ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #111 : Asatte no Houkou ปลายทางแห่งคำอธิษฐาน

             ย้อนกลับคอมผมพังไปหลาย วัน ด้วยความเหงาตามประสาหนุ่มโสดวัยจะกลางคน เลยสั่งซื้อซีดีการ์ตูนเก่าๆ ที่ไม่มีดาวน์โหลดมาดูฆ่าเวลาเสียหน่อย อืม......ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรบ้างนั้นผมจะไล่ไปที่ละตอนนะครับ เพราะเรื่องที่ผมสั่งนั้นมีสิ่งที่น่าสนใจอยากบอกเล่าสู่กันฟังพอสมควร

หนึ่งในการ์ตูนเรื่องที่ผมสั่งซื้อคือ Asatte no Houkou

พูดตามตรงตอนแรกผมไม่คิดจะดูการ์ตูนเรื่องนี้นัก เนื่องจากผมผิดหวังกับมังงะไปแล้ว หากแต่ที่สั่งคือสั่งให้ครบจำนวนเงินให้ครับยอด 500 เท่านั้นแหละ

และเมื่อของที่สั่งมาถึง ผมก็เปิดดูซีดีเรื่อง Asatte no Houkou ผลปรากฏว่าเนื้อหาแตกต่างจากมังงะโดยสิ้นเชิง และหลังจากที่ดู 12 ตอนรวดจนจบ ผมก็อุทานว่า “สุดยอด!!” ของเก็บตกนี้มันสนุกเหลือเชื่อจริงโว๊ย

                  
              Asatte no Houkou

ดราม่า, แฟนตาซี

ดูอนิเมชั่นที่ http://video.mthai.com/player.php?id=18M1195370496M0

Asatte no Houkou หรือเรื่องToward the Day After Tomorrow เป็นการ์ตูนญี่ปุ่นแนวดราม่า, แฟนตาซี ที่ตอนแรกเป็นมังงะในไทยว่า “ปลายทางแห่งคำอธิษฐาน” ลิขสิทธิ์ในไทยโดยบงกต วาดโดย J-ta Yamada จำนวน 5 เล่มจบ และถูกสร้างเป็นอนิเมชั่น 12 ตอนจบ กำกับโดย Katsushi Sakurabi

Asatte no Houkou ในอนิเมชั่นและมังงะมีเนื้อหาแตกต่างกันมากครับ ทั้งการดำเนินเรื่องและตัวละครสมคบ ในมังงะเนื้อหาคือเน้นตัวเอกคืออิโอะคาว่า คาราดะ เด็กนักเรียนชั้นประถม 6 ที่กำลังจะเรียนมัธยมต้นในไม่ช้า และอดีตเธอกำพร้าพ่อแม่จนต้องมาอาศัยอยู่กับพี่ชาย(ที่ไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด)ชื่อ “ฮิโระ” จนเวลาผ่านไปนานวันเข้า คาราดะก็ได้รู้ว่าฮิโระนั้นได้ทิ้งอนาคตและความฝันที่มีทั้งหมดมาเพื่อเลี้ยงดูแลเธอ คาราดะจึงมีความคิดว่าเธอนั้นเป็นภาระพี่ชาย เธออยากโตเป็นผู้ใหญ่เร็วจะได้เป็นอิสระจากฮิโระ

จนกระทั้งวันหนึ่งคาราดะก็ได้รู้จักกับ “โชโกะ” อดีตแฟนเก่าของฮิโระอายุ 24 ปีตอนที่เขาอยู่ในอเมริกา ที่ฮิโระได้ทิ้งเธอเพื่อมาเลี้ยงดูคาราดะ ทำให้เธอเจ็บแค้นและไม่สามารถลืมอดีตเก่าครั้งเมื่อเธออยู่กับฮิโระได้ เธออยากจะกลับไปยังอดีตอีกครั้งเพื่อเริ่มต้นใหม่ และเมื่อโชโกะได้รู้จักคาราดะทั้งสองก็ชะตาต้องกันอย่างน่าประหลาดทั้งที่ทั้งคู่มีอายุต่างกันเป็นโยก

และแล้ววันหนึ่ง ร่างกายของทั้งคู่ก็เปลี่ยนไป โชโกะได้กลายเป็นเด็ก และร่างกายของคาราดะกลายเป็นผู้ใหญ่เนื่องจากทั้งสองได้อธิษฐานต่อหินอธิษฐานที่สามารถบันดาลให้ทุกอย่างเป็นจริงได้ และนั้นคือจุดเริ่มต้นของการ์ตูนเรื่องนี้.......................

    

Karada Iokawa เด็กสาวตัวเล็กที่นิสัยร่าเริงและกำลังจะเข้ามัธยมต้นปีแรก ในอดีตเคยอยู่กับพ่อแม่บุญธรรมแต่ทั้งคู่เสียชีวิต จนต้องมาอาศัยอยู่กับพี่ชาย “ฮิโระ” แม้อายุน้อยแต่เธอก็เก่งเรื่องอาหารและทำงานบ้าน แต่กระนั้นเธอก็ไม่อยากเป็นภาระของพี่ชายเลยอยากเป็นผู้ใหญ่เร็วๆ

-ในมังงะ-เธอเป็นนางเอกผู้น่าสงสาร เพราะโดนตัวละครชายลวนลาม โดยเฉพาะเท็ตซึที่ทำให้จิตใจของเธอรับไม่ได้ ทำให้เธอต้องหนีห่างจากเท็ตซึนานถึงหนึ่งปี และต้องอยู่คนเดียวไม่สามารถไปไหนในบ้านเพราะว่าพี่ชายไปทำงานในเมืองและในเมืองอันตรายเกินไปสำหรับผุ้หญิงตัวน้อย(ในร่างผู้ใหญ่)

-ในอนิเมชั่น-เธอเป็นนางเอกที่น่าสงสาร แต่น้อยกว่าในมังงะ เธออยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายกับโชโกะกลับมาคืนดีเร็วๆ ส่วนเท็ตซึหลังจากที่เธอตัวโตเธอก็เก็บความลับเอาไว้ไม่ให้เขารู้(ในมังงะมันรู้ตั้งแต่เล่ม 2)

    

Nogami Shoko หญิงสาวที่พึ่งกลับจากอเมริกา เธอเคยเป็นแฟนของฮิโระตอนที่อยู่อเมริกา หลังจากฮิโระทิ้งเธอ ทำให้นิสัยของเธอเปลี่ยนไป จนมีความคิดจมอยู่กับอดีต หลังจากกลับมาเป็นอเมริกาเขาก็ได้พบฮิโระอีกครั้งและพึ่งรู้ว่าเขามีน้องสาว แต่กระนั้นเธอก็ไม่สานสัมพันธ์กับฮิโระมากนัก แม้ในจิตใจลึกๆ เธอจะชอบฮโระอยู่ก็ตาม

-ในมังงะ-โชโกะปรากฏตัวน้อยมาก  และไม่ค่อยเด่นเท่าไหร่

-ในมังงะ โชโกะกับฮิโระทำงานอยู่ที่สถาบันวิจัยด้วยกัน(โดยโชโกะเป็นหัวหน้างาน) แต่ในอนิเมชั่นโชโกะประสบผลสำเร็จในชีวิตหากแต่คิดถึงอดีตเธอเลยย้ายมาบ้านนอก จนกระทั้งพบฮิโระซึ่งเป็นเพียงเจ้าหน้าที่เภสัชคลินิกขายยาธรรมดา และเธอได้รู้จักคาราดะที่ลากเธอไปเที่ยวกับพวกฮิโระที่ชายหาด

-ในอนิเมชั่น-น่ารักสุดยอด!! มีฉากกิ๊กกับพระเอกด้วย

-โชโกะตอนเป็นเด็กโครตน่ารัก เตี้ย แว่น แบน ซึน

-ใครที่ไม่รู้ว่าการขโมยซีนเป็นยังไง มาดูการ์ตูนเรื่องนี้เลย โชโกะขโมยซีนชนิดที่เรียกว่าตัวละครทั้งหมดในเรื่องหมดสิทธิแจ้งเกิด

   

Hiro Iokawa เป็นอดีตแฟนของโชโกะ ได้รับการศึกษาจากต่างประเทศในมหาลัยบอสตัน หากแต่เขาต้องออกจากการเรียนทิ้งโชโกะเพื่อกลับมาญี่ปุ่นเพื่อไปงานศพพ่อแม่ของเขาและได้เลี้ยงดูคาราดะ หลายเดือนต่อมาเขาก็ได้ส่งจดหมายไปยังโชโกะมาว่าเขาจะไม่กลับมาโดยไม่อธิบายเหตุผล ส่งผลทำให้โชโกะมีบาดแผลทางใจ

-สะใจตอนพระเอกโดนตบ(น่าจะมีถีบจะสะใจมาก)

-หมั่นไส้พระเอกเรื่องนี้ว่ะ เพราะนโยบายพระเอกเรื่องนี้คือ “มิ่งงอน ตรูไม่ง้อว่ะ”  ทำให้การกระทำของพระเอกหลายฉากมากทำให้คนดูมีอารมณ์ร่วมอยากถีบพระเอก

  

Tetsumasa Amino เพื่อนชายของคาราดะ อยู่ห้องเดียวกับคาราดะหากแต่เขาตัวสูงกว่าเด็กคนอื่นๆ ในชั้น(เด็กโข่ง) ทำให้เด็กวัยเดียวกันค่อนข้างกลัวเขายกเว้นคาราดะจนเป็นเหตุทำให้เขาชอบคาราดะ หลังจากที่คาราดะเป็นผู้ใหญ่เขาได้ขับรถจักรยานตามหาเธอทั่วเมือง เขาไม่ชอบฮิโระเพราะว่าเขาชอบรบกวนเขาและคาราดะอยู่ด้วยกัน

-ในมังงะบทของเขาน้อยมาก แถมยังลวนลามคาราดะอีก ทำให้กลายเป็นเจ้าหื่นโดยบริยาย

-ในอนิเมชั่นบทเขาน่าชื่นชมมากกว่ามังงะมาก

นอกจากนี้ในเนื้อหาอนิเมชั่นและมังงะก็มีอะไรแตกต่างนิดหน่อย(มากเลยแหละ) ไม่ว่าจะเป็น

-ในมังงะเนื้อหาดำเนินเรื่องแตกต่างจากอนิเมชั่นมาก ในมังงะเน้นการตามหาหินอธิษฐานและดราม่าค่อนข้างมาก แต่ในอนิเมชั่นเน้นเรื่องการสามความสัมพันธ์ระหว่างสามคนอย่างโชโกะ, คาราดะและฮิโระมากกว่า

-ในมังงะไม่เน้นความสัมพันธ์ระหว่างคาราดะกับเท็ตซึ(ในมังงะเล่ม 2 หลังจากเท็ตซึไปลวนลามคาราดะ ส่งผลทำให้สาวเจ้าย้ายบ้าน จนหายไป 1 ปีเลยหลังจากนั้น) หากแต่ในอนิเมชั่นเท็ตซึมาแบบพระเอกประเภทรักนี้ต้องลุย

-ในมังงะและอนิเมชั่นการจัดเรียงเรื่องราวอดีตต่างกัน

-ตัวละครสมคบที่เข้ามา ในมังงะจะมีพวกฝาแฝดแม่มดเข้ามา ส่วนในอนิเมชั่นเป็นเด็กสาวเพื่อนของเท็ตซึ

-ฉากจบไม่เหมือนกัน

-เพราะงี้ไงล่ะผมเลยชอบพระเอกจำพวกอ่อนแอใจดีไง

-ชอบฉากโชโกะตอนเป็นเด็กพูดคุยกับฮิโระในตอนพบเจอกันครั้งแรก

-ชอบฉากโชโกะจับมือพระเอก(พระเอกน่าจะชอบแว่นโลลิคอนน่ะ ดีออก ไม่น่าจะให้โชโกะกลับมาในสภาพเดิมเลย)

-ดูการ์ตูนนี้แล้วอยากได้นิยายคุณแม่ ป.4

ดังนั้นตอนซื้อมาก็ไม่ได้หวังอะไรมาก(หรือเปล่า?) นึกว่าจะเหมือนในมังงะ แต่ขอโทษครับ คนละเรื่องเลยครับอนิเมชั่นโครตสนุกจริงๆ ครับ  เนื่องจากเน้นความน่ารักของโชโกะเต็มที่ ความจริงการ์ตูนเรื่องนี้ตัวละครเด่นอยู่ที่คาราดะครับ แต่ขอโทษครับโชโกะขโมยซีนไปเสียสิ้นเลย เนื่องด้วยคาแร็คเตอร์ เตี้ย แว่น แบน ซึน   ของโชโกะตอนเป็นเด็ก ผมดูแล้วโครตน่าดูกว่าคาราดะตอนโตอีก

แม้การ์ตูนเรื่องนี้จะเป็นแนวดราม่า โรแมนติก พระเอกแมน(แถมน่าหมั่นไส้ด้วย) ซึ่งมันไม่ตรงกับรสนิยมผมสักหน่อย เพราะผมชอบการ์ตูนประเภทคอมมาดี้ พระเอกอ่อนแอ แต่สาเหตุที่ชอบการ์ตูนเรื่องนี้คงจะเป็นความน่ารักของโชโกะนี้แหละครับ คิดไม่ออกเหมือนกันว่าหากการ์ตูนเรื่องนี้ไม่มีโชโกะนี้ผมจะชอบการ์ตูนเรื่องนี้ไหม(ในมังงะโชโกะมีบทน้อยมากจนทำให้เรื่องจืดสนิท)

  

ผมแนะนำให้ดูอนิเมชั่นมากกว่ามังงะครับ ในมังงะค่อนข้างเตรียมความยากและเครียดกดดัน(และโชโกะออกน้อยมาก) เพราะจุดสำคัญของการ์ตูนเรื่องนี้อยู่ที่ความรักของคนสองคู่ระหว่าง คาราดะกับเท็ตซึ โชโกะและฮิโระ แต่มังงะดันไปเน้นความสำคัญในการตามหินอธิษฐาน แล้วไปเพิ่มตัวละครที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลยสักนิดอย่างฝาแฝดแม่มดเข้าไป(พูดตรงๆ คือไม่รู้ไปเพิ่มหาอะไร) ความจริงในมังงะเล่ม 1 นั้นโครตสนุก ก่อนที่จะมาออกทะเลเล่ม 2 หลังจากคาราดะและโชโกะแยกทางกัน และเล่ม 3 เน้นฝาแฝดแม่มด(ที่ขอบอกว่าไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเนื้อเรื่องอะไรเลยสักนิด) เล่ม 4 และเล่ม 5 เนื้อหางงสุดๆจนกระทั้งฉากจบยังไม่ประทับใจผมอีก

ดังนั้นสิ่งที่ผมพูดนั้นจะเน้นอนิเมชั่นเป็นหลักครับ

พูดถึงพล็อตจำพวกสลับอายุเปลี่ยนร่าง จากผู้ใหญ่เป็นเด็ก เด็กเป็นผู้ใหญ่อาจเป็นยาพิษหรือสิ่งเหนือธรรมชาติ ซึ่งพล็อตแบบนี้มีสื่อต่างๆ ได้นำพล็อตนี้มาใช้มากมาย หากแต่ส่วนมากจะเป็นคอมมาดี้ตลกอารมณ์ดี หากแต่ Asatte no houkou ค่อนข้างแตกต่างจากแนวทางที่ว่าพอสมควร เพราะไม่ได้เนิ้นตลก อนิเมชั่นเรื่องนี้ดำเนินเรื่องอย่างช้าๆ  แม้มันจะไม่มีฉากที่น่าตื่นตาตื่นใจ หากแต่กระนั้นมันก็ได้สร้างอารมณ์และบรรยากาศที่ดี สดใส โดยการนำเสนอแนวคิด การพอใจสิ่งที่ตนเป็นอยู่ ความเข้าใจกันและกัน และความสุขในชีวิต ซึ่งเป็นแบบนี้ครบถ้วนทุก 12 ตอน

(พล็อตจำพวกตัวเอกกลายเป็นเด็กนั้น เรียกว่า Fountain of Youth ครับ โดยที่มาจากตำนานของน้ำพุเยาว์วัย)

  

การดำเนินเรื่องในอนิเมชั่นเน้นการพัฒนาด้านจิตใจของตัวคาราดะและโชโกะ(ความจริงเน้นคาราดะมากกว่า แต่โชโกะแย่งซีน) ที่สลับฉากในแต่ละตอน บางตอนเน้นคาราดะ บางตอนก็เน้นโชโกะ โดยทั้งสองแม้ภายนอกจะที่ดูเหมือนจะมีชีวิตที่ปกติหากแต่ลึกๆ แล้วจิตใจของพวกเธอนั้นเต็มไปด้วยความกังวลและความปรารถนาที่ต้องการเติมเต็ม คนหนึ่งอยากเป็นผู้ใหญ่ อีกคนอยากเป็นเด็ก หากแต่เมื่อทั้งสองได้รับความปรารถนาที่ว่าแล้ว ทั้งสองก็ได้เริ่มรู้สึกว่านี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเธอ เมื่อสองคนสลับอายุเปลี่ยนร่างกายแต่ไม่ได้เปลี่ยนจิตใจ ทำให้เราได้เห็นปฏิกริยาของทั้งสองต่างกัน โชโกะกลายเป็นเด็กที่มีความคิดอ่านแบบผู้ใหญ่ พยายามเรียนรู้ชีวิตที่หายไปในตอนเด็ก ส่วนคาราดะแม้เธอจะเติบโตอย่างรวดเร็ว แต่จิตใจของเธอยังคงเป็นเด็ก ทำให้เธอไม่สามารถรับความกดดันหรือเรื่องไม่คาดฝันได้ทำให้โชโกะต้องปลอบใจคาราดะปล่อยๆ ผมชอบตอนที่ 2 และตอนที่ 3 มากที่เน้นความสัมพันธ์ระหว่างคาราดะและโชโกะเต็มที่(สะใจพระเอกด้วย สมน้ำหน้า)

  

                ผมชอบโชโกะมากๆ ผมมักดูตอนเฉพาะของโชโกะซ้ำไปซ้ำมา เช่น ตอนที่ 4 ที่เน้นโชโกะเป็นหลัก ที่หลังจากสลับอายุแล้ว โชโกะกับพบว่าความรู้ของเธอช่างไม่มีประโยชน์อะไรเลยเมื่ออยู่ในร่างของเด็ก ทำให้หลายฉากมากที่คาราดะต้องช่วยเหลือเธอเพราะโดยพื้นฐานแล้วคาราดะนั้นมีความรับผิดชอบตั้งแต่เด็กเก่งเรื่องทำงานบ้าน ทำให้มีหลายฉากโชโกะงอนบ่อยครั้ง อาจเป็นเพราะเธออยากทำประโยชน์ให้กับคนอื่นบ้าง หรือไม่ก็เธอไม่พอใจคาราดะที่ปฏิบัติตนเหมือนเด็ก เมื่อโชโกะออกไปเดินเล่น เธออยู่ที่สนามเด็กเล่น เธอนั่งดูเด็กเล่นคนเดียว พาลคิดถึงอดีตในสมัยที่เธอเป็นเด็ก สมัยนั้นเธอเป็นเด็กไม่มีเพื่อน หลายคนบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงน่าเบื่อ แม้จะมีเด็กคนหนึ่งมาชวนเธอไปเล่นแต่เธอกลับปฏิเสธทั้งๆ ที่ใจจริงของเธอนั้นอยากเล่นสนุกเหมือนคนอื่น หากแต่เธอกลับทิ้งโอกาสนี้จนกระทั้งเติบโตโดยไม่รู้ถึงชีวิตสนุกสนานในวัยเด็ก จนกระทั้งมีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้โชโกะ(ในร่างเด็ก)ได้ตัดสินใจไปเล่นกับกลุ่มเด็กๆ ทำให้เธอได้รู้ถึงความสนุกสนานที่เธอไม่เคยพบมาก่อนในสมัยเด็ก

นอกเหนืออนิเมชั่นจะเน้นความสัมพันธ์ระหว่างคาราดะกับโชโกะแล้ว การดำเนินเรื่องยังดำเนินถึงความสัมพันธ์กับตัวละครหลักอีกสองตัวคือเท็ตซึและฮิโระด้วย คือ ระหว่างคาราดะกับเท็ตซึ, คาราดะกับฮิโระ และโชโกะกับฮิโระ ที่เก็บรายละเอียดอย่างช้าๆ เสมือนหนึ่งได้ดูละครชีวิตดีๆ สักเรื่องหนึ่ง ก่อนที่จะสรุปอย่างลงตัวในตอนท้าย คาราดะได้เรียนรู้ว่าความสุขในชีวิตปัจจุบันนั้นดีที่สุด เธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ยังมีหลายคนที่พยายามเอาใจช่วยเธออยู่ ส่วนโชโกะได้เรียนรู้ว่าจงอย่ายึดติดกับอดีต จงเข้าใจคนอื่น

แม้อนิเมชั่นจะดำเนินเรื่องธรรมดานอกจากนี้แต่ละตอนจะมีฉากระลึกอดีตเพื่อให้เรื่องกระจ่างมากขึ้น  คุณภาพของภาพไม่มีลูกเล่นและค่อนข้างสีจาง(อนิเมชั่นค่อนข้างเก่า) ไม่มีฉากเคลื่อนไหวที่ตื่นเต้น ฉับไว หรือเลือดสาด  แต่กระนั้นก็ได้เสียงตอบรับเป็นบวก หลายคนยกให้อนิเมชั่นเรื่องนี้ดีที่สุดในปี 2006 ด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะเป็นเพลงที่ดูเศร้าๆ ด้วยเสียงเปียโน และเสียงประกอบต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นตอนโชโกะอาย, คาราดะตื่นเต้นก็ทำออกมาได้อย่างลงตัว

  

เหตุการณ์การ์ตูนเรื่องนี้ดำเนินในฤดูร้อน ซึ่งทีมงานได้วางอารมณ์ของฤดูร้อนได้เป็นอย่างดี ด้วยเสียงเปียโน จัดวางฉากต่างๆ ก็ทำได้ดีมีการเล่นแสงสร้างบรรยากาศของฤดูร้อน โดยเฉพาะฉากที่คาราดะกับโชโกะอยู่หน้าศาลเจ้าตอนต้นเรื่อง ไปจนถึงฉากโชโกะปลอบคาราดะในตอนท้ายเรื่อง และการออกแบบคาแร็คเตอร์ตัวละครนั้นทำได้อย่างมีเสน่ห์ โดยเฉพาะโชโกะที่น่ารักมากๆ ผมดูแล้วก็ชื่นชอบในความซึนของเธอจริงๆ ที่เราไม่มีทางได้เห็นในมังงะแน่นอน(โชโกะออกมาแค่เล่ม 1-2 แล้วหายไปเลย จะโผล่อีกทีกลายเป็นตัวประกอบซะงั้น)  นอกเหนือจากนั้นตัวละครสมทบต่างๆ ก็เข้ามาเพื่อเชื่อมเรื่องอย่างลงตัวไม่เหมือนในมังงะที่ตัวละครบางตัวไม่รู้จะออกมาทำไม

Asatte no Houkou ไม่ใช่การ์ตูนน่าเบื่ออย่างที่คิด และเป็นการ์ตูนที่หายากมากที่จะสร้างอารมณ์และความรู้สึกบรรยากาศดีๆ และบทสรุปลงตัวใน 12 ตอนของมัน ปลายทางนี้ไม่มีทางสิ้นสุด หากแต่มันเป็นจุดเริ่มต้น เราจงพอใจและพยายามปรับตัวให้มีความสุขในเวลานั้นๆ

                สรุปคือหากคุณกำลังมองหาการ์ตูนที่ดูแล้วมีความสุข อนิเมชั่นเรื่องนี้ก็คือคำตอบอย่างดี

+ +