คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : รักไม่อาจห้ามใจ 3.3
“จะทำตรงนี้หรือว่าอยากขึ้นไปบนห้อง”
เสียงห้าวทุ้มทว่าแหบพร่าของเขาเอ่ยถาม ขณะที่ฝ่ามือยังคงลูบไล้แผ่นหลังบอบบางเล่นเบาๆ
อย่างเพลินมือ
ใบหน้าของแสนรักแดงจัดจนแทบจะกลายเป็นลูกมะเขือเทศ
เธอเบี่ยงหน้าหนีไม่กล้าสบตาเขา ก่อนเอ่ยเสียงเบา “อาเจตน์ให้เวลาแสนหน่อยได้ไหมคะ
อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ตอนนี้”
“แต่อาต้องการแสน
ตอนนี้แล้วก็เดี๋ยวนี้” เขาพูดอย่างเอาแต่ใจแล้วจูบริมฝีปากเธออย่างหนักหน่วง
ก่อนจะค่อยผละออก “แสนเองก็ต้องการอาไม่ใช่หรือ แล้วเราจะทรมานตัวเองไปทำไมฮึ”
“แต่แสนต้องการเวลา...”
“ก็ได้
งั้นแสนพร้อมจะไปอยู่กับอาเมื่อไหร่”
“เอ่อ...แสนขออยู่ที่บ้านของแสนได้ไหมคะ
แล้วถ้าวันไหนที่อาต้องการแสนค่อยไปหา”
“จำเป็นด้วยรึ
ที่เราจะต้องทำตัวลับๆ ล่อๆ แบบนี้” เขาว่าพลางมองเธอด้วยสายตาคมดุ
“หรือว่าเราอายที่เป็นผู้หญิงของอา”
“อาเจตน์เป็นเจ้านายของแสนนะคะ
แล้วก็ยังเป็นญาติผู้ใหญ่ของเพื่อนรักแสนด้วย”
เธอบอกเหตุผลของตัวเองที่ไม่อยากย้ายไปอยู่ด้วยกันให้เขาเข้าใจ
ทว่าจากใบหน้าบึ้งตึงของเขาแล้ว
ดูเหมือนเหตุผลของเธอจะทำให้เขาไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่
“นี่เรากำลังจะบอกว่าอาแก่หรือเปล่า”
“แสนไม่ได้หมายความว่างั้นนะคะ!”
“หึ”
เขาเค้นเสียงออกมาคำหนึ่ง ก่อนบอกวิธีแก้ปัญหาเรื่องสถานที่นัดพบ “เอาเป็นว่าถ้าแสนไม่อยากไปอยู่บ้านอา
งั้นก็เจอกันที่คอนโดของอาแล้วกัน”
แสนรักพยักหน้าเบาๆ
เป็นเชิงตกลง
ก่อนเธอจะเอ่ยถามถึงระยะเวลาในการเป็นผู้หญิงของเขาเพื่อแลกกับความช่วยเหลือเรื่องเจ้าสัวธนัช
“แล้วแสนต้องอยู่ในฐานะผู้หญิงของอาเจตน์ไปนานแค่ไหนคะ”
ถึงเธอจะหลงรักเขา แต่ก็ไม่ปรารถนาจะเป็นผู้หญิงเก็บของเขาไปตลอด
หรืออย่างน้อยก็ควรมีกำหนดเวลา เพื่อที่เธอจะได้รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เวลาของตัวเองจะหมดลง
เจตน์ใช้นิ้วปาดปอยผมจากบริเวณข้างขมับไปทัดไว้ที่ใบหูเล็ก
ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าเรียวเล็กด้วยสายตาลุ่มลึก “ทำไมต้องกำหนดเวลา
หรือว่าเรามีใครรออยู่”
“แสนไม่ได้มีใคร
แต่ความสัมพันธ์แบบนี้มันควรมีระยะเวลาสิ้นสุดไม่ใช่เหรอคะ” ความสัมพันธ์ที่ไม่ได้เกิดจากความรักของทั้งสองฝ่าย
ยังไงมันก็คงไปไม่รอดอยู่แล้ว ดังนั้นเจ็บสั้นย่อมดีกว่าเจ็บยาวแหละ
“แล้วแสนอยากอยู่กับอานานแค่ไหน”
“เรื่องอะไรอาเจตน์มาถามแสน
แสนไม่ได้เป็นคนยื่นเงื่อนไขนี้ขึ้นมาสักหน่อย”
“งั้นเราก็อยู่ด้วยกันไปจนกว่าจะหาหลักฐานจับเจ้าสัวธนัชเข้าคุกได้แล้วกัน”
“ตกลงค่ะ
งั้นสัญญาของเราก็เริ่มตั้งแต่วันนี้”
“แบบนี้อาก็ขาดทุนน่ะสิ
เพราะสัญญาเริ่มตั้งแต่วันนี้ แต่คืนนี้อากลับทำอะไรเราไม่ได้”
“แต่อาเจตน์ก็ยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเลยเหมือนกันนะคะ”
แสนรักท้วงบ้าง
“ถ้างั้นคืนนี้ให้อาค้างที่นี่นะ
ดึกแล้วขี้เกียจขับรถกลับบ้าน” เจตน์บอกอย่างหน้าตาเฉย เขารู้ว่าเธออยู่คนเดียวเพราะพ่อแม่เสียไปแล้วตั้งมาส่งที่บ้านคราวนั้น
แล้วตอนขากลับหลานสาวก็ ‘เล่า’
เรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับเพื่อนรักให้เขาฟังตลอดทาง
“อาเจตน์จะค้างที่นี่เหรอคะ!”
สีหน้าแตกตื่นของเธอทำให้เจตน์นึกขำ
เขาใช้ข้อนิ้วเคาะจมูกเล็กโด่งของเธอไปทีหนึ่ง
“อาไม่ทำอะไรเราหรอกน่า...อาไม่ได้พกคอนดอมมา
แล้วอาก็ไม่อยากให้เรากินยาคุมฉุกเฉินอีก”
“แล้วเมื่อกี้...”
“ก็ถ้าแสนยอมให้อาทำที่นี่
อาก็มีวิธีที่จะทำให้แสนเสร็จโดยที่อาไม่ต้องเข้าไปในตัว...”
เจตน์พูดยังไม่ทันจบปากเขาก็ถูกฝ่ามือนุ่มนิ่มของเธอปิดเอาไว้เสียก่อน
“ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ!”
เจตน์จับมือเล็กออก
“ตกลงจะให้อาค้างด้วยไหม”
“อาเจตน์จะค้างก็ได้
แต่ต้องนอนบนโซฟานี่นะคะ”
ประธานบริษัทไซแอม
มีเดีย กรุ๊ป ที่ถูกสาวบอกให้นอนโซฟาเลิกคิ้วขึ้น “เราจะใจร้ายเกินไปหน่อยมั้ยฮึ”
“ก็อาเจตน์ไม่น่าไว้ใจ”
เธอบอกเขาตามตรง แต่อีกใจก็ไม่ไว้ใจตัวเองด้วยนั่นแหละ
“ไม่ไว้ใจอาหรือว่าไม่ไว้ใจตัวเองกันแน่”
ทว่าใครบางคนก็เหมือนจะรู้ทันความคิดของเธอขึ้นมาอย่างน่าโมโห
แสนรักหน้าแดงที่โดนจับได้
เธอเลยเปลี่ยนเรื่อง “ตกลงอาเจตน์จะค้างหรือไม่ค้างคะ”
“ไม่ให้อานอนด้วยจริงๆ
เหรอ” เขาพูดเหมือนจะอ้อนหน่อยๆ และเธอก็เกือบจะใจอ่อนอยู่แล้ว
ถ้าไม่เห็นแววเจ้าเล่ห์จากสายตาของเขาเสียก่อน
“ไม่ค่ะ
แล้วแสนก็เปลี่ยนใจเรื่องที่จะให้อาเจตน์ค้างที่นี่แล้วด้วย” เธอว่าพลางลุกขึ้นจากตักเขา
ก่อนจะต้องเบือนหน้าที่แดงจัดและร้อนผ่าวไปทางอื่น
เมื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างที่อยู่กลางลำตัวของอีกฝ่ายนูนเด่นขึ้นเป็นรูปขึ้นมา
“ดึกแล้ว อาเจตน์รีบกลับเถอะค่ะ”
ความรู้สึกรุ่มร้อนแปลกๆ
ที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างทำให้หัวใจของแสนรักเต้นรัว
“จะไม่ให้อาค้างด้วยจริงๆ
น่ะเหรอ”
“แสนว่าโซฟานี่คงนอนไม่สบายเท่าเตียงนุ่มๆ
ที่บ้านของอาเจตน์หรอกค่ะ”
“พูดแบบนี้แสดงว่านอกจากเราจะติดใจอาแล้ว
ยังติดใจเตียงของอาด้วยล่ะสิ”
แสนรักอยากจะกรีดร้องระบายความอัดอั้น
ที่เถียงสู้ผู้ชายเจ้าเล่ห์ร้ายกาจคนนี้ไม่ได้
และเธอก็ตัดสินใจแล้วว่ายังไงคืนนี้ก็ให้เขาค้างที่บ้านเธอไม่ได้เด็ดขาด เพราะมันอันตรายต่อสวัสดิภาพทางร่างกายของเธอเป็นอย่างยิ่ง
@@@@@@@@@@@@
ฝากอีบุ๊กด้วยน้าาาาาาา
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น