คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Worse
** ำอธิบาย: รึ่แรออนนี้ะเล่าเหุาร์ในอนปัุบันที่ลาร่ายันอนโม่าที่โรพยาบาลออน
INTRODUCTION และรึ่หลัะเล่า่อาอนที่ 8
SHERLOCK
BBC FIC | MY DEAREST GIRL
Chapter 9 | Worse
“ใรเป็นาิับลาร่า
ฮูเปอร์” มอลลี่แสัวออมา และหมอ็เอ่ยบาอย่าึ้น “เธอเสียเลือมา
มีโอาสรอห้าสิบ่อห้าสิบ—“
“หมอ่ะ
นไ้้อารเลือ่วน!!”
“ันรุ๊ปเลือเียวับลาร่า
เอาเลือันไปี่ถุ็ไ้แ่อให้มัน่วยน้อสาวันเถอะ....”
สาวร่าเล็ร้อไห้ออมา หมอรหน้าพยัหน้าพลาพาอีนเ้าไป
“โธ่เอ๊ย...ลาร์”
แมรี่เอามือป้อปาและร้อไห้ออมา อห์นลูบบ่าอีนอย่าปลอบใ
ายหนุ่มผมบลอน์หันไปมอเอร์ล็อที่ำลัเินวนไปมา
“ลาร่า...”
ร่าสูโปร่พึมพำ “อย่าายอนนี้ ไม่ใ่อนที่ผมะบอว่า......” มือหนาแนบับระห้อุเิน
“ผมรัุ”
ารผ่าัอลาร่าผ่านไปหลายั่วโมนเอร์ล็อเผลอหลับหน้าห้อุเิน
ส่วนไมรอฟ์เอ็เพิ่ลับมาาารไปูเอร์รินฟอร์
เายอมรับว่าพี่ายอพวเาเปลี่ยนไปริ ๆ ส่วนอห์น็ให้แมรี่พิไหล่นเอหลับ
มอลลี่็เพลียหลับเพราะเพิ่บริาเลือให้น้อสาวฝาแฝน
แพทย์เินออาห้อุเินแล้ว
เหมือนว่าโฮล์มนน้อะรู้ัวเลยลุพรวมาหานที่เพิ่ออมาาห้อุเิน
“หมอรับ
ลาร่าเป็นยัไบ้า?!!”
นัสืบที่ปรึษาหนุ่มถามอย่าร้อนรน เาพยายามสบสิอารม์นเออย่าที่สุ
รวมถึพยายามลั้นน้ำาไม่ให้ไหลออมา “ผมอยารู้ว่าแฟนผมเป็นอย่าไรในอนนี้?!”
นรหน้าพวเาถอนหายใ
“ึ้นอยู่ับว่าใเธอะสู้ไหม
เพราะ....อาารเธอหนัพอัวแ่พวุเ้าไปเยี่ยมไ้ละในอนนี้”
“โธ่ลาร์น้อรั”
มอลลี่ล้มไปแล้วถ้าไมรอฟ์ับเลสราไม่มาพยุัวไว้ หิสาวร่าเล็ัวสันระริและเริ่มร้อไห้
เพราะอนนี้ลาร่าเป็นนในรอบรัวนเียวที่เธอมี
สารวัรวัยลานพยุฮูเปอร์นพี่ไปพัที่าเฟ่์รห้ออาหารอโรพยาบาล
อห์นมอเอร์ล็อที่เินเ้าไปในห้อพัสำหรับนไุ้เิน
ายหนุ่มผมำหยัศนั่้า
ๆ เียหิสาว่อนะุมมือเรียวอย่าอ่อนโยน
ไมรอฟ์เห็นสภาพน้อายนเอแล้วถอนหายใ เาเินมาหาน้อายเาและเอ่ยึ้น
“ลาร่าเป็นนแร่
เธอไม่มีทายอมแพ้่าย ๆ หรอนะ” เอร์ล็อหันมาทาพี่ายนเอและมอนิ่ ๆ
“ถ้าเธอไม่ื่นละ”
“แหมหวั่าย ๆ
เลย? เอร์ล็อที่ันรู้ัไม่ไ้ยอมแพ้่าย ๆ แบบนี้หรอ
อีอย่าลาร่าไม่อบใหรอนะถ้ารู้ว่าว่าที่สามีมาอแ้าเีย” เอร์ล็อมออีนที่ล้วระเป๋าเสื้อสูท
พี่ายเาหยิบล่อำมะหยี่บาอย่าออมา ึ่เาำไ้ว่าเป็นล่อแหวนหมั้นที่ทำหล่นอนที่นเอโนนอมอริอาร์ี้ลัพาัว
ไมรอฟ์เอ่ยนิ่
ๆ “เพรหลุแ่ันเอามันไป่อม่วนให้ทันอนที่แอเธอแ่าน...”
พี่ายอนัสืบหนุ่มยัใส่มืออีน “เผื่อเธอฟื้นะไ้อเธอเลยไ”
เอร์ล็อพยัหน้าพลารับมันมาใส่ระเป๋าเสื้อโ้นเอ
อนนี้สำหรับเอร์ล็อ
โฮล์ม หวัพึ่ปาิหาริย์แล้วที่ะทำให้นรัอเาฟื้นมาาอาารโม่า
มือหนาึมือเรียวมาุมพิและุมแน่น
“ื่นสิลาร่าอผม”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ลาร่าลืมามอเพานหลัาผ่านเรื่อเมื่อืนับเอร์ล็อ
อนนี้พวเานอนเปลือยและอันบนเีย เสียฝนระทบหน้า่าอย่าแผ่วเบาและนุ่มนวล
หิสาวรู้สึถึอ้อมแนที่ำลัโอบอเธอแน่นึ้น มูอนัสืบหนุ่มุเรือนผมร่าในอ้อมแน่อนะเลื่อนไปามใบหน้า
ลำอ และหยุที่บ่า มืออลาร่าเอ็ลูบเส้นผมอายหนุ่ม
นัยน์าสีฟ้า้อมอเธออย่าัวเีย
“อรุสวัสิ์ลาร่า”
“อรุสวัสิ์เอร์ล”
ายหนุ่มลุมาพลาเินไปเ็บเสื้อผ้าที่อรพื้นและโยนมาให้อีน
ทัู้่ใ้เวลาในห้ออาบน้ำ้วยัน่อนะแ่ัวและไปทานอาหารเ้าทีุ่นายฮัสันทำให้ทาน
หล่อน่อน้าใที่เห็นลาร่าเลยรีบไปทำเพิ่ม หิสาวมอระและหันไปทาายหนุ่มร่าสูที่ยิ้มแบบไม่เยเห็นมา่อน
“ยิ้มอะไร
ันะไปทำานทั้ที่อแ้ำยัไันหื้ม?”
เธอนั่ร้ามับายหนุ่ม่อนะมอหินูแลึเอาอาหารมาวา “เมื่อืนลาร์นอนไหน้ะ”
“นอนับผม”
เาอบนิ่ ๆ ุนายฮัสันไม่าเ้นอะไรอีน่อและเินลไป้าล่า
่อนะมีใรบานเินสวนึ้น
“เอร์ล็อ!!
ันไ้ลูสาวว้อย!!”
ลาร่าใเสียะโนอู่หูเอร์ล็อ นายหหนุ่มผผมบลอน์หันมายิ้มแห้ ๆ
ให้เธอ “เราั้ื่อเธอว่าโรามุนท์ แมรี่ วัสัน นะ” เอร์ล็อพยัหน้าเียบ ๆ
่อนะทานมื้อเ้ารหน้า ส่วนลาร่า็เริ่มมัผมและเรียมออไปทำาน
“เี๋ยวนะ...พวุไม่ไ้”
อห์นมอพวเา่อนะพายายามลั้นยิ้ม “ไหนว่าไม่มีรีเทิร์นไละ”
“เียบน่าอห์น...”
เอร์ล็อเหลือบมอลาร่าที่แ่ัวและสะพายระเป๋าถือเินลบันไทันทีที่เอาานไปล้า
“็ไ้...นายะเรียว่าืนีับเธอ็ไ้”
“ว่าแล้ว....”
ลาร่านั่ทำานในห้อทำานนเอมาหลายั่วโม
นมีนบานโทรมา “ไมรอฟ์ มีอะไรหรอ?” หิสาวถามอย่าสสัย เพราะนาน ๆ
ทีที่พี่รหัสเธอะโทรมาหา้วยเรื่อปิ โยส่วนมาเาะโทรมา้วยเรื่อภายใน
เรื่อเหุ่อารร้าย เอาละ...อทำใแป๊บว่าโฮล์มนพี่โทรมาเรื่ออะไร “ว่ามา่ะรุ่นพี่...”
(็แ่อยาวนมาทาน้าวเที่ย
ุยามประสารุ่นพี่รุ่นน้อนะ)
“โอเ...”
เธอแทบไม่้อึ้นรถมาเอ
เพราะนอไมรอฟ์มารับและส่อีนถึร้านอาหารเลย
หิสาวนั่ร้ามับโฮล์มนพี่ พอีับที่พนัานมาเสิร์ฟอาหารถึโ๊ะพวเา
ทัู้่เริ่มทานอาหารและพูุยัน
“ไ้่าวมาว่า...เธอับเอร์ล็ออยู่้วยัน”
เาถามพลายิ้มมุมปา ลาร่าหน้าแึ้นมาเย ๆ
“ปะ...เปล่า่ะ!!”
“ไหนว่าไม่มีรีเทิร์นไน้อรหัส”
เาแว “มีหลาน็บอ้วยละว่าที่น้อสะใภ้”
“ไมรอฟ์!!” เธอเียบลทันทีที่มีนโทรเ้ามา หิสาวลุไปรับสาย่อนะไ้เสียน่าลัวพูึ้นมา
(ไลาร่า)
หิสาวทำโทรศัพท์ร่วลพื้น
ทุส่วนในร่าายหยุราวับมีสั่ ไมรอฟ์เินมาพยุอีนทันที
เธอหันมออีนและเอ่ยึ้น
“เเรมี่....เายัไม่าย”
“ะเป็นไปไ้ไ.....”
ไมรอฟ์ับบ่าอีน “็อนนั้นเธอไปูศพเาเอที่ห้อับิ
แถมบาแผลเาไม่น่าะรอายหรือว่า....”
ู่ ๆ
มีนรายิเ้ามาในร้านอาหาร นลู้าทุน้อหมอบลไปรวมถึลาร่าและไมรอฟ์
หิสาวเห็นว่ามีรถพร้อมอาวุธหายไปแล้ว
“บ้าเอ้ย!!”
“รี๊!! มีนโนยิ!!”
ลาร่า่อย ๆ
เหยหน้ามาเอับร่าายบานที่นั่หัวพร้อมบาแผลาารถูยิทั่วร่าาย
ไมรอฟ์ั้ัว่อนลาร่าและเินมาูนที่นอน่อนะผะ
ายร่าท้วมหันมาทาเธอและเอ่ย
“นี่ผู้อำนวยารเฮนรี่นิ....”
ำรวส็อแลน์ยาร์มาถึที่เิเหุอย่ารวเร็วทันทีที่มีนแ้วามพวเา
เอร์ล็อวิ่ลารถแท็ี่มาที่เิเหุพร้อมอห์น ายหนุ่มในโ้ยาววิ่รมาหาลาร่าและออีนแน่นนไม่ทันั้ัว
หิสาว่อย ๆ โอบแนรอบัวอีน
อนนี้สมอและร่าายเธอ่าปั่นป่วนไปหม
เพราะเหุาร์ที่เิึ้น ศพอผู้อำนวยารำรวสาลโนหามึ้นรถเพื่อเรียมารันสูรที่ห้อแล็ปอโรพยาบาลเน์บาธ
ลาร่า เอร์ล็อ
และอห์นามสมทบมอลลี่ที่โรพยาบาล ฮูเปอร์นพี่้อยอมรับว่าน้อแฝน่อน้าั้สิไ้ีเยี่ยมแถมยัสามารถมีสิในารรวสอบสภาพศพและบอเรื่อที่น่าะถูใ้ในารรายิที่ร้านอาหาร แ่ใระไปรู้ว่าเมื่อหิสาวเินออมาาแลป็ถึับเ่าอ่อนยวบลไปพลาหายใเ้าออถี่
ๆ นอห์นเินมาเห็นเ้า ายหนุ่มผมบลอน์พยุอีนึ้นมานั่พัทันที
“เอร์ล็อ!! แมาูแฟนแเร็ว” เาหันไปพูับนัสืบหนุ่มทันทีที่เห็นหน้าอีน
“เธอหน้าีมา แบบีเหมือนระาษ”
“ลาร่า
ุมีอะไรหรือเปล่า”
“.....”
“ผมไม่รู้ว่าุเป็นอะไรนะและอ่านุไม่ออ้วย”
เาุมมืออีนแน่น “บอผผมเี๋ยวนี้ลาร่า ฮูเปอร์”
ลาร่ามอหน้าอีน่อนะเ้นหัวเราะออมา
หิสาวมออีน “ันรู้สึว่านเอำลัะเป็นบ้าแน่ ๆ เอร์ล็อ ู่ ๆ ็มีู่หูเ่าันที่ฟื้นาวามายมาโทรหาัน่อนเหุรายิในร้านอาหารนั้น”
หิสาวผมน้ำาลพยายามุมสินเอ มือเรียวทึ้ผมนเอ “เอาละ ๆ
มีเรื่ออะไรน่าใว่านี้ไหม?”
เอร์ล็อับอห์นหันหน้ามามอัน
“ลาร์...เเรมี่นะือแบบ”
ายหนุ่มผมบลอน์ลืนน้ำลายนเอ “เธอนั่เ้าอี้และสูลมหายใเ้าลึ ๆ นะ”
“ว่ามาเร็ว ๆ”
นัสืบหนุ่มอบแทนเพื่อนู่หูเาทันที
“เเรมี่ แลน์
ไม่เยัวน”
นัเียนอพู
ทิ้ปมอีละไรท์
ฮ่า ๆ เมื่อวันเสาร์ที่ผ่าน็ไ้ไปูหนั Rouge One ำนานสาร์วอร์สมาบอไ้ำเียวว่าสนุมา
ยิ่รึ่หลัือแทบลุ้นนิเบาะเลย แอบ็อับอนบบ้า
ความคิดเห็น