คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : mine' ; 11 ฉันกำลังจะตาย
mine’ ; 11 ฉันกำลังจะตาย
http://www.youtube.com/watch?v=XufFEwNV0PY
เพลงประกอบจ้า กดลิ้งค์เอานะ ขี้เกียจหาโค้ด 5555555555
16.00 น.
“ป่ะ กลับบ้านกัน” แกงส้มยิ้มหวานเดินตรงเข้ามาหาพี่ฮั่นและเฌอเบลล์ที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะม้าหินหน้าคณะ
“วันนี้พี่มีสอนอ่ะ จะไปด้วยป่าว ? เบลก็ไปนะวันนี้” คนพี่คว้ากระเป๋าตัวเองมาสะพายก่อนจะหันไปบอกน้อง
ตอนนี้พี่ฮั่นทำงานพิเศษเป็นครูสอนเต้นอยู่ที่โรงเรียนพิเศษที่นึง เพิ่งเริ่มทำได้ไม่นาน แต่พี่เค้าก็ดูมีความสุขดีกับสิ่งที่เค้าทำ ปกติผมก็ไปดูพี๋ฮั่นสอนบ่อยๆ พี่ฮั่นตอนเต้นน่ะ ดูไม่เหมือนตอนไหนๆ เลยนะ ยิ่งเต้นมากๆ ก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่มันน่าจะเหนื่อย แต่ก็ไม่เคยบ่น มันน่าชมตรงนี้แหละ J จริงๆ ตั้งแต่โตด้วยกันมา ผมก็เพิ่งรู้นี่ล่ะว่าพี่ฮั่นเต้นเก่งถึงขั้นไปสอนคนอื่นได้ขนาดนั้น -.-
ปกติเวลาพี่ฮั่นมีสอนก็จะใช้เวลาประมาณสองสามชั่วโมง ถ้าสมมุติว่า .. ผมกลับไปทำกับข้าวไว้ให้ล่ะ ?
เออน่าสน -..-
“พี่ไปกับเฌอเหอะ ผมกลับไปทำงานดีกว่า”
“ตามใจ กลับดีๆ ละกัน เป็นห่วง” พูดยิ้มๆ พร้อมลูบหัวน้องเบาๆ ก่อนจะจูงมือน้องสาวอีกคนออกเดินเพื่อไปสอน
อือ รีบไปรีบกลับละกัน J
.
.
.
17.00 น.
“เงินทอนหนึ่งร้อยบาทค่ะ” เสียงใสพร้อมรอยยิ้มจากพนักงานสาว พร้อมแบงก์สีแดงถูกยื่นมา
หึหึ -..- ตอนนี้อยู่ซุปเปอร์ครับ ซื้อของเสร็จแล้ว เย้เย้ (?) แลดูเป็นแผนการยิ่งใหญ่ 55555555555 ลองคิดดูสิครับ ถ้าสมมุติว่าคุณออกไปงานเหนื่อยๆ แล้วคุณกลับมาเจออาหารเต็มโต๊ะคุณจะรู้สึกยังไง ?
ฟังดูเหมือนสามีภรรยา -_____-
เออช่างเถอะ รีบกลับบ้านดีกว่า แค่ซื้อของก็ชั่วโมงนึงละเนี่ย
“อ้าว ฝนตก ?!” เฮ้ย อะไรอ่ะ เมื่อกี๊มันยังไม่ตกเลยนะ ทำไมตอนนี้มาตกเนี่ย จากซุปเปอร์ถึงบ้านก็อีกไม่ไกลเอง ช่วยเลื่อนเวลาตกออกไปหน่อยไม่ได้รึไงงงงง
จริงๆ ลำพังผมคนเดียวมันก็ไม่เท่าไหร่หรอก เดินฝ่าไปแปบเดียวก็ถึง แต่ไอ้ของเต็มมือนี่อ่ะดิ เอาไงดีเนี่ย ..
รอฝนหยุด ? เหอะ แล้วเมื่อไหร่มันจะหยุดล่ะเนี่ย ตกแรงขนาดนี้เผลอๆ จะหลายชั่วโมง
ให้ฝ่าไป ? ก็บอกแล้วไงว่าลำพังผมคนเดียวอ่ะได้ แต่วันนี้เพิ่งจะซื้อของมาเต็มไม้เต็มมือนะครับ ของสดทั้งนั้นด้วย ขืนฝ่าฝนหนักๆ แบบนี้มีหวังเน่าหมดก่อนถึงคอนโดน่ะสิ
แล้วทำไงดี ? ..
โทรหาพี่ฮั่น ? เออน่าสน วันนี้พี่ฮั่นเอารถมานี่ ถ้าให้พี่ฮั่นมารับก็เอาของขึ้นรถแล้วค่อยกลับไปทำกับข้าวที่บ้านก็ได้ ถึงแม้แผนเซอร์ไพรส์ของผมมันจะต้องล่มก็เถอะ -_____-
โอเค โทรเรียกพี่ฮั่นละกัน ..
เมื่อตัดสินใจได้ แกงส้มวางของบางส่วนลงบนพื้นอย่างเบามือ ก่อนจะล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ออกมาสไลด์หน้าจอแล้วกดโทรออกหาพี่ชายคนสำคัญ รอสายอยู่ซักพักก็ได้ยินเสียงทุ้มดังมาจากปลายสาย
[ ฮัลโหล แกง ]
“พี่ฮั่นมารั...”
[ อ๊ะ พี่ฮั่น อื้อ เบลเจ็บ อ๊า มันเลอะหมดแล้ว แกง เดี๋ยวพี่โทรกลับนะ ] เสียงครางหวานแบบผู้หญิงดังแทรกมา พร้อมกับเสียงพูดตัดบทของพี่ชาย ก่อนสายจะถูกตัดไป
เสียงเฌอเบลล์ ..
แกงส้มกดโทรออกซ้ำ แต่รอสายอยู่นานก็ไม่มีใครรับสาย กดโทรออกซ้ำไปซ้ำมา หัวใจเต้นแรงด้วยความกลัว ผมต้องเชื่อใจพี่ฮั่น ..
[ ไม่มีการตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก ]
ไหนบอกว่าไปสอน .. แล้วเสียงครางนั่นมันอะไรกัน ..
พี่ทำแบบนี้กับผมทำไม ..
.
.
.
17.00 น. ห้องซ้อมเต้น
“โอ๊ย เบาๆ สิ” ร่างบางร้องลั่นเมื่อสำลีชุบแอลกอฮอล์ชุ่มๆ ถูกป้ายลงบนหัวเข่าตัวเอง
“ไม่ต้องมาบ่น ซุ่มซ่ามเองทำไม ให้รออยู่เฉยๆ ก็ไม่เอา อยากจะมาเต้นด้วย แล้วเป็นไงล่ะ ก็ล้มเป็นแผลแบบนี้ ลำบากพี่ต้องแบกกลับบ้านอีกเนี่ย” คนตัวสูงไม่สนใจเสียงร้องงของน้อง กดสำลีลงไปบนแผลแรงๆ เรียกเสียงครางซี้ดจากหญิงสาวได้อย่างดี ไม่เทแอลกอฮอล์ราดก็ใจดีแค่ไหนละ ซนขนาดนี้
ครืดดดดด ครืดดดดด
“เฮ้ย แปบนึงนะเบล หยิบโทรศัพท์ก่อน” พี่ฮั่นลุกขึ้นยืน เพื่อหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดรับสายแล้วหนีบคอไว้ มือก็หยิบสำลีอันใหม่ เทเบตาดีนใส่ เตรียมจะป้ายทับ
“ฮัลโหลแกง” เสียงทุ้มกรอกใส่โทรศัพท์พร้อมกับสำลีที่ชุบเบตาดีนเสร็จเรียบร้อย ถูกป้ายลงไปบนแผลแบบไม่ได้ใส่ใจมาก เพราะมัวแต่สนใจอยู่กับสิ่งที่คนปลายสายจะพูด
[ พี่ฮั่นมารั.. ]
“อ๊า พี่ฮั่น อื้อ เบลเจ็บ อ๊ะ มันเลอะหมดแล้ว” ความสนใจของผมถูกขัดด้วยเสียงของไอ้เด็กซนตรงหน้า พอหันมามองก็เห็นว่าขวดเบตาดีนที่ตั้งอยู่บนโต๊ะมันร่วงตกมาบนตักเบล ยานี่ไหลเลอะกระโปรงเต็มไปหมด 55555555555555
“แกง เดี๋ยวพี่โทรกลับนะ” ผมพูดใส่โปรศัพท์พร้อมกดตัดสาย ก่อนจะหันมาสนใจคุณหนูเฌอเบลล์จอมซน ซนจนได้เรื่องอ่ะให้ตาย
“มาๆ เดี๋ยวพี่พาไปล้าง” ร่างสูงลุกขึ้นยืน คว้ามืออีกฝ่ายแล้วออกเดินพาไปทางห้องน้ำ
ครืดดดดดด ครืดดดดดด
โทรศัพท์บนโต๊ะที่เจ้าของไม่ได้สนใจ สั่นขึ้นมาอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง จนหยุดสั่นไปเมื่อคนโทรเข้าใจแล้วว่าไม่มีใครมารับจริงๆ
.
.
.
“แกง วันนี้ว่างป่าว จะพาไปรู้จักลูกศิษย์” ร่างสูงยิ้มกว้าง พุ่งเข้าหาน้องชายทันทีที่เห็น วันนี้ทั้งวันเพิ่งได้เจอหน้ามันครั้งแรกนี่ล่ะ ไม่สิ ตั้งแต่เมื่อวานเย็นแล้วล่ะ พอผมกลับคอนโดแกงก็หลับไปแล้ว ผมเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะคิดว่าคงจะเหนื่อย พอเช้ามาก็รีบออกมามหาลัย ผมตื่นมาก็ไม่เจอแล้ว นอยด์อะไรป่ะวะ ..
“อือ” ตอบซะยาว อือ -______- นอยด์ชัวร์
“นอยด์ไรพี่เนี่ย”
“เปล่า” พูดเท่านั้นแล้วเดินหนีไปเลย .. เออ ให้มันได้อย่างงี้สิ -__________-
.
.
.
“แกงงงง นี่แกรนด์ ลูกศิษย์ที่พี่สอนแล้วบรรลุที่สุด 555555 แกรนด์ นี่แกงส้มน้องพี่เอง”
“แกงส้มที่พี่เล่าให้ฟังบ่อยๆ อ่ะนะ น้องแน่เหรอ ? 555555555 ยินดีที่รู้จักนะคะ” หญิงสาวยิ้มหวาน ทักทายอย่างเป็นมิตร
น่ารักจัง แฟนพี่ฮั่น J
“ครับ ^^”
“มาๆ ที่สอนไปเมื่อวานอ่ะได้ยัง” คุณครูเก็กมาดขรึม ทวงการบ้านจากลูกศิษย์
“เว้นวรรคอ่ะนะ ? ได้แล้วววว เปิดเพลงมาเลยดีกว่ามา” แกรนด์ละสายตาจากเพื่อนใหม่ หันไปท้าทายคุณครูขี้เก็กก่อนจะวิ่งไปยืนเตรียมพร้อมอยู่กลางห้อง
ขอเวลาหน่อย .. ขอเวลาหน่อย .. ขอเว้นวรรคซักหน่อย ..
เสียงเพลงจังหวะกลางดังขึ้น พร้อมกับหญิงสาวร่างเล็ก ค่อยๆ เดินออกมาแบบเปิดตัว ก่อนจะเริ่มใส่ลีลาท่าทางตามท่าที่ได้เรียนมาก่อนหน้า
บาดเจ็บ เพิ่งจะโดนทิ้งหมาดหมาด ใจยังเป็นแผล ยังซมซม ..
“เดี๋ยว !” เสียงเพลงหยุดลงถูกแทนที่ด้วยเสียงเข้มๆ ของคุณครูที่ยืนดูอยู่
“อะไรอ่ะพี่ฮั่นนน”
“ตรงนี้ผิด เร็วไปสองจังหวะ เหวี่ยงขาให้กว้างกว่านี้ ย่อลงนิดนึงด้วยจะได้เหวี่ยงขาได้” ร่างสูงพูดติส่วนที่ผิด มือก็จับแขนจับขา จัดท่าให้ใหม่
“โอ๊ย !!” เสียงร้องดังขัดขึ้นมา เรียกเอาสายตาของสองคนในห้อง กับอีกหนึ่งสาวที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ให้หันไปมอง
“แกงส้ม !”
“แกงส้ม !” ฮั่นและเฌอเบลล์ตะโกนขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจ ทั้งคู่พุ่งเข้าหาแกงส้มด้วยความเป็นห่วง แต่ร่างสูงก็ชะงักไปเมื่ออีกคนไปถึงก่อน
“แกง เป็นไงบ้าง ไหวป่ะเนี่ย ไมไม่นั่งล่ะ ยืนทำไม”
“ช่างมันเถอะ กลับคอนโดกันนะเฌอ”
“อ้าวทำไมล่ะ ไม่อยู่ดูก่อนเหรอ แกรนด์น่ะเต้นเก่งมากเลยนะ”
“อยากกลับ .. กลับกันเหอะเฌอ”
“อ่า .. โอเคกลับก็กลับ” หญิงสาวพยักหน้ารับ หันไปบอกลาพี่ชายก่อนจะประคองอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นยืนแล้วค่อยๆ พาออกเดินไปขึ้นรถกลับบ้าน
ให้คนขาเจ็บประคองคนหกล้ม .. เจริญจังประเทศไทย ..
“เป็นไรป่ะเนี่ยแกง เจ็บเปล่า เข้าไปทำแผลก่อนมั้ย”
“ก็คนข้างในนั่นแหละที่ทำให้เจ็บ..”
ตกลง .. เราเป็นอะไรกัน ..
คำว่ารักที่พ่นออกมา มันเชื่อได้แค่ไหน ..
คำหวานๆ ที่เคยบอกกัน .. บอกใครไปกี่คน ..
พี่ฮั่น .. รู้อะไรมั้ย .. ความรักจากพี่มันกำลังทำร้ายผม
---------------------------------------------
เย้เย มาม่าอร่อยจุง (/' ')/
อิเด็กห่วยดราม่า ริอาจแต่งดราม่าอีกแล้วววววว 555555555
ป่วงเว่ออออ อ่านไปเหอะ หนูทำตามพล็อต 5555555
เอ้อ ฟิคเรื่องนี้จะจบตอนหน้าแล้วนะ 5555
สิบสองตอนเท่าเรื่องเก่าเลยยยยยย
แต่เรื่องนี้มีสเปเชี่ยลแน่นอนรับประกัน (-w-)v
22.07.2555
ความคิดเห็น