คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : CHAPTER 4 (2/3)
CHAPTER 4 (2/3)
ผมระับอ้อมแนอีรั้่อน้าวาออาลิฟท์...เินไปไ้ไม่ี่้าวผม็เอับนอมินีอหม่าม้าเ้า
เอ...หรือะเรียไส้สึีนะ
ภาษาไทยอผมไม่่อยะแ็แร้วยสิ
เอาเป็นว่า...นนี้น่ะ...สายราหม่าม้า ไว้ใไ้อย่าเียวืออนเ็บป่วยเท่านั้นแหละ
“หมอ...” ผมหลุปาเรียหมอ...ในะที่ำลัเินสวนัน แล้วนหูาไวอย่าหมอนี่็หยุผม้วยมือ้าเียว ่อนะะโหน้ามาูหิสาวในอ้อมแนอผม
ารระทำแบบปุบปับอหมอนี่...ทำเอาผมถึับ้อพ่นลมออาปา
ยอมรับว่าไม่พอใ...แ่ทำอะไรไม่ไ้นอาบุ้ยหน้าไปยัห้อัวเอ ที่ห่าาุที่ยืนอยู่ออไปราว ๆ สามฟุ
“่วยอุ้มไหม...” ผมมอนที่เินีู่มา้วยใบหน้านิ่ ๆ พอเห็นผมไม่หือไม่อือ ็เินุ่ม ๆ ไปออห้อผมเยเลย ออไปหลายที...ในที่สุบานประู็ถูเปิออโยน้ำมืออนที่อยู่ในห้อ “มีนป่วย...ระเป๋าหมออยู่ในห้อเี๋ยวมา”
าลาเปามอมาทาผมาโ อ้าปาเหมือนำลัะพูอะไรบา ับพลัน็เม้มปาแล้วหันไปพยัหน้าให้ับร่าสูรหน้าแทน รอนระทั่เสียเนเอร์ประูห้อร้ามัึ้น เ้าัวเลยยอมหลีทาให้ผมพานป่วยเ้าไป้านใน และยั่วยอำนวยวามสะวให้ผมอุ้มนป่วยไปนอนที่เียัวเออี้วย
ทว่าในัหวะที่ผมำลัะวาเธอลบนที่นอน แนอผม็ันอ่อนยวบ ทำให้ร่าเล็ในอ้อมแนหล่นุบ ! ลบนที่นอนทันที
ผมไ้แ่ยืนมอเธอาปริบ ๆ...มอใบหน้าาวัอเธอเหยเแ่ไม่มีเสียร้อสัแอะ
“เฮียเปา !” าลาเปาเรียผม้าไว้ เหมือนเ้าัวะนึำพู่อานั้นไม่ออ เลยเอาแ่ี้นิ้วไปที่เียท่าเียว
“หลุมือ” พลันวาอาลาเปา็เบิว้าริมฝีปาสีพีทเผยอึ้น ผมเลยำ้อแ้่าให้ัวเอ “ไม่ไ้ั้ใะโยนมันหลุมือ”
เหมือนำพูอผม่วยึสิาลาเปา เธอเลยสามารถเถียำไม่ฟาับผมไ้
“เห็นอยู่ว่าโยน...แ่มันะไม่ทำเินไปหน่อยเหรอเฮีย” ผมปรายามอนที่มีใบเหมือนัวเอราวแะาออมาพิมพ์เียวัน “โยนแบบนี้เิเธออหัายึ้นมา...ถ้าหม่าม้ารู้...หม่าม้าเอาเฮียายเธอไปามแน่ ๆ ไม่้อรอให้ศาลพิพาษาำุเฮียหัวโหรอนะ...อ๊ะ !”
ผมีหน้าผานพูมาหนึ่ที “พูมาน่า”
ระทั่ไ้ยินเสียประูปิลเบา ๆ เราสอนเลยำเป็น้อยุิบทสนทนาลโยปริยาย
รอไม่นานบุลที่สี่็เินเ้ามาพร้อมับระเป๋าแพทย์สนามใบให่หนึ่ใบ เินมาหยุ้าเียแล้วิ้วเ้ม็มุ่นึ้น ปรายามอมาทาผมแวบหนึ่แล้ว็ถอนหายใ
านั้น็เปิระเป๋าออ หยิบเอาปรอทวัไ้ เรื่อวัวามันโลหิ แล้ว็หูฟัหมอ ผมอเรียไอ้นั่นแบบนั้นแล้วัน อ้อ...ยัมีปาา้ามเล็อีอัน แ่พอเห็นว่ามันใ้ทำอะไรผมถึรู้ว่าแท้ริแล้วมันไม่ใ่ปาาที่ใ้เียน แ่เป็นปาาไฟายที่เอาไว้ส่อม่านาผู้ป่วย
หลัาเปิเปลือาอหิสาวูแล้ว หมอเมธี็หยิบปรอทวัไ้มาสะบัเบา ๆ สอสามที ่อนะนำไปวาใ้ลิ้นอเธอ ระหว่ารอผล็หันไปหยิบสายพันแนอเรื่อวัวามันโลหิแบบิิอล มาพันรอบ้นแนอเธอ
าลาเปายับัวมายืน้า ๆ ผม านั้น็ระุายเสื้อผมเบา ๆ ผมเ้าใว่าอีฝ่ายัวลเรื่ออะไร เลยส่ายหน้าน้อย ๆ ให้ เป็นารบอลาย ๆ ว่าไม่มีอะไร้อเป็นัวล ถึมือหมอแล้วสบายใไ้
ความคิดเห็น