คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 11
“Vancouver kris & Wushu Cowboy 2”
Chapter 11
เช้าวันต่อมา..
คริสนอนอยู่ใต้ผ้าห่มเดียวกับเถา ในสภาพเปลือยเปล่า เถากอดเขาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย คริสได้แต่คิดอยู่ในใจ กูยอมมันไปได้ยังไง - - มือเรียวเอื้อมไปหยิกจมูกคนรักอย่างหมั่นไส้
“ซนแต่เช้าน่ะ ฮ่าๆๆ”เถาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี แล้วจับมือคริสไปกุม
“เถา- -“
“หื้ม??”
“เจ็บสะโพกเว้ยยยยยยยย! โคตรปวด!“คริสเริ่มโวยวาย เมื่อมีอาการผิดปกติกับร่างกายตัวเอง เถาได้แต่ขำ ก่อนที่จะสอดมือไปนวดสะโพกไอ้อีกคนเบาๆ
“เอาน่าเดี๋ยวชิน 55555555555555”
“พ่องงงงงงงงงงงงง! ชินพ่องงงงงงงงงงงงงง! ไอ้บ้า! ไอ้เถา ไอ้เวร ! ไอ้ฉวยโอกาสสสสส!!!!” คริสมุดตัวเองไปใต้ผ้าห่ม อายยย! โอเค เขาเพิ่งมีความรู้สึกที่ว่า กูอาย! เกิดขึ้นมา..
“5555555555555 ด่าไปเหอะ ยอมๆ วันนี้จะทุบตีอะไรยอมหมดเลยครับที่รัก”
“- -ให้ตายดิ ไม่น่าเลย จริงๆ”
“ฮ่าๆ เสียไปแล้วเอาคืนไม่ได้น่ะ! ฮ่าๆ นี่คริส”
“......อะไรอีกล่ะ ถ้าจะเอาๆ อีก คราวนี้จะจัดตีนให้แน่ๆ”
“อย่าไปทำแบบนี้กับใครล่ะ”
“จะให้ไปทำกับใครล่ะ ไอ้บ้า!” คริสฟาดเถาไปหนึ่งที .. เถานอนอมยิ้มแล้วมองหน้างอๆ กอดที่จะคว้าอีกคนมากอด วันนั้นทั้งวัน เขาทั้งสองคนใช้เวลาอยู่ด้วยจนถึงเย็น.
3วัน ต่อมา..
เถาเริ่มจะกลายเป็นอีกหนึ่งคนที่พลิกทฤษฎี ฟันแล้วทิ้งตามเซฮุนไปอีกคน . เขาตัวติดคริสแจ และคอยสังเกตการณ์ว่าใครมาลุ่มล่ามกับแฟนของเขาหรือเปล่า ไค ได้หายไปจากวงโคจร ตั้งแต่วันนั้นที่เขามาจัดการ แต่เขายังวางใจอะไรไม่ได้ เพราะไคทิ้งท้ายอะไรบางอย่างไว้
“เถา! ถ้าจะเดินติดขนาดนี้ล่ามเลยไหม?”
“55555555 อยากเป็นหมา??”
“ประชด- -..”
“กริ้วววววววววววววววววววว! -..-เถาคริส ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วจ้ะ” ลู่หานเอ่ยแซว คริสเดินมาผลักหัวเขาเบาๆ แก้เขิน เถาเดินมานั่งข้างๆ เซฮุน
เซฮุนในตอนนี้แทบจะกลายเป็นหนึ่งในสมาชิกของห้องนี้ไปแล้ว ก็เล่นมา เช้า กลางวัน เย็น ไม่นาน ซิ่วหมินก็เดินเข้ามาในห้อง. คริสสะกิดเถา เพื่อบอกว่าคนนี้ซิ่วหมิน เถาพยักหน้ารับรู้ก่อนที่จะมองเขา ไม่คุ้น - -
“อ่ะ! เถา! นายมาสักที^^”ซิ่วหมินเดินเข้ามา แล้วยิ้มให้เถา ..
“ขอโทษน่ะ ผมผมจำนายไม่ได้จริงๆ”
“ฮ่ะๆ แย่จัง.. ฉันอยู่ห้องข้างๆ ตอนนายเรียนที่โรงเรียนเดิมไง”ซิ่วหมินพูดไปก็อายไป
“.........” เถาไม่ได้พูดอะไรต่อนอกจากยิ้มให้ คริส เซฮุน และลู่หาน ได้แต่มองสถานการณ์อย่างเงียบๆ ..
“หวง จื่อ เถา นายคงอ่านจดหมายของฉันแล้ว..”ซิ่วหมินเปิดประเด็น
“หื้มจดหมายไหนครับ?”
“จดหมายสีแดง...”
“อ่านแล้วครับ”เขาเหลือบตามองคริส .. ถ้าโลกจะกลมอีกแล้วขนาดนี้! คริสคิดในใจ เขาว่าแล้ว ว่าคนที่ซิ่วหมินแปลกๆ ตั้งแต่วันแรกที่เขาเจอ
“ฉันมาที่นี่เพื่อที่จะบอกกับนายว่า..”
“ผมมีแฟนแล้วน่ะครับ” เถาพูดตัดบทเรียบๆ ซิ่วหมินน่าเสียไปในทันที.. ไม่ เขาไม่มีทางยอมแพ้ .
“ฉันมาที่นี่เพื่อที่นีเพื่อจะบอกนายว่า เรื่องจดหมายนายไม่ต้องไปคิดมาก เพราะฉันไม่ได้ชอบนายแล้ว.. ฉันแอบมองนายมา2 ปีก็จริง แต่ว่า ตอนนี้นายมีแฟนไปแล้ว แล้วฉันก็ตัดใจได้แล้ว เราจะเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม? ฉันไม่มีใคร.. พวกนายคือเพื่อนกลุ่มที่ฉันอยากจะเข้าหา..”
ซิ่วหมินพูดแล้วตีหน้าเศร้า..ก่อนที่จะส่งสายตาไปให้ทุกคนในกลุ่ม
“เราเป็นเพื่อนกันได้น่า..ใช่ไหมล่ะ?”เถาไม่ได้คิดอะไร ในเมื่อซิ่วหมินบอกมาแบบนั้น เขาก็โล่งใจ ที่จะเป็นเพื่อนกับซิ่วหมินได้ ลู่หานพยักหน้า แล้วยิ้มให้ เซฮุนก็ทำหน้าเมาๆ ตามไสตน์ ความผิดปกติ เกิดกับท่านคริส
เขาไม่ได้อคติ เขาไมได้หึง แต่เขามีความคิดว่าคนคนนี้ไม่ธรรมดา แต่คริสก็เลือกที่จะพยักหน้าส่งๆไป . ซิ่วหมินยิ้มให้กับทุกคนอย่างเป็นมิตร ก่อนที่จะมองเถาไม่ลดละ.
ถ้านี่เป็นวิธีที่จะทำให้เขาได้ใกล้ชิดกับเถา วิธีย่อมดีที่สุด.
--------------------------------------------------100%
ความคิดเห็น