นี่..."

ร่างสูงว่าแล้วคว้าแขนคนตรงหน้าขึ้นมา

"ไอ้ที่อยู่ในนี้ ...ฉันก็อยากได้..."

มือของซึงฮยอนแตะเบาๆลงไปที่หน้าอกข้างซ้ายของจียง


....ไอ้ของที่อยู่ข้างใน....


ตาของจียงมองเข้าไปในดวงตาคมตรงหน้า




หัวใจของควอนจียงเหมือนมันกำลังกระตุก....


จู่ๆมันก็เต้นแรง....


ทั้งห้องเงียบสนิทขึ้นมาทันที จียงค่อยยกมือขึ้นมาแล้วเอื้อมไปแตะตรงที่เดียวกันกับที่ซึงฮยอนกำลังแตะ


หมอนี่จะหัวใจวายหรือไง




....นี่มันเต้นแรงชะมัด.....




"ไปใส่เสื้อดีๆไป แล้วจะนอนก็นอน..." ร่างสูงว่าแล้วดึงแขนเสื้อกล้ามจียงข้างหนึ่งที่มันตกมาอยู่ตรงไหล่ขึ้นไปไว้ที่เดิม


"...นี่..."


"..."


"เลิกอดทนซะ...."




................................................................




"อ่ะยง พี่จียงฝากมาให้" แดซองว่าแล้วยื่นโทรศัพท์ของเขาคืนให้

"อ่าว พี่เค้าซื้อใหม่แล้วหรอ"

"เออ พี่เค้ากลับบ้านไปแล้วโน่น"

"กลับทำไมอ่ะ นึกว่าจะมาด้วยกันซะอีก" ยงฮวาว่าพลางทำแก้มป่องเป็นเด็กๆ

"ก็.... พี่เค้ามีธุระ ไอ้ห่าเลิกทำหน้าอย่างงั้นเหอะ เห็นแล้วสยองพิลึกว่ะ" แดซองว่าพลางผลักตัวคนข้างหน้าออกไปไกลๆ
 
"เออออออออออออออ"


แต๊งงงงงงง

เสียงดีดกีตาร์แปร่งๆดังขึ้นทันที ทำเอาทั้งห้องเงียบกริบ ยงฮวาตบหัวตัวเองเบาๆแล้วสูดหายใจลึก

"เชี่ยจงฮยอน กีตาร์บ้านมึงเค้าดีดกันแบบนั้นหรอ ถ้าวันนี้มึงดีดเพี้ยนอีกกลับบ้านสี่ทุ่ม พรุ่งนี้ซ้อมแปดโมงเช้านะโ้ว้ยยยยยย"

"อ้าวเชี่ยนี่ กวนตีนแล้วไง" จงฮยอนด่ากลับมาทันที

"พี่ก็เหมือนกันแหละ ถ้าจำเนื้อเพลงไม่ได้ก็กลับสี่ทุ่มพรุ่งนี้แปดโมงเหมือนกัน"
มินฮยอกที่นั่งอยู่หลังกลองตะโกนขึ้นมาบ้าง

"อ่าวๆไอ้เด็กนี่ จะมาด่าพี่อ่ะไปหัดตีกลองให้มันแน่นก่อนน้อง!!"

แดซองมองภาพตรงหน้าอย่างปลงๆ

ซ้อมทีไรพวกแม่งเป็นงี้ตลอดงาน กูลี้ดีกว่า เดี๋ยวแม่งด่ากันครบวงแล้วสุดท้ายมาลงที่กูชัวร์อ่ะ....





..................................................






"อะ ...เทมป์"
เสียงหวานร้องออกมาเบาๆ ก่อนจียงจะเม้มปากตัวเองแน่นจนมันเริ่มจะเปลี่ยนเป็นสีแดงช้ำ


ให้ตาย แค่เลิกอดทนมันยากขนาดนี้เลยรึไง....


"อือ... อ๊ะ...."

ถ้าเทียบกันกับที่บ้านนั่น ...จียงรู้สึกได้เลยว่าหมอนี่เบาแรงลงกว่าเดิมหลายเท่า




อย่ารู้สึกแบบนี้กับฉัน.....


.......








"จียง...."

"อือ"

"เย็นแล้ว ลุกมากินข้าวเถอะ"


ร่างบางลืมตาขึ้นช้าๆด้วยความงัวเงีย ....เผลอหลับไปตอนไหนกัน???


"ไปอาบน้ำไป"

"อือ" ร่างเล็กบนเตียงรับคำเบาๆ ก่อนจะขยับมาที่ข้างเตียงพลางก้มลงหาเสื้อผ้าตัวเอง


"เอาไปซักหมดแล้ว เอานี่ไปแทน"

ซึงฮยอนว่าแล้วยื่นเสื้อผ้าที่พับไว้เรียบร้อยมาให้เขาพร้อมกับผ้าเช็ดตัว




....ของใหม่...

"ไปได้แล้ว" ออกปากไล่อีกครั้ง





จียงเดินออกมาจากห้องน้ำในเวลาไม่นาน

เสื้อผ้าพวกนี้ซึงฮยอนคงออกไปซื้อมาให้เขา .... 

"ฉันไม่รู้ว่านายชอบอะไร..."

"อือ กินได้หมดแหละ แต่ฉันเกลียดกระเทียม"

"..."












"จะดูหนังหรอ?"
จียงถามขณะที่นั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวี ซึงฮยอนกำลังก้มหาหนังในชั้นวางของ

"อือ ...นายอยากดูเรื่องไหนรึเปล่า"

"ไม่อ่ะ ..."



ให้นั่งดูหนัง เขาก็ดูได้


แต่...ถามจริงเหอะ




ทำไมหมอนี่ต้องดูหนังผีด้วย.....




ควอนจียงไม่ใช่คนกลัวผี ...แค่ขี้ตกใจกันเสียงดังๆเท่านั้นเอง....

บ้าชะมัด แล้วจะมากริ๊ดกร๊าด ปึงปังอะไรให้เขาตกใจเล่นทำไมเนี่ย!!!





"เฮ้ย!!!" จียงร้องเสียงดัง ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ตัวซึงฮยอนแทบทันที


"ฮึ้ยยยยยยยยยยยย!!" ร่างบางยิ่งเขยิบเข้าใกล้ แล้วเกาะแขนคนข้างๆเอาไว้



"อี๊~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" 

จียงร้องลั่น ก่อนจะเอาหน้าซุกลงไปกับแขนซึงฮยอน ทำเอาคนข้างๆแทบสะดุ้ง

"อะไรของนาย ขี้กลัวชะมัด"

"ไม่ได้กลัว ...ก็   ...ก็คนมันตกใจ!"

"อือ"


"เฮ้ย!!"

ยังไม่ทันจบคำ ร่างบางร้องอีกครั้งแล้วกระโดดกอดเขา

ซึงฮยอนถอนหายใจ แล้วกดปิดทีวี

"กลัวก็ไม่ต้องดู"

"....ไม่ได้กลัวหนิ" ร่างบางว่าเสียงเบาๆ


"งั้นฉันดูต่อนะ?"


"พอเหอะ"

ซึงฮยอนใช้ตาคมมองไปที่จียงที่ยังคงเกาะแขนเขาแน่น

"นายนี่มันอย่างนี้ทุกที่ มีอะไรก็พูดมาสิ นั่งหน้านิ่งอยู่ได้ กลัวก็บอกว่ากลัว เลิกกลัวเสียฟอร์มได้แล้วน่ะ"

"..."


เมื่อเห็นจียงยังไม่ตอบ เขาคว้ารีโมทก่อนจะกดเปิด


"ไม่ดูแล้ว กลัวก็กลัว!!!!"


"เออ ก็แค่นั้น"



จียงหันขวับไปมองคนตัวโตแทบทันที นี่ตั้งใจให้เขาพูดออกมาใช่มั้ย????


"ดีแล้ว ไม่งั้นใครเค้าจะรู้ได้ไงว่านายคิดอะไร พูดๆมันออกมาก็จบเรื่อง"  หมอนั่นพูดจบแล้วยิ้มที่มุมปาก


บ้าชะมัด




อย่ายิ้มแบบนี้ได้ไหม????




"ถ้านายกลัว ฉันเปลี่ยนก็ได้"
ซึงฮยอนว่าพลางขยับตัวไปทางชั้นวางดีวีดี 

"ไม่เอาหนังผีอ่ะ" จียงเอ่ยบอกเขาเสียงเบาๆ

"อือ"

ร่างสูงเลือกที่จะเปลี่ยนเป็นหนังแนวอื่นแทน เขาและจียงนั่งดูอยู่เงียบๆจนไปได้เกือบครึ่งเรื่อง

ซึงฮยอนรู้สึกได้ว่าหัวของจียงทับลงมาที่ไหล่ของเขา


พอจะหันไปมอง




....ควอนจียงดันหลับไปซะแล้ว...


"จียง..." เสียงทุ้มเรียกชื่อคนตัวบาง

"..."



มานอนตรงนี้ เดี๋ยวได้เมื่อยตายพอดี...


ซึงฮยอนตัดสินใจลุกขึ้นให้เบาที่สุด แล้วค่อยๆอุ้มตัวจียงช้าๆอย่างกลัวว่าจะตื่น

ขายาวสาวเท้าไปเรื่อยๆจนถึงห้องนอน

ร่างสูงวางคนตัวเล็กลงบนที่นอนแล้วห่มผ้าห่มให้อย่างดี








"อื้อ..."

จียงลืมตาขึ้น พลางพลิกตัวขึ้นนั่ง

ทำไมหมู่นี้เขาชอบเผลอหลับไปเฉยๆอยู่เรื่อย ...เป็นอะไรนักหนาเนี่ย

ร่างบางหันมองรอบตัว ไม่มีใครอยู่ในห้องนี้ ...ประตูสีขาวเปิดคาไว้ จียงทำจมูกฟุดฟิดหน่อยๆเมื่อได้กลิ่นหอมลอยมา


คนตัวบางสาวเท้าเดินออกไปนอกห้อง หันไปทางห้องครัว

แผ่นหลังใหญ่ยืนหันหลังให้เขา

ซึงฮยอนกำลังทำอะไรอยู่???



"อ้าว ตื่นเมื่อไหร่"

"เมื่อกี้ ...ทำไรอ่ะ" จียงถามขึ้นมาดื้อๆ ตอนนี้เขาเริ่มจะคุยกับหมอนี่อย่างคุ้นเคยมากขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย

"แพนเค้ก.."

"กินได้แน่อ่ะ?"

"งั้นก็ไม่ต้องกิน ถ้ากลัวนักน่ะ"

"...ชิ"




ท่ามกลางโต๊ะอาหารเช้าที่มีเพียงพวกเขา

จียงดูจะมีความสุขกับแพนเค้กของซึงฮยอนมาก

เอาเข้าจริงไอ้แพนเค้กนี่มันอร่อยชะมัดเหอะน่ะ!!



"เดี๋ยวไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยอ่ะ"

"หือ???"

"จะได้ออกไปข้างนอกไง ฉันว่านายต้องซื้อของ"

"อือ"

"..."




"ก็ดี จะได้มีไว้ใช้ที่นี่" จียงพูดเพียงแค่เบาๆ











ทั้งสองคนเดินเข้าออกร้านเสื้อร้านนี้ ร้านเสื้อร้านนู้น ไปเรื่อย

เรียกได้ว่าเป็นจียงมากกว่าที่เดินเข้าออกแล้วซึงฮยอนเดินตามเขาไปเรื่อยๆ

จียงเป็นคนชอบช็อปปิ้ง ไม่แปลกหรอกที่จะเดินเข้ามันทุกร้าน...




ร้านเสื้อประจำของจียงเพิ่งจะมีคอลเล็กชั่นใหม่เข้ามา

ร่างบางเองก็ให้ความสนใจเป็นอย่างมาก

เสื้อลายเดียวกันแต่คนละสี มันทำให้จียงกำลังคิดไม่ตก


"เทมป์ ขาวหรือดำ"

"หือ??"

"เสื้อน่ะ ขาวหรือดำ"

"ฉันชอบสีดำ" คนตัวสูงตอบไปตามจริง

"สีขาวไม่สวยหรอ?"

"อือ"

"นายนี่มันยังไงนะ มันก็สวยออก" จียงเหวกลับ

"ก็เอาไปสองตัวเลยสิ" ร่างสูงเสนอความคิด

"ไม่เอาอ่ะ เสื้อลายเดียวกันจะเอาไปทำไมตั้งสองตัว"


ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อ เสียงโทรศัพท์ของซึงฮยอนดังขึ้น ร่างสูงขอตัวออกไปรับโทรศัพท์แล้วยื่นการ์ดให้จียง

"เอานี่รูดไปละกัน" ก่อนที่จะเิดินออกไปคุยนอกร้าน




แล้วจะให้ทำยังไง เวลาช็อปเนี่ยมันต้องมีคนช่วยเลือกนะ ไม่งั้นจะดีได้ไงล่ะ!!

แต่หมอนั่นบอกว่าชอบสีดำหนิ...

แล้วทำไมแค่ชเวซึงฮยอนชอบแล้วควอนจียงต้องซื้อด้วยอ่ะ

...


แค่


มันสวยกว่าสีขาวก็เท่านั้นเอง....


"เอาตัวนี้"

จียงหันไปบอกพนักงานสั้นๆ

ร่างบางใช้ความคิดอยู่ครูนึง ก่อนจะหันไปอีกครั้ง






"M กับ L อย่างละตัวนะ..."










ใช่เวลาซื้อของได้ซักพักซึงฮยอนก็พาจียงกลับคอนโด

ร่างบางถือของเต็มสองมือ โดยที่ส่วนใหญ่เป็นถุงเสื้อผ้าราคาแพงทั้งนั้น


ซึงฮยอนหันไปช่วยถือ แต่จียงกลับกระชากถุงกลับ


"อันนี้ ...ฉันถือเองได้"


"งั้นก็เอาอันอื่นมา เดี๋ยวก็ถุงทับตายพอดี"

ร่างสูงวางของลงบนโซฟา จียงเองยืนเก็บของอยู่เงียบๆ




เอาไงดี



ไม่น่าบ้าจี้ซื้อมาเลยอ่ะ



แล้วดันเหมือนกันด้วยนะ คิดบ้าอะไรอยู่วะควอนจียง?????



จียงทำตัวลับๆล่อๆอยู่พักใหญ่จนคนตัวโตอดสงสัยไม่ได้ เค้าเลยถามขึ้นเบาๆ

"ทำลับๆล่อๆอะไรอยู่ นายซื้ออะไรแปลกๆมารึไง"

"ปะ เปล่าซะหน่อย!" ร่างบางตะโกนกลับ ยิ่งดูมีพิรุธมากกว่าเดิม

"หือ?? แล้วทำไมต้องเสียงดังด้วย?"

"กะ ก็.... "

"ไหนเอามาดูหน่อย" ซึงฮยอนว่าพลางจะเอื้อมมือไปหยิบถุง แต่จียงกลับเอาไปซ่อนไว้ข้างหลัง





"นายมีพิรุธแน่ๆควอนจียง"

"ก็แค่เสื้ออ่ะ จะดูทำไม"


"ก็เพราะมันเป็นเสื้อ นายก็เอาออกมาสิ จะทำแบบนั้นทำไม!"



ร่างสูงยืนอยู่พักนึงก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วถามออกมา


"หรือว่านายซื้อเสื้อซีทรูมาใส่???"

"ไอ้ทุเรศ!!" จียงด่ากลับทันที เสื้อซีทรู! จะบ้าหรอวะ!!


ซึงฮยอนอาศัยจังหวะจียงเผลอวิ่งไปตะครุบร่างบางตรงหน้าทันทีแล้วยืนแย่งถุงปริศนากันอยู่นานจะมันใกล้จะขาด


"โอ๊ยยยย ไม่เอาแล้ว อยากได้นักก็เอาไปเลย!!"

ร่างบางตะโกนอย่างเหลืออดแล้วปล่อยให้ถุงไปอยู่ในมือซึงฮยอน





คนได้ไปกลับต้องตกใจ


ไอ้เสื้อนี่มันเสื้อที่จียงเลือกอยู่นานเมื่อกี้


แต่มันมีสองตัว


สีดำ...


"นาย..."


"ก็บอกว่าชอบไม่ใช่รึไง เอาไปทั้งสองตัวเลยไป ไม่เอาแล้ว!!!" จียงตะโกนแล้วก้มหน้า พลางด่าในใจ ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ร่างสูงดึงจียงเข้ามา แล้วพูดเบาๆ

"นี่นายเอาบัตรฉันรูด มันก็ต้องของของฉันอยู่แล้วนี่นา"

"ไอ้!!"



"เวลารูดบัตร มันเสียดอกเบี้ยด้วยรู้มั้ย?"

"แล้วยังไงเล่า ปล่อยเลย ปล่อยๆๆๆๆ" ร่างบางว่าแล้วตีเข้าที่แขนซึงฮยอน







"ก็เอาดอกเบี้ยมาก่อนดิ..."







ไอ้บ้าชเวซึงฮยอน



...บัตรเครดิิตที่ไหน...






เค้าจ่ายดอกเบี้ยด้วยจูบวะ....







"อื้อ เทมป์ ปล่อย"

จียงว่าเสียงเบาแล้วผลักคนตรงหน้าออกไปให้ห่างตัว
ซึงฮยอนที่ไม่ทันตั้งตัวเองเสียหลักเซล้มลงไปนั่งบนโซฟา โดยที่ดึงข้อมือจียงลงไปด้วย

สภาพมันก็เลยกลายเป็นว่าจียงกำลังนั่งอยู่บนตักร่างสูงไปโดยบริยาย

ร่างบางพยายามปัดป้องแต่ดูท่าไม่ค่อยเป็นผลเท่าไหร่นัก

"ไหนนายบอกว่าไม่..." "ไม่ได้บอกว่าจะไม่ทำนี่นา..."

เหมือนซึงฮยอนจะรู้ว่าจียงจะพูดอะไร จึงได้พูดขัดขึ้นมาก่อนแทบจะทันที

ร่างสูงไม่สนใจเสียงคัดค้านจากจียง ยังคงพยายามลวนลามร่างตรงหน้าต่อไป


อีกนิดนึง....


อีกนิดนึงจริงๆนะ.....


ซึงฮยอนรู้ดี





รอให้จียงเครื่องติดก่อน


รอบนี้ใครมาห้ามก็ไม่สนแล้วล่ะ...


ได้ข่าวว่าอึดด้วยนะ...


"อื้อ..."

จียงร้องท้วงอีกครั้งเมื่อโดยจูบเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ ร่างบางเริ่มตอบสนองรุนแรงขึ้นกว่าเดิม

พลางเอาแขนสองข้างโอบรอบคอซึงฮยอนเอาไว้


ซึงฮยอนเองรู้ดีว่าถึงเวลาแล้ว ร่างสูงเอาแขนข้างหนึ่งกอดเอวจียงไว้ด้วยกลัว่าอีกฝ่ายจะหงายหลังลงไปเสียก่อน

อีกมือหนึ่งก็เลื่อนลงต่ำจนมาหยุดที่กระดุมสกินนี่ตัวสวย

ร่างสูงพยายามค่อยๆแกะมันออกอย่างเบามือ ก่อนที่จะรูดซิปลง

ดูๆแล้วตอนนี้ให้ตายจียงก็ไม่ยอมหงายหลังแหงๆ เขาเอามืออีกข้างที่กอดเอวบางไว้ออก

สองมือไล้ลงเข้าใต้สกินนี่หยุดลงที่สะโพกสวย





"ไอ้คนมือไว"

จียงด่าเขาเสียงเบาแล้วจูบต่อ


รอจังหวะคนตัวเล็กเผลอ ซึงฮยอนใช้แรงนิดหน่อยจับจียงพลิกตัวลงไปนอนบนโซฟา

ดูท่าทางร่างบางจะโมโหไม่น้อย แต่ยังคงเก็บอารมณ์เอาไว้ได้ดี


"อย่าโมโหสิ"

"ชิส์"


"อยากสนุกรึยังล่ะ?" ร่างสูงถามเสียงยียวน จียงคิดในใจว่ามันน่าตบชะมัด


"อือ..."


มือใหญ่เลื่อนหยุดลงที่ขอบกางเกงราคาแพงของจียงก่อนจะพูดเสียงทุ้ม





"ก็ถอดกางเกงก่อนสิครับที่รัก...."



..........................................to be con





ไฟนอลโปรเจ็คมาแล้ว!!! เค้าอยากตายยยยยยยยยยยยยยยย


ป๋ายางยังคงสติลบอกว่าตอนหน้าลูกสาวป๋าอีโรติก - -*

ไรท์เตอร์ขอเตือนรีดเดอร์ที่น่ารักเอาไว้ก่อนว่าอย่าจิ้นหื่นไปไกล เพราะฟิคนี้เรท R (ป๋า - เอ็งแน่ใจ??)


เรท R !!!! จริงๆนะ!! (ป๋า - มั่นใจจริงนะเอ็ง // เออ สิป๋า!!!)


จะเอาเม้น จะอ่านเม้น เม้นยาวมีรางวัล อร๊าย~!!





 


 

แม่เสือสาว(?) กับพ่อเสือดาว วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิปู่ มือน่ะมือ เนียนว้อย!!!
 

แปะอีกนิด ป๋า วันนี้ลูกสาวป๋าได้ใจหนูมากอ่ะ ท่านี้!!




55555555555555555555555555555555555555555555+
 

นับถือกางเกงตัวนี้จริงๆ แหกขนาดนี้ยังไม่ขาด (หรือขาดวะ - -*)

เครดิตภาพgif จาก vipfamily_th ค่ะ