คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Ruby Of Fire :: Eighth Genesis : Select
Genesis ภาค Ruby of Fire
Eighth Genesis : Select
“พ่อครับคอมเสร็จรึยังครับ ของมันมาส่งแล้วนะครับ” ศูนย์กำลังโวยวายกับการที่พ่อของเขาต่อคอมไม่เสร็จซักที เขาขอให้พ่อเอาคอมมาไว้ข้างบนให้เพราะจะเล่น Genesis แต่ตอนนี้มัน จะ9โมงแล้วพ่อของเขายังต่อคอมไม่เสร็จเลย ทั้งที่เซิร์ฟเวอร์มันใกล้จะเปิดแล้วแท้ๆ และของที่ใช้เล่นเกมก็มาส่งถึงบ้านแล้วด้วย
“อย่าเร่งสิศูนย์เดี๋ยวต่อผิดจะยุ่งนะ” พ่อปรามจนศูนย์ต้องเงียบ รอพ่อต่อคอมฯไปเฉยๆ
“โถ่พ่ออะ~”
+---------------------------------------------------------------+
พีซเดินถือกล่องสีขาวที่มีเขียนคำว่า GENESIS เข้ามาในห้องแล้วนั่งลงที่หน้าคอมกดเปิดคอมตามความเคยชินก่อนที่จะเริ่มแกะกล่องพัสดุออก ในกล่องบรรจุ เมมโมรี่สติกสีม่วง1อัน USB รูปร่างคล้ายแฟลชไดร์ฟ ที่ใช้สำหรับเป็นตัวเกม 1 อัน สมุดบางๆสอนวิธีใช้แล้วก็ อะไรซักอย่างที่รูปร่างคล้ายกับนาฬิกาข้อมือสีขาว 1 ชิ้น
‘อะไรนักหนาเนี่ย’ พีซหยิบของทั้ง4ชิ้นมาวางไว้ข้างคอมโยนกล่องที่ใส่ของทั้งหมดมาเข้าถังขยะข้างกาย ก่อนจะเลือกหยิบคู่มือมาเปิดเป็นอันดับแรก
หน้าจอคอมของพีซรันเสร็จนานแล้วพีซจึงปลีกเวลาไปใส่พาสเวิร์ดคอมก่อนจะหันมาสนใจกับคู่มืออีกครั้ง หน้าแรกของคู่มือบอกคร่าวๆว่า สิ่งที่รูปร่างคล้ายนาฬิกาข้อมือมีไว้ใส่ที่ข้อมือ เมมโมรี่สติกไว้เสียบที่นาฬิกาข้อมืออันนั้น และUSB ต่อเข้าที่คอม โดยที่จะเล่นเกมนี้ได้ห่างจากตัวเครื่องได้เพียงแค่ 3 เมตรเท่านั้น
3 เมตร.....? เล่นเกมคอมห่างจากคอม3เมตรเนี่ยนะ....ต้องนั่งตั้งป้อมยิงคอมเหรอไงกัน?
อ่านจบถึงจะออกแนวมึนงงเล็กน้อย แต่พีซก็เอาเมมโมรี่สติกเสียบเข้ากับนาฬิกาข้อมืออันนั้นด้านล่าง แล้วต่อ USB เข้าที่คอมพิวเตอร์ ก่อนจะเอานาฬิกามาใส่ที่ข้อมือซ้ายของตัวเองตามความถนัด
คอมพิวเตอร์ของพีซขึ้นให้ติดตั้งโปรแกรมลงคอม พีซกดตกลงไป ไม่นานนักโปรแกรมเกมGENESISก็ลงเสร็จสมบูรณ์ นี่ก็ใกล้เวลาที่เซิร์ฟจะเปิดแล้ว พีซจึงรีบอ่านคู่มือต่อ
คู่มือกล่าวไว้คร่าวๆว่าให้คลิกรันตัวเกมแล้วเวลาจะเริ่มนับถอยหลัง ตั้งแต่ 10 ระหว่างที่นับถอยหลังให้หลับตาลง...ครบถึง 0 แล้วจะมีเสียงดังขึ้นให้ลืมตา
พีซอ่านทวนอีกครั้งอย่างไม่ค่อยเชื่อสายตา ตกลงเกมนี้มันอะไรกันแน่.......คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน แต่ถึงขนาดนี้แล้วมันก็ต้องลองดูซักตั้งล่ะนะ พีซขยับตัวให้อยู่ในท่าที่สบายที่สุด ตอนนี้เวลา 9 โมง 5 นาทีแล้ว ถึงเวลาอาจจะเหลื่อมล้ำกันไปบ้างแต่ก็คาดว่าเกมคงจะเปิดเซิร์ฟแล้วอย่างแน่นอน เขาดับเบิลคลิกที่ตัวเกมแล้วหน้าจอก็ขึ้นมานับถอยหลังอย่างที่ในหนังสือคู่มือบอกเอาไว้
พีซเลิกคิ้วขึ้นอย่างอึ้งๆแต่ก็หลับตาลงทดสอบตามในคู่มือ
‘มันจะเล่นกลอะไรกันนะ 10วิแล้วเกมจะเริ่มบนหน้าจอเหรอไง?? แล้วทำไมต้องหลับตาล่ะ’
คำถามต่างๆผุดขึ้นในสมองของพีซแต่ยังไม่ทันจะได้รับคำตอบเสียง ติ๊ด!! เบาๆก็ดังขึ้นในโสตประสาทพร้อมกันกับความรู้สึกเว้งวางราวกับของรอบกายหายไปซะเฉยๆ พีซสะดุ้งลืมตาโผลงขึ้นด้วยความตกใจ รอบกายมีเพียงสีดำสนิทราวกับตัวเขาลอยอยู่กลางอาวกาศอย่างไงอย่างนั้น
“เฮ้ย” พีซตะโกนออกมาแล้วเริ่มสำรวจตัวเอง ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในชุดอยู่บ้านชุดเดิมของเขาอีกแล้ว แต่อยู่ในชุดเสื้อยืดคอกลมสีเหลือง กับกางเกงสามส่วนสีน้ำตาลอ่อน แถมผิวยังซีดเผือดจนเห็นเส้นเลือดอีกด้วย
“สวัสดีค่ะขอต้องรับเข้าสู่ จุดเริ่มต้นแห่งแหล่งกำเนิด The Genesis ค่ะ” เด็กสาวหน้าตาน่ารักในชุดโลลิต้าระบายฟูฟ้องสีชมพูอ่อนพูดกับพีซ นัยน์ตาสีกุหลาบดูเป็นมิตรและอ่อนโยนอย่างบอกไม่ถูก
“คุณเป็นใคร” พีซถามงงๆ ตอนแรกเขาสาบานได้เลยว่าเขาไม่เห็นผู้หญิงคนนี้อยู่ตรงนี้เลยจริงๆ
“ดิฉันเป็น NPC ต้อนรับเข้าสู่เกม Genesisค่ะ และที่นี่คือจุดเริ่มต้นของเกม โปรดใส่พาสเวิร์ดสำหรับเข้าเกมเพื่อกันบุคคลอื่นนำ ID ในเมมโมรี่สติกค์ไปเล่นด้วยนะคะ” เด็กสาวเอียงคอเล็กน้อยผมรอนยาวสีทองสะบัดไปด้านข้าง ทำให้ดูน่ารักขึ้นไปอีก
พีซที่พอจะเรียบเรียงอะไรในหัวได้ก็พอจะเข้าใจเรื่องต่างๆขึ้นมาบ้างถึงแม้ดูจะเหลือเชื่อไปหน่อยก็ตาม หลังจากที่เด็กสาวพูดจบกล่องข้อความบางอย่างก็ปรากฏขึ้นที่ตรงหน้าของเขา พีซเห็นด้านบนของกล่องข้อความเขียนว่า Password ประกอบกับที่เด็กสาวคนนี้พูดจึงจิ้มส่วนที่เป็นตัวเลขด้านล่างของกล่องข้อความ เป็นเลขบัตรประจำตัวประชาชนทั้ง13หลักของตัวเอง แล้วกด O.K. ใต้กล่องตัวอักษร
“ค่ะ ขอยืนยันพาสเวิร์ดใหม่อีกรอบนะคะ” เด็กสาวที่บอกว่าตัวเองเป็น NPC ต้อนรับ กล่าวกับพีซอย่างเป็นระบบ พีซจึงกดตัวเลขเดิมซ้ำอีกครั้ง ก่อนที่กล่องข้อความตรงหน้าจะหายไป
“ต่อไปเป็นชื่อตัวละครที่ใช้ในเกม และสีผิวของตัวละคร โดยที่ทางเราจะขอดำรงส่วนสูง น้ำหนัก สัดส่วน และโครงหน้า หน้าตา ของผู้เล่นจริงเอาไว้นะคะ” เด็กสาวอธิบายให้พีซฟัง มือเรียวยาวชี้บอร์ดที่ปรากฏขึ้นข้างกายเพื่อประกอบคำแนะนำเพิ่มเติม
‘ถ้างั้นเจ้าพวกที่อ้วนตุ๊ต๊ะก็หลอกคนอื่นเขาไม่ได้สินะ’ พีซคิดในใจพลางคิดถึงเพื่อนในห้องที่ฉายาปุยนุ่นขึ้นมา ไอ้หมอนั่นบ้าเกมเป็นที่สุดแถมยังชอบมาบอกว่ามีสาวติดตรึม .........อันที่จริงมันก็แค่หลงรูปในเกมกับฝีมือที่พอจะมีบ้างเท่านั้น ถ้าเป็นเกมนี้คงไม่มีสาวที่ไหนมาสนใจมันแน่
หน้าจอสำหรับใส่ชื่อผู้เล่นกับสีผิวที่เป็นแทบสี ปรากฏขึ้นที่หน้าพีซอีกครั้ง เขาจึงใส่ชื่อ ‘Casket’ ไปตามปกติแล้วกดเลือกสีผิวสีเนื้อพอประมาณ ไม่เข้าใจคนทำเกมจริงๆใส่แทบสีมาแบบหมดทุกสีแบบนี้ใครจะเลือกตัวเขียว ตัวแดงกันนะ......
“ขอบคุณคุณ Casket ที่เข้าร่วมเกม Genesis นะคะ ต่อไปจะเป็นการอธิบายรายละเอียดคร่าวๆของเกมนี้ จะรับฟังไหมคะ” NPCสาวถามซึ่งก็แน่นอนว่าพีซต้องตอบรับ อย่างน้อยๆสิ่งที่เด็กสาวตรงหน้าอธิบายคงช่วยอะไรเขาได้เยอะ
“คุณแคสเก็ตคงเห็นสินะคะที่บนข้อมือของคุณจะมีนาฬิกาอยู่” เด็กสาวหยิบนาฬิกาที่มีรูปร่างเหมือนกับนาฬิกาบนข้อมือพีซจากกลางอากาศขึ้นมาอีกเรือน เป็นการประกอบคำอธิบาย “นาฬิกานี้จะใช้เป็นเครื่องมือติดต่อสื่อสารต่างๆ ทั้งยังเป็นตัวระบบควบคุมเกมอีกด้วยนะคะ ไม่ว่าจะเป็นอาชีพ เลือด พลังเวทย์มนต์ เลเวล ค่าประสบการณ์ หรือแม้แต่วิธีการออกนอกเกมก็ต้องใช้นาฬิกาเรือนนี้ค่ะ”
พีซมองนาฬิกาข้อมือที่ตอนแรกมันแถมมากับกล่องยังไม่มีอะไรเลยแท้ๆแต่ตอนนี้มันมีตัวเลขบอกเวลาตามปกติและยังมีคำสั่ง Menu อีกด้วย
“ต่อไปเป็นระบบการซื้อขายแลกเปลี่ยนและไอเทมในเกม จะรับฟังไหมคะ” NPC สาวถามขึ้นอีกครั้ง
“ครับ”
“ไอเทมในเกมนั้นจะถูกเก็บไว้ในรูปแบบการ์ดทั้งหมดนะคะ ไม่ว่าจะเป็นอาหาร อาวุธ เครื่องแต่งกายหรือของใช้อื่นๆยกเว้นเงิน โดยที่การ์ดทั้งหมดจะถูกเก็บไว้ในสมุดรวมการ์ด หรือก็คือกระเป๋าตามความเข้าใจของคนทั่วไปนะคะ การที่จะเรียกสมุดรวมการ์ดออกมาได้นั้นให้ใช้คำสั่งว่า ‘Get Book’ นะคะและยังสามารถเรียกการ์ดออกมาได้โดยตรงเลยก็คือใช้คำสั่ง ‘Get’ แล้วตามด้วยชื่อของสิ่งของนั้นๆด้วยค่ะ ส่วนการเก็บหนังสือกลับเข้าไป เพียงแค่คุณรวบมือลงเบาๆก็เป็นการเก็บแล้วค่ะ ทั้งนี้ยังมีการตั้งระบบให้เรียกง่ายๆด้วยคำสั่งของคุณเองด้วยนะคะ สามารถตั้งได้ในเมนู Optionที่นาฬิกาค่ะ” เด็กสาวอธิบายอย่างคล่องแคล้วก่อนจะใช้คำสั่ง Get Book ให้พีซดูเป็นตัวอย่าง ไวเท่าความคิดหนังสือปกสีดำก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเธอ พีซรู้สึกอึ้งนิดๆแต่ก็อดยิ้มไม่ได้กับการพัฒนาไปไกลของมนุษย์สมัยนี้
“ต่อไปเป็นการเปลี่ยนสถานะภาพของไอเทมแต่ล่ะชิ้นนะคะ” หล่อนหยิบการ์ดหนึ่งใบออกมาจากหนังสือเล่มนั้น แล้วชูขึ้นให้พีซดู มันคือการ์ดที่ชื่อว่า ‘ก้อนหิน’
เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้อะไรมันจะไทยปานนั้น มิน่ากว่าจะเปิดเซิร์ฟแก้ตัวเกมกันซะเนิ่นนาน
“เราใช้คำสั่ง ‘Crack’ จะทำให้การ์ดในมือเปลี่ยนเป็นสิ่งของแบบนี้นะคะ” ไม่ว่าเปล่าเด็กสาวใช้คำสั่งนั้นให้พีซดูประกอบด้วย การ์ดในมือหล่อนกลายเป็นก้อนหินขนาดกลางหนึ่งก้อนในช่วงพริบตาก่อนที่จะเริ่มอธิบายต่อ “การเก็บสิ่งของก็แค่ใช่คำสั่ง ‘Close’ สิ่งของก็จะกลับเป็นการ์ดเหมือนเดิมค่ะ”
“ต่อไปก็การซื้อขายของนะคะ การซื้อขายของนั้นจะแบ่งเป็นแบบซื้อขายกับ NPC และซื้อขายกับ Player ด้วยกันค่ะ”
“การซื้อขายกับ NPC นั้น การซื้อจำเป็นจะต้องไปที่ร้านแล้วซื้อจากหนังสือที่ร้านนะคะ ส่วนการขายนั้นจะสามารถขายได้เลยโดยไม่ต้องไปที่ร้านค่ะ ในหนังสือของ playerจะมีระบบขายอยู่ ส่วนการซื้อขายระหว่าง player ก็จะเหมือนเกมทั่วไป แต่ผ่านทางหนังสือเท่านั้นค่ะ” เด็กสาวพูดโดยมีพีซพยายามดูหนังสือตามไปด้วยให้ทัน “มีปัญหาอะไรจะซักถามรึเปล่าคะ”
“เออ......คาดว่าไม่มีครับ” พีซที่ดูท่าครุ่นคิดตะกุกตะกักตอบไป
“ถ้าเช่นนั้น จากนี้เราจะวาปคุณแคสเก็ตไปยังห้องเลือกทรงผมและสีผมสำหรับตัวละคร แล้วจากนั้นก็จะวาปต่อไปยังห้องตอบคำถามเพื่อเลือกสายอาชีพตามลำดับนะคะ” เด็กสาวในชุดสีชมพูโค้งแสดงความขอบคุณกับพีซก่อนที่พีซจะโดนวาปอีกครั้งอย่างไม่ทันตั้งตัว
“เฮ้ย!!!!!!!!”
ราวกับตกจากตึกสูง ร่างของพีซตกลงมาเรื่อยๆโดยที่สายตายังจ้องไปที่NPCสาวที่ดูจะห่างออกไปทุกทีจนสุดสายตา แล้วร่างของพีซก็หยุดลงอย่างกะทันหันพร้อมกับที่สภาพรอบกายของพีซก็เปลี่ยนไปราวกับว่าที่นี่เป็นโกดังเก็บชุดขนาดใหญ่ หน้าตัวเขามีกระจกใหญ่พอดีตัววางอยู่ซึ่งคาดว่าจะไว้ลองชุดในห้องนั้น
พีซมองดูตัวเองในกระจกแล้วก็แทบไม่อยากเชื่อสายตา หัวดำยุ่งๆของเขาตอนนี้เปลี่ยนเป็นทรงเกรียนธรรมดาแบบนักเรียนวัดทั่วไปแถมยังเป็นสีน้ำตาลอีกตังหาก
รับไม่ได้โว้ย!!! ถึงตัวเองจะรู้ๆอยู่ว่าเดี๋ยวจะมีทรงผมให้เปลี่ยนแน่ๆ แต่เห็นตัวเองในสภาพแบบนี้แล้วรับไม่ได้จริงๆ พีซมองรอบกายอย่างรวดเร็วเพื่อหาวิธีเปลี่ยนทรงผม แต่ดูเหมือนรอบๆตัวจะมีแต่เสื้อผ้าทั้งนั้น พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องอะไรบางอย่างหน้าตาคล้ายหีบสมบัติจึงลองเปิดออกดู
เปิดง่ายกว่าที่คิดแฮะ.......... แล้วก็เจอสิ่งที่คาดว่ากำลังตามหาอยู่ หนังสือราวๆ10เล่มวางอยู่ในนั้นหน้าปกของหนังสือแทบทุกเล่มเขียนไว้ว่า Hair พีซจึงเลือกขึ้นมาเล่มหนึ่งแล้วเปิดดูภายใน
ด้านในหนังสือมีทรงผมมากมายหลายทรงมีให้ดูทั้งด้านหน้าด้านหลังด้านข้าง หลังสุดของภาพทรงผมแต่ละทรงมีเขียนว่า USE อยู่ พีซจึงลองกดดูซักทรง แล้วผมบนหัวพีซก็เปลี่ยนไปในทันที จนเจ้าตัวต้องยกมือขึ้นมาลองดึงๆดูว่ามันของจริงหรือของปลอม
เจ็บ........
ของจริงนี่หว่า เฮ้ย ยอดแฮะ.................
เห็นงั้นพีซจึงนั่งเลือกทรงผมไปๆมาๆอยู่นานสองนาน เปลี่ยนทรงแล้วเปลี่ยนทรงอีก เปลี่ยนสีแล้วเปลี่ยนสีอีก ตามประสาคนใส่ใจดูแลในเส้นผม (!?)
“หึทรงนี้แหละ แจ๋ว” เขายืนหมุนไปหมุนมาหน้ากระจกอย่างอารมณ์ดีด้วยความที่ว่าอยากทำผมเท่ห์ๆมานานล่ะแต่ด้วยอายุและวัยเรียนจึงชวดไปโดยปริยาย ทรงผมที่พีซเลือกมานั้นเป็นผมยาวประบ่าด้านบนเป็นสีดำเข้มซอยให้ตั้งตามแบบวัยรุ่นนิยมแซมสีทองปลายผมแบบสไลด์ พีซเก็บหนังสือสำหรับเลือกทรงผมลงหีบแล้วเห็นหนังสืออีกเล่มที่เขียนว่า eyes เลยหยิบขึ้นมาดูในนั้นมีลายของนัยน์ตาราวกับหนังสือขายคอนแทคเลนส์อย่างไงอย่างงั้น
“มีตาด้วยแฮะ.......ยังกับเกมสร้างตัวละคร” พีซเปิดหนังสือเลือกตาสวยๆสุดท้ายก็ได้สีแดงเพลิงมา ก่อนที่เจ้าตัวต้องคุมขมับกับการเลือกชุดในห้อง
ทั้งผมทั้งตาก็มีให้เป็นหนังสือแล้วไหงชุดมันเยอะแบบนี้ฟร่ะ......... พีซมองไปรอบห้องอย่างเหนื่อยๆ มีทั้งเสื้อทั้งกางเกง กระโปรง(!?) เครื่องประดับ รองเท้าถูกแบ่งเอาไว้เป็นกลุ่มๆ เต็มห้องเสื้อขนาดใหญ่
และพีซตัดสินใจที่จะเดินไปเลือกเสื้อก่อน
ความคิดเห็น