M E S S A F T E R S T O R M "

ลำดับตอนที่ #11 : S c a v e n g e r . คน กิ น ซาก

*ขออนุญาตส่งแพ็คคู่เลยนะคะ คือช่วงนี้จิ้นวายจริงจัง เลยอยากส่งมาเป็นคู่แบบเป็นคู่ซี้กันส่วนบทก็แล้วแต่เลยค่ะ //โดนตบ*

 R . E G I S T E R . . .

 

(สีดำคือคนผมดำ สีส้มคือคนที่ถือหนังสือค่ะ)

     ชื่อ - สกุล : เรย์มอนด์ ดานีล Reymond Daniil / เดนเซล คริส แร็กนาร์ Denzel Chris Ragnar

     อายุ : 19 / 19

     เพศ : ช / ช

     เชื้อชาติ : ลูกครึ่งรัสเซีย - อังกฤษ / อังกฤษ

     ส่วนสูง / น้ำหนัก : 181 - 68 / 169 - 57

     ลักษณะเด่น : ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมคาย เรือนผมสีเทาเข้มจนเกือบดำซอยสั้นและลงมาปรกใบหน้าด้านบนเกือบครึ่งซึ่งหน้าผากที่ถูกปิดนั้นมีรอยแผลเป็นยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรพาดเฉียงลงมา นัยน์ตาสีเทาคมกริบที่ปกติจะไม่ค่อยแสดงอารมณ์เท่าไหร่(นอกจากรำคาญ เบื่อ ง่วง) ชอบแต่งกายด้วยโทนมืดและ และสิ่งที่เขาพกติดตัวอยู่ตลอดเวลาคือโซ่ห้อยกระเป๋าเงินที่ห้อยกับหูกางเกงด้านหน้าและเชื่อมกับกระเป๋าสตางค์ใส่ไว้ด้านหลัง / ชายหนุ่มรูปร่างปานกลางเจ้าของบุคลิกดูอ่อนโยนละมุน เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนหยักน้อยๆยาวระต้นคอ นัยน์ตาสีเดียวกันฉายแววขี้เล่นและจริงใจเสมอ ชายหนุ่มผู้นี้โปรดปรานเสื้อกั๊กที่สุด และการแต่งกายทุกวันต้องมีอย่างใดอย่างหนึ่ง คือ เสื้อกั๊ก / เสื้อมีฮู้ด / หรือเสื้อไหมพรม และแต่งกายด้วยโทนสีอ่อน น้ำตาลอ่อน ฟ้าอ่อน เขียวอ่อน

     ลักษณะนิสัย : 

- เอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้ ทำตามใจตัวเอง อยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป เขาเป็นคนที่ไม่มีใครที่บ้านมาคอยเป็นห่วงว่าต้องกลับกี่โมงนี่ จริงไหม?

- ขี้เบื่อ ทำอะไรนานๆไม่ค่อยได้ ทั้งที่เป็นคนที่ตั้งใจทำก็ทำได้ แต่ถ้าไม่สนใจต่อให้บังคับไปเรย์มอนด์ก็ไม่ทำ

- ขี้เซา เวลาว่างคือนอน ถ้าไม่มีงานถ่ายแบบเข้ามาบางทีเรย์มอนด์อาจจะโดดเรียนไปนอนดื้อๆใต้ต้นไม้ใหญ่ในรั้วมหาลัยก็ได้

- อันที่จริงเป็นคนที่ฉลาดมาก แต่ขี้เกียจเรียน จึงเรียนแบบขอไปทีแค่ไม่ให้ตก คะแนนจึงคาบเส้นเสียส่วนใหญ่

- ถ้าถามว่าอะไรที่เรย์มอนด์เก่งที่สุด คงตอบได้ว่าเป็นคอมพิวเตอร์ พ่อของเรย์มอนด์เป็นคนสอนให้เขารู้จักเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ และฝีมือของเรย์มอนด์นั้นเรียกได้ว่าสามารถเขียนโปรแกรมรวมถึงกับเป็นแฮกเกอร์เข้ากระทรวงได้ด้วยซ้ำ อันที่จริงเขาเป็นคนสร้างเว็บเพจเว็บหนึ่งซึ่งเป็นที่นิยมในหมู่วัยรุ่น แต่ไม่มีใครรู้ว่าเรย์มอนด์ ดานีลเป็นคนสร้างก็เท่านั้น

- ถ้าถามว่าเรย์มอนด์ชอบงานถ่ายแบบไหม? ก็บอกได้เขาไม่ได้ถึงขนาดชอบ แต่ก็ไม่ได้เกลียด คือเหมือนกับว่าเขาเอารูปร่างหน้าตาตัวเองมาหากินทำนองนั้น...

- เป็นคนที่ชอบหมามาก เขาเลี้ยงพันธุ์ไซบีเรียน ฮัสกี้สีเทาไว้หนึ่งตัว ตัวเล็กๆแบบอุ้มไปไหนมาไหนได้ และเรย์มอนด์ตั้งชื่อให้ว่าโรม

- ขี้รำคาญ แม้ว่าจะหล่อเหลาแต่เพราะคำพูดคำจาที่ไม่ค่อยถนอมน้ำใจคนและความเย็นชาไม่น่าคบหา ทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนและเจ้าตัวก็ดูจะพอใจที่เป็นแบบนั้น เขามีเพื่อนเพียงคนเดียวที่ชื่อ เดนเซล ก็เพียงพอ

- ถ้าถามว่าเรย์มอนด์เย็นชาไหม? ไร้อารมณ์หรือเปล่า? ก็บอกได้เลยว่าเจ้าตัวไม่ได้พูดน้อยเป็นเจ้าชายดอกพิกุลร่วง แต่แค่ไม่ค่อยแคร์ใครเท่านั้น ในเมื่อเป็นคนไม่รู้จักกันเรย์มอนด์จะสนทำไม? 

- จะบอกว่าเป็นคนตรงไปตรงมาก็ใช่แต่พอมาเรื่องของเดนเซลทีไรก็ปากหนักทุกที

- เหมือนจะใจเย็นเพราะไม่สนใจใคร แต่จริงๆเป็นพวกเกลียดการรอคอยและใจร้อนอย่างกับอะไรดี

- ไม่ใช่คนร่าเริงไฮเปอร์ คาแรกเตอร์ของเดนเซลออกจะเป็นคนอ่อนโยนและดูนุ่มละมุน อบอุ่นเหมือนฤดูใบไม้ผลิ

- ยิ้มเก่ง แต่ไม่ใช่รอยยิ้มกว้างแก่นๆ แต่เป็นรอยยิ้มบางๆซื่อๆเสียมากกว่า

- สุภาพ อ่อนน้อม มักจะแทนตัวว่า "ผม" "คุณ" ไม่ว่ากับใครก็ตาม แต่ถ้าสนิทขึ้นมาก็จะเป็น "นาย/เธอ" "ฉัน" แต่เดนเซลเป็นคนที่ติดคำว่าผม ขนาดอยู่กับเรย์มอนด์บางทียังเผลอแทนตัวเองว่าผมเลย

- ถึงจะเป็นลูกคุณหนู แต่ก็ไม่เคยหยิ่งและไม่ถือตัว ออกจะง่ายๆสบายๆ อะไรก็ได้ 

- เป็นคุณหนูที่ติดดิน และชอบตามใจคนรอบข้างมากกว่าจะเอาแต่ใจตัวเอง

- เป็นคนที่เชื่อคนง่าย อ่อนต่อโลกนิดหน่อย จนบางครั้งเรย์มอนด์ยังต้องปวดหัว

- ชอบอ่านหนังสือทุกประเภท โดยเฉพาะเรื่องสั้นและบทความเกี่ยวกับชีวิต หรือวรรณกรรมแปล

- งานอดิเรกคือการเขียนหนังสือหรือเรื่องสั้นส่งสำนักพิมพ์ และเรื่องแรกที่เขาเขียนมีชื่อเรื่องว่า เปลวเทียนในฤดูหนาว ในนามปากกาว่า ตัวเอกชื่อ เร็กซ์ เป็นเด็กชายที่มีนิสัยเหมือนกับเรย์มอนด์ เพราะงั้นเจ้าตัวจึงชอบเรียกเรย์มอนด์ว่าเร็กซ์

- เป็นคนที่ใจเย็นและแทบไม่เคยโกรธใคร

- ใจดีและโอบอ้อมอารี ให้อภัยคนง่าย

- มองโลกในแง่ดีและมองทุกอย่างไม่เคยสายเกินไป ไม่เคยสิ้นหวังกับอะไร

- จิตใจอ่อนไหวกับความรู้สึกด้านลบของคนอื่นได้ง่าย และเหมือนกับว่าเดนเซลสามารถรับรู้ถึงความเศร้าและความไม่สบายใจของคนรอบข้างได้ด้วย

- ร่างกายอ่อนแอตั้งแต่เด็ก เข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น 

- ชอบดอกไม้ และดอกไม้ที่เดนเซลชอบที่สุด คือดอกอัลมอนด์ (Almond Blossom) ซึ่งเป็นตัวแทนของความหวังและคำสัญญาค่ะ

** ถ้าเปรียบเทียบระหว่างสองคนนี้ ก็คือแตกต่างกันสุดขั้ว แต่เป็นความแตกต่างที่เข้ากันได้ดีเพราะอีกฝ่ายมีสิ่งที่ตนไม่มีน่ะค่ะ ////

    คำจำกัดความ : ลืมตาปากร้ายนอนตายไปซะ (?) (ประมาณว่าถ้าเรย์มอนด์ตื่นทีไรปากเขาจะร้ายมาก อันที่จริงก็ไม่ได้ด่าว่ากระแหนะกระแหนคนหรอกค่ะ แค่พูดจาตรงเกินไปแล้วมันแทงใจคนฟังเท่านั้นเอง orz...) / พ่อพระ , เด็กน้อย (เพราะว่าอ่อนต่อโลกและหัวอ่อนปานกลาง ถ้าเทียบกับคนอื่นก็ไม่ทันคนอยู่ดีนั่นแหละค่ะ) , ครูฝึกสัตว์ร้าย (มาจากการที่... เป็นคนเดียวที่เรย์มอนด์ยอมฟังค่ะ ถถถถ)

     ประวัติ : เรย์มอนด์เป็นคนที่มีหลายเชื้อชาติในตัว ดานีล เป็นนามสกุลของพ่อ ซึ่งเป็นลูกครึ่งรัสเซีย ย่าของเรย์มอนด์เป็นคนญี่ปุ่นขณะที่ปู่เป็นรัสเซีย แม่ของเรย์มอนด์เป็นชาวอังกฤษ แต่น่าเศร้าที่ทั้งสองคนได้จากโลกนี้ไปแล้วด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่ที่เรย์มอนด์อายุได้ 13 ปี และเขาก็ย้ายมาอยู่กับลุงซึ่งเป็นพี่ชายของแม่ที่อังกฤษ ลุงกับป้าไม่ชอบขี้หน้าเขาเท่าไหร่นัก ทำให้เขาออกมาอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุสิบห้า ลุงกับป้าของเขาส่งเงินมาให้บ้างในจำนวนน้อยนิดก่อนจะเลิกส่งให้เมื่อเขาอายุสิบหก และเขาเองก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรเพราะพ่อกับแม่ของเขาก็มีเงินเหลือให้เขามากพอสมควร และเขาเองก็ได้รับการทาบทามให้ไปเป็นนายแบบและได้ยึดถือเป็นอาชีพโดยควบคู่กับการเรียนไปด้วย / เดนเซล แร็กนาร์ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของบ้านแร็กนาร์ บรรพบุรุษมีเชื้อของชนชั้นสูงทำให้เดนเซลได้รับการอบรมอย่างดีตั้งแต่ยังเล็ก มีพี่ชายหนึ่งคนชื่อ ดาเรน อายุมากกว่าเขาถึงแปดปี ซึ่งเดนเซลนับถือเป็นต้นแบบ ตระกูลแร็กนาร์พูดได้เลยว่าร่ำรวยมหาศาลและเป็นเจ้าของที่ดิน ผู้นำตระกูลคนปัจจุบันหรือก็คือพ่อของเดนเซลเป็นนักธุรกิจรายใหญ่ของประเทศอังกฤษ

     ชอบ - เกลียด - กลัว : 

ชอบ - นอน / อากาศสบายๆ / อาทิตย์ตอนเช้า / ของอุ่นๆ / คอมพิวเตอร์ / สุนัขทุกชนิด / เดนเซล

เกลียด - ผู้หญิงน่ารำคาญ / ผู้ชายปากสว่าง

กลัว - การที่เดนเซลตีตัวออกห่างและทิ้งเขาไปเหมือนครอบครัวของเขา

 ------ หนุ่มน้อยคนนี้รักและหวงทุกอย่างเกี่ยวกับเดนเซลค่ะ ถถถถ ------

ชอบ - อากาศอบอุ่นแดดอ่อนๆใต้ร่มไม้ / หนังสือหรือเรื่องสั้นวรรณกรรมแปล / สิ่งมีชีวิตทุกอย่างทั้งคนต้นไม้ / ธรรมชาติ / ทุ่งหญ้า

เกลียด - จริงๆคือเดนเซลไม่ได้เกลียดอะไรเป็นพิเศษค่ะ บอกแล้วว่าอะไรก็ได้ ฟฟฟฟ แต่ถ้าเกลียด... คงเป็นการที่คิดแก๊กหนังสือที่ตนจะเขียนไม่ออกค่ะ (เกลียดได้ประหลาดมาก)

กลัว - ความตายของคนรอบข้าง ทั้งรู้จักและไม่รู้จัก

     ความสามารถ : 

- เซียนคอมพิวเตอร์ ก็บอกแล้วว่าหมอนี่น่ะเป็นแฮกเกอร์มือฉกาจ ขอแค่มีคอมพิวเตอร์ตัวเดียวก็สามารถแฮกเข้าได้ทุกอย่างในเวลาอันสั้นเลยล่ะ! การแกะโค้ดที่สามารถทำได้เพียงสิบนาทีแม้ว่าโค้ดจะยาวมากก็ตาม

- เก่งปากัวร์มากค่ะ! เพราะงั้นความคล่องแคล่วว่องไวคือที่หนึ่ง แต่เจ้าตัวขี้เกียจก็เท่านั้น ........

- มีความสามารถที่ว่า "สามารถจดจำของที่ผ่านตาแม้เพียงเสี้ยววินาทีครั้งเดียวได้" และไม่มีทางลืมค่ะ 

------------------------------

- รับรู้ถึงอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดของผู้อื่น เหมือนกับว่าความรู้สึกของเดนเซลมันบอกว่า ภายในลึกๆนั้นคนๆนั้นกำลังรู้สึกอย่างไรอยู่

- เก่งเปียโนกับไวโอลิน โดยเฉพาะเปียโนที่เดนเซลนั้นชื่นชอบมาก แข่งติดอันดับหนึ่งในห้าของประเทศ เสียแต่ตอนนี้เจ้าตัวเน้นใช้เป็นที่สงบจิตใจตัวเองมากกว่า เวลาที่เดนเซลรู้สึกไม่ดีมักจะไปนั่งเล่นเปียโนได้เป็นชั่วโมงๆ

     อาชีพ : นักศึกษาปีสองคณะคอม (ควบตำแหน่งนายแบบ) / นักศึกษาปีสองคณะวรรณกรรม (และเขียนหนังสือส่งสำนักพิมพ์เป็นงานอดิเรกค่ะ)

     เพิ่มเติม : เรย์มอนด์เป็นพวกไม่มีศาสนา หรือก็คือไม่นับถือศาสนาใด แถมทำอาหารเป็นหลายอย่างค่ะ เพราะอยู่คนเดียวและค่อนข้างเรื่องมากเรื่องอาหารนอกบ้าน เลยตัดสินใจทำเองเสียมากกว่า ไม่ก็ชอบอดไม่กินเพราะขี้เกียจกินหรือขี้เกียจทำ จนเดนเซลบ่นบ่อยค่ะ / เดนเซลแพ้ควัน ไม่ว่าจะเป็นควันทำอาหาร ควันไฟ ควันบุหรี่ค่ะ อาจทำให้ถึงตายเลยด้วยซ้ำถ้าส่งโรงพยาบาลไม่ทัน และเป็นพวกที่เลือดไหลและร่างกายช้ำง่าย แค่หยิกหรือหกล้มก็จะช้ำจนน่ากลัว เหมือนกับว่าภูมิคุ้มกันในตัวต่ำจนเกือบไม่มี และเวลาเลือดไหลจะหยุดได้ยากจึงต้องพกยาติดตัวเสมอ เลยถูกเลี้ยงดูมาในกรอบและระแวดระวังน่ะค่ะ 

- สองคนนี้ไปเจอกันโดยบังเอิญค่ะ เรย์มอนด์วัยสิบหกเคยเสิร์ชเว็บไปเรื่อยและไปบังเอิญเจอกับบทความของเดนเซลในเว็บของตัวเอง (คิดซะว่าเว็บนั้นมันเป็นเว็บแชตและลงบทความสั้นๆคล้ายๆกับไดอารี่น่ะค่ะ) และไม่รู้อะไรดลใจให้ไล่อ่าน ทั้งที่มันก็เป็นแค่บทความเกี่ยวกับธรรมชาติและสัตว์ทั่วๆไปของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ใฝ่ฝันอยากจะไปถ่ายภาพสัตว์เหล่านั้นใกล้ๆก็เท่านั้น และประโยคปิดท้ายของเดนเซลในบทความคือ ผมอยากเห็นหมาป่าไซบีเรีย ไปเหยียบทุ่งทุนดรา และได้ไปสัมผัสภูมิประเทศของอย่างรัสเซียที่ใหญ่ที่สุดในโลก แต่เสียดายที่ร่างกายผมอ่อนแอเกินกว่าจะทนสภาพอากาศที่หนาวเหน็บของที่นั่น ผมฝันอยากจะเดินทางรอบโลก แต่รัสเซียเป็นประเทศแรกที่ผมอยากจะไป และนั่นเหมือนกับเป็นจุดเริ่มต้น ให้เรย์มอนด์ไปคอมเมนท์ในบทความนั้น และทั้งสองคนก็ได้คุยกัน เดนเซลถามเรย์มอนด์เกี่ยวกับรัสเซียมากมายโดยที่เรย์มอนด์เองก็ไม่ได้รู้สึกรำคาญอย่างที่ควรเป็น เจ้าตัวออกจะ รอ ที่จะได้คุยกับเด็กหนุ่มที่ไม่เคยเห็นหน้าคนนี้ด้วยซ้ำ และสุดท้ายก็แลกเบอร์และอีเมลกันแทนที่จะคุยกันผ่านเว็บบอร์ดหรือในข้อความลับในเว็บ และนั่นทำให้เขารู้ว่าทั้งสองคนนั้นอยู่ไม่ห่างกันมากนัก แล้วก็ได้นัดเจอกันในที่สุด ทั้งสองคนติดต่อกันเป็นประจำ คุยเรื่องสัพเพเหระและโดยส่วนมากเดนเซลจะเป็นฝ่ายถาม เพราะถูกเลี้ยงมาอย่างไข่ในหิน ทั้งในฐานะเป็นคุณหนูคนเล็กและมีร่างกายอ่อนแอแตกต่างจากเรย์มอนด์ และเมื่อมาเจอกันจริงๆนิสัยของเรย์มอนด์ก็ไปคล้ายกับตัวเองเรื่องสั้นของตัวเองจึงได้ขออนุญาตทำนองว่าถ้าเผลอเรียกเรย์มอนด์ว่าเร็กซ์ก็อย่าถือสาอะไรทำนองนั้น ซึ่งอันที่จริง เวลาอยู่ด้วยกันสองคนก็จะเรียกเร็กซ์มากกว่าเรย์มอนด์

- เรื่อง "เปลวเทียนในฤดูหนาว" เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กหนุ่มที่เหลือตัวคนเดียวในสงครามที่จบสิ้น ไร้ซึ่งผู้รอดชีวิตท่ามกลางความหนาวเหน็บ และสิ่งเดียวที่เยียวยาเด็กหนุ่มคนนั้นคือดวงดาวบนฟากฟ้าค่ะ (ถ้าอยากรู้รายละเอียดบอกนะคะ รู้ว่าออกนอกเรื่องเยอะ ฟฟฟฟ)