คลังลูกๆของเราทั้งหลาย >_<)/

ลำดับตอนที่ #11 : Danganronpa Reminisce (SYOC) II

"พยายามไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก เลิกหาทางออกจากที่นี่เถอะ"

ชื่อ : คางูยะ ซารุ

เพศ : ชาย

อายุ : 16

น้ำหนัก : 175

ส่วนสูง : 64

รูปร่างลักษณะ : ผิวขาว ผมสั้นสีดำ ดวงตาสีเดียวกับผม

ชุดนักเรียนที่สวมใส่ : เสื้อแขนสั้นสีดำธรรมดา สวมแจ็คเก็ตสีแดงทับ กางเกงขายาวสีดำ รองเท้าผ้าใบสีขาว

นิสัยโดยทั่วไป : ไม่สนใจการเป็นไปของทุกสิ่งอย่าง ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น  ใครจะเป็นตายร้ายดียังไงฉันไม่สน ชอบเก็บตัวอยู่ในห้องคนเดียวแต่ก็ไม่ได้ทำอะไร นั่งเฉยๆปล่อยเวลาเดินผ่านไปจนหมดวัน โลกส่วนตัวสูง คิดมาก คิดนู้นนี่ในใจไม่หยุด ไม่ค่อยพูด ถามคำตอบคำ ไม่ทำอะไรทั้งนั้น อยู่แต่ในโลกส่วนตัว จมอยู่กับความคิดของตนเองทั้งวัน มนุษย์สัมพันธ์ติดลบ

ข้อดี : ฉลาด มีไหวพริบ ความจำดี

ข้อเสีย : เงียบเกินไป เก็บตัวเกินไป คิดมากไป 

ความสามารถ(อื่นๆนอกจากด้านที่เป็นสุดยอดนักเรียน) : ความจำดี มีไหวพริบ เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีเป็นพิเศษ

สิ่งที่ทำไม่ได้/ไม่ถนัด : บอกความในใจให้คนอื่นได้รับรู้

วิชาที่ชอบ/ถนัด : คอมพิวเตอร์

วิชาที่ไม่ชอบ/ไม่ถนัด : พละ

เป็นสุดยอดนักเรียนด้าน : แฮ็กเกอร์

วีรกรรมในอดีต(ทำไมถึงได้รับคัดเลือกให้เป็นสุดยอดนักเรียนทางด้านนั้น) : ซารุเคยแฮ็กระบบต่างๆเพื่อช่วยตำรวจสืบคดี เช่น  แฮ็กระบบป้องกันชั้นสูงขององกรค์ใต้ดินที่ทำเรื่องผิดกฎหมาย แฮ็กกล้องวงจรปิด แฮ็กระบบรักษาความปลอดภัยชั้นสูง ขณะเดียวกันเขาก็เป็นที่รู้จักในโลกของอาชญากรด้วยเช่นกัน ซารุเป็นแฮ็กเกอร์รับจ้างที่โด่งดังในหมู่อาชญากร เนื่องจากเขาตัดสินใจรับจ้างแฮ็กระบบต่างๆแลกกับเงินค่าจ้าง ซารุสามารถร่วมมือกับทั้งอาชญากรและตำรวจ เขาช่วยอาชญากรแฮ๊กระบบต่างๆเพื่อความสะดวกในการก่ออาชกรรม แต่ก็ช่วยตำรวจแฮ็กระบบของอาชญากรเพื่อจับคนร้ายด้วยเช่นกัน เขาไม่สนว่าเขากำลังช่วยใคร สนแค่เงินค่าจ้างที่จะได้รับมาเท่านั้น

ประวัติตัวละคร : เมื่อก่อนซารุเป็นคนมุ่งมั่นและมีเป้าหมายในชีวิตชัดเจนว่าอยากเป็นนักกีฬาE-sport แม้เขาจะเล่นเกมไม่เก่งมากนักแต่เขาเชื่อว่าหากพยายามสักวันฝันจะต้องเป็นจริงแน่นอน ซารุฝึกเล่นเกมพร้อมการสนับสนุนจากทางบ้าน พยายามอย่างหนักแต่ก็ไม่ได้เก่งขึ้น พยายามแค่ไหนก็ไม่ใกล้เคียงกับสิ่งที่ตัวเองได้วาดฝันไว้เลยสักนิด จนเขาท้อและล้มเลิกความฝันนี้ไป

     ต่อมา ซารุเปลี่ยนเป้าหมาย เขาลองตั้งเป้าหมายที่ไม่สูงเหมือนเดิม เปลี่ยนมาเป็น "ฉันจะเป็นนักร้องนำในวงดนตรีของโรงเรียน"

     แต่ก็เหมือนเดิม... พยายามแล้วนะ ฝีกฝนมามากแล้วนะ ทุ่มเทที่สุดแล้วนะ ก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี...

     ไม่เป็นไร! เรื่องนี้อาจไปไม่รอดแต่เรื่องอื่นหากพยายามต้องทำได้แน่!! เขาคิดอย่างนั้น แต่ไม่ว่าเป้าหมายที่ตั้งไว้จะเป็นอย่างไร ถึงแม้จะพยายามทำมันให้ดีที่สุดแค่ไหน ทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจมากเท่าไหร่ ผลลัพธ์ก็ยังคงเหมือนเดิม

     "ทำไม่ได้"

     ความมุ่งมั่นที่มีเริ่มหายไปทีละน้อยจนหมดลงในที่สุด ซารุหยุด หยุดฝัน หยุดตั้งเป้าหมาย หยุดพยายามในเมื่อมันไร้ประโยชน์

     เขาทำไม่ได้... พยายามเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้

     เขาไม่มีความสามารถ... ใช่... ต่อให้พยายามแค่ไหนก็ไม่สำเร็จ

     วันหนึ่งพ่อของเขาซึ่งเป็นตำรวจเรียกให้เขาลองมาทำอะไรบางอย่าง พ่อของเขาสอนให้เขาแฮ็กระบบขั้นพื้นฐาน และลองให้ซารุได้แฮ็กระบบโปรแกรมที่แม่เขาสร้างขึ้นมาเล่นๆ แต่ปรากฎว่าซารุแฮ็กได้เสียอย่างนั้น

     พ่อของเขาลองให้ซารุแฮ็กระบบอื่นดูบ้างตั้งแต่ง่ายจนถึงยาก ผลลัพธ์คือซารุสามารถแฮ็กระบบที่ซับซ้อนได้ง่ายๆ เมื่อเห็นดังนั้นพ่อของเขาจึงตัดสินใจให้ลูกชายได้ไปช่วยงานตำรวจโดยการแฮ็กข้อมูลของผู้ก่อการร้าย แฮ็กระบบที่ซับซ้อนของพวกอาชญากร หรือแฮ้กระบบเพื่อกู้ระเบิดตามที่ต่างๆ ซึ่งซารุก็ทำได้ทั้งหมด

     ซารุเป็นแฮ็กเกอร์อายุน้อยที่มีความสามารถที่ไม่ธรรมดา เรียกได้ว่าความสามารถของเขาคือพรสวรรค์ล้วนๆ เพราะจริงๆตัวซารุไม่ชอบการแฮ็กระบบและไม่สนใจแม้แต่จะลองฝึกดูด้วยซ้ำ

     ความคิดแรกที่เข้ามาในหัวของเด็กหนุ่มในตอนนั้นคือ...

     "ทั้งที่พยายามมามากแท้ๆแต่กลับไม่ทำให้เก่งขึ้น แต่เรื่องที่ไม่แม้แต่จะสนใจกลับทำได้อย่างชำนาญ..."

     แล้วความพยายามที่ผ่านมาทั้งหมดนั่น มันจะสำคัญอะไรล่ะ? ในเมื่อเขาทำในสิ่งที่ไม่เคยพยายามฝึก ไม่เคยทุ่มเทกับมัน ไม่เคยแม้แต่จะสนใจมัน เขาทำเรื่องแบบนั้นได้ดีกว่าทำเรื่องที่เขาสนใจที่เขาพยายามฝึกมานานนับปี

     ความพยายามมันจะไปมีความหมายอะไรล่ะ?

     พยายามเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ... ความพยายามมันสูญเปล่าและไร้ค่า

     งั้นพยายามไปเพื่ออะไร?

     ซารุเริ่มเก็บตัว ไม่คุยกับใคร ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ปล่อยให้เวลาผ่านไปพร้อมกับตัวเองที่ไร้เป้าหมายและไร้ความมุ่งมั่นที่จะลุกขึ้นมาพยายามทำอะไร

     เขาเริ่มชอบการอยู่คนเดียว ชอบอยู่กับตัวเอง มันดีกว่าการอยู่กับคนอื่นเป็นไหนๆ อยู่โดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย แค่คิดแค่ฝัน แต่ไม่ลงมือทำ เพราะเมื่อลงมือทำมันกลับยิ่งทำให้รู้สึกเจ็บปวด ต่อให้ทำเท่าไหร่ก็ไม่ได้อะไร แล้วจะทำไปทำไมล่ะ?

     เขาจะทำในสิ่งที่เขาทำได้... การแฮ็กระบบ

     ซารุลองแฮ็กระบบรักษาความปลอดภัยชั้นสูงของโรงแรมแห่งหนึ่งจนวุ่นไปหมด แต่เขาก็แค่แฮ็กไม่ได้ทำอย่างอื่นเลย ที่วุ่นน่ะเพราะมีโจรไปปล้นพอดีต่างหาก สักพักเริ่มมีคนรู้ว่าเขาเป็นคนแฮ็กระบบในครั้งนั้น คนคนนั้นส่งข้อความมาหาซารุว่าเขารู้ว่าซารุแฮ็กระบบ และเพื่อแลกกับการไม่ส่งข้อมูลเรื่องนี้ไปให้ตำรวจ ให้ซารุช่วยเขาโดยการแฮ็กระบบของรัฐบาล ซึ่งเด็กหนุ่มก็ทำตาม แฮ็กระบบของรัฐให้ และเริ่มแฮ้กนู้นนี่นั่นให้พวกอาชญากรบ่อยขึ้น เขาเริ่มเป็นที่รู้จักในโลกเบื้องหลัง ภายหลังได้ค่าจ้างกลับมาด้วยหลังจากการแฮ็กระบบ ซารุจึงตัดสินใจเป็นแฮกเกอร์ที่จะคอยช่วยอาชญากรก่ออาชญากรรมแลกกับเงินค่าจ้าง ทำให้เขาไม่ปไหนอยู่แต่ในห้องพร้อมคอมหนึ่งเครื่อง เก็บตัวจนคนรอบตัวเริ่มเป็นห่วง

     แต่ถึงจะช่วยอาชญากร เขาก็ยังคงช่วยตำรวจอยู่เหมือนเดิม แต่สุดท้ายซารุก็เลิกยุ่งกับพวกอาชญากรไปเมื่อคิดว่าตัวเองชักจะก่อคดีมากไปแล้ว ใจหนึ่งเพราะกลัวตำรวจจะรู้ด้วยเช่นกัน

     แต่ถึงจะเลิกไป ซารุก็ยังคงเก็บตัวและอยู่แต่ในห้องเหมือนเดิม และดูเหมือนไอ้อาการไม่เข้าสังคมนี่มันจะหนักกว่าเดิมอีกเสียด้วยซ้ำ...

ครอบครัว : พ่อเป็นตำรวจ แม่เป็นโปรแกรมเมอร์ ไม่มีพี่น้อง

สิ่งที่ชอบ : อยู่คนเดียว

สิ่งที่ไม่ชอบ : การพยายามทำอะไรสักอย่าง

สิ่งที่กลัว : ความล้มเหลว

สิ่งสำคัญในชีวิต : ชีวิตของเขาเอง , คอมพิวเตอร์

คำพูดของตัวละคร

เมื่อมีความสุข :

 "..." ไม่พูดอะไรไม่ยิ้มไม่หัวเราะ หน้านิ่งเรียบไม่ต่างจากเดิม แต่ในใจอาจจะกำลังหัวเราะจนท้องแข็งเลยก็ได้

เมื่ออยู่ในศาล :

ไม่ตอบโต้กับใคร ไม่ค้าน ไม่ออกความเห็น ถ้าแน่ใจจริงๆจะไม่พูดอะไรเลย แต่หากคิดมห้ดีจนมั่นใจว่าถูกแน่แล้วค่อยตอบโต้,ค้าน,ออกความเห็น หรือปฎิเสธข้อกล่าวหา

แนะนำตัว :

"...คางูยะ" ไม่บอกชื่อต้นหากไม่โดนถามบ่อยๆ

เสียใจ :

"..." เงียบ หน้านิ่งเย็นชาไร้อารมณ์ ทุกสิ่งอยู่ในใจ คุณจะไม่มีทางรู้ว่าเขาเศร้านอกจากเขาจะเศร้ามากถึงขนาดร้องไห้ออกมาเท่านั้น

ประหลาดใจ :

"...?" ขมวดคิ้วเล็กน้อย

โกรธ :

"..." ยังคงนิ่ง หรือไม่ก็พูดสิ่งที่คิดออกไป เช่น "หยุดทะเลาะกันสักที เราถูกขังอยู่ในนี้ออกไปไหนไม่ได้ แต่ว่านะ แล้วทำไมเราต้องออกไปล่ะ? ไปหาครอบครัว? ไปหาเพื่อน? ห่วงชีวิตตัวเองดีกว่ามั้ย?"

ตอนพบศพ :

"..." ไม่ตกใจมากเพราะพ่อเป็นตำรวจและเคยพาซารุไปลงภาคสนามด้วยกันบ่อยๆ เห็นศพมามากจนชินตาแล้ว

คำถามสำหรับผู้ปกครอง

-อยากให้ตัวละครนี้ได้บทไหน?(เหยื่อ ฆาตกร ผู้อยู่เบื้องกลัง ผู้รอดชีวิต)

ได้หมดค่ะ แต่อยากให้น้องเป็นเหยื่อมากกว่า

-ถ้าตัวละครมีคู่จะโอเคมั้ย? 

ได้เลยค่ะ ทั้งชช ชญ แต่อยากได้แบบชชอ่ะค่ะ(ยัยนี่เป็นสาววาย=_=) ชชขอน้องรับนะคะ!!

-คำถามจากไรท์-

comment : อยากให้เพิ่มสิ่งที่ชอบ/ไม่ชอบ 

ได้เลยค่ะจัดไป!!

ชอบ : ใช้งานคอมพิวเตอร์(ทั้งเข้าเน็ต,ดูยูทูป,เล่นเกม,แฮ๊กระบบ และอย่างอื่นที่ทำได้โดยใช้คอมหรืออุปกรณ์อีเลคทรอนิคอื่นๆ) , ความสำเร็จ , คำชมที่จริงใจ , สีดำ , การฟังสิ่งที่คนอื่นพูด

ไม่ชอบ : การเข้าหาคนอื่น , การสื่อสารกับคนอื่น , การเข้าใจสิ่งที่คนอื่นคิด , การที่มีใครมายุ่งกับเขา

คำถามเพิ่มเติม :

ขอทราบแรงบันดาลใจในการเป็นนักกีฬา E-sport : ก็เหมือนเด็กคนอื่นๆแหละค่ะ ชอบเล่นเกมเลยอยากเป็นนักกีฬา E-sport 

ทักษะไหนที่เขาขาด : ความไวของนิ้ว… กดไม่รัวพอหรือกดไม่เร็วพอเพียงแค่เสี้ยววิก็ตายได้…

แรงบันดาลใจในการเป็นนักร้องนำของโรงเรียน : ชอบฟังเพลงเลยอยากร้องบ้าง ร้องได้สักพักก็อยากเป็นนักร้อง

สิ่งที่บกพร่อง : ขึ้นเสียงสูงไม่ได้

เคยรู้สึกผิดในการแฮ๊กระบบช่วยอาชญากรไหม : ช่วงแรกๆก็เคย แต่เมื่อทำไปบ่อยๆความรู้สึกผิดก็หายเหมือนไม่เคยมีมาก่อน

เคยรู้สึกมีความสุขกับคดีที่ก่อไหม : ไม่เคย ออกไปทางเฉยๆมากกว่า ไม่ได้มีความสุขแต่ก็ไม่ได้ทุกข์

มีตอนไหนที่ไม่รู้สึกอะไรเลยบ้าง : แทบจะตลอดเวลา ถึงจะไม่ได้ทำเพราะอยากจริงๆแต่ก็ไม่มีใครมาบังคับเขาเช่นกัน ซารุคิดว่าถ้าจะให้ทำอะไรสักอย่างล่ะก็ขอเป็นสิ่งที่เขาทำได้ดี เขาถึงเลือกที่จะทำแบบนี้แม้จะไม่มีความสุขกับมันก็ตาม แต่ถึงไม่มีความสุขเขาก็ไม่ได้ทุกข์ รวมๆคือเฉยชาและไม่รู้สึกอะไรเลย

คำถามพิเศษ :

ซารุเคยคิดจะเลิกเป็นแฮ๊กเกอร์ไหม ถ้าเคยคิดว่าจะทำอะไรต่อไป : ช่วงแรกๆก็เคยมีบ้างแต่พอคิดว่าจะทำอะไรต่อในหัวมันก็ว่างเปล่า ซารุรู้ว่าเขาทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากการแฮ๊กระบบ เขาจึงทำงานนี้ต่อไปจนล้มเลิกความที่ที่จะเลิกเป็นแฮ๊กเกอร์โดยไม่รู้ตัว