Genesis Online :: แหล่งกำเนิดแห่งชะตากรรม

ลำดับตอนที่ #12 : Ruby Of Fire :: Ninth Genesis : ZeeN

Genesis ภาค Ruby of Fire

href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_filelist.xml" /> href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_themedata.thmx" /> href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_colorschememapping.xml" />

Ninth Genesis : ZeeN

                “เอาแบบนี้ล่ะกันนะ!” พีซว่าพลางเชคเครื่องแต่งกายในกระจกอีกรอบ หลังจากที่เขาเลือกชุดง่ายๆอย่างเสื้อยืดคอกลมสีดำลายหัวกะโหลกสีขาว กางเกงยีนขายาวสียีนธรรมดา แล้วเลือกเอาเสื้อคลุมยาวถึงเข่าแบบมีฮูด ที่ด้านอกเป็นสีดำส่วนด้านในเป็นสีเหลืองให้เข้ากับผมสีทองปลายของเขา และสุดท้ายคือผ้าพันคอสีแดงเล็กๆพันเฉียงเท่ห์ๆอีกอันกับรองเท้าคอนเวิร์ทสีดำ-เหลืองหนึ่งคู่

                “นี่ด้วยดีกว่า” พีซพึมพำแล้วหยิบต่างหูรูปกางเขนมาใส่ ไอ้ตอนแรกคิดว่าจะเจ็บเพราะเขาไม่ได้เจาะหูมาก่อน แต่ว่ามันไม่เจ็บซักนิดแถมใส่ได้ง่ายๆอีกด้วย

                พีซยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู คราวนี้นอกจากตัวเลขและเมนูแล้วมันยังมีคำสั่ง เสร็จสิ้นอีกด้วย พีซดูเวลาเสร็จจึงลองกดที่ คำสั่งนั้นดู สภาพรอบกายเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วแบบไม่ทันตั้งตัว เรียกความตกใจเล็กๆน้อยๆจากร่างบางได้เป็นอย่างดี

                จากห้องเสื้อขนาดใหญ่เมื่อครู่บัดนี้เปลี่ยนเป็นห้องเรียนไม้เล็กๆที่มีโต๊ะอยู่ไม่กี่ตัวเสียแล้ว พีซมองไปรอบๆห้องไม้ห้องนั้นก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับชายแก่คนหนึ่งที่ยืนอยู่ที่เคาท์เตอร์ไม้ หน้ากระดานดำที่เขียนข้อความแปลกๆไว้ด้วยช็อคสีขาวว่า

อันกรงล้อวิ่งวน     กลไก
จักผู้ใดรู้แจ้งถึง     แหล่งสาร
ผ่านเลยห่วงเวลา     กาลมา
ดั่งธาราไหลลับ     อับสายตาไป

ชายแก่ผู้มีหนวดเคราสีขาวยาวอยู่ในชุดคลุมสีน้ำเงินให้ความรู้สึกเหมือนมีมนต์สะกดอะไรบางอย่างที่น่าเคารพ แบบเดียวกับพ่อมดระดับสูงทั้งหลายที่พีซเคยเห็นในหนังหรือนิยายทั่วไป

                “ยินดีต้อนรับเข้าสู่ห้องทดสอบสายอาชีพ Casket” ชายแก่พูดกับพีซทำให้คนถูกเอ่ยชื่อสะดุ้งเล็กน้อยหลังจากที่คิดอะไรเพลินๆ “ฉันชื่อ เซนต์โฟดรอท เป็น NPC สำหรับสอบเลือกสาย โปรดนั่งลงเสียก่อนแล้วท่านจงตอบคำถามในกระดาษสีขาวบนโต๊ะด้วยความสัจจริง”

                ได้ยินดังนั้นพีซจึงเดินไปนั่งที่โต๊ะไม้ตัวหนึ่งที่บนโต๊ะมีกระดาษสีขาวเขียนคำถามสำหรับการคัดเลือกอาชีพในเกมเอาไว้ คำถามนั้นแบ่งเป็น2ตอนโดยที่เป็นแบบกากบาทเลือกข้อ ราวๆ10กว่าข้อและแบบสอบถามความคิดเห็นที่ให้บรรยายอีก1ข้อ

                “คำถามบ้าอะไรเนี่ย.......” พีซสบถออกมาเบาๆเมื่ออ่านคำถามข้อแรกที่ถามว่าระยะทาง500เมตรคุณจะไปยังไง โดยมีช้อยให้เลือก คือ เท้า จักรยาน สเก็ตบอร์ด รองเท้าสเก็ต และ ปีก......

                “ระหว่างที่ทำแบบทดสอบสายอาชีพ ฉันจะเป็นผู้อธิบายเกี่ยวกับสายอาชีพแต่ละอาชีพคร่าวๆให้คุณฟัง” เซนต์โฟดรอท NPCชายแก่พูดขึ้นขณะที่พีซกำลังตอบคำถามที่เขาคิดว่ามันโคตรจะงี่เง่าอยู่

“ในเกม Genesis นี้จะมีสายอาชีพทั้งหมด 7 สายตามดาว 6 แฉก แบ่งเป็น
                - สายโจมตีระยะใกล้
                - สายโจมตีระยะไกล
                - สายป้องกัน
                - สายรักษา
                - สายเวทย์มนต์
                - สายคำสาป
                และสายสุดท้ายซึ่งเป็นสมดุลของทั้งหมดคือ
                - สายพิเศษ
                โดยที่คำถามด้านบนจะเป็นตัวเลือกสายของผู้ตอบคำถาม ส่วน1ข้อล่างข้อเดียวนั้น เป็นคำถามที่จะเลือกอาชีพของผู้ตอบคำถาม.....โดยอาชีพจะแบ่งออกเป็น 5 ระดับคือ S A B C D ระดับ C คือระดับปกติของตัวละคร และระดับ S คือแรร์อาชีพ ที่หาได้ยากในเกม” เซนต์โฟดรอทอธิบายพร้อมทั้งชี้กระดานดำที่เปลี่ยนรูปไปตามคำอธิบายเรื่อยๆประกอบ แต่พีซก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาฟังซักนิด เขายังคงตอบคำถามในกระดาษสีขาวสำหรับเลือกอาชีพต่อไปเรื่อยๆ ซึ่งแต่ละคำถามดูจะบ้าบอไปซักหน่อยจนคุณชายสุดฉลาดด้านการเรียนอะไรเป็นวิชาการอย่างเขาถึงกับกุมขมับ......

ถ้าไอ้ศูนย์มาตอบมันต้องทำเสร็จทั้งแต่ 3 นาทีแรกชัวร์........

ข้อมือพีซขยุกขยิกเขียนคำตอบลงข้อสุดท้ายอย่างลวกๆด้วยความเบื่อเต็มพิกัดก่อนจะส่งกระดาษสีขาวที่นั่งเขียนอยู่นานสองนานให้ชายแก่ที่ยืนยิ้มตลอดเวลาหน้าเคาท์เตอร์คนนั้น

“ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ จากนี้ไปขอให้ท่านโชคดี แล้วจันทราจักคุ้มครองท่าน”

พูดจบ เซนต์โฟดรอทก็โค้งให้พีซเป็นมารยาทก่อนจะหลบทางให้พีซเดินผ่านไป ด้านหลังของเขาที่มีประตูไม้เก่าๆบานหนึ่งซึ่งดูท่าว่าจะเป็นทางออกจากส่วนเริ่มต้นของเกมนี้ พีซไม่พูดพล่ามทำเพลงอะไรก็เดินออกไปโดยประตูบานนั้นทันที

ด้านนอกที่พีซออกมานั้นเป็นทุ่งหญ้าสีเขียวขจีมีผู้คนกำลังเอาอาวุธของตัวเองฟาดไปยังสัตว์ประหลาดที่ดูท่าทางคล้ายกับตุ๊กตากิ้งก่าขนาดหย่อมเดินไป เดินมาทั่วพื้นที่ ราวกับความฝันทั้งที่ปกติมันน่าจะอยู่แค่ในหน้าจอมอร์นิเตอร์เท่านั้นแท้ๆ แต่ที่นี่ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างมันยิ่งกว่าภาพ 3 มิติ แต่มันคือ4มิติที่เขาได้เดินเข้ามาเหยียบจริงๆ

สายลมอ่อนๆพัดผ่านตัวของพีซไปทำให้เสื้อคลุมยาวสะบัดไปตามแรงลม เขาหันไปด้านหลัง ประตูที่พาเขามาที่นี่หายไปแล้วเหลือเพียงความว่างเปล่าและทุ่งหญ้าสุดลูกหูลูกตาที่มีตุ๊กตากิ้งก่ากระโดดไปกระโดดมาเต็มไปหมด พีซหรี่ตา ลงอย่างใช้ความคิด ก่อนที่เขาจะทดสอบคำสั่งที่เด็กสาว NPC บอกมา

“ Get Book ” พีซพูเบาๆแต่นั่นก็ถือเป็นคำสั่ง หนังสือปกสีดำปรากฏต่อหน้าของพีซ เขาจึงเปิดดูว่ามีอะไรบ้างไหมที่ให้มากับ ID ด้านล่างสุดของหนังสือโชว์วงเงินที่พีซมีอยู่ขึ้นตัวเลข 10,000,000 Jell เขายิ้มมุมปากเมื่อเห็นวงเงินมากมายที่ได้รับมาจากการชนะพร้อมกับไอดี ในหนังสือนอกจากเงินแล้วก็ยังมีมีดสั้นเล็กๆธรรมดาๆที่คาดว่าน่าจะมีให้สำหรับทุกไอดีเป็นการ์ดอยู่ด้านในเพื่อเริ่มต้น พีซจึงหยิบการ์ดใบนั้นออกมาแล้วรวบมือเก็บเพื่อให้หนังสือตรงหน้าหายไป

“Crack” พีซออกคำสั่งอีกครั้งทำให้การ์ดในมือที่เขียนหัวการ์ดว่า ‘มีด’ กลายสภาพเป็นมีดธรรมดาขนาดพอดีมือ แล้วจึงยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมากดดูเมนูว่าที่ตอบคำถามไปจะได้สายไหน ข้อสุดท้ายที่ตอบไปส่งๆนั้นก็เพราะยังไงID เขาก็ล็อคอาชีพ S Class อยู่แล้วไม่จำเป็นต้องใส่ใจอะไรนัก

ขอให้ได้สายโจมตีระยะไกลทีเถอะ........พีซคิดในใจคงเป็นการซวยสุดๆแน่ๆถ้าเขาจะได้สายรักษา ป้องกันหรือคำสาปอะไรเถือกๆนั้น พีซคลิกเข้าไปในหน้าเมนูที่ถูกฉายออกมาจากนาฬิกาเหมือนในการ์ตูนแล้วข้อมูลที่ขึ้นโหลดดิ้งก็เสร็จสิ้น อาชีพที่พีซได้คือ  Creator นั้นทำให้คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันเป็นโบว์ขนาดย่อมกลางหน้าผาก

อาชีพอะไรฟ่ะ.....คำถามแรกที่เข้ามาในหัวขณะที่เห็นชื่ออาชีพ เขาไม่ได้โง่ขนาดไม่รู้ว่า Creator นั่นหมายถึงผู้สร้าง แต่อาชีพแบบนี้มันทำอะไรได้ล่ะ.......เขาเลื่อนสายตามายังสายของอาชีพนั้นโชคดีที่มันไม่ใช่สายรักษา ป้องกัน หรือคำสาป แต่ก็โชคร้ายที่มันไม่ใช่สายโจมตีระยะไกลแน่ๆแถมยังไม่ใช่เวทย์มต์หรือโจมตีระยะใกล้อีกตังหาก

........แน่นอน...............สายที่เหลือสายเดียวนั้นล่ะ

สายพิเศษ........

พระเจ้าเถอะ เขาคงโง่เองที่ตอบคำถามพวกนั้นไปส่งๆ ถึงสายจะดูหรูเพราะไม่ใช่สายที่ได้กันง่ายๆแถมยังเป็น สายพิเศษระดับ S Class อีกตังหาก มันดูเวอร์สมกับเป็นพระเอกนิยายจริงๆ แต่หากการที่ได้มาทั้งที่ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไงก็เหมือน ไก่ได้พลอยนั่นล่ะนะ สู้ได้สายกระจอกๆไปยังดีซะกว่า

นี่ล่ะที่เรียกว่า ซวย ของแท้

พีซถอนหายใจก่อนจะเปิดหน้าต่าง Skill เผื่อจะช่วยให้เขารู้อะไรได้บ้างเกี่ยวกับอาชีพนี้ สกิลแรกที่มีให้พีซอัพคือสกิล Create ซึ่งคำอธิบายสกิลก็มีแค่สั้นๆง่ายๆว่า ‘สามารถสร้างสิ่งของจากจินตนาการขึ้นมาใช้ได้แต่ของสิ่งนั้นจะไม่สามารถเปลี่ยนเป็นการ์ดได้ และสิ่งของนั้นจะมีระยะเวลาคงอยู่ตามเลเวลของสกิลและค่า Luk ของตัวละคร วิธีการสร้างสามารถทำได้โดยกดใช้สกิลแล้ววาดสัญลักษณ์ดาว5แฉกกลางอากาศ’

พีซกุมขมับอีกครั้งแต่ก็ต้องถอดใจ ยังไงยังไงอาชีพนี้ก็คงทำอะไรไม่ได้ตั้งแต่แรกแบบนี้แน่นอนอย่างน้อยๆก็คงต้องเก็บค่าประสบการณ์จากมอนสเตอร์ไปอัพก่อนนั่นล่ะนะ คิดดังนั้นพีซจึง ลดนาฬิกาลงก่อนจะกระชับมีดในมือให้พอดีกับอุ้งมือแล้วกวาดสายตาไปรอบทุ่งหญ้าที่ดูกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา

ยังไม่เคยแทงใครหรือแทงอะไรตายด้วยแฮะ......มันก็คงเหมือนๆกับตัดกระดาษล่ะมั่ง....... พีซคิดแล้วมองไปที่ตุ๊กตากิ้งก่าเดินได้ตัวหนึ่งในทุ่งหญ้า

เอาว่ะ...........

+---------------------------------------------------------------+

» Back to save point
                   Log out
                   Exit

“Back to save point โว้ย........” พีซจิ้มตอบคำถามตรงหน้าอย่างหัวเสีย รอบข้างตัวเขาจากทุ่งหญ้าเขียวขจีตอนนี้มีเพียงความมืดเคว้งคว้างเหมือนที่เข้ามาตอนแรก กับตัวอักษรเรืองแสง3คำสั่ง

มาถึงตัวแรกสู้ปุบก็โอเวอร์ปับ........ก็เพราะว่าเอามีดไปปักไอ้ตุ๊กตากิ้งก่าเดินได้แล้วดึงไม่ออกเหตุผลงี่เง่าดีแท้ แต่มันก็ดึงไม่ออกจริงๆ เกมนี้มันโหดไปแล้ว.......เอามีดปักเข้าไปในมอนสเตอร์ที่นี่อย่างกับเอามีดปักไปในเนื้อไก่สดๆ.....ให้ความรู้สึกใช่เลยแต่ต่างก็ตรงที่มันเป็นไก่ยังมีชีวิตนั้นแหละ

แบบนี้มันเข้าข่ายฝึกอาชญากรชัดๆ!!

พีซเดินในเมืองซึ่งเป็นจุดเซฟอัตโนมัติของพวกที่เริ่มเกมใหม่อย่างหัวเสีย สายตามองหาซื้อของอะไรก็ได้ที่ทำให้เขาเก็บเลเวลได้โดยไม่ต้องเขาไปโจมตีในระยะประชิดเพื่อปักมีดลงตัวมันอีกรอบ

“เฮ้ๆ พี่ชายหาของอยู่เหรอ” เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งเรียกทำให้พีซหันกลับไปมองที่มาของเสียงตามสัญชาติญาณ “พี่ชายหาของอยู่สินะ อาวุธ เครื่องป้องกัน อาหาร หรือของใช้ล่ะพี่ชาย”

“............” พีซมองหน้าเด็กสาวตรงหน้าที่เตี้ยกว่าเขาอยู่มากพอควรแล้วหรี่ตาลงอย่างพิจารณา เด็กสาวผมสีม่วงเข้มซอยด้านบน ด้านล่างมัดรากไทรเป็นจุกยาวไว้ด้านหลัง มองหน้าพีซแล้วยิ้มแบบแม่ค้าให้เขา

“ไม่...” พีซตอบไปปัดๆ ใช่ว่าเขาจะเป็นพวกมือใหม่หน้าโง่ขนาดโดนแม่ค้าหลอกขายของเหมือนพวกมือใหม่ปกติธรรมดาหรอกนะ

“โถ่ๆ พี่ชายของฉันดีจริงนะ มีทั้งของที่ได้จากมอนสเตอร์แล้วก็ของจาก NPC แถมถูกด้วยล่ะ” เด็กสาวเห็นพีซทำท่าไม่สนใจจึงเดินมาขวางหน้าแล้วใช้คำสั่งเรียกหนังสือออกมาโชว์ของในหนังสือให้พีซดู

“สนใจไหมพี่ชาย”

“เกมนี้เพิ่งเปิดเมื่อ3-4ช.ม.ที่ผ่านมามีของเยอะขนาดนี้เป็นพวกได้ไอดีพิเศษจากการแข่งสินะ” พีซพูดเปรยๆให้อีกฝ่ายรู้ว่าที่จริงเขาก็เป็นคนได้ไอดีพิเศษเหมือนกันจะได้เลิกเซ้าซี้ขายของกันซักที

“อ้าวนายก็เป็นคนได้ไอดีพิเศษหรอกเหรอเนี่ย ไม่น่าถึงไม่สนใจจะซื้อเงินเยอะก็เงี่ยอะน้า~” เด็กสาวพูดเซงๆแล้วรวบมือกลับทำให้หนังสือเก็บการ์ดหายไป “ก็ว่าแล้ว ว่ามีกลิ่นของหายากติดตัวนาย เป็นพวกระดับ A Class สิท่า”

จากการวางท่าเรื่องจะขายของของเด็กสาว ทันทีที่ได้ยินว่าพีซเป็นคนที่เข้ามาด้วยสิทธิพิเศษเหมือนกัน เปลี่ยนมาเป็นการเดินตามคุยแบบเรื่อยๆกับพีซแทนซะอย่างนั้น

“ก็ไม่เชิง ว่าแต่เธอมาเดินตามฉันทำไม” พีซตอบปัดๆจะบอกไปว่าเป็น S Class ก็ไม่อยากจะสานเรื่องยาวสักเท่าไหร่ เขาเองไม่ใช่พวกชอบอวดประกาศศักดาตัวเองอยู่แล้วด้วย

“ก็มันไม่มีอะไรทำนี่ เกมนี้เป็นเกมที่เล่นยากชะมัด เหมือนจริงเกินไป” เด็กสาวบ่นทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจแต่พีซก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปถึงในใจจะคิดแบบเดียวกันก็เถอะ “นายเลเวลเท่าไหร่แล้ว”

“1...” พีซตอบกลับอย่างไม่ได้ใส่ใจ

“งั้นไปเก็บเวลกัน ฉันมันสายคำสาปแถมเป็นอาชีพแบบผสมสารอีกตังหากไม่ใช่พวกคำสาปแบบร่าย เลยเก็บเลเวลลำบาก แล้วนายล่ะ”

“สายพิเศษน่ะ....”

“เยี่ยมแฮะ!!!!! สายพิเศษ A Class นี่สุดยอดนะเนี่ย” เด็กสาวทำตาวาวเมื่อเห็นพีซตอบคำถามได้สายพิเศษ ทั้งที่ตัวพีซเองกลับคิดตรงกันข้าม “นายไอดีอะไรฉันจะได้เม้มเอาไว้”

“Casket” พีซตอบผ่านๆ

“อืมๆ เป็นชื่อที่ดีนะ ฮ่าๆ ส่วนฉัน ZeeN ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการล่ะกันนะแคสเก็ต” ซีนยิ้มให้ซึ่งดูยังไงมันก็เป็นแค่รอยยิ้มการค้าขายของพวกแม่ค้าเท่านั้น ไม่ได้มีความจริงใจปนอยู่ด้วยซักนิด บางทีคนๆนี้อาจจะติดยิ้มแบบนี้ไปแล้วก็เป็นได้

ติ้ง! เสียงดังขึ้นจากนาฬิกาที่ข้อมือของพีซทำให้เจ้าตัวต้องยกมือขึ้นมาดูหน้าจอนาฬิกาขึ้นบอกว่ามีข้อความใหม่ส่งมาพีซจึงกดขึ้นมาดู

คุณ ZeeN ขอแอดคุณ Casket เป็นเพื่อนค่ะ

ยอมรับ
ไม่ยอมรับ

ระบบ Genesis

พีซมองข้อความแล้วหันหน้ามามองทางเด็กสาวข้างกายที่ยืนยิ้มแป้นอย่างไม่มีความหมาย ก่อนจะหันไปกดยอมรับอย่างช่วยไม่ได้

ทั้งสองเดินออกมาจากประตูเมืองสู่ทุ่งหญ้าสีเขียวกว้างใหญ่ ที่ที่มีมอนสเตอร์รูปร่างหน้าตาคล้ายตุ๊กตากิ้งก่ากระโดดไปมาอยู่เต็มพื้นที่บริเวณนั้นไปหมด

“เมื่อกี้เธอบอกว่ามีของขายใช่ไหม....” พีซหันไปถามซีนที่เดินมาด้วยกันก่อนที่เด็กสาวจะหูตั้งเมื่อได้ยินคำถามที่ราวกับสวรรค์ประทานพรมาให้

“ใช่ๆ สนใจสินะ~ อย่างน้อยๆของที่ฉันขายก็ดีกว่ามีดที่ให้มาตอนต้นเกมล่ะน่า อย่างกไปหน่อยเลยซื้อเถอะๆ” คำพูดของคนสายเลือดแม้ค้าถูกยิงรัวมายังพีซที่ตั้งใจจะถามอะไรแค่นิดๆหน่อยแล้วซื้ออาวุธมาเผื่อซักชิ้นกลับอยากย้อนเวลากลับไปเดินเฉยๆแทนเอาซะดื้อๆ

“ฉันแค่จะถามว่ามีอะไรพอโจมตีระยะไกลได้บ้างไหม.....” พีซพูดขึ้นหยุดคำพูดของซีนที่กำลังอ้อนให้ซื้อของจากเธอ

“จะเอาแบบปาหรือแบบยิงล่ะ” ซีนถามกลับ

“แบบ.....” พีซมองไปยังตุ๊กตากิ้งก่าเดินได้ก่อนจะหันกลับมาตอบ “แบบยิง”

“ท่าจะแค้นมากแฮะ....โดนมันฆ่าตายมาเหรอไง” ซีนแซวโดยหารู้ไม่ว่าใช่เลยล่ะที่เธอพูด เธอเรียกหนังสือออกมาเปิดดูอาวุธที่เป็นประเภทยิงให้พีซ

“ก็แค่ถนัดกว่า.....”

“อะนะ....งั้นนี่ล่ะ” ซีนหยิบการ์ดใบหนึ่งออกมาให้พีซดูมันเป็นปืนพกธรรมดาๆที่เห็นได้ทั่วไปแค่มีลายแปลกตานิดหน่อยเท่านั้น “กระสุนอินฟินิตี้ด้วยนะ แถมเบาอีกตังหาก”

“เท่าไหร่” พีซถามก่อนที่ซีนจะบรรยายคุณสมบัติของปืนมากไปกว่านี้

“15,000 jell เองเอาไหม” ซีนโบกการ์ดปืนราคา 15,000 Jell ไปมายั่วพีซ

“เมื่อกี้ฉันเห็นในเมืองแบบเติมกระสุนแค่ 5,000......”

“กึ้ย......เออคือ.......แฮะๆ คนล่ะรุ่นกันรึเปล๊า~ นี้รุ่นนี้เบาด้วยนะ โถ่ๆ เห็นผิดรุ่นล่ะสิ” ซีนแก้ตัวเป็นชุดก่อนจะยื่นข้อเสนอใหม่เมื่ออีกฝ่ายจับได้เอาโต้งๆ “งั้นๆ 12,000 Jell”

“ไม่เอา....งั้นฉันเดินกลับไปซื้อเองในเมืองก็ได้”

“โถ่ งั้นเอาเท่าไหร่ล่ะ” ซีนถามอย่างหมดอารมณ์ พลางคิดในใจว่าไม่น่าพลาดเลยจริงๆ ดันหยิบของตรงกับที่หมอนั่นเห็นในเมืองออกมาซะได้

“8,000”

“เวอร์ไปแล้วนี้กระสุนอินฟินิตี้นะ 11,000 เจล!!!ขาดตัว” ซีนเถียงเสียงแข็งแต่ดูเหมือนพีซจะไม่ฟัง

“9,000..........”

“กรี๊ดดดดม๊ายยยยๆๆๆๆ 10,000 เท่านั้นไม่งั้นฉันไม่ขาย!!!”

“ไม่ขายก็ไม่ซื้อ” พีซพูดทำท่าจะเดินกลับเข้าเมืองอีกครั้งแต่ยังไงซะซีนก็รั้งไว้ก่อน

“เฮ้ยยยยย 9,500 อ๊ะ”

“9,000 ไง”

“โถ่!!!!!!!!!!!!!อีก500 เอง 9,400 น่า”

พีซมองร่างบางที่ลากตัวเขาไว้สุดๆก่อนจะยื่นคำขาด “9,200 เจล”

“ห๊า........เออ.............”

“เอาไม่เอาไม่เอาก็ปล่อย ฉันจะได้ไปซื้อในเมือง” พีซพูดแล้วเหล่ตามองแขนที่ซีนเกาะไว้

“ก็ได้ๆ 9,250” ซะพูดทำหน้าบูดอย่างช่วยไม่ได้

“9,200.....” พีซย้ำอีกทีเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพูดเกินมานิดหน่อย

“โถ่ 50 เอง”

“ก็50เองน่ะสิจะเอาไปทำอะไร” พีซพูดแล้วยิ้มมุมปากอย่างมีชัย ทำเอาเด็กสาวนักค้าขายอย่างซีนต้องเงียบไปโดยปริยาย อยากรู้จริงๆว่าเธอคิดถูกไหมนะที่มาอยู่กับไอ้คนแบบนี้