คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : part' 8 :: ประชุมผู้ปกครอง
ณ โรงงเรียนมัธยม A
ตอนนี้เจสสิก้าเดินเข้ามาในโรงเรียนอย่างมั่นใจ เธอค่อยๆเดินตรงไปที่ห้องของน้องสาวสุดเลิฟของเธอ และนั่งลงพร้อมที่จะเป็นผู้ปกครองอย่างสมบรูณ์แบบ ถึงแม้ครั้งนี้จะเป็นครั้งที่สองที่เธอมาประชุมผู้ปกครองให้แต่เธอก็ไม่ได้มานานแล้ว ตลอดเวลาเป็นมินฮยอกที่ประชุมผู้ปกครองและรายงานเธอ หรือจะให้พูดง่ายๆคือมินฮยอกเป็นผู้ปกครองอีกคนหนึ่งของคริสตัลนั้นเอง
“พี่เจสสิก้า ...หายดีแล้วเหรอครับ ความจริงไม่เห็นต้องลำบากมาเองเลยหนิครับ ให้ผมประชุมแทนก็ได้” มินฮยอกที่เพิ่งเดินมาจากห้องนำพูดขึ้น หลังจากเห็นเจสสิก้านั่งเนจุดสนใจอยู่ในห้อง
“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ...พี่จะได้ออกมาสูดอาการด้วย จบไปตั้งหลายปีแล้วคิดถึงโรงเรียน” เจสสิก้าพูด ใช่แล้ว! ก่อนหน้านี้เธอเองก็เคยเรียนที่นี่และเคยเป็นกลุ่มUpของโรงเรียนโดยใช้ชื่อ 3Up อีกด้วย
“งั้นก็ได้ครับ งั้นผมขอตัวนะครับ มีอะไรก็ถามได้เลยนะครับ” มินฮยอกพูดไปก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะเพื่อรอผู้ปกครองของตัวเอง เพราะเขาเป็นคนที่ไว้วางใจได้เช่นนี้ เจสสิก้าเลยไว้วางใจให้เขาทำเรื่องทุกอย่างแทนเธอ
“พี่สิก้า!!” เสียงตะโกนพร้อมกับร่างดี๊ด๊าที่แทบจะกระโดดเข้ามาในห้องดังขึ้น ทำเอาเพื่อนๆและผู้ปกครองคนอื่นหันมามองเธอเป็นสายตาเดียว
“เงียบๆหน่อยสิคริสตัล!!” เจสสิก้ารีบดุเธอทันที คริสตัลเอาสองมือมาปิดปากก่อนจะเดินไปนั่งใกล้ๆพี่สาว
“พี่มาได้ไงค่ะ” เธอเอามือที่ปิดปากออกก่อนจะพูดถามไปด้วยท่าทางรื่นเริงสุดๆ มินฮยอกที่มองมาที่ทั้งสองก็ต้องหันกลับไปด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ในเวลาที่เธออยู่กับเขาเธอไม่เคยยิ้มแบบนี้เลยสักครั้ง ไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียว...
“พี่ก็มาประชุมผู้ปกครองให้เธอน่ะสิ” สองสาวยังคงสนทนากันต่อไป ราวกับว่าไม่ได้เจอกันมานาน10ปี
“เชิญผู้ปกครองของคริสตัลด้วยค่ะ” กายุนเดินเข้ามาบอก พลางมองไปที่มินฮยอกอย่างทุกครั้งที่มินฮยอกมาประชุมแทนเจสสิก้าพี่สาวของคริสตัล
“นู๊นต่างหาก” มินฮยอกขึ้น และส่ายหน้าไปทางเจสสิก้าทีนึงเป็นสัญญาณว่าตัวจริงของคริสตัลมาแล้ว
“พี่เจสสิก้า เชิญทางนี้ค่ะ” กายุนที่หันไปที่เจสสิก้าและพูดขึ้นทันที เจสสิก้าลุกขึ้นและเดินตามไปจนถึงห้องพักครูในที่สุด
“สวัสดีค่ะ ฉันเจสสิก้าเป็นผู้ปกครองของคริสตัล” เจสสิก้าเมื่อเดินเข้าไปถึงแล้วก็พูดขึ้นเพื่อทักทายตามมารยาท
“เชิญนั่งก่อนค่ะ คริสตัลอืมมม... ประวัติเธอนี่มัน...” ครูพูดลากเสียงยาวพร้อมกับสีหน้าหนักใจ
“หนักมากเหรอค่ะ?” เจสสิก้าถามไปแบบหวั่นๆ
“มันก็นะค่ะ.. ช่วงนี้เธอไม่ค่อยมีเรื่องทะเลาะวิวาทเท่าไหร่ แต่...” ครูอ้ำอึ้งอีกครั้ง
“เรื่องอะไรเหรอค่ะ?” เจสสิก้าลุ้นจนตัวแทบจะไม่ติดกับเกาอี้
“เรื่องการเรียนหน่ะค่ะ อยากให้ช่วยหาครูสอนพิเศษให้เธอหน่อย จะได้ไหมค่ะ?” ครูพูดมาตามตรงไม่อ้อมค้อมใดๆ
“ทำไมเหรอค่ะ? เรื่องเรียน..เกรดของ..” เจสสิก้าทำหน้าหวั่นๆแต่ก็ถามไป
“คือว่า.. คริสตัลสอบได้ที่100ติดต่อกันมาหลายเทอมแล้ว ครูกลัวว่ามันจะเป็นอุปสรรค์ในการสอบเข้ามหาลัยของเธอหน่ะค่ะ” ครูพูดพลงยื่นใบเกรดของคริสตัลมาให้ เจสสิก้ารับมาและเปิดดูพบว่าเกรดของคริสตัลนั้นต่ำเกือบถึง0
“ขอบคุณนะค่ะ ไว้ดิฉันจะปรับปรุงให้นะค่ะ” เจสสิก้าพูดจบ ก็ลาครูออกมานอกห้องและพบกับน้องสาวของตนี่กำลังยืนรออยู่หน้าห้อง
“เป็นไงบ้างค่ะพี่สิก้า” น้องสาวผู้ไม่รู้อะไรถามด้วยความตื่นเต้น
“จะเป็นยังไงล่ะ!! เธอเองก็รู้ตัวดี! กลับบ้านกันเถอะวันนี้พี่มีนัดกับจงฮยอน” เจสสิก้าพูดด้วยท่าทางเหนื่อยใจ น้องสาวที่มองเห็นอาการอย่างนั้นก็ไม่พูดอะไรเดินไปเก็บกระเป๋าตัวเองอย่างเร็วและเดนตามพี่สาวไปที่รถและมุ่งกลับบ้านโดยม่แวะที่ใดและไม่มีทสนทนาเกิดขึ้นกับทั้งสอง เวลาที่เจสสิก้ากำลังคิดอะไรเนี่ยมันมักจะเงียบเหมือนป่าช้าเสมอ
ณ บ้านของเจสสิก้า
เมื่อเดินเข้ามาถึงบ้านแล้วเจสสิก้าก็พักผ่อนอยู่ตรงห้องรับแขก ส่วนคริสตัลก็รีบขึ้นห้องไปโดยเร็วเพราะกลัวโดนพี่สาวแปลงร่างเป็นพระมาเทศนาเธอถึงที่
“คุณหนูต้องการอะไรหรือเปล่าค่ะ?” เสียงของป้าแม้บ้านถามเจสสิก้า
“หนูไม่ต้องการอะไรค่ะ” เจสสิก้าพูดก่อนจะค่อยๆล้มตัวนอนลงบนโซฟาตัวยาว
“ถ้าคิดมากก็ลองโทรหาคุณจงฮยอนดูสิค่ะ ไม่แน่คุณจงฮยอนอาจช่วยคุณหนูได้นะค่ะ” ป้าแม่บ้านเสนอความคิดเห็นก่อนจะเดินออกไปทำตามหน้าที่ของตัวเอง
“โทรหาจงฮยอนก็โดยนายนั้นพูดอะไรบ้าๆใส่มาอีกสิ!” เจสสิก้าทวนคำพูดของป้าแม่บ้านก่อนจะพูดขึ้นอย่างเซงๆ “แต่ก็หน้าลอง” เจสสิก้าเด้นตัวขึ้นมาจากที่นอนก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์และกดเบอร์ที่จจำได้ขึ้นใจของคนๆหนึ่ง
(ว่าไง) เยงปลายสายรับ และพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง
“จงฮยอนว่างไหม?” เจสสิก้ารีบพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น
(ว่างสิ) ปลายสายตอบมา
“งั้นมาเจอกันหน่อย ที่ร้านเดิม OK!” เจสสิก้าพูดและทำท่าจะวางสายและต้องเอาโทรศัพท์กลับมาแนบหูอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเรียกของจงฮยอนในโทรศัพท์
(เดี๊ยว!! มาเจอกันที่ร้านกาแฟแถวโรงพยาบาลดีกว่า พอดีฉันอยู่แถวนี้พอดี) จงฮยอนพูดอย่างเร็ว
“อือ งั้นก็ได้ งั้นฉันจะรีบไปรอแป๊บแล้วกัน” เจสสิก้าวางสายและรีบออกรถไปหาเพื่อนสนิทของตัวเอง
ณ ร้านกาแฟ
เมื่อเดินดข้ามาถึงก็พบกับจงฮยอนที่นั่งรออยู่ริมในสุดของร้าน เจสสิก้ารีบเดินเข้าไปหาและนั่งลงฝั่งตรงข้ามทันที
“เรียกมามีเรื่องอะไรเหรอ?” จงฮยอนไม่อ้อมค้อมถามเจสสิก้าไปตรงๆ
“เรื่องยัยคริสตัลน่ะสิ!” เจสสิก้าพูดอย่างหนักใจ
“ยังไม่ชินอีกเหรอ?!” จงฮยอนพูดกวนๆมา แต่ดูเหมือนว่าเจสสิก้าจะไม่มีอะรมณ์กวนด้วยแฮ่ะ
“มันใช่เวลาไหมล่ะห๊ะ! ยัยคริสตัลมันสอบได้ที่100ของชั้น ฉันคงไม่มีอารมณ์ไปนั่งตัดเสื้ออยู่ที่ร้านหรอกนะ!” เจสสิกาพูดพลางหันหน้าหนี ตอนนี้หน้าของเจสสิก้าบูดเป็นตูนลิงทำเอาเพื่อนที่นั่งข้างๆซีเรียสไปด้วย
“เอางี้ไหม?! ฉันพอรู้จักครูสอนพิเศษดีๆอยู่คนนึง ไว้ฉันจะติดต่อให้” จงฮยอนปิ๊งไอเดียและรีบบอกเพื่อนไปทันที
“ครูสอนพิเศษ! แก่ๆหน่ะไม่เอานะ แทนที่ยัยคริสตัลมันจะเรียนมันกลับแกล้งครูอีกหน่ะสิไม่ว่า” เจสสิก้าพูดเชิงปฏิเสธ
“ไม่หรอก! ไม่แก่แล้วก็เป็นคนที่คริสตัลรู้จักดีด้วย” จงฮยอนยังคงไม่ละวิธีที่จะช่วยเหลือเพื่อน
“ซิ่วหมินเหรอ? หรือกายุน หรือว่าเป็นนาย!!” เจสสิก้าหันมาสนใจทันที ปฏิกิริยาของเธอตอนนี้ตอบสนองเกินกว่าความเป็นจริงมาก (ตื่นเต้นมาก)
“อยู่ในรุ่นนั้นแหล่ะ! ถึงฉันจะเรียนเก่งแต่ฉันก็ต้องทำงานนะ! ไม่ใช่ร่อนไปร่อนมาเหมือนเธอ” จงฮยอนพูดให้คำใบ้เสร็จ ก็หลอกด่าเจสสิก้าไปทีนึง
“เป็นวิศวะต้องทำอะไรมากแค่ยืนสั่งๆเองไม่ใช่เหรอ?!” เจสสิก้าพูดเบ่ะปาก เอาแล้วไงจงฮยอน!ตอนนี้เจสสิก้างอลเขาเข้าแล้วสิ
“ก็คิดแต่อย่างนี้ไงล่ะถึงไม่โตสักที ทั้งพี่ทั้งน้องเลย!” จงฮยอนไม่ง้อแต่อย่างใด แต่กลับพูดแทงใจจำเจสสิก้าไปอีก
“นี่นายว่าฉันเหรอ!! ได้!! งั้นฉันไปขอความช่วยเหลือจากคริสก็ได้! อยู่กับนายแล้วประสาทจะกิน” เจสสิก้าพูดอย่างเหลืออดก่อนจะลุกขึ้นยืนทำท่าจะเดินออกไปแต่เสียงของจงฮยอนก็ห้ามเธอเอาไว้ก่อน
“โอเคๆ!! ไม่พูดเล่นแล้วก็ได้..” ตอนนี้จงฮยอนง้อเจสสิก้าแล้ว เจสสิก้าเองก็ยอมใจอ่อนและเดินกลับมานั่งที่เดิม
“ว่ามาสิ!” เจสสิก้าเมินหน้าหนีจงฮยอนก่อนจะพูด
“คนที่ฉันจะให้มาเป็นครูสอนพิเศษให้คริสตัลก็คือมินฮยอก” จงฮยอนพูดจบปุ๊บ เจสสิก้าก็รีบหันหน้ามามองจงฮยอนจนหัวแทบหลุด
“มินฮยอก! มินฮยอกเหรอ?!” เจสสิก้าทวนอีกครั้ง ก็ทุกๆครั้งจงฮยอนไม่ค่อยพูดถึงมินฮยอกสักเท่าไหร่บอกว่ามินฮยอกนั้นเป็นเด็กที่เพอร์เฟ็ต ทั้งฉลาดและบ้านก็รวย เขาจึงไม่อยากเอ๋ยถึง แต่วันนี้เขากลับบอกว่าจะขอความช่วยเหลือ?!! จงฮยอนสติ ออบซอ(?)
“ก็มินฮยอกน่ะสิ! ฉันมาลองคิดๆดูแล้วนะคบกับคนรวยดูบ้างก็ไม่เสียหายใช่ไหมล่ะ.. แล้วอีกอย่างมินฮยอกก็คอยช่วยเหลือเธอมาตลอด จะช่วยอีกสักอย่างสองอย่างจะเป็นอะไรไป” ตอนนี้จงฮยอนกำลังเกลียกล่อมให้เจสสิก้ายอมรับมินฮยอกมาเป็นครูสอนพิเศษ ในขณะที่เจสสิก้านั้นยังคงนั่งอึ้งอยู่เช่นเดิม
“ถ้านายคิดอย่างนั้นได้ก็ดี! งั้นเดี๋ยวฉันจะลองโทรไปขอดูล่ะกัน” เจสสิก้าเลิกอึ้งแล้วคว้าสติสตางค์ของตัวเองกลับมา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเองมากดเบอร์เพื่อนน้องสาว(?)
Rr. เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นได้จังหวะเหมาะเจาะราวกับว่ามินฮยอกนั่งอยู่ตรงนี้ด้วย แต่เสียงนั้นมันไม่ใช่โทรศัพท์ของมินฮยอกน่ะสิ! แต่มันเป็นของๆคนที่นั่งอยู่ข้างหน้าเจสสิก้ต่างหาก
“ฮัลโหล..” จงฮยอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ ก่อนจะยกขึ้นแนบหูอย่างไว “งั้นเหรอ?!! ได้ๆ!! ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ” จงฮยอนพูดด้วยท่าทางกังวลและรีบร้อน ก่อนจะกดวางสายและเก็บใส่กระเป๋ากางเกงตัวเอง
“งานด่วนเหรอ?” เจสสิก้าที่เห็นอย่างนั้นถามขึ้น
“อืม! ฉันต้องไปก่อนนะ เจอกันวันหลัง” จงฮยอนพูดจบก็รีบเดินออกไปจากที่ตรงนั้นทันที
“อะไรกันเนี่ย! เหมือนคริสไปอีกคนแล้ว...” เจสสิก้าพูดอย่างเซงๆ
“สิก้า!! อย่าทานมาม่าบ่อยนักนะ!” เสียงหนึ่งดังขึ้นทั้งร้าน ทำเอาเจ้าของชื่อตกใจสะดุ้งตื่นจากความเซง และมีความอับอายเข้ามาแทนที่ ตอนนี้คนทั้งร้านต่างมองเธอเป็นสายตาเดียว เธอล่ะอยากรู้จริงๆเลยว่าอิตาจงฮยอนมันจะตะโกนทำไมให้ดังไปทั้งร้าน(?)
Rr. แล้วความอับอายของเจสสิก้าก็ต้องหยุดลง เมื่ตอนนี้มีคนโทรเข้ามาหาเธอ เจสสิก้ารีบยกมันขึ้นแบนหูตัวเองทันทีเมื่อเห็นว่าปลายสายคือมินฮยอก
“มินฮยอกว่างคุยกันหน่อยไหม?” เจสสิก้าพดขึ้นคำแรก
(ผมว่างตอน 6 โมงเย็นครับี่เจสสิก้า ได้ประมาณ 15นาที) มินฮยอกชี้แจงเวลาที่แสนมีค่าของเขาให้เจสสิก้าฟัง
“อีกตั้ง 25นาที กว่าจะหกโมงเย็น งั้นเอาเป็นว่ามินฮยอกมาเจอพี่ที่ร้านกาแฟใกล้กับโรงพยาบาลแล้วกัน พี่จะรออยู่ที่นี่” เจสสิก้าประมวลผลเสร็จก็ชี้แจงสถานที่ทันที
“งั้นก็ได้ครับ อีก25นาทีเจอกันนะครับ” มินฮยอกพูดจบ เจสสิก้าก็กดวางสายไปทันที และสั่งกาแฟมานั่งรอมินฮยอกอยู่จนในที่สุดมินฮยอกก็เข้ามาภายในร้าน และมันก็ผ่านไป 25นาทีแป่ะ!
“ตรงเวลาจริงๆเลยนะ เชิญนั่งสิ” เจสสิก้าทักทายด้วยความสบายตามภาษาคนคุ้นเคยกัน
“ครับ! ผมต้องตรงเวลาครับไม่งั้นพี่เจสสิก้าคงต้องรอนานแน่ ว่าธุระมาเลยครับ” มินฮยกพูด แล้วเขาก็ชวนเข้าเรื่องทันที
“คือว่า... พี่กำลังหาครูสอนพิเศษให้คริสตัลหน่ะ” เจสสิก้าเองก็ไม่อ้อมค้อม เธอรีบพูดด้วยน้ำเสียงของสาวมั่น (มั่นใจซะอย่าง)
“พี่ก็เลยจะให้ผมหาครูสอนพิเศษให้เหรอครับ?” มินฮยอกถามมาอีก
“เปล่าหรอก...! มันไม่ลำบากขนาดนั้น” เจสสิก้ารีบอธิบายคำพูดตัวเองทันที
“แล้วหมายถึงอะไรครับ...” มินฮยอกถามมา ตอนนี้บทสนทนาของทั้งคู่ดูเหมือนจะเมามันส์กันยิ่งกว่าการแข่งต๋อยมวย that fight
“พี่หมายถึงว่า ..มินฮยอกช่วยเป็นครูสอนพิเศษให้คริสตัลหน่อยสิ!”
“ห๊ะ!! จะให้ผมเป็นครูสินพิเศษคริสตัล” มินฮยอกทวนคำพูดของเจสสิก้าด้วยความกลุ้มใจ และหนักใจ ผสมคนๆจนเข้ากันกับความเหนื่อยใจ และความอึ้ง!!
________________________________________________________
มาต่อให้แล้วจ้าา
เม้น+โหวดเช่นเดิมเพื่อเพิ่มความเร็วของการอัพนะ
จากสองตอนล่าสุดตอนนี้หอยทากตัวนี้เป็นตะกริวไปแล้ว
แล้วก็สวัสดีปีใหม่ทุกคนด้วยน๊าา ^^
ปีหน้านี้ใครที่เป็นนักอ่านเงาจงไม่เงาด้วยเถิดจ้า (ไรท์ขอร้อง)
จิ้มไปดูทีเซอร์เรื่องนี้กัน minhyuk & krystal ver.
หรือทางยูทูป (จิ้งที่สีแดงนะจ๊ะ)
ความคิดเห็น