คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 8
Chapter 8
“เอาหล่ะ พวกแกทั้งหลาย ~ วันนี้ฉันมีอะไรมานำเสนอ” อนยูพูดอย่างร่าเริงขณะที่กำลังเดินกลับหอพร้อมทุกคน
“อะไรอ่ะ พี่อน” จงฮยอนถามขึ้นติดๆกัน อย่างกับเตี๊ยมกันไว้
“ก็คือว่านะ” อนยูหันหลังกลับมาอธิบาย แล้วเดินถอยหลังแทน
“วันนี้เป็นวันศุกร์ พรุ่งนี้ตื่นสายได้แล้วฉันเห็นว่าพวกเราไม่ได้ดูหนังด้วยกันนานแล้ว เพราะฉะนั้นคืนนี้ไปดูหนังกันที่ห้องฉัน โอเค๊ ~ ” แล้วก็หมุนกลับไปข้างหน้าก่อนจะเดินต่อ โดยไม่ฟังเสียงตอบกลับจากคนที่ตามหลัง ราวกับเป็นการตอบกลับอัตโนมัตติ - -
“อะ. ..เอ่อ คือ วันนี้การบ้านผมเยอะหน่ะ.. .คะ.. .คงไม่สะดว..”
“แกจะบ้าหรอคีย์ วันนี้ไม่เห็นมีการบ้านอะไรเลย =[]=** ” จงฮยอนค้านขึ้น ทั้งที่คีย์ยังพูดไม่ทันจบ - -
“อ่าวว งั้นวันนี้ก็ไม่มีการบ้านสิ ยังไงก็รีบไปนะพี่จะรอ ~ ^ O ^” อนยูพูดแล้วยิ้มจนแทบไม่เห็นตาอย่างมีเลศนัย(แต่ก็ยังอุตส่าห์เห็นนะ - -) แล้วเดินขึ้นหอไปอย่างรวดเร็ว
“งั้นฉันไปก่อนนะ เจอกันที่ห้องพี่อนยู ~ ^ O ^” แล้วจงฮยอนก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย(อีกคน) ก่อนจะเดินขึ้นหอไป
“คีย์งั้นเจอกันที่ห้องพี่อนยูนะ” มินโฮพูดขึ้นขณะที่กำลังเดินขึ้นบันไดมาพร้อมกับผมและแทมิน
“อือๆ .. .. ” คีย์พยักหน้าหงึกๆอย่างเหม่อลอย.. ... - [ ] -
“พี่คีย์ฮะ... พี่คีย์ เป็นอะไรรึเปล่า” แทมินพูดแล้วทำมือเลื่อนขึ้นเลื่อนลงผ่านหน้าคีย์รัวๆ ก็มัวแต่เหม่อตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วนี่นา
“ หา อะไรหรอแทมินน ” ในที่สุดคีย์ก็ได้สติหลุดออกจากสภาวะเหม่อลอยซะที = 3 =
“พี่คีย์ฮะ เราจะไปดูหนังห้องพี่อนยูกันตอนกี่โมงหรอ” แทมินถามแล้วเอียงคอนิดๆอย่างใสซื่อ
“เอ่ออ ...คือ...พี่ว่าค่อยไปตอนสองทุ่มก็ได้มั้ง” คีย์ตอบเสียงติดๆขัดๆ
“พี่คีย์ไม่สบายรึเปล่า” แทมินพูดขึ้นก่อนจะเอามือแตะที่หน้าผากของคีย์ส่วนอีกมือนึงก็แตะหน้าผากตัวเองเพื่อวัดอุณหภูมิในร่างกาย เป็นอะไรรึเปล่านะ พี่คีย์ดูแปลกๆหรือจะไม่สบาย
“เอ่ออ .....พี่ไม่เป็นอะไรหรอกแทมิน ไม่ต้องเป็นห่วง -////-” แต่ตอนนี้จะเป็นแล้ว !! หน้าแทมินอยู่ห่างจากหน้าผมไม่ถึง5เซ็นฯอ่ะ แล้วก็ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้พี่จะละลายแล้ววว ! =/////=
“อืออ นั่นสิฮะไข้ก็ไม่มีด้วย” แทมินพูดแล้วเอามือออกจากหน้าผากของคีย์ อ่า ค่อยยังชั่วกำเดาผมเกือบไหลแหน่ะ >,.< คราวหลังจะทำอะไรก็บอกกันหน่อยสิแทมิ๊นน
“แล้วเราจะดูหนังอะไรกันฮะ คงไม่ใช่ละครหรอกนะ -O-” จึกก!! เป็นคำถามที่แทงใจพี่มากแทมิน T T
“เอ่อออ ...พี่ว่าคงไม่ใช่ละครหรอก ”
“แล้วเราจะไปดูหนังอะไรหล่ะฮะ หนังสดหรอ” ผมที่กำลังกินน้ำอยู่แทบสำลักกับคำว่า หนังสด ที่แทมินพูดออกมาเมื่อกี๊ - -
“แค่กๆ ๆ แล้วแทมินรู้หรอ หนังสดมันเป็นยังไง” เฮ้ยยย ย น้องแกรู้รึเปล่าหน่ะว่าหนังสดมันคืออะไร O [ ] o !!! เล่นพูดออกมาซะโจ่งแจ้งขนาดนั้น >///<
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันฮะ แต่เห็นเพื่อนๆเค้าพูดกัน” อ้ออ อย่างนี้นี่เองตกใจหมดเลย =W= คราวหลังอย่าพูดแบบนี้อีกนะแทมินพี่คิดไกลลล - 3 -
“เราจะไปดูหนังผีกันหน่ะแทมิน” พอละเดี๋ยวถ้าผมไม่ตอบตอนนี้มีหวังได้รู้กันแน่ว่าหนังสดมันคืออะไร เพราะผมจะแสดงตัวอย่างให้ดูเอง ! 55 5+ เอ้ยย ไม่ใช่ๆๆ ผมคิดอะไรอยู่วะเนี่ย =////=
“อืมม แต่พี่คีย์กลัวผีไม่ใช่หรอ” แทมินถามแล้วก้มหน้าเล็กๆ
“อ่า มันก็จริงแต่ถ้าพี่ไม่ไปดู พวกมันก็ล้อพี่อ่ะดิ T T”
“แล้วพี่คีย์จะทำยังไงหล่ะฮะ” แทมินถามอย่างจริงจัง ไม่น่าเชื่อว่าแทมินจะใส่ใจเรื่องของเขามากขนาดนี้.. .... ... รอยยิ้มบางๆเผยขึ้นบนใบหน้าหวาน
“ไม่เป็นไรหรอก ก็พี่มีแทมินอยู่ด้วยนี่นา ^__^” ถ้าผมมีแทมินอยู่ด้วยไม่ว่าจะดูหนังเรื่องอะไรหรือน่ากลัวแค่ไหนผมก็ไม่หวั่นอยู่แล้ว (จริงหรอคีย์. ..)
“อะ.. ....ก็คงงั้นแหละฮะ.. =/////= ” แทมินพูดแล้วเสมองไปทางอื่นอย่างเขินๆ อยู่ดีๆมาพูดแบบนี้ผมก็เขินเป็นนะฮะพี่คีย์ ! > <’’
[ ห้องอนยู ]
“เฮ้ยย ย หยุดเลยไอ่คีย์ ตรงนั้นชั้นจองแล้วว - * -” อนยูพูดแล้ววิ่งไปนั่งตรงกลางโซฟา
“ฉันนั่งข้างๆพี่อนละกันน” แล้วจงฮยอนก็นั่งลงข้างๆพี่อนยูแบบจะกินที่ไปไหนวะครับ - * -
“แทมินๆๆ มานี่ๆ นั่งตรงนี้เลยย” อนยูพูดแล้วเอามือตบเบาะข้างๆตัวเอง
“คีย์นั่งไหน ?” มินโฮถามผม ผมกวาดสายตาดูที่นั่งที่เหลือ ขอบ( - -)(- - ) ขอบ = = **
“งั้นฉันนั่งข้างๆแทมิน” ถ้านั่งข้างไอ่จงผมก็ถูกแกล้งอ่ะดิ - [ ] -
“งั้นฉันนั่งข้างจงฮยอนแล้วกัน” มินโฮตอบ (แน่นอนเพราะมันเหลืออยู่ที่เดียว - -) ขอบคุณมากมินโฮแกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดด ด ^[++++++]^
ผ่านมาประมาณ 20 นาที
“พี่ๆดูดิ ไอ้นี่มันเริ่มโดนผีหลอกแล้วอ่ะ” จงฮยอนพูดพลางจับขนมยัดเข้าปาก
“เออ นั่นไงๆมันโผล่มาแล้วว” อนยูพูดอย่างถูกใจเมื่อบนจอทีวีค่อยๆฉายรูปผีออกมาทีละนิดจากมุมมืด พลางหยิบขนมที่จงฮยอนถืออยู่มากิน
“ผมว่ามันทำไม่เหมือนว่ะ -O- ดูดิเลือดบ้าอะไรสีไม่เห็นเข้มเลย” จงฮยอนพูดเซ็งๆ กุว่าเลือดสีมันก็เข้มแล้วนะแม่งมึงหั่น(ศพ)แบบสะใจกุมากกก ก T O T
“พี่ว่าหน้าตอนมันหั่น(ศพ)อ่ะ โรคจิตไม่พอว่ะเอาแบบสะใจกว่านี้หน่อยดิแบบเห็นเป็นชิ้นเลยๆ หรือถลกหนังก็ได้ ไม่ใช่อยู่ๆโผล่มาแต่แขนข้างนึงกับขาที่มีแผลเหวอะหวะแบบนี้ -O- ** ” อนยูพูดอย่างอารมณ์เสียที่หนังไม่ได้ดั่งใจเขาเลยย พี่ครับผมว่าพี่ไปเป็นผู้กำกับเองเลยเหอะง่ายกว่าเย๊อะ เอาแบบเลือดไหลไส้ทะลักกันไปเล๊ยย ยย TT O TT
.
.
.
.
“คีย์เป็นไรป่าววะ ทำไมนั่งตัวขดๆ - -” อ่าว ไอ่จงมึงเสือกตาดีเห็นกุอีกเนอะ = =b
“นั่นสิ หัดนั่งดีๆเหมือนมินโฮเขาบ้างง” อนยูพูดขึ้นแล้วมองไปทางมินโฮที่ตอนนี้นั่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นตายังมองไปที่จอทีวี นั่งเงียบๆไม่พูดอะไรไม่มีแม้แต่ท่าทางตกใจ - [ ] -
“ เปล่าๆไม่มีอะไร.. . .” แล้วผมก็ขดตัวเข้าไปใกล้แทมินอีกนิด
“แล้วมึงจะไปนั่งเบียดแทมินทำไมเนี่ย ที่มึงก็มีตั้งเยอะ” จงมึงเป็นปลาเรอะ แม่งมองได้ 360 องศา ที่สำคัญเสือกมองเห็นกูอีก =__=^^ ( แต่ที่กูจำได้มึงเป็นเป็ดนะ = [ ] = )
“เปล่า กุมองไม่เห็นจอหน่ะ ... .. ” มั่วๆไปก่อนละกันวะเดี๋ยวมันรู้ว่าผมกลัว
“หรออ นึกว่ากลัววว ~ ~” กวนส้นละไอ้จง - * - ถ้าไม่ติดว่ามึงนั่งอยู่หน้าจอนะกุกระโดดเตะไปนานแล้ว - -** *
“… .พี่คีย์ฮะ เป็นไรรึเปล่า” แทมินหันมาพูดกับผมเบาๆ ก็แหงหล่ะผมนั่งเบียดน้องแกจนจะรวมร่างกันอยู่ละ - -
“ไม่เป็นไรหรอก พี่กลัวเฉยๆ T O T ” แล้วก็กระเถิบเข้าไปใกล้ๆแทมินอีกจนตอนนี้ผมจะหายใจรดต้นคอน้องเค้าแล้วเนี่ย >////< แทมินพี่ว่าหนังผีไม่ต้องดูมันละดูหนังสดกันดีกว่าเย๊อะ ~ !
“ถ้าเกิดกลัว. ..จะกอด.. ผมก็ได้นะฮะ” แทมินพูดแล้วมองไปทางอื่นอย่างเขินๆ =////=
“ให้กอดได้…หรอ..” คีย์ตอบเสียงสั่นๆ จริงง่ะ ให้กอดได้หรอ.. .ถึงผมจะกลัวก็เหอะแต่ผมก็เกรงใจแทมินนะ
“เอ่อ... พี่.. หมับ! ” มือบางรีบคว้าตัวแทมินมากอดไว้แน่นแล้วหลับตาปี๋ โดยที่ยังพูดค้างไว้อยู่ แม่งมึงจะมาก็บอกกันบ้างดิครับเล่นโผล่มาแบบนี้กูตกใจ TOT หน้าโคตรหลอนอ่ะแผลแบบเละๆ ตาถลนออกมาจากเบ้า เลือดเปื้อนตรงปากไหลลงมาถึงคอ หน้าเขียวๆโหดๆ มือข้างนึงถือมีด TT ^ TT ขอโทษนะแทมิน พี่กลัวจริงๆอ่ะมันเล่นอยู่ๆโผล่มาพี่ตกใจ ตอนแรกกะจะปฏิเสธอยู่แต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้วแหละ T__T แม่งคำพูดหายลงคอกูหมดเลย TT__TT
.
.
.
รอจนเสียงร้องอันโหยหวนจบลงผมค่อยๆลืมตาขึ้น เพื่อตรวจสอบความปลอดภัย - - ก่อนจะค่อยๆคลายแขนที่กอดแทมินอยู่ออก อ่า ผมกอดซะแน่นแทมินจะกระดูกหักมั้ยเนี่ย = =
“คีย์ มึงหนาวหรอ ? กอดแทมินทำไม” นั่นไง - * - ไอ่จงฮยอนเมื่อไหร่จะเลิกจับผิดกูเนี่ยย
“ป่าว กุไม่ได้หนาวว”
“หรออ อ” มาอีกคนละ พี่อนยูช่วยกันดีเหลือเกินนะ
“พอๆ ดูหนังกันดีกว่า.. . หมับบ !!” เปลี่ยนเรื่องดีกว่า เดี๋ยวโดนถามอีก - - อึ๊กกก !! แจ็กพ็อตมากครับ กุหันมาปุ๊บเจอเลย เป็นอะไรกับกุเนี่ยย T__T ไวเท่าความรู้สึกรู้ตัวอีกทีใบหน้าผมก็ไปซบอยู่กับอกแกร่งของแทมินซะแล้ว มือทั้งสองข้างกอดร่างสูงแน่น ตัวสั่นน้อยๆด้วยความกลัว.. .
แต่อยู่ๆกลับรู้สึกอบอุ่นบริเวณหัวไหล่และลำตัว มือเรียวโอบกอดอย่างอ่อนโยน พลางลูบหัวเบาๆเพื่อปลอบคนที่กำลังกลัวอยู่ตอนนี้ คงจะใช่จริงๆนั่นแหละ ถ้าผมมีแทมินอยู่ด้วยผมก็ไม่กลัวหรอก ขอบคุณนะ... แทมิน ดูบ้างเป็นพักๆพอกลัวก็กลับเป็นแบบเดิมอีก. ..วนไปวนมา = b =
.
.
.
.
.
“พี่หนังจบละ ผมไปนอนก่อนนะ ฮ้าววว ~ ” พูดจบจงฮยอนก็ลุกออกไปทันที เดินเซนิดหนึ่งจนเกือบชนประตูด้วยความง่วง = w = ฮ้าวว ว ~
“พี่อนยู ผมไปก่อนนะง่วงแล้ว ฮ้าววว ~” แล้วมินโฮก็เดินออกไปอีกคนด้วยความง่วง แต่ไม่เซ เดินผ่านประตูไปอย่างสวยงาม ขนาดง่วงยังหล่อ !! ฮ้าววว ~
“แทมิน พาไอ้คีย์กลับห้องด้วยนะ ดูดิหลับแล้วเนี่ยย ฮ้าววว ว ~ = o =”
“ฮะ ฝันดีฮะพี่อนยู ^__^ ”
“งืมๆ ฝันดีนะแทมินน ~ ฮ้าวว ว~” แล้วอนยูก็เดินเข้าห้องนอนของตัวเองด้วยความง่วง ~ Zzzz Zzz
เหลือเพียงสองร่างที่ยังนั่งอยู่บนโซฟา หัวเล็กพิงเข้ากับไหล่กว้าง ดวงตาหลับพริ้ม มือทั้งสองยังคงกอดร่างสูงเอาไว้อยู่
“งืมๆ ..แทมิน...” รอยยิ้มกว้างถูกแต่งแต้มบนใบหน้าคม
“ฝันดีนะฮะ พี่คีย์” ยิ้มให้กับร่างบางตรงหน้าด้วยความน่ารัก พลางใช้มือเกลี่ยปอยผมนุ่มนั้นไปมาก่อนจะใช้ริมฝีปากบางแตะเบาๆที่บริเวณหน้าผากมน... ..ฝันดีนะฮะ .. .. ^ ^
_______________________________________________________________________
Writer : เหมือนตอนนี้แทมินจะเริ่มรุกแล้วนะ เหอ เหอ และดูเหมือนจะรุกมากขึ้นเรื่อยๆด้วย อิอิ -,.-
(ความยาวของฟิคแต่ละตอนของไรเตอร์มันไม่เท่ากันอ่ะ บางตอนยาว บางตอนสั้น - * -)
ยังไงไรเตอร์ก็ต้องขอโทษด้วยละกันนะ T T ^_____^
ความคิดเห็น