ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : โรแมนติกครั้งที่ 11 : เด็กช่างยั่ว เฮียต้องอดทน [ 120% ]
NEW ROMANTICSแลรั [ChanBaek]EP.11เ็่ายั่ว ้ออทน
Chanyeol's part...
ผมำลัะบ้าาย อนนี้หนูบีอผมลายเป็นแบฮยอน่ายั่วอีรั้ เพราะหลัาที่เาพูบผม็แบล์ สมอว่าเปล่าทันที
ผิวาวใสไร้ไฝฝ้า ไหปลาร้าสวยบุ๋มลึำลัีนน่าูบบเม้มฝารอยแๆไว้เพื่อแสวามเป็นเ้าอ มือบา่อยๆไล่ปลระุมออทีละเม็ๆนสาปเสื้อมันแยออาันที่ละนินยออสีหวานที่มันุนันเสื้อัวบานี่โผล่ออมาแ่ นิหน่อย
ผมว่ามัน้อนุ่มนิ่ม ละมุนมือมาแน่ๆ
อยาับ อยาบีบูบ้า ถ้าผมอน้อะให้ผมหรือเปล่านะ?
แบฮยอน่อยๆถอเสื้อัวเ่าออ้าๆ นเสื้อัวนั้นหลุพ้นาร่าายเล็ๆนี่ อ่าห์!น่าฟั นัวเนียไปทั้ัวเลย ผมเริ่มะรู้สึหื่นนใล้ะไม่สามารถวบุม่อมหื่นามอผมไ้แล้วนะ
ถ้าืนหนูบีอผมยัยั่ว่อไปแบบนี้ !!!
" ฮื่อ! แอร์หนาวมาเลย " อุ้มือเล็ปล่อยเสื้อัวเ่าทิ้ลบนพื้น
ผมมอรูุมนที่เล็มาๆนเือบมอไม่เห็นบนร่าายนุ่มละมุนนี้ที่ลุู่เมื่อ้อสัมผัสับวามเย็นอเรื่อปรับอาาศ ศรีษะเล็สั่นน้อยๆมือบาลูบแนัวเอสอสามรั้านั้นเสื้ออผม็ไปอยู่บนร่าายเล็ๆอน้อเรียบร้อย
แบบนี้เรียว่าแบฮยอนเป็นอปาร์ านยอลไ้หรือยั เพราะทั้เนื้อัวและเสื้อผ้า ลิ่นที่อยู่บนัวอแบฮยอนืออผมทั้หม!
" ุานยอล! ... " แบฮยอน่อยๆเินเ้ามาหาผมที่ยืนสบาเ้านิ่ๆ
ในใอผมอนนี้มันเ้นรัวเร็วนผมรู้สึื่นเ้นมาๆ มาว่าทุรั้ที่เยรู้สึมา นัยน์าหวานู่วุนล้ายๆะหลับเ็มที่มอสบาผมฝ่ามือเล็ยึ้นมายำเสื้อผมบริเวอ เสียหวานเอ่ยประโยที่แอทแท็ผม้วยวามน่ารัปน่วๆอเา
" ไปนอนันนะ เ้าหนาว "
เ้าอีแล้ว!!!
แ่มันไม่น่าใมาว่าารที่แ้มใสแนบลบนอผมเมื่ออ้อมแนเรียวเล็่อยๆเลื่อนมาโอบเอวอผมแน่น ใบหน้าใสๆที่แนบอยู่รอผมลิ้ไปมาอย่าน่ารั
ผมอใไม่ไหวรวบเอวเล็ไว้ออแรยร่าเล็ๆนี้ึ้นอุ้ม ฝ่ามืออผมอบุมบั้นท้ายเล็ลมแน่นเ็มฝ่ามือผมไว้ มีเพียเสียเล็ที่ราท้วเพราะใและเียบไปเมื่อใบหน้าหวานบหน้าลับลาไหล่อผม
ผมเยินนาารว่าถ้าแบฮยอนเ้ามาอออ้อนผม้วยารอ บผมแบบนี้้วยวามเ็มใาเ้าัว ผมะ้อรู้สึีมาๆแน่ๆ แ่อนนี้วามรู้สึที่ผมสัมผัสไ้อนนี้ มันมาเินว่าที่ผมเยินนาารไว้ มาว่าวันที่เาละเมอปีนึ้นมานอนบนัวอผมะอี
เพราะอนนี้ หนูบีอผมเามีสิีถึะยัเมาๆอยู่็เถอะ!
แบฮยอนไม่รู้หรือไว่าารที่เาเียบไปแบบนี้ ปล่อยให้ผมอุ้มเาไปยัเียนอนแบบนี้น่ะเสี่ยแ่ไหน
ผมวาแบฮยอนลบนเียอย่าแผ่วเบา นัยน์าหวานมอสบาผม ผมว่าน้อเาูออว่าผม้อารอะไรผ่านวาอผม เพราะสิ่นี้ือสิ่ที่ผมอยาะทำับเาั้แ่ืนวันนั้น ถ้าไม่ิว่าเพื่อนๆเามาวาะ่อน ผมไ้ิมเนื้อหวานๆอแบฮยอนั้แ่อนนั้นเรียบร้อยแล้วล่ะ
" หนูบีะ "
ผมเรียื่อเา ทำให้นัยน์าหวานที่้อาผมอยู่นั้น่อยๆปิลเมื่อปลายนิ้วผมไล้แ้มใสอย่าแผ่วเบา เลื่อนไปยัลีบปาบาที่เ้าัวบเม้มไว้แน่นผม่อยๆนวลึลีบปาบาสีเอร์รี่้าๆนเ้าัวยอมลายออและนัยน์าหวาน่อยๆเผยอเปิึ้นมาแววาอแบฮยอนทำให้วามอทนอผมสิ้นสุล
ให้ายเถอะ! นี่หนูบียั่วผมอยู่ใ่ไหม...?
End Chanyeol part...
“ุานยอล” ผมเอื้อมมือออไปลูบไล้แ้มสาแผ่วเบา ฝ่ามือให่ยึ้นมาอบุมทับมือผม นัยน์ามุสีรัิาลที่้อมอมาที่ผมมันทำให้หัวใอผมเ้นอย่ารุนแร แ่ผม็พยายามรวบรวมสิที่มีอยู่นิหน่อย แสร้ถามุานยอลลับไป “...เรียแบทำไมอะ?”
“หนูไม่รู้ริๆหรือไ ว่าเฮีย้อารอะไร ...” ุานยอลถามผม็ส่ายหน้าเป็นำอบ ผมไม่ล้าพูอะไรออไปหรอ ผมเินสายาสุร้อนแรอเามาๆเลย “ั้น...หนูบี้อารอะไรล่ะะ?”
“ผมแ่อยาไ้อะไรนิหน่อยาุานยอล ... แ่นิเียว แ่ไม่ี่อย่า”
“อะไรล่ะะ?”
“แบ่วนอน”
“นี่หนูบีแล้เฮียริๆ้วย ... เฮียรู้ว่าหนููออว่าเฮีย้อารอะไร” ุานยอลพูเสียัพ้อน้อยอน้อยในผม้อลั้นยิ้มเอาไว้ แ่ประโย่อมา็ทำเอาผมะัทันทีเมื่อุานยอลทิ้ัวนอนล้าๆผมและหันหลัให้ผมทันที “เอาเถอะ! เฮียิ้นไปเอว่าวามรู้สึอเราสอนรัน”
ผมเ้าใในสิ่ทีุ่านยอลพู แ่วามมั่นใที่ผมมี่อเามันยัไม่มาพอที่ผมะยอม...เา่ายๆ อนนี้ผมมั่นใว่าผมอบุานยอลเ้าแล้วริๆ เพราะเามีบาอย่าที่ึูวามรู้สึอผมไว้ไ้อยู่หมั แม้ว่าบารั้ที่ผมหลบหน้าเา็ริแ่ในหัวอผมมันวนเวียนแ่ิถึุานยอลลอเวลา เพียแ่...มันไม่ใ่วามรั!!!
ฮื่อ! อนนีุ้านยอลอนผมนลายเป็นเ็โ่หันหลัหนีผมะั้น แล้ว...ผมวระทำยัไับผู้ายัวสูให่อย่าุานยอลีนะ ผมไม่เย้อใระ้วยสิ ปิเป็นผมเอมาว่าที่อนพวเา
หรือว่าผมวระใ้วิธีาอินเทอร์เน็ีไหมนะ...?
ผมมอแผ่นหลัว้าน่าบนั่นนิ่ๆ ในสมอ็ำลัิอยู่ว่าผมวรใ้วิธีไหนในาร้อุานยอลี ถ้าเิผมทำามวิธีที่พวบล็อเอร์บอไว้ ถ้าผมทำามวิธีพวนั้นริๆมันะทำให้ผมลายเป็นผู้ายที่ไ้มา่ายๆเินไปไหม
“ุานยอล โรธแบฮยอนริๆเหรอรับ”
Chanyeol’s part…
ท่อนแนเรียวาว่อยๆยับมาโอบรอบเอวผมไว้นแน่น ร่าายเล็เบียเ้ามาิแผ่นหลัอผม แ้มใสที่อุ่นนเือบร้อนลิ้ไปมานผมนี่ยาะลุึ้นถอเสื้อที่สวมอยู่ออทันที อาารอน น้อยอน้อยที่มี่อนหน้านี้น่ะหายไปหมแล้วั้แ่แบยอนเรียื่อผมะเสียหวานปนอออ้อนนั่นแหละ ไหนะารระทำที่แสนะน่ารัๆนี่อี
ใรล้าอน่อ็ใร้ายเินไปแล้ว !!!
“เฮียไม่ไ้โรธหนูบีสัหน่อย! เฮียแ่เสียใที่หนูไม่รัเฮีย” ผมบอเ็น้อยที่นอนอผมแน่น ผมไม่ิเลยว่าัวเอะล้าอแหลหน้า้านๆแบบนี้
“ุานยอลอะ ...หันมามอแบหน่อยนะ นะๆ” เสียหวานที่มีอิทธิพล่อผมเอ่ยอออ้อน้วยารออแรเย่าัวผมให้หันลับไปหาเา
ร้ายริๆเลยนะหนูบีเนี่ย!
“ถ้าฮียหันไปมหน้าหนู มัน็ยิ่ะทำให้เฮียรัหนูมาึ้นไปอีนะ ...นี่หนูยัทำร้ายหัวใวน้อยๆอเฮียไม่พออีเหรอ นน่ารัมัใร้ายริๆ้วย” ปาผม็พูัพ้อน้อยใน้อ ื่อผมลับับฝ่ามือเล็นุ่มนิ่มนั่นมาถูบริเวาที่รรึ้มไป้วยอหนวที่เริ่มึ้นมาเพราะไม่ไ้โน นเสียหวานหัวเราะิัออมาเอ่ยห้ามผม
“ิๆ นีุ่านยอลอนแบริๆหรือเปล่าเนี่ย มันั๊ี๋นะหยุเลย!”
“เฮ้อ!”
ผมถอนหายใ้วยวามเหนื่อย มันเหนื่อยเรื่ออะไรผม็ไม่รู้ ที่ผมรู้็ือผมแ่ั้วามหวัไว้มาไปว่าแบฮยอนะรู้สึเหมือนผมสัที แ่น้อลับเป็นแบบนี้มายั่ว มาอออ้อนให้ผมใเ้นแรนวามันึ้น หัวใเือบวายแบบนี้แล้ว็หยุลเย ปล่อยให้ผม่อยๆแห้เหี่ยวลแบบนี้
แล้วเมื่อไหร่ผมถึะไ้ลายเป็นผู้ายเพียนเียวที่ไ้รับารระทำที่น่ารัๆพวนั้นาแบฮยอนเพียนเียวสัที!
ผมเริ่มะอยาอนเาึ้นมาแล้วริๆนะเนี่ย
ผมยมหันลับไปหาแบฮยอนามแรรั้อท่อนแนเรียวเล็ ้อมอาหวานใสนิ่ๆเมื่ออุ้มือเล็ประอให้ผม้มมาสบาน้อเาามที่เ้าัว้อาร
“ุานยอลูบเ้าหน่อยสิ ... นะ อื้ม”
ผมไม่รอให้เ้าอนัยน์าหวานสีแอลมอน์นั่นพูาอออ้อนอผมนบหรอ เพราะสิ่ที่แบยอนอมันือสิ่ที่ผมรอมาลอหนึ่เือนนี้ รอมานานว่าเมื่อไหร่ผมะไ้ลอลิ้มิมรสหวานๆาลีบปาบาิ้มลิ้มนี้อีรั้
ผมประบริมฝีปาลไปบนลีบปาบาที่เอะะน้อยๆเหมือนไม่รู้ว่าะ้อูบอบผมยัไในอนนี้ ผมับฝ่ามือบาให้โอบอรอบอผม ผมูลืนเรียวลิ้นเล็ทันทีที่ลีบปาบาเผยอน้อยๆนเรียวลิ้นร้อนื้นอเราสอนไ้ทัทายันอีรั้
ผมันาเล็นใบหน้าหวานเิึ้นเล็น้อยานั้นริมฝีปาร้อนผ่าวอผม็ผละูบออนหยาน้ำใสเลอะมุมปาอเราสอน ผมูบย้ำลไปบนลีบปาบาอีรั้และไลู่บลมาามแนวาเล็ลมานถึผิวเนื้ออ่อนที่ลำอาว นผม้อูบหนัๆรแอ่ีพรที่เ้นุบๆนเผลอทิ้รอยแาารบเม้มเอาไว้
หวัว่า...หนูบีไม่โรธเฮียหรอเนอะ
ผมผละออมานอนมอหนูบีัว้อยที่อนนี้อุ้มือเล็ยำอเสื้ออผมแน่นลีบปาบาแเ้ม่ำวาวาารูบันอเราสอนเผยอน้อยๆหอบหายใอย่าหนั นัยน์าหวานใสสั่นระริ้อมอผมอย่าอออ้อนนผมอยาะบอหนูบีเหลือเินว่าอยาไ้อะไรอให้บอ เฮียานพร้อมเปย์! ่อนที่เสียหวานะเอ่ยออมา้วยวามเหนื่อยหอบิสั่นๆว่า
“อเ้าอหน่อยนะ เ้าหนาว”
“หนูบีะแล้เฮียให้ทรมานไปถึไหนะ?” ผมถามแบฮยอนเสียัพ้อ เิมานอายุปาเ้าไปยี่สิบแปปีแล้ว ผมไม่ิเลยว่าัวเอะมีมุมุ้ิ้ น้อยอน้อยใเป็นเ็น้อยแบบนี้
“ุานยอลไม่อยาอเ้านอนหรอ” แบฮยอนถามน้ำเสียอออ้อน
สิ่ที่หนูบีทำมัน็น่ารัอยู่หรอ แ่น้อไม่เห็นใผู้ายหื่นๆอย่าผมบ้าหรือไนะ
หื่นรับ! หื่นมา! แ่ทำอะไรไม่ไ้!!!
“เปล่า่ะ! เฮียแ่... เฮ้อ! ่ามันเถอะ” ผมบอปิเสธออไป
ในหัวอผมันไปนึถึำู่าเพื่อนๆอน้อเา ทำเอาอารม์หื่นอผมลลไปแ่...นิเียว ผมไม่ไ้ลัวำู่าเพื่อนน้อหรอ ผม็แ่ลัวว่าะ้อเสียนัวเล็นี้ไปมาว่า ผมยอมแลวามสุทาายเพียน้อยนิเพื่อให้ไ้มีแบฮยอน้าายย่านี้ แม้ว่าะทรมานเพราะวาม้อาร็เถอะ
“ุานยอลอยาไ้อะไราเ้าอ๋อ ...บอสิ! เ้าะให้หมเลย”
หนูบีเ็ี ไม่พูแบบนั้นสิะ!!!
“เฮียอยาไ้หนูไะ แ่เฮียรู้ว่าหนูยัไม่พร้อม” ผมึนัวเล็เ้าอรัแน่นนน่าอึอั แ่น้อ็ไม่ผลัผมออลับุายเ้าหาผมนแน่นว่าเิม แ้มใสอูมึ้นนผมอใไม่ไหวฟัแ้มใสทั้สอ้า้วยริมฝีปา้าละฟอ
ถ้าย้อนเวลาลับไปไ้ ผมะให้ยอูมารับน้อลับไป
แบฮยอนรัแผมแบบนี้ไ้ยัไ ทรมานผม้วยร่าายนุ่มนิ่มๆ หอมๆแบบนี้ไ้ยัไ
“ุานยอลอเ้าน่ารัที่สุเล้ย! ั้นนอนันเนอะเ้า่วแล้วอะ”
แบฮยอน๋าพูแบบนี้แล้วผมะไปทำอะไรล่ะรับ นอานอนนิ่ๆให้ร่าเล็ๆนี่อรัเหมือนผมเป็นหมอน้าส่วนัวอน้ออย่านี้แหละ
“รับ นอน็นอน” ผมอบอย่าัใะให้อน้อมาว่านี้ผม็ไม่ล้า ลัวหนูบีอผมะเลิหนีหายไปอีรอบ ราวนี้ผมไ้นั่ร้อไห้น้ำาในริๆแน่
เพราะะนั้นผม้อฮึบไว้ ฮึบไว้ปานยอล!!!
ผมบอัวเออย่านั้นแู่เหมือนมันะไปไม่ถึไหนริๆ เมื่อลูายอผมมันำลัื่นัวึ้นมาทีละนิเพราะฝ่ามือเล็ๆอแบฮยอนที่สอเ้ามาในเสื้ออผมเพราะเสียุ้ิ้อน้อบอว่า
‘ัวุานยอลอุ่นม้ามา เ้าอบ อุหน่อย’ เสียหวานๆับอุ้มือเล็ๆที่อุ่นนเือบร้อนเพราะปริมาแอลอฮอล์ในร่าายน้อมันสูนทำให้หนูบีลายเป็นเ็ี้ยั่วแบบนี้
ออมมา ่วยาน้วย...!
ผมนอนร่ำรวอยู่นิ่ๆ ปวร้าวเพราะลูายื่นัว็ปวน้อทนอลั้นเพราะผมเลือแล้วว่าะรอนว่าน้อเาะยอม อนแรผม็ิไว้ว่าอาะลัหลับน้อสันิเพื่อผ่อนลายวามึเรียที่แสนะปวร้าวนี่ลไ้บ้า ะให้ผมลุึ้นไปปลปล่อยในห้อน้ำ็ทำไม่ไ้ เพราะอ้อมแนเล็อรัผมแน่นนผมรู้สึเหมือนน้อเาหวแหนผมมาๆนลัวว่าผมะหายไป
หยุบ้าสัทีานยอล!!!
ผมเือนสิัวเอเมื่อินนาารอผมเริ่มะิไปไลับารระทำแปลๆาแบฮยอน ผมรู้ว่าผมวระั้วามหวัไว้รไหน
ผม้มลูบลบนหน้าผาเนียนอีรั้เพื่อเป็นารบอรารีสวัสิ์ แ่ผมไม่ิว่าารระทำแบบนั้นะทำให้แบฮยอนื่นึ้นมาแบบนี้ นัยน์าลมสีแอลมอน์้อมอมาที่ผม้วยวาม่วุนเพราะน้อนอนหลับไปแล้วเือบรึ่ั่วโมแ่อนนี้ผมลับทำให้เาื่นะั้น
“ุานยอลนอนไม่หลับหรอ? เ้าอแน่นไปหรอ?” แบฮยอนระิบถามผมเสียหวานิแหบ ผมระิบอบปิเสธลับไปฝ่ามือเล็ลูบไล้แ้มอผมไปมาวาหวานภายใ้วามมืสะะผมไม่สามารถละสายาไปไหนไ้เลยนน้อเป็นฝ่ายหลบาผม่อน
แบฮยอนเียบไปนผมิว่าน้อนอนหลับไปแล้ว เมื่อี้น้อ็แ่ละเมอึ้นมา น้อไม่ไ้ห่วใยผมริๆหรอว่าผมะเป็นยัไ รู้สึยัไ
!!!
แบฮยอนพลิายยับึ้นมานั่่วๆใ้้นนุ่มๆทับอยู่บนหน้าท้ออผมที่เร็แน่นเพราะวามเสียวสยิว ฝ่ามือเล็วาลบนแผอ้า้ายอผมและน้อ็สัมผัสไ้ถึอัราารเ้นอหัวใผมแน่ๆ
!!!
แบฮยอนพูบ็ฟุบัวลนอนบนัวผมทันทีเสียหวานหัวเราะิัแผ่วเบาานั้นหนูบีอผม็นอนหลับไปทันที ทิ้ให้ผมนอนา้าหัวใเ้นแรอยู่อย่านี้
ออมมา านะเอานนี้
ทำไมหนูบีถึอบทำให้ผมหลุมรัน้อเา้ำแล้ว้ำเล่าแบบนี้ ไหนะุ๊บหวานๆับำพูน่ารัๆาน้อที่บอผมอี
“ุ๊บ ...ฝันีนะรับเฮียาน”
านะายแล้วรับแม่!!!
End Chanyeol part...
TalksUpdate 120%08/10/59 07:51 P.M.#แลรัCB@Valerie1079แอเฟบิ้มที่รูปหมอแมว้านล้าเลย่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น