คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : The Flying Arrows - 11 -
สัปดาห์ต่อมา สมาชิกวง UNDEAD ทุกคนต่างตื่นเต้นกับสมาชิกคนใหม่ที่จะได้เข้ามาอาศัยอยู่ในหอพักแห่งนี้ พวกเขาทั้งห้าคนรวมทั้งสมาชิกใหม่ที่ชื่อคิม ยองอุนจะต้องทำให้หอพักที่นี่เหมือนกับโฮมสเตย์ให้มากที่สุด
"ให้ผมช่วยอะไรไหมครับ"
คิบอมที่นั่งอยู่ตรงโซฟากำลังรู้สึกว่าเขากำลังเห็นแก่ตัวเหลือเกินที่ปล่อยให้คนอื่นๆ จัดห้อง ทงเฮเดินผ่านมาพอดีจึงเอ่ยตอบออกไป
"แขนยังไม่หายดีเลย จะช่วยยังไงได้ล่ะ นายแค่ให้กำลังใจพวกเราก็พอแล้ว"
"แต่ว่า..."
"ทงเฮ ยกคอมพิวเตอร์ไปไว้ในห้องของฉันด้วยนะ ห้องโถงจะได้โล่งๆ"
ทงเฮอ้าปากค้างกับคำสั่งของหัวหน้าวง คิดว่าเขาไม่รู้ทันหรือไง ให้ยกคอมพิวเตอร์เข้าไปไว้ในห้องนอนของฮีชอล ฮีชอลก็จะไม่ยอมออกมาจากห้องเพราะมัวแต่จะเล่นเล่นเกมส์ออนไลน์น่ะสิ
"ผมว่ายกไปไว้ในห้องของผมกับคิบอมดีกว่านะครับ เพราะห้องเรากว้างกว่าห้องของพี่ฮีชอลอีก เดี๋ยวพี่จะอึดอัด"
"ฉันเป็นหัวหน้าวงนะ นายต้องฟังคำสั่งฉันสิ"
"คร้าบ!!"
ทงเฮลากเสียงยาว ก่อนจะค่อยๆ ถอดปลั๊กแล้วลากโต๊ะคอมพิวเตอร์ออกมาจากมุมนั้น จนกระทั่งยองอุนเดินเข้ามา ร่างหนาจึงอาสายกคอมพิวเตอร์เข้าไปไว้ในห้องของฮีชอลให้เอง
"ทงเฮ เดี๋ยวฉันช่วย"
ยองอุนจับแขนของทงเฮให้ผละออกมาจากตรงนั้น ร่างโปร่งจึงทำท่าทางอึกอักด้วยความเกรงใจยองอุน แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับว่ายองอุนยกของคล่องแคล่วกว่าเขามากจริงๆ
"ฉันสั่งให้ทงเฮยกเข้าไป ไม่ใช่นาย"
ฮีชอลแผดเสียงลั่นจนคิบอมสะดุ้ง หัวหน้าวงไม่พอใจที่ยองอุนจะต้องเดินเข้าไปในห้องของเขา ปกติแล้วคนที่สามารถเข้าออกห้องนอนของฮีชอลได้มีแค่คิบอมเท่านั้ แต่ก็มีทงเฮบ้างเป็นบางครั้ง เพราะช่วงแรกๆ ทงเฮจะเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต แล้วโดนเขาดุบ่อยๆ แต่หมอนั่นก็ไม่เคยฟัง จนสุดท้ายฮีชอลก็ต้องใจอ่อนให้ทงเฮสามารถเดินเข้าออกห้องนั้นตามสบาย ส่วนซีวอนกับคยูฮยอนไม่เคยคิดจะเข้ามาวุ่นวายกับฮีชอลอยู่แล้ว
"แต่ทงเฮตัวเล็กกว่าผมนะครับ ถ้าผมทำ งานก็จะเสร็จเร็วขึ้น"
"งั้นก็ยกไปแค่หน้าห้องก็พอ แล้วให้ทงเฮยกเข้าไปในห้องของฉันเอง"
ยองอุนไม่สนใจกับคำพูดนั้น เขายกคอมพิวเตอร์เข้าไปในห้องของฮีชอลที่เปิดค้างไว้อยู่ ก่อนจะเสียบปลั๊กและต่อสายต่างๆ ให้เรียบร้อยรวมถึงปัดฝุ่นที่ติดตามซีพียูและคีย์บอร์ดให้ฮีชอลอีกด้วย และไม่ว่าฮีชอลจะตะโกนด่าอย่างไร ยองอุนก็ทำเป็นหูทวนลมเท่านั้นเอง
"พี่ฮีชอล ทำไมต้องด่าพี่ยองอุนมากขนาดนั้นด้วยครับ พี่เกลียดเขาเหรอ"
คำถามซื่อๆ ของคิบอมทำให้ฮีชอลคิดได้ นั่นสินะ เขาจงเกลียดจงชังยองอุนขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมทุกครั้งที่เจอหน้ากับยองอุน ฮีชอลจะต้องคิดว่ายองอุนเป็นฝ่ายหาเรื่องเขาด้วย ในเมื่อฮีชอลเป็นฝ่ายรังควาน และยองอุนก็เดินเลี่ยงเขามาโดยตลอด
ความรู้สึกไม่พอใจมันเกิดขึ้นเพราะว่าฮีขอลกลัวว่ายองอุนจะเข้ามาแทนที่คิบอม หรือเป็นเพราะกลัวว่ายองอุนจะเข้ามาแทนที่เขากันแน่ และเป็นเพราะยองอุนได้รับการเอาใจใส่จากจองซูด้วยหรือเปล่า คิม ฮีชอลจึงต้องแสดงอาการเช่นนี้
"เปล่า ไม่ได้เกลียด"
"แล้วทำไม?"
"ช่างมันเถอะน่า เราสั่งพิซซ่ามากินกันเถอะ จัดหอพักมาทั้งวันแล้ว เหนื่อยจังเลย"
ฮีชอลหยิบโทรศัพท์มือถือต่อสายไปสั่งพิซซ่าทันที เพื่อหลีกเลี่ยงคำถามของคิบอมที่จะตามมาอีกเรื่อยๆ ตอนนี้คำตอบในใจมันอาจจะยังซ่อนลึกอยู่ในส่วนหนึ่งของความคิดเขา แต่ฮีชอลเชื่อว่าสักวันเขาจะต้องแก้ไขโจทย์ของความรู้สึกครั้งนี้ได้แน่ๆ แม้ยังไม่รู้เลยว่าสักวันที่ว่านั้นมันอีกนานแค่ไหน
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ฮยอกแจรีบกินอาหารกลางวันให้เร็วกว่าทุกครั้ง เขาขึ้นมาจองที่นั่งแถวหลังสุดในห้องเรียนวิชาศึกษาทั่วไปเพราะไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของอาจารย์ คนตัวเล็กค่อยๆ หยิบกระดาษใบหนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋านักเรียน มันยับยู่ยี่ราวกับว่าไม่ได้มีความสำคัญอะไรต่อฮยอกแจมากนัก
"ถึงส่งไปก็ไม่ได้รับคัดเลือกอยู่ดี ท่าทางจะเสียเวลาเปล่า"
ฮยอกแจบ่นพึมพำกับตัวเอง เขาขยำกระดาษใบนั้นแน่นแล้วแค่นยิ้มให้กับความโง่เขลาของอึนฮยอก อี ฮยอกแจต่างกับอึนฮยอกมากเสียเหลือเกิน ฮยอกแจเป็นเด็กมหาวิทยาลัยที่มีอนาคตสดใส มีเพื่อนทั้งชายหญิงมากมายรายล้อม เขามองโลกในแง่ดีและเป็นที่รักของทุกคน แต่ในอีกด้านที่ไม่มีใครรู้ อึนฮยอกที่ซ่อนอยู่ในตัวของเขา มุมมืดที่ไม่เคยมีใครมองเห็น อึนฮยอกที่พร้อมจะทำลายวง UNDEAD และทุกๆ คนที่ขวางทางความฝันของเขาเอง
บางทีฮยอกแจอาจจะไม่รู้ตัวว่า...อึนฮยอกกำลังครอบงำฮยอกแจอยู่ และพวกเขากำลังจะกลายเป็นคนๆ เดียวกันแล้ว ต่อไปไม่ว่าเขาจะถูกเรียกว่าอึนฮยอกหรือฮยอกแจก็ตาม คนๆ นี้คงจะมีแต่ความเคียดแค้นฝังอยู่ในใจ และพร้อมที่จะทิ่มแทงสมาชิกทั้งหกคนเหล่านั้นให้ล้มลงไปกับพื้นดิน
"ฮยอกแจ รีบมาเรียนจังเลยนะ ฉันอยากขยันแบบนายบ้างจัง"
ซูยองและเพื่อนสาวของเธออีกคนเพิ่งเดินเข้ามาในห้องเรียน เธอนั่งลงเก้าอี้ตัวถัดไปจากฮยอกแจ ก่อนจะเอ่ยปากชมเพื่อนชายคนนี้อย่างสนิทสนม
"นั่นสิ ถ้าฉันกับซูยองไม่มัวเสียเวลาไปตามผู้ชายนะ เกรดเฉลี่ยของเราคงจะดีกว่านี้"
ยูริที่ยืนพิงเก้าอี้แถวถัดไปเอ่ยขึ้นบ้าง แต่เธอก็โดนซูยองบิดเข้าที่เอวจนเต็มแรง
"โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะซูยอง"
"ทำไมเธอว่าพี่ชายเราแบบนั้น ที่เราตั้งใจเรียนมาจนถึงทุกวันนี้ก็เพราะว่ามีพี่ๆ คอยเตือนคอยสอนเราไม่ใช่เหรอ"
ยูริพยักหน้าเห็นด้วย เธอเอามือทาบหน้าอกอย่างรู้สึกผิดที่ไปว่าพี่ชายของพวกเธอเองแบบนั้น มันก็จริงอย่างที่ซูยองพูด ถ้าไม่มีพี่ๆ วง UNDEAD แล้ว เธอทั้งสองคนอาจจะทำตัวเหลวใหลไปมากกว่านี้ ฮยอกแจยิ้มเจื่อนๆ ออกไปเหมือนทุกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนกระดาษแผ่นนั้นที่ถูกขยำทิ้งใส่กระเป๋าเป้ของตัวเองก่อนที่สองสาวจะทันเห็น
"เอ๊ะ!! นั่นกระดาษอะไรน่ะฮยอกแจ"
ยูริคว้าไปจากมือของฮยอกแจอย่างรวดเร็ว ฮยอกแจจะแย่งกลับมาก็ไม่ทันเสียแล้ว เธอคลี่กระดาษออกมาอ่าน ก่อนจะพบว่ามันเป็นใบสมัครเข้าร่วมรายการ UNDEAD BOY CLUB หญิงสาวอ้าปากค้าง ก่อนจะส่งให้เพื่อนสาวอีกคนอ่านเนื้อหาในกระดาษแผ่นนั้นบ้าง
"ฮยอกแจ นายเป็นแฟนคลับ UNDEAD ด้วยเหรอ"
ทั้งสองคนพูดพร้อมกันอย่างตกใจ แต่ฮยอกแจกลับอาศัยจังหวะนั้นแย่งกลับมาเสียก่อน เขากลืนน้ำลายลงไปอย่างใจเย็น ก่อนจะค่อยๆ เอ่ยขึ้น
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม"
คำตอบนิ่งๆ ของฮยอกแจทำให้ซูยองและยูริต้องแยกไปนั่งที่อื่น ฮยอกแจไม่ได้มองตามสองคนนั้นไปเพราะเดาออกอยู่แล้วว่าหัวข้อที่สองสาวพูดถึงจะต้องเป็นเขาแน่ๆ อาจจะนินทาว่าเขาเป็นคนแปลกประหลาด หรือนินทาว่าเขาเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกัน แต่มันจะเป็นเรื่องอะไรก็แล้วแต่ ฮยอกแจก็ไม่ได้สนใจขนาดนั้น เขาขยำกระดาษทิ้ง ก่อนจะทำท่าขว้างออกไปทางหน้าต่าง
...สุดท้ายก็เปลี่ยนใจ
"ทำไมจะต้องกลัวด้วย ถ้าฉันกลัวพวกมัน ฉันก็เป็นคนแพ้น่ะสิ"
ฮยอกแจกางกระดาษแผ่นนั้นออกมาอีกครั้ง มันยู่ยับเสียจนหมดสภาพ แต่ก็ไม่ได้แย่เสียทีเดียว เขาหยิบปากกาออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะค่อยๆ เขียนลงไปด้วยความตั้งใจ ทั้งคำถามแรกที่ว่า...ความประทับใจในวง UNDEAD คืออะไร และอีกคำถามคือ...ชอบใครมากที่สุดในวง
ถ้าหากผลลัพธ์มันไม่ตรงกับที่เขาวางแผนเอาไว้ ฮยอกแจก็มีแผนสองรอไว้อยู่แล้ว ถึงเขาไม่เขียน แอนตี้แฟนคนอื่นก็เขียน และถึงเขาและแอนตี้แฟนคนอื่นๆ จะไม่ได้เข้าไปอยู่ในโฮมสเตย์ของ UNDEAD ฮยอกแจก็มีสายสืบปะปนอยู่กับพวกนั้นอยู่ดี
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
วันต่อมา คิบอม คยูฮยอน ซีวอน และยองอุนนั่งเล่นอยู่ในห้องโถง มีเพียงฮีชอลและทงเฮเท่านั้นที่ถูกรับเชิญไปออกรายการร่วมกัน คยูฮยอนและคิบอมนั่งดูโทรทัศน์ไปเรื่อยๆ ส่วนยองอุนก็กำลังเรียนรู้การใช้ชีวิตคนบันเทิงจากซีวอนอยู่
"เวลาที่มีแฟนคลับเข้ามารุมมากๆ เนี่ย เราจะต้องมีสตินะครับ แม้ว่าแฟนคลับจะปัดมือมาโดนส่วนนั้นของเรา แต่เราก็ต้องใจเย็นไว้ ที่สำคัญก็คือต้องระลึกอยู่เสมอว่าเราจะเติบโตในวงการบันเทิงได้ก็ต่อเมื่อมีแฟนคลับที่คอยสนับสนุนเรา"
"ถ้าเราต้องยิ้มต่อหน้าแฟนคลับตลอดทั้งๆ ที่เราเศร้า มันจะต่างจากการเสแสร้งตรงไหน"
ยองอุนถามอย่างตรงไปตรงมา แม้ซีวอนจะอายุน้อยกว่าเขา แต่ในวงการบันเทิง ซีวอนเปรียบเสมือนรุ่นพี่ที่มีอายุการทำงานมานานกว่า คยูฮยอนที่นั่งพิงคิบอมอยู่ตรงโซฟาได้ยินบทสนทนานี้เข้าจึงเอ่ยแทรกขึ้นมา
"ต่างกันเพราะว่าเจตนาไงครับ ที่เราต้องยิ้มให้แฟนคลับตอนที่เราเหนื่อย มันเป็นเพราะว่าเราแคร์ความรู้สึกของพวกเขา มันไม่ใช่การเสแสร้ง แต่มันเป็นการแสดงความรักครับ"
"นายพูดเหมือนกับเคยมีความรักมาก่อนอย่างนั้นแหละ"
ซีวอนแขวะน้องเล็กเล่นๆ ทว่าคำพูดนั้นกลับทำให้คยูฮยอนเงียบกริบ ความรักเหรอ คยูฮยอนเคยรู้จักกับมันมาก่อนหรือเปล่านะ เคยรู้จักเมื่อนานมาแล้วจนกลายเป็นความทรงจำที่เลือนลาง หรือว่าไม่เคยพบเจอกับความรักเลยแม้แต่ครั้งเดียว
"พี่ไม่เคยได้ยินตำนานของคยูฮยอนเหรอครับ น้องเล็กโจคยูฮยอนแห่งวง UNDEAD ต้องเลิกรากับแฟน เพราะเขารักวงการบันเทิงมากกว่า"
"ถ้าไม่อยากแขนเดี้ยงอีกข้าง หุบปากไปเลยพี่คิบอม นั่นน่ะเป็นตำนานที่กลีบดอกไม้แต่งขึ้นมาต่างหาก"
คยูฮยอนพูดตามความเป็นจริง ตำนานนี้ถูกเหล่าแฟนคลับแต่งขึ้นมาเนื่องจากคยูฮยอนมีความสามารถในการร้องเพลงเศร้าได้อย่างไพเราะและกินใจเสมือนว่าเขาเคยพบเจอความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ นอกจากนั้นแล้วคนอื่นๆ ก็ยังมีตำนานเป็นของตัวเองด้วยเหมือนกัน อย่างเช่น ฮีชอลเป็นเกมมาสเตอร์มาก่อนที่จะเดบิวต์ คิบอมเป็นเจ้าชายในประเทศที่ไม่มีใครรู้จัก ซีวอนเป็นนายแบบนู้ด และทงเฮเคยอยู่ในครอบครัวชาวประมง
"ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง นายจะร้อนตัวไปทำไม"
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
Talk with Lee Seen
จบตอนง่ายๆ แบบนี้แหละค่ะ
เรื่อง Time ของดองไว้ก่อน ช่วงนี้ใกล้สอบ ซีนอ่านหนังสือไม่ทันอีกแล้ว
ยังไงช่วงปิดเทอมจะอัพทุกเรื่อง ทุกวันเลยนะคะ
ช่วยเป็นกำลังให้ซีนด้วยน้า...
ตอนต่อไปจะได้รู้แล้วค่ะว่าใครจะเข้ามาอยู่ในโฮมสเตย์ของหนุ่มๆ ทั้งหกคน
ขอคอมเม้นท์ด่วน!!!!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น