คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่11 ความหลังของบังยงกุก
ตอนที่11 ความหลังของบังยงกุก
ความทรงจำบางช่วงก็อาจจะเลือนหายไปบ้างตามกาลเวลาและเรื่องใหม่ๆที่มาเติมในความทรงจำ
บังยงกุกเคยเรียนโรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่ง ที่นั่นทำให้เขาได้รู้จักรุ่นพี่ชื่อชื่ออีกีกวัง เป็นแฟนของพี่สาวเขา และเป็นเจ้าของผับทีเอส จากนั้นเขาก็เข้ามาทำงานที่ผับแห่งนั้น
“ได้จดหมายอีกแล้วเว้ย”เสียงเพื่อนเคยเอ่ยแซวขณะยงกุกพิจารณาจดหมาย ซองสีขาวสะอาด หน้าซองเขียนด้วยลายมือที่แสนจะเป็นระเบียบ จดหมายพวกนี้ถูกสอดอยู่ในล็อกเกอร์ของเขา เนื้อหาด้านในเขียนเหมือนไดอารี่ บรรยายความรู้สึกของในแต่ละวัน และลงท้ายด้วยคำว่า “ฉันแอบรักเธอ”
แรกๆยงกุกแปลกใจว่าทำไมการส่งจดหมายบอกรักของหญิงสาวคนนั้นช่างแปลก แต่พักหลังเขาเริ่มจะชิน ไดอารี่ในซองขาวนั้นทำให้เขาเพลิดเพลิน...เขาเคยตามหาว่าใครเป็นเจ้าของจดหมายเหล่านั้น ถามเด็กผู้หญิงทุกคน..แต่ทุกคนก็ปฏิเสธ
จนเมื่อวันหนึ่ง...จดหมายเหล่านั้นหายไป...ไม่มีมาสอดในตู้ล็อกเกอร์อีก แม้แต่ฉบับเดียว
ยงกุกหัวเราะในใจตอนนั้น...คนที่ส่งมันมาคงเบื่อกับการที่เขาไม่เคยตอบรับเลยกระมัง หรือว่าเบื่อเขาแล้วไปกรี๊ดกร๊าดผู้ชายคนใหม่ก็สุดจะรู้
นี่ละนะ...เด็กผู้หญิง เวลารักก็รักหลงหัวปักหัวปำ เวลาตัดใจก็ง่ายดายเสียเหลือเกิน
ยงกุกสอบเข้ามหาวิทยาลัย เลือกเรียนด้านดนตรีตามที่ได้ชอบ มีเด็กจากโรงเรียนเดิมเข้ามาเยอะเหมือนกัน แต่ยงกุกไม่ได้สนิทกับใครเท่าไหร่ จำได้รางๆว่ามีอินซูจอง กับคิมคีบอมที่คุ้นๆหน้าอยู่บ้าง
การเรียนอันหนักหน่วงตั้งแต่เทอมแรกมาเจอกับการทำงานที่แสนจะเหน็ดเหนื่อยทำให้ยงกุกเข้าคลาสสายเสมอ ผลการเรียนย่ำแย่ แต่ก็ช่วยอะไรตัวเองไม่ได้
ถ้าเขาไม่ทำงาน ก็จะไม่มีเงินเรียน อย่าหวังพึ่งสาวเลย เพราะพี่เขาเองก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร
เพื่อนในคลาสของเขานิสัยดี ยกเว้นก็คนหนึ่งที่ชอบเงียบๆ โลกส่วนตัวสูงจนเขาไม่กล้าเข้าใจ แล้วคนนั้นก็มีสายตาที่น่ากลัว มองทุกอย่างเหมือนข้างๆคือสิ่งที่กำลังขวางทางของตัวเอง
คนๆนั้นชื่อ คิมฮิมชาน
G•O•I•N•G•C•R•A•Z•Y
“ทำไมไม่เจ็บล่ะ”เสียงทุ้มต่ำถามคนที่นอนอยู่ในอ้อมกอด หลังเสร็จกิจกรรมอย่างว่า ยงกุกก็เอาใจอีกขั้นด้วยการนอนกอดร่างบางไว้ ทั้งที่รู้สึกเหนอะหนะกับเหงื่อมากมายที่ออก
“หืม...?”ไม่ค่อยเข้าใจกับคำถามเท่าไหร่ ยงกุกเขี่ยใบหูนิ่มแผ่วเบา
“ที่บอกว่าไม่เจ็บ...ทำไมล่ะ”เขาหมายถึงเวลาร่วมรักกัน ทั้งที่เลือดออกขนาดนั้น ทำไมถึงไม่เจ็บ ทั้งยังสุขสมขนาดนั้น
คำตอบในใจยงกุกมีอยู่แล้ว...ก็คิมฮิมชานเป็นโรคจิตไง
“ชินมั้ง ฉันทำแบบนั้นมาสองปีเต็มเลยนะ”มันอาจจะชา หรือปวดหนึบบ้าง แต่ถ้าถามว่าเจ็บไหม...ไม่เจ็บเลย
“แล้วครั้งแรกล่ะ ไม่เจ็บเหรอ”เหมือนมีกระแสไฟแล่นผ่านร่างจนแทบกระตุก ฮิมชานกลั้นหายใจไปชั่วครู่กับคำถามนั้น ดวงตาคู่ที่เรียบเฉยหลุกหลิกก่อนจะแดงกล่ำเมื่อนึกถึงครั้งแรก...ครั้งแรกที่เคยถูกสอดใส่เข้ามาในร่างกาย
“นายน่าจะรู้ดีกว่าใครว่าฉันเจ็บแค่ไหน?”ยงกุกคิดในใจ...เขาจะรู้ได้ยังไงกัน แต่ถ้าคนโรคจิตอย่างฮิมชานก็คงจะชอบใจกระมัง ครั้งแรกแบบดิบเถื่อนแบบนั้นน่ะ
“จะไม่ให้ฉันออกไปไหนจริงๆเหรอ?”เสียงทุ้มลองแย๊บถามดู รู้สึกได้ถึงความผิดปรกติไปของคนใอ้อมกอดที่นอนตัวแข็งท่อนเหมือนไม่สบอารมณ์ จนร่างสูงต้องวางมือลงบนแขนเปลือยเปล่าแล้วลูบเบาๆ...
“ฉันอยากไปเรียน ไปทำงาน อยู่ที่นี่เฉยๆมันน่าเบื่อมากเลยนะ”ลองอ้อนออดด้วยเสียงทุ้มนุ่ม ลากแม่น้ำ9สายเพื่อมาหว่านล้อม ฮิมชานขยับตัวออกจากอ้อมกอดของร่างสูง ปรายสายตาที่เรียบนิ่งให้อีกคน “ถ้าออกไป...นายจะหนีฉันไปใช่ไหม บังยงกุก”
เหมือนอะไรทิ่มที่ใจ คิดไปอีกแล้วว่าฮิมชานอาจจะรู้แผนการของเขา แต่ยงกุกก็เลือกเอาน้ำเย็นเข้าลูบเช่นเคย เพราะมันเคยได้ผลมาแล้ว ยิ้มสวยคลี่ในใบหน้า
“ลืมหรือเปล่าว่าฉันรักนาย...”น้ำเสียงชวนฝันทำให้ฮิมชานหวั่นไหว...เขารู้...จากนี้เขาอาจจะเจ็บปวดเพราะผู้ชายคนนี้
คนที่เขาแสนจะรัก...
คนที่กำลังเอาคืนทุกอย่าง...
คนที่ใส่หน้ากากหาเขา
คิดเหรอว่าคิมฮิมชานไม่รู้...เขาไม่ได้โง่พอจะดูไม่ออกว่าบังยงกุกกำลังเล่นละครเป็นคนที่รักเขามากมาย คำโป้ปดที่แม้แต่เด็กยังดูออกนั้น...จะให้เขาเชื่อมันเป็นไปไม่ได้
แต่ในความเป็นไปไม่ได้ คิมฮิมชานก็เลือกจะโง่เชื่อผู้ชายคนนี้...เพียงแค่ต้องการสัมผัสที่แสนดี คำกระซิบว่ารัก บทรักที่อ่อนโยน และรอยยิ้มที่แสนสวย...
จำฉันไม่ได้เหรอบังยงกุก...จะทำร้ายฉันจริงๆใช่ไหม
จำคนที่รักนายไม่ได้เหรอ...คนที่นายเคยช่วยเอาไว้เมื่อ4ปีที่แล้ว คนที่ตามนายไปที่ผับทุกวัน คนที่ส่งนายเข้านอนตรงหน้าบ้านทุกคืน...คนที่ส่งจดหมายพวกนั้นให้นาย...
จำเพื่อนร่วมโรงเรียนคนนี้ไม่ได้เลยใช่ไหม...
ทีบีซี
ทิ้งให้ค้างป่ะ? หึหึ
แด้ออบไม่ได้หายไปไหน แต่เรื่องนี้บังชานเป็นคู่เอก ย่อมสโคปที่บังชานเด้อ...รอไปก่อน มันต้องมีสักวันล่ะที่บังจะกดแด้ เอ๊ย แดจะลงเอยกะออบ (อูยย เผยความต้องการในใจไป ฮ่าๆๆ)
","�[-e����ascii-font-family: Calibri;mso-ascii-theme-font:minor-latin;mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;mso-bidi-font-family:"Cordia New";mso-bidi-theme-font: minor-bidi'>จำเพื่อนร่วมโรงเรียนคนนี้ไม่ได้เลยใช่ไหม...ทีบีซี
ทิ้งให้ค้างป่ะ? หึหึ
ความคิดเห็น