คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Color Days! 8 : แผนบุกปราสาทยาราไนก้า - -b 100%
เด็กน้อยตัวเล็กๆ แต่หน้าตาเหียกเกินเด็กและมีกล้ามเนื้อมากมายราวกับมันคือตอหม้อขนาดย่อมๆ
(ทำไมต้องตอหม้อ? - -) เดินเข้ามาหาโคลกิกับฮิบะอีทเตอร์ (ไม่ผิดเรื่องนะคะคุณผู้อ่านขา - -)
"น้าหมาดูซ่า!!" โคลกิตะโกนอย่างตกใจ
"อะไรยะ! ชั้นชื่อเมดูซ่าย่ะเมดูซ่า -*-" เสียงแร..เอิ๊ย! เริ่ดผิดกับหน้าตา - -
"น้ามาเดินแร...เอ๊ย! เริ่ดอะไรแถวนี้คะ? =w=" โคลกิถาม
"ฉันมาตามหาโบโลน่า...ลูกชายของฉันที่ถูกอาเบะเน่ลักพาตัวไป..." น้าหมาดูซ่ามองฟ้าอย่างเศร้าสร้อย
"น้ามีลูกได้ด้วยเรอะ!...คะ =w=" โคลกิถาม
(ฮิบะอีทเตอร์หายไปไหน? - - : โคลกิ)
(ยังไม่มีบท...มั้งจ๊ะ =w= : ไรเตอร์)
(ไม่มีบทหรือขี้เกียจกันแน่? : โคลกิ)
"มีได้สิยะ! ฉันรักโบโลน่ามาก...มากกว่าจีสตริงตัวโปรดอีกนะยะ! T^T"
อย่าร้องสิป้า! น้ำมูกกระเด็นโดนช้านนนน T^T
"ค่ะ ได้ยินอย่างนี้ ถ้าหนูเป็นลูกป้าหนูคงฆ่าตัวตายเลยล่ะค่ะ...ทฤษฎีลูกชายกับจีสตริงเนี่ย - -" โคลกิพึมพำ
"อะไรนะ?"
"อ้อ ป่าวค่ะๆ ว่าแต่ทำไมน้าถึงรักเค้าขนาดนั้นอ่ะคะ?" โคลกิแก้ตัวอย่างเนียนๆ - -
"ก็ค่าทำกิฟมันแพงนี่ยะ! T^T"
"อ่อค่ะ - - น้านี่ช่าง......"
"ช่างอะไร!" สาบานสิว่าเมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงชิ้ง = =
"ช่างงามเลิศที่สุดใน(ใต้)ปฐพีค่ะ =w=^^" อ๊ากกก!!! ใครมีโอ่งมังกรบ้าง? รอซื้อหลังตอนนี้จบ เอาไว้อ้วก...
กระโถนมันเล็กไป.....นี่ฉันพูดมันมาได้ไงเนี่ย?
"เอาล่ะ! ฉันจะบุกเอาลูกชายฉันกลับคืนมา!!!"
"...ด้วยการต่อกรกับอาเบโนะฟองเบียร์? = ="
"ถึงอาเบะจะเป็นพี่ฉิงของฉัน...แต่เพื่อโบโลน่า(และค่าทำกิฟ) ฉันยอมฆ่าเธอ(เอ๊ะ..หรือเขา?)"
"โอ้ส! รวมพลและบุกปราสาทยาราไนก้ากันโลดด!!" ฉันยิ้ม (ส่วนฮิบะอีทเตอร์ยังไม่โผล่ - -)
กำลังพลบุกปราสาทยาราไนก้าครั้งนี่มี แบล๊คส้มตำ สะบึ้(ม)กิ (ขา)เดฟ เดอะ คิก(คิก) ริด(สีดวง)
&แพนตี้ โคลกิ ฮืบะอีทเตอร์และหมาดูซ่า.....
"ทางเข้าอยู่ที่ไหนคะ?" โคลกิถาม
"เราจะบุกเข้าชั้นใต้ดิน!"
โอ้! สมเป็นขอมดำดินเลยค่ะน้า =w=b
ชั้นใต้ดิน ปราสาทยาราไนก้า
"แน่ใจนะว่าปลอดภัย" ฮิบะอีทเตอร์ถาม (มีบทแล้ว เย้เย ><;;~)
"ร้อย'เซ็นจ้ะสุดหล่อววว >3<" น้าหมาดูซ่าทำท่าปากจู๋ แลดูเหมือนเขียดหิวกรี้(เพื่อหลีกเลี่ยงคำหยาบคาย
ไม่ได้พิมพ์ผิดนะคะพิสูจน์ อักษรขา เสียงมันคล้ายๆดีนะคะ :P)
"ไร้ซึ่งความสมมาตร! ช่างเป็นชั้นใต้ดินที่งามแงะที่สุดในโลกหล้า!! ><" เดฟเดอะคิกกระโดดกอดเสาที่รูปร่าง
ขยึกขยึย คล้ายไส้เดือนมุดโถส้วม = =;;
"ทะ...ที่นี่เป็นที่ที่วิเศษ...นะ...เนอะสึบึ้มกิ....ไม่มีความเด่น...ผมกลัวเด่น..." แบล๊คส้มตำเกาะหลังสึบึ้มกิ
"กลัวบ้าอะไรยะ! อย่ามุดหัวอยู่ในกระดองสิ น่าสมเพชเป็นบ้า!" สึบึ้มกิตวาดแบล๊คส้มตำ
"หวาวๆ น่าสนุก"ริด
"ไร้สาระที่สุด..." แพนตี้อ่านแปลนเขียวของปราสาท
"หยุดนะ!" คนในชุดสีดำกลุ่มหนึ่งล้อมรอบเรา แล้วตะโกนขึ้น
"ชิส์ หาเจอแล้วเรอะ!" หมาดูซ่าสบถ...
ก็แหง...เสียงดังอย่างกับกระบือแหกคอกมานี่ - -
ตึกๆๆ!! ผู้ชาย(แต่ใจหญิง)คนหนึ่งเดินมาที่ฉัน....ฉันจำได้ว่าเขาคือ....
"ยาราไนก๊ะ? (จะเอาไหมจ๊ะ?)"
อาเบะ?!!
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ฉันตะโกนอย่างสุดแรง
ฉันหันไปมองรอบตัว....ห้องของฉัน - -?
เดี๋ยวนี้อาเบะมีบริการยาราไนก้าเดลิเวอร์ส่งฟรีถึงเตียงเลยเหรอ? =[]=!!!!!!!!!!
บร๊ะเจ้าเมพโซตี้!!!! =w=
ผัวะ!! เสียงของผิวเนื้อกระทบกับกระหม่อมของฉัน......ฉันหันเพื่อหมายจะไปด่าบุคคลลึกลับ...
"อ..ไอติม!! o[]0" แต่ก็ต้องร้องเสียงหลง - -
"ตะลึงในความสวยของชั้นชิมิล่าร์ =w=~" ไรเตอร์สาว(สวย)พูด ><;;~
"ถ้าเธอสวย คนทั้งโลกก็คงงามเยี่ยงเพชรา เชาวราษฎร์แล้วล่ะค่ะ" ฉันบอกไรเตอร์หลงตัวเอง - -
"ช่างเปรียบเทียบได้โบราณมากค่ะ"
"ถึงเค้าจะแก่ แต่ก็เร้าใจ เอ๊ย! ยังสวยนะคะ -w-"
"เธอมันหื่น -.,-"
"เธอจะแต่งให้ฉันแอบหื่นได้มั้ยล่ะถ้าเธอไม่หื่นกว่า?"
"ยอม = ="
"มีอะไรก็รีบๆพูดมา...อย่าให้เสียเวลา เสียค่าไฟและเสียพื้นที่ไปมากกว่านี้เลย - -"
"คือ........" ยังไม่ทันที่ไรเตอร์จะพูดจบ...เสียงของมี๊ก็ดังขึ้นขัดซะก่อน
"ลูกโคลมคุยกับใครอยู่เหรอจ๊ะ?" มี๊เดินเข้ามา....
ฉันจึงรีบถีบไอติมเข้าไปใต้เตียงก่อนที่มี๊จะเข้ามาใกล้....=w= โฮะๆๆๆ สะใจเล็กน้อยค่ะ
"เปล่าค่ะมี๊ =w="
"อ๋อ...จ้ะๆ มี๊คงหูฝาด" สวยไม่สร่าง สวยไม่เลิก สวยเสมอเลยมี๊ช้านนนน ><;;~
"เออ...มี๊คะ...หนูว่าหนูฝัน....." ฉันแอ๊บเด็ก - -
"ฝัน....? ฝันถึงอะไรจ๊ะ?" มี๊ถาม
"หนูฝันถึงอาเบะค่ะ..." รู้จักมั้ยเนี่ยมี๊? อาเบะยาราไนก้าอ่ะ เสิร์ชกูเกิ้ลดู
"แป๊ปนะจ๊ะ"
มี๊ขุดหนังสือเล่มหนาๆออกมาจากใต้เสื่อทาทามิ...แฮรี่พ็อตเตอร์ภาคที่สามพันสองร้อยเหรอคะ?
"อะไรน่ะคะ?" ฉันถาม
"ตำราทำนายฝันประจำตระกูลทากามิโฮะน่ะจ้ะ ^^"
แม่ฉันชื่อทากามิโฮะ นานาเสะน่ะ ส่วนพ่อฉันชื่อทากามิโฮะ คารุโอะ you know?
"ไหนน้า...." แม่ฉันชี้ตามสารบัญ
จะมีเร้อ? - -
"อ้อ! เจอแล้ว! หน้า หนึ่งพันสี่ร้อยหกสิบเก้า" แม่ฉันพลิกตำรา - -
มีเรอะเฮ้ย! o[]o!!!!
"นี่ไงลูก...." แม่ชี้ไปที่รูปอาเบะ...อาเบะร้องเปอร์เซนต์!
"ใครเขียนหนังสือเล่มนี้คะแม่?" ฉันถาม - -
"คุณย่าของคุณทวดรุ่นที่ห้าจ้ะ คุณโคตะระทวดทากามิโฮะ ไอติมน่ะจ้ะ"
ทากามิโฮะ ไอติม? ยัยไรเตอร์โรคจิตเล่นตลกอะไรกับฉันอีกเนี่ย?
"มันบอกว่าอะไรคะ?"
"อืม...หน้าที่พันสี่หกเก้า ฝันถึงอาเบะ นำพาผลงามหน้านักหนา สามีทาย แม้นถามถึงบุตรสุดรักหักสวาท
จะได้แน่ไม่แคล้วคลาดสุดแจ่มชัด ว่ากันว่าท้องมีพ่อไม่ลำบาก แต่ทุกข์ยากเพราะสามีชื่อฮิบาริ
สุดจะโหดโฉดชั่วมืดมัวหมอง...."
"พอค่ะแม่ ขอสั้นๆได้มั้ยคะ - - "
"มันแปลว่าลูกท้อง....ห๊ะ!! ลูกท้อง! o o!"
"ท้อง?...ท้องเสียหรือเปล่าคะ? อย่ามาอำกันให้ยาก"
"ท้องแบบมีพ่อด้วยจ้ะ!"
"=[]=!!!"
เวรกรรมอะไรของตูวะคะเนี่ย ?!!!!!!!!!!!!!
ฉันเกลียดเธอ! ไรเตอร์โรคจิต T^T โฮกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!
--------------------------------------------------
โย่วๆ เป็นไงบ้างคะมิตรรักแฟนฟิคทุกท่าน
ตอนนี้งาม(หน้า)ดีมั้ยคะ?
HBD ตัวเองย้อนหลังค่ะ! ตอนนี้สิบสามแล้ววว ><;;~
ความคิดเห็น