คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : My Princess♥4::Meeting Girl[Part IV] By Sayori
Meeting Girl [Part IV] By Sayori
อากาศในตอนเช้ามันช่างสดชื่นเหมาะกับการออกกำลังกายและสูดออกซิเจนมากเลยน่ะว่ามั้ย แต่ฉันรู้สึกว่าวันนี้มันจะไม่สดชื่นเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมาของฉันแล้วล่ะสิ ฉันสังหรณ์ใจว่ามันต้องมีเรื่องทำให้เสียบรรยากาศแน่นอน
ในขณะที่ฉันกำลังวิ่งจ๊อกกิ้งพร้อมกับฮัมเพลงไปเบาๆในสวนหลังบ้านฉันก็เหลือบไปเห็นรินกับชินเนริกำลังจะไปไหนกันสักที่ สงสัยงานนี้ลางสังหรณ์ของฉันคงจะถูกจริงๆถ้าไม่ใช่เรื่องไปซื้อของมาทำกับข้าวรินคงไม่ออกไปให้เปลืองแรง(?)หรอก แล้ววันนี้มันมีอะไรพิเศษล่ะรินถึงจะไปซื้อของ
ฉันได้แค่คิดแต่ไม่ได้เข้าไปถามเพราะฉันสะดุดตาเข้ากับนกตัวป้อมสีเหลืองกำลังบินวนรอบต้นไม้ใกล้ๆกับที่ฉันอยู่พร้อมกับร้องเพลงที่ฉันฮัมเมื่อกี้นี้
ฉันว่าเจ้านกตัวนี้มันก็น่ารักดีนะ แถมเก่งอีก ไม่รู้ว่ามันหลงเข้ามาในเขตของบ้านนี้ได้ไง
(ไรท์ขอแทรก::เอ่อ...หนูซาโยริลืมไปหรือเปล่าว่าบ้านหนูน่ะเค้าเรียกกันว่าคฤหาสน์แล้วหนุจะสงสัยว่ามันหลุดเรามาได้ยังไงอีกเรอะ! เอาไว้ไรท์จะเอาแผนที่บริเวณคฤหาสน์มาให้ดู)
ช่างมันเถอะค่ะไรท์ แต่ว่าเจ้านกนี่มันมีเจ้าของหรือเปล่าแค่นั้น
“ซาโยริ ซาโยริ ซาโยริ ปี้”
เจ้านกสีเหลืองตัวน้อยบินมาเกาะไหล่ฉันพร้อมกับเรียกชื่อของฉัน ว่าแต่รู้ชื่อฉันได้ยังไง- -?
“เจ้านก แกรู้ชื่อฉันได้ยังไง”
“คุณนาย คุณนาย ปี้”
“นี่แกกำลังหมายถึงคุณแม่ของฉันอยู่ใช่หรือเปล่า”
จะมีใครผ่านมาแล้วหาว่าคุณหนูซาโยริเป็นโรคประสาทหรือเปล่าที่เห็นฉันคุยกับนกนี่น่ะ
“ฮิบาริ ฮิบาริ”
หือ? ฮิบาริ?
ไม่ทันที่ฉันจะได้ถามเจ้านกตัวนี้ว่าไอ้ชื่อคุ้นหูนี่เป็นของใครมันก็บินออกไปจากไหล่ของฉันแล้วไปเกาะไหล่ของใครบางคนแทน
ผู้ชายรูปร่างดูอ้อนแอ้นแต่ก็ดูมีกล้ามเนื้อสมกับเป็นผู้ชาย ใบหน้าคมคาย เรือนผมรัตติกาลพริ้วไปกับสายลม ตาคมกริบ นัยน์ตามีสีเช่นเดียวกันกับสีผมนั่น ทำให้เขาดูมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างน่าประหลาด แต่นั่นมันอาจจะเป็นสำหรับใครหลายๆคนซึ่งมันไม่ได้รวมฉันอยู่ในนั้นอย่างแน่นอน
“นายเป็นใคร เข้ามาในนี้ได้ยังไง”
“หึ”เขาไม่ตอบกลับแต่ว่ากลับแสยะยิ้มให้ฉันกลับมาแทน
“เป็นใบ้หรือไงที่ฉันถามทำไมไม่ตอบหรือว่าเป็นพวกสมองเสื่อมถึงได้ประมวลผลช้าแบบนี้น่ะ”
“เธอว่ายังไงนะยัยสัตว์กินพืช”เขาพูดพลางตีสีหน้าโหดใส่ฉันพร้อมกับเอาอาวุธออกมาเตรียมพร้อม
“กลัวตายล่ะ”ฉันตอบกลับด้วยสีหน้านิ่งๆเพื่อกวนประสาทของเขาสักเล็กน้อย ฉันจะคอยดูว่าคนอย่างเขาจะอดทนได้นานแค่ไหน!
พอฉันพูดจบปุ๊บ ก็เหมือนว่าเขาจะฟิวส์ขาดทันที เขาวิ่งเข้ามาหาฉันที่ยืนอยู่ตรงหน้า แต่คนอย่างฉันเหรอที่จะปล่อยให้คนอื่นทำร้ายตัวเองง่ายๆ
ฉันต้องคอยวิ่งหลบไอ้ทอนเหล็กนั่นไปซะทั่ว จะทำยังไงได้เมื่ออาวุธฉันไม่อยู่ที่นี่
ฉันวิ่งหลบไปทั่วทั้งสวน(เว่อร์) จนข้าวของในสวนเสียหายไปหลายอย่างเหมือนกันฉันจะโดนดุมั้ยล่ะเนี่ย ในสวนนี่ก็มีแต่ของแพงๆทั้งนั้นแถมคุณแม่ยังชอบที่จะจัดสวนด้วยสิ คราวที่แล้วฉันกับรินทำกระถางดอกกุหลาบของคุณแม่แต่แค่กระถางเดียวแต่กลับโดนคุณแม่เทศน์ซะยาว ถ้าไม่มีพี่ซามายะเข้ามาช่วยพูดให้กับพวกฉัน รับรองว่าคุณแม่เทศน์2ชั่วโมงก็ยังไม่เสร็จแน่ คนในบ้านต่างก็รู้ว่าถ้าคุณแม่ได้เทศน์ใครขึ้นมาล่ะก็แค่เรื่องเดียวก็สามารถกินเวลาร่วมครึ่งวันได้- -;;
เพล้ง!!!!
ในที่สุดกระถางดอกกุหลาบของคุณแม่ก็โดนเข้าจนได้ ขอบอกตรงนี้เลยว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันนะ ไอ้บ้านั่นมันทำเอง
“นี่ หยุดฟาดไอ้ทอนเหล็กนั่นได้รึยัง ฉันเหนื่อยที่จะต้องมาหลบแล้วนะ”
“เธอต้องรับผิดชอบที่เธอมาด่าฉัน”
“ฉันไปด่านายตอนไหนไม่ทราบ”
“งั้นเธอก็กลับไปอ่านประโยคก่อนหน้าที่ฉันจะชักทอนฟาออกมาสิ”
-*-มีเล่นมุขด้วย ได้ๆฉันยอมรับว่าฉันว่าให้นายแต่ นายมันสมองเสื่อมจริงๆฉันถามก็ไม่ตอบ
“เหอะ ก็นายมันสมองเสื่อมจริงๆนี่ ถึงได้ประมวลผลช้า ถามอะไรก็ไม่ตอบ แล้วอีกอย่าง ฉันก็ไม่ใช่สัตว์กินพืชอะไรนั่นด้วย”
“....”เขาไม่ตอบกลับ แต่ว่ามองฉันด้วยสีหน้าโหดๆอย่างเดิมพร้อมกับเพิ่มรังสีทะมึนเสริม
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับสวนของฉัน!”เสียงทรงอำนาจของใครบางคนที่คุ้นหูทำให้ฉันกับไอ้บ้าสมองเสื่อมนั่นต้องหันไปมองเป็นทางเดียวกัน
งานเข้าจริงๆแล้วล่ะ แถมงานใหญ่อีกด้วย
“ซาโยะจัง คุณฮิบาริ”คุณแม่เรียกชื่อของฉันกับอีกชื่อที่(คาดว่า)เป็นชื่อของไอ้บ้าสมองเสื่อมนั่นพร้อมกับยิ้มให้แบบแปลกๆ
โดนเทศน์ยาวแน่ๆ
“ตามแม่มาหน่อยนะซาโยะจัง คุณฮิบาริด้วยนะคะ”พูดจบคุณแม่ก็เดินกลับเข้าไปในบ้านอย่างเดิม
ตามด้วยไอ้บ้าสมองเสื่อมที่เก็บอาวุธแล้วยอมตามคุณแม่ของฉันไปโดยดี สงสัยคงยังไม่รู้ฤทธิ์ของแม่ฉันตอนเทศน์
เอ่อ- -;; ฉันขอตัวไปหาที่อุดหูก่อนได้มั้ยอ่ะ
ในห้องรับแขกมีผู้เป็นมารดานั่งรอลูกสาวกับคู่กรณีของลูกสาวอยู่ พร้อมกับตีสีหน้านิ่ง เมื่อคนทั้งสองเดินเข้ามาก็ถึง ทั้งสองถึงกับสัมผัสได้ถึงจิตสังหารอันรุนแรงจนไม่อยากเข้าใกล้
“บอกหน่อยได้มั้ย ว่าเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกับสวน”หญิงวัยทองถามคนทั้งสองที่อยู่ตรงหน้า
“อย่างที่คุณแม่เห็นค่ะ แต่ว่าหนูไม่ได้ทำนะคะ เขามาหาเรื่องหนูก่อน”
“ใครกันแน่ที่หาเรื่อง”ร่างสูงตอบกลับคนตัวเล็กกว่าทันควัน
“ก็นายนั่นแหล่ะ ฉันถามแล้วไม่ตอบ”มีหรือที่คนตัวเล็กกว่าจะยอมให้มีคนมาว่าให้เธอได้ เธอก็ตอบกลับอย่างทันควันเหมือนกัน โดยไม่เปิดโอกาสให้ผู้เป็นมารดาได้พูดแทรก
“เธอก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าฉันเป็นใครแล้วยังจะมาถามอีก”
“ถ้าฉันรู้ฉันคงไม่ถามนายหรอก ไอ้ประสาท”
“ซาโยะจัง!”ทันทีที่ร่างเล็กพูดจบผู้เป็นมารดาก็เรียกชื่อร่างเล็กทันที
เอ่อ.....ดูเหมือนคุณแม่จะโกรธมากกว่าเดิมอีกนะ ขอบอกอีกครั้งว่าฉันไม่ผิดนะ
“คุณฮิบาริคะ ฉันขอคุยกับลูกสาวเป็นการส่วนตัวแล้วกันค่ะ”
“หึ”เขาไม่ได้ตอบแม่ฉันแต่หันมาส่งสายตากวนประสาทให้ฉันแทนก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
ไอ้บ้านี่ เดี๋ยวเคลียร์เรื่องนี้กับคุณแม่เสร็จเมื่อไหร่นายได้ลงนรกแน่!
“ซาโยะจัง”
“คะ?”ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆให้กับแม่ของฉัน
“เรื่องกระถางนั่นน่ะ...”
“ซาโยะจังไม่ผิดนะครับแม่ ผมเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่ม”ไม่ทันที่คุณแม่จะพูดจบพี่ซามายะก็เข้ามาแทรกทันที
แล้วที่บอกว่าเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่มนั่นมันหมายความว่าไง หรือว่าพี่ซามายะจะเป็นพวกโรคจิตที่ชอบแอบดูผู้หญิงO_O
“อย่างที่ซาโยะจังบอกแม่ไปเมื่อกี้น่ะครับ คนที่หาเรื่องซาโยะก่อนน่ะเป็นเขา”
“แม่ก็ไม่ได้จะว่าอะไรซาโยะจังนี่”
หา? เมื่อกี้คุณแม่บอกว่าไม่ได้จะว่าอะไรฉันงั้นเหรอ ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า
“เรื่องกระถางนั่นช่างมันเถอะ แต่ว่าซาโยะจัง...คนๆนั้นก็คือคนที่จะมาดูแลหนูยังไงล่ะ”
“อะไรนะคะ/ครับแม่”ทั้งฉันกับพี่ซามายะต่างอุทานพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
ไอ้บ้านั่นน่ะนะจะมาเป็นคนดูแลฉัน มีหวังบ้านได้พังเข้าสักวัน
“แม่ครับจะให้คนแบบนั้นมาดูแลซาโยะจังเหรอครับ”
“ถ้าไม่ให้เขาดูแล แล้วใครจะดูแลซาโยะจังล่ะ”
“ก็ผมไงครับ”
“เฮ้อ กลับไปทำงานของลูกเถอะซายะ แล้วเดี๋ยวไปเรียกมิโยะจังกับมิรินจังให้แม่ด้วยนะ”
“แม่ครับ!”
“เอาล่ะซาโยะจังไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ซะ เหม็นเหงื่อหมดแล้ว”คุณแม่ไม่สนคำแย้งของพี่ซามายะ แต่หันมาสนใจฉันแล้วบอกให้ฉันไปอาบน้ำแทน
ฉันไม่เข้าใจว่าไอ้บ้านั่น มันทำข้าวของในสวนเสียหายไปตั้งเยอะแต่กลับไม่โดนคุณแม่ดุเลยสักนิด ฉันทำเสียหายแค่อย่างเดียวกลับโดนดุ นี่มันหมายความว่าไงกันแน่
ฉันต้องหาความจริงแล้วล่ะว่าไอ้บ้านั่นมันสำคัญยังไงคุณแม่ถึงไม่ว่าอะไร แล้วคำพูดที่เรียกไอ้บ้านั่นว่าคุณอีก ฉันต้องรู้ให้ได้!
-----------------------------------------------------------
"NIGHT' KNIGHT"
เอามาลงครบ100%แล้ว
แต่รู้สึกว่าคู่นี้จะยาวกว่าคู่ฮิรามิซะอีกปาเข้าไป6หน้าเวิร์ด
ในทั้งๆที่คู่อื่นอยู่ที่4-5หน้าเวิร์ด
วันพรุ่งนี้ไรท์มันจะไปเข้าค่าย วันนี้งดอัพดึก(??)
ปล.Themeคุณท่านช่างหายากTT(หรือเป็นแค่เรา??)
ความคิดเห็น