คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #108 : ~KEEP~ :: ~ From Audition1[TAEM] // ปุ ย ,, ฝั น*~
TAKE FORM } ,, 124 ♥ หนี้รัก ผ่อนใจ สาวใช้รสเด็ด
(เปลี่ยนสีคำตอบเป็นคนละสีกับคำถาม)
รู้จักกันหน่อยนะจ๊ะ
นามแฝง } ,, Rising Sun
ชื่อเล่น } ,, กลอย
อายุ } ,, 15 ปี
สาวน้อยน่ารักที่พามาสมัคร
ชื่อ-สกุล } ,, พรพรรณ พลอยศิริ
ชื่อเล่น } ,, คิมแต
อายุ } ,, 16 ปี
อาชีพ/การศึกษา } ,, เด็กส่งหนังสือพิมพ์ / ม.ปลายโรงเรียนเซนโยเซฟ
บุคลิกลักษณะ 3+ } ,, เป็นคนที่มีหน้าตาคุณหนู๊คุณหนู[ตกยาก!!] ชื่อเธออาจจะดูหรูแต่กิริยานี่ไม่ใช่เลย! เป็นคนที่ผิวขาว หน้าตาเรียวสวย ดวงตาเงาใส น่ารักไปหมดซะทุกอย่าง! ดูไม่ออกเลยว่าเธอไม่มีความเป็นผู้หญิงอยู่ในตัวเลย...เพื่อนๆมักจะมองว่าเธอคือทอม! แต่เธอไม่ใช่ทอมและไม่คิดจะเป็นด้วยแต่เพราะเธอถูกเลี้ยงดูมาด้วยคนจนเธอจึงมีกิริยาที่ไม่เหมาะสมและไม่ค่อยจะมีมารยาทมากนัก...ชอบทำตัวให้คนอื่นไม่ชอบหน้าเสมอ..
จุดเด่น } ,, ชอบหาเรื่องคนอื่นก่อนเสมอ! ไม่ชอบให้ใครมามองหน้า!
อุปนิสัย 5+ } ,, เธอเป็นคนที่หัวดื้อ หัวลั้นและหัวแข็ง...เป็นผู้หญิงที่ยอมเสีย กล้าแลก กล้าลองทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า เธอเป็นพวกความอดทนต่ำ...ความอ่อนหวานไม่มีเลยแม้แต่น้อยถึงแม้หน้าตาของเธอจะดูเรียบร้อยแต่...ในความเป็นจริงแล้วเป็นพวกอยู่นิ่งไม่เป็นเลยก็ว่าได้...เป็นคนที่รักใครแล้วรักจริงแต่เลือกที่จะเก็บเอาไว้ซะมากกว่า...เป็นคนที่เก็บความรู้สึกเก่ง...ถึงแม้ร่างกายหรือในใจเธอจะเจ็บเพียงใด..เธอไม่เคยแสดงท่าทางออกมาให้ใครเห็น...เรียกได้ว่า...อึดสุดๆเลยก็ว่าได้...เป็นพวกพูดจาเรียบร้อยไม่เป็น...เป็นเด็กที่ไม่มีมารยาทเท่าไหร่นัก...และอีกอย่างเลย...คนอย่างเธอสะกดคำว่า’ขอโทษ’ ไม่ค่อยเป็น...เธอไม่ชอบให้ใครมาบังคับรักอิสระชอบความเป็นส่วนตัวและพรรคพวกเสมอ...แต่ในอีกด้านของเธอนั้น...เธอกลับเป็นผู้หญิงที่ขี้เหงา ขี้งอนและก็เดียวดายอีกด้วย...เธออาจจะเป็นเหมือนพวกขาดความรักจากพ่อแม่ก็เป็นได้...เธอเป็นพวกที่เวลาโมโหมักลงกับสิ่งของหรือไม่ก็ตัวคน...เพราะฉะนั้นเวลาที่เธอโมโห...หลายๆคนมักจะไม่อยากเข้าใกล้เธอเลยเรียกได้ว่าเธอสามารถพาลได้ทุกคน...
สิ่งที่ชอบ } ,, เงิน , ขนม , อาหาร
สิ่งที่ไม่ชอบ } ,, คนที่ชอบคิดว่าตัวเองสามารถบังคับคนอื่นได้!
สิ่งที่เกลียด } ,, ผู้ชายเจ้าชู้
สิ่งที่กลัว } ,, ความมืด!!
ประวัติครอบครัว 3+ } ,, เธอเป็นเด็กที่ถูกพ่อแม่บุญธรรมเก็บมาเลี้ยง พ่อและแม่บุญธรรมของเธอเก็บเธอมาจากถังขยะหน้าโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง...ซึ่งวันนั้นแม่บุญธรรมป่วยไม่สบายและได้ไปหาหมอ...แต่พออกมาจากโรงพยาบาล...วันนั้นฝนตกหนักมาก...และแม่บุญธรรมก็ได้พบฉันวางอยู่ข้างๆถังขยะของโรงพยาบาลและได้มีร่มกางเอาไว้หนึ่งคัน...แถมในตัวของฉันยังมีกระดาษแผนหนึ่งเขียนไว้ว่า ‘แม่ขอโทษนะคิมแต...แต่แม่ไม่พร้อมที่จะมีลูก...แม่ขอโทษ’ แม่แท้ๆของฉันเขาทิ้งฉันเพียงแค่ไม่พร้อมที่จะมีฉัน...แต่แม่บุญธรรมที่มีฐานะยากจนเอามากๆ...กลับเอาฉันกลับมาเลี้ยงจนเติบโตมาได้ ณ ปัจจุบัน ท่านไม่เคยที่จะดุฉันเลยแม่แต่ครั้งเดียว...แถมท่านทั้งสองยังรักฉันแบบที่ว่าเหมือนฉันเป็นลูกของท่านจริงๆ
ความสามารถพิเศษ } ,, ภาษาอังกฤษที่เธอดูเหมือนจะไม่สามารถพูดได้แต่เธอกลับพูดมันได้ชัดเเจ๋ว , เปียโน , การต่อสู้
งานอดิเรก } ,, ส่งหนังสือพิมพ์ทุกเช้า
เพิ่มเติม } ,, เธอรักการเต้น และ การต่อสู้เป็นชีวิตจริงใจ
อิมเมจ 5+ } ,,
หนุ่มสุดหล่อที่คู่กัน
ชื่อ-สกุล } ,, วิทสะรุจ เกียรติเริดกิตติ
ชื่อเล่น } ,, แทม
อายุ } ,, 16 ปี
อาชีพ/การศึกษา } ,, เด็กขายล็อตเตอรี่ในซอยบ้านคาฤหาสถ์[สามพี่น้อง] / ม.ปลายโรงเรียนกรุงเทพคริสเตียน [เอ้า!! หรูอ๊ะ~]
บุคลิกลักษณะ 3+ } ,, เป็นคนที่ดูนิ่งๆหน่อยๆ ยิ้มง่าย แต่ไม่ค่อยพูด....ขี้เล่นเสมอเมื่อเจอกับทุกคน...มีลักษาณะตัวสูง[เกือบมาก] ผิวขาวแต่ไม่ซีด หน้าตาหล่อเหลา ตี๋เกาหลี หน้าตาดี เริ่ด ดีไปซะทุกอย่าง...เขามักใช้ความหล่อให้ขายล็อตเตอรี่ได้!! ปากหวานกับทุกคน สะอาดไม่สกปรกแบบคนขายล็อตเตอรี่คนอื่นๆชอบมองคนอื่นด้วยแววตาอ้อนๆ ขี้อ้อนสุดๆ แต่ดูเหมือนเขาก็มีความร้ายกาจอยู่ในคราบความใสซื่ออยู่เหมือนกัน ต้องมองเขาไปเรื่อยๆเเล้วจะเห็นความร้ายกาจข้างในก็เป็นได้
จุดเด่น } ,, รอยยิ้มสลบใจผู้หญิงทุกคน!!!
อุปนิสัย 5+ } ,, เขาเป็นผู้ชายที่หน้าหวาน...และชอบยิ้มเป็นชีวิตจิตใจ...เขาชอบยิ้มและก็ชอบเล่นอะไรแผงๆอีกด้วย เป็นคนที่รักอิสระ มีความคิดเป็นของตัวเอง กล้าได้กล้าเสีย และกล้าเสี่ยงเพื่อที่จะได้มา...เขาไม่ชอบทำตามใครและไม่ชอบให้ใครทำตาม...ทำมักหาเรื่องใส่ตัวเองไม่เว้นแม้กระทั่งวันหยุดราชกาล...ภายนอกเขาเหมือนเป็นคนกระล่อน เชื่อถือไม่ได้...แถมยังขี้เก๊ก..แต่จริงๆแล้วเขาก็เป็นแค่เด็กผู้ชายขี้เหงาคนหนึ่ง...ผู้ที่ต้องการความอบอุ่นจากเพื่อนๆ แบบที่ไม่ใช่เพื่อนกิน...จริงๆแล้วเขาเป็นคนรวยแต่เป็นเพราะความรวยที่หาเพื่อนแท้ไม่ได้เขาจึงอยากเป็นคนจน..เพราะเขาศึกษามาว่าคนจน...ถึงจะร้ายดีเพียงใด...แม้กระทั่งวันสุดท้ายของชีวิตเขาสามารถตายแทนกันได้...คนจนส่วนมาก 90% เขาจะเป็นเพื่อนแท้...ซึ่งแตกต่างจากคนรวย 90% มักเป็นเพื่อนกินมีน้อยนักที่จะเป็นเพื่อนแท้ที่อยู่เคียงข้างกันแม้กระทั่งวันสุดท้ายของชีวิต...
สิ่งที่ชอบ } ,, การทำอะไรไม่เหมือนคนอื่น
สิ่งที่ไม่ชอบ } ,, คนที่ไม่รักษาสัญญา
สิ่งที่เกลียด } ,, สุนัข!!!
สิ่งที่กลัว } ,, ความตาย!!
ประวัติครอบครัว 3+ } ,, เขาเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลเศรษฐีเกียรติเริดกิตติ....พ่อของเขาเป็นเจ้าของโรงแรม 5 ดาวทั้งไทยและในต่างประเทศ ส่วนแม่ของเขาเป็นเจ้าของร้านเพชรชั้นนำของโลก...แต่หลายๆคนกลับไม่เคยเห็นหน้าของเขาเลย...เป็นเพราะเขาเป็นลูกชายที่มีนิสัยแตกต่างจากพ่อแม่โดยสิ้นเชิง...เขาไม่ชอบแสง เขาไม่ชอบการโกหกผู้ชม...และที่สำคัญที่สุด...เขามาอยากดัง...หลายครั้งที่เขาทะเลาะกับพ่อแม่เรื่องแบบนี้....จนกระทั่งพ่อแม่ของเขาต้องการคู่หมั่นให้เขาเพื่อที่ว่าเขาอาจจะเปลี่ยนไปได้เพราะการมีชีวิตคู่ที่สมบูรณ์แบบ เขาจะได้รู้จักการอยู่แบบส่วนรวมในสังคมสักที
ความสามารถพิเศษ } ,, เล่นละครตบตาทุกคน!! , เปียโน, ภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกา
งานอดิเรก } ,, ปลอบตัวเป็นหนุ่มน้อยยากจน!! แล้วไปขายล็อตเตอรี่ , ไปที่โรงเรียนสอนเต้นเป็นประจำ
เพิ่มเติม } ,, แทมเป็นผู้ชายที่เต้นเก่งมากๆ แล้วก็เขามักจะเต้นเพื่อเรียกร้องความสนใจจากทุกคน[สาวๆนั่นเอง!~]
อิมเมจ 5+ } ,,
มาคุยกันนิดนึงก่อน
ทำไมถึงออบทนี้ } ,, เพราะ......... LOVE!~~ ล้อเล่นๆ จริงๆเพราะอยากคิดคาเเรกเตอร์ทุเรศๆให้พระเอกบ้างประมาณนั้นจ้า
ออพระเอกหรือนางเอง } ,, นางเอกเจ้าค่ะ
อยากแนะนำแก้ไขไหม } ,, ไม่มีน๊า
คิดว่าฝ้ายเป็นคนยังไง(อยากถามคนอื่นมานานแล้ว) } ,, ฝ้ายอ่าเหรอ?...ไม่ต้องพูดถึงเรื่องความรั่ว เเละ ฮา ฝ้ายเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ง่ายมากกกกกกกกกกก!!!!!
อยากให้เรื่องนี้เป็นไปในแนวไหน } ,, หลายๆแนวนะ รวมกันๆ
ขอให้โชคดีนะจ๊ะ จุ๊บๆ } ,, ขอบคุณจ๊ะ จ๊วบ~
คำถามตัดสินชะตากรรมของตัวละคร
(บรรยายมาในมุมมองของคนที่ออ เช่น ออพระเอก ก็ให้พระเอกเป็นคนเล่าเรื่อง)
1. รู้จักกันได้ยังไง แล้วรู้สึกยังไงที่ได้รู้จักกัน (บรรยายเป็นฉากมีบทพูด) } ,, เช้าวันหนึ่ง...
"แม่ค่ะ...คิมไปก่อนน๊า...."
ฉันเอ่ยพร้อมกับกระโดดจุ๊บแก้มแม่หนึ่งที
"โชคดีนะจ๊ะลูก!!"
แม่อวยพรฉันเหมือนกับทุกวัน...และวันนี้ฉันก็๖องไปส่งหนังสือพิมพ์แบบทุกวัน~เช่นกัน!!
"พี่คิมแตมาเเล้วเว้ย!!"
พวกเหล่าลูกน้องฉันทั้งหลายเดินออกมากลุ่มใหญ่ๆ
"พวกเรา! พร้อมทำงานกันรึยัง?"
"พร้อม!!!"
"งั้นลุยเลย!!!"
ตอนนี้พวกเราต่างแยกย้ายกันไปส่งหนังสือพิมพ์ตามบ้าน...
อย่าเรียกว่าส่งหนังสือพิมพ์เลย เรียกว่า 'โยนหนังสือพิมพ์เข้าบ้าน' ดีกว่า
โป๊กกกกกก!!!!
นั่นไง! เป็นแบบนี้ทุกวันบ้านคนแก่หลังใหญ๋ใหญ่!
คนแก่คนนี้อยู่คนเดียวไม่มีลูกหลาน...
มีแต่ฉันที่คอยเอาหนังสือพิมพ์และอาหารเช้ามาส่งให้ลุงคนนี้!!
"ขอโทษค่ะลุงหนูปาหนังสือพิมพ์แม่นไปหน่อย^๐^"
ฉันเอ่ยกับคุณลุงฟันหลอหมดทั้งปาก
"ไม่เป็นไรหรอก...ลุงชินเเล้วหล่ะ โดนแบบนี้ทุกวัน!!"
คุณลุงเอ่ยก่อนจะยิ้มหวานมาให้ฉัน...
[เห็นแต่เหงือก ยึ้ยย!! น่ากลัววว~~~]
ฉันรีบส่งอาหารให้ลุงเเล้วเดินทางไปส่งบ้านอีกต่อทันที
และเมื่อมาถึงบ้านของสามพี่น้องรสเด็ดนี่เเล้ว!!
บอกตรงๆฉันไม่ค่อยถูกชะตากับคนบ้านนี้สักเท่าไหร่.....
อาจจะเป็นเพราะฉันจนเขารวยก็ได้มั้ง ฉันถึงไม่ถูกชะตากับเขา[เกี่ยวมั้ย?]
ตอนนี้ฉันควรหยุดคิดเรื่องอื่น คิดเรื่องที่จะทำงานหาเงินดีกว่า....
ฉันหยิบของในกระเป๋ามาเเล้วโยนเข้าไปทันที....
เพร้งงง!!!
เฮ้ย!! O_O
ให้ตายสิ...T^T
ฉันมั่วเเต่เพ้อเจ้อ....จนหยิบโทรศัพท์โยนเข้าไปข้างในบ้านนั้นแทนเเล้วT^T
เอาไงดีว่ะ!!! ฉันใช้ความคิดอยู่นานสองนาน...
ความคิดทีดีก็บรรเจิด~~!!!!
'แกก็ปีนรั่วเข้าไปสิ คิมแต จะรออะไรเล่า!! รอให้ตรวจมาลากคอแกเข้าตารางข้อหาทำข้าวของบ้านเขาเสียหายเหรอ?'
^มารสีดำ^
"แต่ถ้าเธอปีนเข้าไปเขาจะหาว่าเธอเป็นขโมยเเล้วเธอก็ต้องเข้าห้องขังอยู่ดีนั่นเเหละ"
^มารสีขาว^
ปัดติโถ๋!! ปีนก็ปีนว่ะ ยังไงมันก็ต้องโดนจับอยู่ดีนั่นแหละ แต่เผื่อฟลุ๊ค! หยิบโทรศัพท์เเล้วหนีเลยไง
^เป็นความคิดที่ชั่วร้ายมากกก^
ฉันเอ่ยกับตัวเองก่อนจะตัดสินใจปีนกำแพงที่สูงมากๆขึ้นไป....
แต่...........
"นั่นเธอกำลังจะทำอะไรหน่ะ?"
สะ...เสียงใครว่ะ!!
"ไอ้เปี๊ยกแกเหรอ?"
"คุณจะขโมยของบ้านนี้เหรอ?"
"ไม่ได้ขโมยเว้ย!! แค่จะ...."
ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ.....แผ่นกระดานหน้าก็ตีเข้ามาที่ก้นของฉันอย่างแรง
"ว๊ากกกก อ้ายยยย!! ตุ๊บบบ!!!"
จุดจบคือก้นกระแทก!!
"การเป็นขโมยมันไม่ดีนะคร๊าบ~!"
หมอนั่น!! เป็นใครกันมาทำหน้าล้อเลียนฉันอีกนะ!!
"ยุ่งไรด้วย....ไม่ใช่แม่อย่ามาสั่งสอนฉัน!!"
ฉันลุกขึ้นก่อนจะทำหน้าตาไม่พอใจใส่หมอนั่น
"ผมเป็นคนขายล็อตเตอรี่เอามั้ยครับ...ผมว่างวดนี้คุณได้รางวัลที่หนึ่งชัว!!!"
เขาเอ่ยก่อนจะเอานิ้วจิ้มไปที่ล็อตเตอรี่หนึ่งในแผงที่เขาถืออยู่
"เอาเก็บไว้ไปให้.....แม่นายกินข้าวเหอะ!!!"
ฉันเอ่ยพร้อมกับหยิบจักรยานทันที
พรึ๊บบบ!!!
"แม่ผมมีอาหารเช้าเเล้ว....คุณจะไม่ซื้อสักหน่อยเหรอ??"
"บังอาจ!!!นายมีสิทธิ์อะไรมาถูกเนื้อต้องตัวฉัน!! อยากตายเหรอ?"
ฉันปล่อยจักรยานก่อนจะเดินไปชกหน้านายนั่นทันที
"ไม่เห็นต้องต่อยกับเลยหนิครับ"
นายนั่นลุกขึ้นพร้อมกับจับปากที่แดงของตัวเอง
"จำไว้!! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ใครจะมาจับเนื้อต้องตัวฉันได้!! แล้วอย่าให้เจอหน้าอีกนะ!!! ไม่งั้นนายตายแน่!!!"
ฉันชี้หน้าด่านายนั้น ปาวๆๆ ก่อนจะคว้าจักรยานแล้วไปส่งหนังสือพิมพ์ให้มันหมดสักที...
เพราะวันนี้อารมณ์ไม่ดีแล้ว ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว!!!
และนี่ก็เป็นบ้านสุดท้ายที่ฉันจะส่งหนังสือพิมพ์....
โป๊กกกกกก!!!!
โอ๊ยยยยยยย!!!!
"นี่เธอ! โยนยังไงไม่ดูตัวคนเลยรึไง?"
คนรับใช้บ้านนี่ออกมาว่าฉันทันที
"นี่!!! ดูกำแพงดิ๊...มันสูงยิ่งกว่าคน 3 คนซะอีก!! เเล้วฉันจะไปตรัสรู้เห็นคุณได้ยังไงหล่ะคร๊า...."
"แต่แกก็ควรระวังหน่อยนะนะ นังคนชั้นต่ำ!!!!"
หนอยยย อีกปากเจ่อนี่ว่าฉันงั้นเหรอ?
"แกว่าอะไรนะ!!!"
ฉันเดินไปกระชากคอเสื้อคนใช้คนนี้ทันที!!!
"ก็ว่าแกนั่นแหละ....นังคนชั้นต่ำ!!!"
"แกสูงนักเหรอ อิขี้ข้า!! มันก็ต่ำพอๆกันนั่นแหละ!! อย่ามาด่าฉันถ้าแกยังไม่ดีกว่าฉัน!!! จำไว้นะ อิเหยิน!!"
ลืมบอกลักษณะของยันคนใช้อวดรวยคนนี้ มันมีหน้าตาที่เหลี่ยม ปากห้อย ปากเจ่อ จมูกแบน ฟันเหยินแทบจะออกมาแทนปากและก็ตาที่พอที่จะมองเห็นอยู่บ้าง......ถ้าไม่ยิ้ม!!!!
2. ความสัมพันธ์ของคุณทั้งสองเป็นไปในรูปแบบใด 5+ } ,, ตั้งเเต่ฉันเจอนายนั่นครั้งเเรก..ฉันไม่เคยชอบหน้านายนั่นเลย!! แม้เเต่วินาทีเดียว!! อย่างที่ฉันเคยลั่นวาจาไว้ครั้งเเรกที่เราเจอกันว่า...ถ้าฉันเจอเขาครั้งต่อไปอีกฉันจะฆ่าเขา...แต่ฉันก็ฆ่าไม่ได้เนื่องจากเป็นแค่คำขู่^๐^ แต่หมอนั่นก็ชอบมากวนประสาทฉันอย่างที่คนๆหนึ่งจะทำได้เลยก็ว่าได้...ชีวิตของฉันหลังจากมีความสุขมาเเล้วพอเจอนายนั่นฉันกลับมีแค่ความรำคาญและก็รู้สึกเบื่อหนายนายนี่มาก ฉันเจอกับเขาทุกวัน!!! ทุกเวลาเเละทุกนาทีที่ฉันนึกถึงหน้าหมอนั่น!!แถมหมอนั่นยังชอบหว่านเสน่ห์ให้กับผู้หญิงทุกคนอีกด้วย เห็นเเล้วหมันไส้ชะมัด!! โถ๋!! ถ้าฉันเป็ฯผูชายฉันหล่อกว่าหมอนี่อีก สาวก็ชอบฉันมากว่าหมอนี่ซะอีก!! เชอะ!! เอาเข้าไป....ให้สาวกอดหอมแก้ม....ไอ้ผู้ชายขายตัว ชิส์!! เกลียดมัน!+เบื่อมัน!+รำคาญมัน!จริงๆวุ้ย!!!
3. ถ้าทะเลาะกันแบบร้ายแรงคิดว่าจะเป็นเรื่องอะไร (บรรยายเป็นฉากมีบทพูด) } ,, วันนั้น.....เป็นวันที่ฉันเจอกับเขาแบบทุกๆวัน...
"นี่เธอ!! นี่เธอไม่คิดจะซื้อล็อตเตอรี่ของฉันหน่อยเหรอ?"
นายนั่นเอ่ยถามก่อนจะเดินตรงเข้ามาที่ฉัน
"น้องแทม!! พี่มาซื้อล็อตเตอรี่จ๊ะ!! เหมาหมดมีอะไรแถมมั้ยจ๊ะ?"
หญิงอ้วนๆเจ้าของร้านตัดผมเอ่ยถามนายนั่น
"ถ้าเหมาหมดแถมแก้มของผมคร๊าบบบ~!!"
เอาอีกเเล้วสายตานี่หวานเยิ้มเลยน๊า....
"แต่พี่อยากได้ปากของน้องอ๊า...."
เอ้า! อิอ้วนนี่ได้คลืบจะเอาซอก เฮอะ!!
"เอ่อ....ซื้อก่อนสิครับ"
แทมเอ่ยพร้อมกับยื่นล็อตเตอรี่ให้กับผู้หญิงคนนั้น
"นี่จ๊ะตังค์ทั้งหมดของพี่...พี่ให้ทั้งตัวเเละหัวใจเลยเอามั้ย?"
ว่าเเล้วยัยอ้วนนั่นก็จับแก้มของนายแทมเข้าไปหอมฟอดๆๆๆๆ
"แหวะ!! จะอ้วก!!"
ฉันพูดลอยๆออกไปโดยไม่รู้ตัว
"ยัยแห้ง!! เงียบปากของแกไปได้มั้ย?"
"ไม่ได้!! เพราะไม่อยากเห็น!! ไปทำที่อื่นสิ มาทำอะไรตรงที่ฉันนั่งอยู่ล่ะ!!"
"แกนั่นแหละไปนั่งที่อื่น!!"
อิอ้วนนั่นเอ่ยก่อนที่จะเอามือมาปัดฉันออกไปจากตรงนั้น
"เออ!! ไปก็ได้!!!!"
ฉันลุกพรวดขึ้นทันที...และเดินออกมาโดยไม่หันหลับไปมองเลย
"คิมแต...รอฉันก่อน..."
เสียงนายนั่นตามฉันมาอีกเหรอ?
"ไม่ไปลิ้มรสจูบกันต่อที่บ้านหล่ะ...เอาให้จูบนี้มันลึกซึ้งไปเลย!!!"
ฉันเอ่ยด้วยท่าทางโมโหสุดขีด
"ทำไมฉันต้องไปหล่ะ?...จูบที่นี่ก็พอแล้วหนิ"
"นี่นาย!! นายเสียจูบแรกไปตอนไหนเหรอ?"
ฉันหยุดเดินเเล้วถามแทม
"เอ่อ....นึกไม่ออก..."
นายนั่นทำท่าเกาหัว
"ฉันรู้เเละ....เลิกยุ่งกับฉันซะทีเถอะ!!!"
ฉันเอ่ยพร้อมกับเดินต่อไป
"ทำไมฉันต้องเลิกยุ่งกับเธอด้วย? ...หรือเมื่อกี้เธอหึงฉัน?"
"แทม!! เลิกพูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้สักทีเหอะ!! ฉันไม่มีทางหึงผู้ชายเซลล์แบบนายหรอก!!"
"ผู้ชายเซลล์? คิมแตคุยกับฉันให้รู้เรื่อง!!!"
แทมกระชากแขนฉันกลับมาทันที
"เธอคิดว่าฉันเป็นผู้ชายเซลล์งั้นเหรอ?"
"เออ!! หรือฉันคิดมันผิด..ก็มันเห็นกันอยู่ว่านายกำลังขาย..............."
ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบสองมือของนายนั่นก็จับใบหน้าของฉันก่อนจะกดริมฝีปากของตัวเองลงไป
"ปล่อย!!!!"
ฉันผลักตัวแทมออกไปสุดแรง...ก่อนจะตามด้วยหมัดแรงๆของฉัน
"อย่าเอาปากสาธารณะของนายมาสัมผัสกับปากของฉัน!!!!"
ฉันตะโกนเสียดังก่อนจะวิ่งไปด้วยน้ำตาทันที...
4. ตอนจบในจินตนาการ (บรรยายเป็นฉากมีบทพูด) } ,, นี่เป็นหลายวันเเล้วที่ฉันไม่เจอกับนายนั่นอีกเลย...ฉันยอมรับว่าฉัน.....คิดถึงเขา....ชีวิตของฉันมันเหมือนขาดอะไรบางอย่างไป...หรือตอนนี้เขาจะไปอยู่กับผู้หญิงลูกค้าของเขา!
ตอนนี้ฉันส่งหนังสือพิมพ์ถึงบ้านสุดท้ายเเล้ว.......
โป๊กกกกกกกกกกกกก!!!!!
เอาอีกเเล้วฉันโยนหนังสือพิมพ์ลงหัวใครอีกเเล้ว
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกฉันก้มหน้าก้มตาโดนคำด่าทันที...
"ของหนูรึเปล่าจ๊ะ?"
ฉันเงยหน้าขึ้นไปตามเสียนั่นทันที
คนนี้ดูแต่งตัวดี ท่าทางจะเป็นเจ้าของบ้าน เขาดูใจดีมาก
"อ๋อค่ะ...ขอโทษนะค่ะ แต่เอ๊ะ....กระเป๋าตังค์?"
"พอดีหนูโยนมาผิดหน่ะจ๊ะ...สงสัยหนูจะโยนหนังสือพิมพ์รึเปล่า?"
อ๊ะ!! นั่นไงฉันใจลอยอีกเเล้ว....
"ขอโทษนะค่ะ..........เเล้วก็ขอบคุณด้วยนะค่ะที่ไม่ถือโทษโกธรหนู"
ฉันเอ่ยพร้อมกับหยิบหนังสือพิมพ์ส่งให้กับผู้หญิงที่ใจดีคนนี้....
“ทีหลังระวังหน่อยนะจ๊ะ”
เธอคนนั้นยิ้มให้ฉันก่อนที่เธอจะเดินเข้าบ้านไป...
ฉันยิ้มแห้งๆก่อนจะคว้าจักรยานแล้วปั่นกลับบ้าน
ตอนนี้ฉันกลับมาถึงบ้านของฉันเเล้ว...
"คิมแต!!!"
เอ๊ะ!! นั่นเสียงยัยน้ำหอมหนิ...
'น้ำหอม' คือเพื่อนสนิทฉันที่โรงเรียนเองแหละ...
เธอคนนี้คือคุณหนูเชียวนะ
แต่เธอก็ยังมาคบกับคนติดดินแบบฉัน
"ว่าไงน้ำหอม?"
"วันนี้ฉันอยากให้เธอไปเป็นเพื่อนฉันเลือกเสื้อผ้าหน่อยหน่ะ..."
"แล้วทำไมต้องฉันหล่ะ?"
"ก็เพราะว่า...เธอคือผู้นำแทรนด์แปลกๆหน่ะสิ...ฉันถึงให้เธอไปช่วยไง..."
“นี่หรอกด่ารึเปล่าเนี่ย???”
ฉันถามยัยน้ำหอมแบบเอือมๆ
“โห๋...ล้อเล่นหน่า...ไปกับฉันเถอะนะ ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย...”
“เออก็ได้!!”
ฉันตอบตกลงน้ำหอมไป....
จากนั้นเราก็ออกออกไปห้างสรรพสินค้าหรูทันที....
"นี่ร้านนี้เลยร้านประจำ!!!"
น้ำหอมดึงมือฉันเข้าไปข้างในร้านทันที
"แกช่วยฉันเลือกหน่อยนะ!!"
ตอนนี้ฉันกับยัยน้ำหอมแยกกันดูเสื้อภายในร้าน....
โอ๊ยยย!!
ขอโทษค่ะ / ขอโทษครับ
ฉันไปเดินชนกับคนๆหนึ่งเข้าตรงที่ลองเสื้อ...
"แทม...ชุดนี้เป็นไง?"
เสียงผู้หญิงเอ่ยเรียกชื่อผู้ชายที่คุ้นเคย...
ฉันรีบหันไปดูหน้าของผู้ชายคนนั้นทันที!!
" แทม!!"
ใช่เขาจริงๆด้วย ฉันอุทานชื่อของเขาเสียงดังจนเขาหันมาตามเสียง
"ที่รัก...ฉันสวยมั้ย?"
เเละผู้หญิงอีกคนก็เดินออกมาจากห้องลองอีกห้องหนึ่ง...
"รู้จักกันเหรอ?"
เอ๊ะ! ฉันเพิ่งสังเกตว่าผู้หญิงคนแรกที่เอ่ยเรียกชื่อแทม...
เธอคือผู้หญิงใดคนนั้นหนิ!!
ผู้หญิงที่ฉันปากระเป๋าตังค์โนหัวเธอแต่เธอกลับไม่ว่าอะไรฉันเลยแม้แต่คำเดียว...
"อ้าววหนูนั่นเอง"
ผู้หญิงใจดีเอ่ยเรียกฉันพร้อมกับยิ้มหวานมาให้
"แทมค่ะ? มีอะไรกันรึเปล่า?"
ผู้หญิงที่หน้าตาดูดีมีสกุลอีกคนเอ่ยถาม
"นี่นาย....เกาะผู้หญิงกินทั้งสองคนเลยงั้นเหรอ?"
ฉันเผลอพูดประโยคนี้ออกไป....
ทั้งสามคนหันมามองฉันด้วยสีหน้างง
"ไปกันเถอะครับ...อย่าไปสนใจผู้หญิงไร้สติเลย..."
เขาเอ่ยก่อนจะโอบผู้หญิงทั้งสองไปทันที
"คิมแต!! อะไรเหรอ?"
ยัยน้ำหอมที่เห็นทุกอย่างรีบตรงเข้ามาหาฉันที่ยืนอึ้งกับคำพูดของนายคนนั้นอยู่ทันที
ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูก...รู้แค่ว่าฉันจะคุยกับนายนี่ให้รู้เรื่อง!!
"นายทำอย่างงี้ได้ยังไง?...นายเห็นผู้หญิงเป็นอะไร ของเล่นสำหรับนายงั้นเหรอ?..."
ฉันเดินไปกระชากคอเสื้อนายแทมทันที...
"ปล่อย!!! เธอเป็นใคร?"
"นะ...นาย....ปัก!!!!"
ฉันชกเข้าไปที่ใบหน้านายนั่นไปเต็มแรงจนร่างของนายนั่นล้มลงไปที่พื้น...
"แทมลูก!!../..แทม!!!"ผู้หญิงสองคนนั้นรีบก้มลงไปพยุงตัวผู้ชายตรงหน้าฉันขึ้นมาทันที
"ลูก?...."
อะไรกันฉันงงไปหมดเเล้ว
"นี่เธอมาทำคู่หมั่นของฉันทำไม!!!"
ผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามาผลักตัวฉันล้มลงไปกับพื้นทันที
"คิมแต!!"
ผู้ชายตรงหน้าเอ่ยเรียกชื่อฉันพร้อมกับเดินมาพยุงตัวฉันลุกขึ้น
"อย่ามายุ่งกับฉัน!!!"
ฉันสะบัดมือของแทมออกทันที
"แทม!! ลูกกำลังจะทำอะไร?"
ผู้หญิงใจดีที่เรียกนายแทมว่าลูกเอ่ยพร้อมกับดึงแขนของแทมกลับไป...
"ลูก?...."
ฉันอุทานขึ้นเบาๆ
"ใช่!! แทมคือลูกชายคนเดียวของตระกูลเกียรติเริดกิตติ เเละก็เป็นคู่หมั่นของฉัน!!"
ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาควงนายแทมทันที
"นายหลอกฉัน.....นายหลอกฉันมาตลอด....ฉันเกลียดนาย!! ฉันเกลียดนายได้ยินมั้ยฉันเกลียดนาย!!!!!"
ฉันตะโกนเสียงดังก่อนจะวิ่งออกจากร้านไปทันที
"คิมแต!!!!!!"
แทมสะบัดมือจากผู้หญิงคนข้างๆก่อนที่จะวิ่งตามฉันไป.......
อะไรกัน!!! นายนั่นหลอกฉันและทุกคนมาตลอดเลยเหรอ....
เขาหลอกฉันมาตลอดเลยงั้นเหรอ?...
เขาคือลูกเศรษฐี...
ทำไมฉันต้องเผลอใจรักนายด้วย!!!
ทำไม!!!!!
ฉันวิ่งออกจากห้างมาด้วยน้ำฝนของพายุที่พัดกระหน่ำ
"คิมแต!!!"
แทมคว้าเเขนของฉันเอาไว้ทันที
"ปล่อย!! นายมันแตกต่างจากฉัน....เราต่างกันฟ้ากับดิน...อย่ามายุ่งกับคนอย่างฉันเลย...."
ฉันไม่ยอมฟังแทมแม้แต่น้อย...ตอนนี้ฉันสะบัดมือของแทมแบบที่ไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว
"ไม่!!! ฉันรักเธอ....ไม่ว่าเราจะแตกต่างกันแค่ไหนฉันก็รักเธอ........."
"........."
เขารักฉัน?...
ฉันรักเขา?...
แต่เราต่างกัน....
"มันเป็นไปไม่ได้หรอกแทม!! มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ฉันจะรักกับนายได้..."
"เป็นไปได้สิ...แค่เพียงเธอบอกมาว่า...เธอรักฉันรึเปล่า?...แค่นั่น........"
"........"
ฉันไม่ตอบอะไรทั้งนั้น...ยังไงฉันก็ดูว่าฉันไม่คู่ควรกับเขาเท่าผู้หญิงคนนั้น...
"ตอบมาสิ...ตอบมาว่าเธอรักฉันรึเปล่า?"
"แต่นายมีคนที่รักนายเเละนายรักอยู่เเล้วนะ...นายกำลังจะเเต่งงานกับเธอ!!!!"
"สายรุ้ง...ไม่ใช่ผู้หญิงที่ฉันรัก...ผู้หญิงที่ฉันรักมีคนเดียว...และตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าฉัน!!!!"
คำพูโของนายแทมทำให้ฉันอึ้งไปสักครู่แต่.....
"แต่นายก็มีคู่หมั่นเเล้ว!!!!"
"แต่ฉันไม่ได้รักเธอคนนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว!!!"
"นายมันหลอกลวง!! ฉันเกลียดนาย!! ฉันเกลียดนาย!!! ได้ยินมั้ยฉันเกลียดนาย...."
ฉันตะโกนเหมือนคนบ้า..แทมกระชากแขนฉันเเล้วลากไปขึ้นเเท็กซี่ทันที
"นายจะพาฉันไปไหน!!"
"ไปทำให้เธอรู้ไงว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน!!!"
"แทม!!! นายกำลังจะทำบ้าอะไรปล่อยฉันนะ!!!"
ตอนนี้แท๊กซี่มาจอดหน้าบ้านของผู้หญิงคนที่ฉันส่งหนังสือพิมพ์ทุกวัน...
เขาลากฉันขึ้นไปบนห้อง...ชั้นสอง!!
"แทม!! นายอย่าทำแบบนี้นะ!!"
ฉันลั้งมือของเขาเอาไว้...
เขาไม่สนใจเเละเปิดประตูห้องๆหนึ่งทันที
"แทม!! มันไม่ใช้แบบนี้!! มันไม่ใช่......"
ฉันหยุดโวยวายเพราะสิ่งตรงหน้าฉัน....
ห้องนี้...เป็นห้องของเขา.....
แต่กลับมีรูปของฉันติดอยู่เต็มห้อง....
เป็นรูปที่แอบถ่ายฉันทุกวัน....
ตั้งเเต่วันแรกที่ฉันเจอกับเขา...
"นี่มันสามารถบอกความรู้สึกของฉันทั้งหมดได้มั้ย?"
แทมเอ่ยถามฉันในสภาพที่กำลังอึ้งกับสิ่งที่เห็น...
"T___T"
น้ำตามันเอ่อไหร่พรากเลย...
"แทม....ขอบคุณนะที่นายรักฉัน...T^T"
ฉันคว้าตัวของผู้ชายตรงหน้าเข้ามากอดทันที...
เขารักฉันจริงๆ...
และที่สำคัญ...ฉันก็รักเขาจริงๆเช่นกัน.....
“คิมแตเธอรักฉันรึเปล่า?”
แทมเอ่ยถามฉันในสภาพที่น้ำตาเอ่อล้น
“นายอยากฟังคำนี้จากปากของฉันจริงๆเหรอ?”
“อืม....”
“แทม....ฉันรักนาย....ได้ยินฉันรึเปล่า?...ฉันบอกว่าฉันรักนาย...”
เมื่อสิ้นสุดคำพูด...ทั้งรอยยิ้มของฉันและเขาก็เผยออกมาอย่างมีความสุข
"แต่.....แทม...ฉันขออะไรนายอย่างได้มั้ย?"
ฉันเอ่ยถามทั้งน้ำตาอยู่แบบนั้น
"เพื่อเธอ!! ฉันให้ได้ทุกอย่าง..."
"ตั้งเเต่นี้ต่อไป...แก้ม ปาก เเละตัวนาย...พร้อมกับหัวใจ...เป็นลิขสิทธิ์ของฉันคนเดียว!! ห้ามให้ใครอีกเด็ดขาด!! สัญญามั้ย?"
"เอ่อ........แค่นี้เอง...ให้ได้เสมอครับที่รัก~!!"
ว่าเเล้วนายนี่ต้องน่ารักแบบนี้ใครๆถึงหลงเสน่ห์หมอนี่...รวมทั้งฉันด้วยแหละ >[]<
แบบนี้ฉันก็รักตายเลยหน่ะสิ!!
~END~~~~~~~~~
---------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น