คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [SF] Darkness
Pairing : Siwon x Hyukjae
Author : Grazia
Rating : PG-13
Author’s note : อันที่จริงเรื่องนี้ดัดแปลงมาจาก Always Beside You ของไรเตอร์เองค่ะ
ในความมืดสลัว สิ่งที่มือบอบบางคว้าได้คือมือของใครอีกคน คนที่เขาไว้ใจ มือนั้นกระชับตอบกลับมาแน่นเช่นเดียวกับทุกๆ ครั้ง
“เชื่อใจฉันนะ ฮยอกแจ” เสียงนุ่มทุ้มของอีกคนปัดเป่าเอาความกังวลในใจออกไป ราวกับกองไฟที่ขับไล่ความหนาว
“ซีวอน...” ชื่อที่ขานกลับมาทุกครั้งเมื่อถูกเรียกหา
“อยู่นี่ครับ...”
“ฉันกลัว” เบาราวเสียงกระซิบ กลัว
สัมผัสแผ่วเบาประทับลงบนหน้าผาก เรียกความมั่นใจกลับคืนมา โดยไม่เคยรำคาญน้ำตาของอีกฝ่าย
“จับมือฉันไว้” ซีวอนส่งมือแข็งแรงมาให้เขา ฮยอกแจกระชับมันเอาไว้...มือที่ส่งผ่านพลังใจมาให้เสมอ
“อย่าปล่อยมือฉันนะ” เสียงใสๆ กำชับ
“ครับ”
ริมฝีปากนุ่มค่อยๆ ประทับปลอบประโลมลงมาบนกลีบปากอ่อน ทั้งสองแลกสัมผัสอย่างแผ่วเบาราวผีเสื้อขยับปีก อ่อนโยนและเนิ่นนาน มือแข็งแรงข้างหนึ่งยังคงกุมมือบางไว้แน่นตามคำสัญญา อีกข้างแนบลงที่แผ่นหลังบางพร้อมกับกระชับเข้ามาใกล้ แขนเพรียวโอบตอบรับอ้อมกอดอุ่นๆ จนแน่น ยิ่งเป็นการเร่งเร้ารสจูบให้ลึกขึ้นไปทุกที คนตัวเล็กถึงกับหอบระรัวจนอีกฝ่ายต้องถอนริมฝีปากออกมา
“ฮยอกแจ…” อกกว้างรับรู้ถึงการเต้นถี่เร็วของหัวใจจนกลัวอกบางจะระเบิดตรงหน้า
“ซีวอน...”
“ไม่ต้องกลัวนะคนดี”
มือแกร่งกระชับมือเล็กนิ้วต่อนิ้ว ประสานสองมือไว้ด้วยกัน และเพื่อให้อีกฝ่ายได้คลายลง ซีวอนใช้ปลายนิ้วข้างที่เป็นอิสระสัมผัสร่างบางอย่างแผ่วเบา ไล่จากหน้าผากเนียน แก้มนุ่ม อ้อยอิ่งบนริมฝีปากอ่อน ก่อนค่อยๆ ไล้ไปยังปลายคาง ผิวคอ แผ่นไหล่ ไปจนถึงต้นแขน ทุกๆ จุดที่ปลายนิ้วผ่านล้วนแต่เรียบเนียนราวผ้าแพรเนื้อดี จนเขาอยากลิ้มรสความนุ่มนวลน่าทะนุถนอมนั้น แต่ก็อดใจไว้ก่อนเพื่อคนตัวเล็ก
ปลายนิ้วหยุดลงเมื่อไล่มาถึงเรียวมือบอบบาง ซีวอนจับมันเอาไว้แน่นทั้งสองข้างแล้วโน้มตัวลงไปข้างหูอีกฝ่าย
"ไม่ต้องเกร็งนะ"
ฮยอกแจใจเต้นเมื่ออีกคนทาบร่างลงมาแนบแน่น สัมผัสต่อสัมผัสใกล้ชิดจนแทบหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว เปลือกตาบางเลื่อนปิดช้าๆ ก่อนจะปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามจังหวะของมัน
ในความมืดมองไม่เห็นสิ่งใด
“รัก.../รัก”
รัก...คำพูดที่ฮยอกแจเห็นความจริงใจทุกครั้งในแววตาของซีวอน
ยกเว้นวันนี้วันหนึ่ง...
“ซีวอน เมื่อไรช่างจะมาซ่อมไฟ!”
ในความมืดสลัว สิ่งที่มือแข็งแรงทำได้คือบีบกระชับมือบางเอาไว้ ส่งผ่านพลังใจให้อีกคน คนที่เขารักและกำลังหวาดกลัวบางสิ่งที่มองไม่เห็น เสียงใสสั่นพร่าแต่กลับอ่อนหวานกว่าทุกครั้ง
“ซะ ซีวอน อย่าลุกจากเตียงนะ”
“ครับ” น้ำเสียงอ่อนโยนที่ซีวอนใช้ตอบรับตลอดมาเมื่อถูกร้องขอ หากแต่วันนี้กลับกระตือนรืนร้นเป็นพิเศษ รอยยิ้มที่มุมปากทำให้เขาดูแปลกตากว่าทุกวัน แต่โชคดีที่ฮยอกแจวันนี้ไม่เห็น...ไม่งั้นโดนดุแน่
ฮยอกแจไม่ชอบอยู่คนเดียวในความมืดเพราะกลัวผี คนตัวเล็กมักจะเปิดโคมไฟหัวเตียงไว้เป็นเพื่อนทุกคืน แต่กลับมาคืนนี้พบว่าไฟในห้องนอนที่เวลาเปิดสวิตช์จะติดพร้อมกันหลายดวง ถึงคราวดับก็ดับพร้อมกันรวดเดียว ร่างบางทำอะไรไม่ถูกรีบโทรหาที่พึ่งที่ไว้ใจและใกล้ชิดที่สุดทันที
แต่อย่าบอกใครล่ะว่า...ที่พึ่งที่ไว้ใจยังไม่ได้โทรตามช่างที่ไหน แต่หิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าสองสามใบเข้ามาในห้องนอนเขาแทน
"โอ๋ ไม่ต้องกลัวนะที่รัก ผมจะอยู่เป็นเพื่อน"
Have to END.
เราเขียนอะไรลงไปหนอ?
เคยลงแล้วคนงงกันหลายคน ตอนนี้เลยเอามาแก้ใหม่ค่ะ ^ ^ (ช่วยได้ไหม)
ปล. รักรีดเดอร์ทุกคนนะคะ ^ ^
ความคิดเห็น