คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #107 : Whatta H Studio
Whatta H Studio
รูป
[ จอน จองกุก ]
( ผมดำนะคะ)
Part.1 Application
ชื่อ : โซ ซองซู / so seongsu
สเตจเนม : ซองซู /seongsu
เพศ : ชาย
อายุ : 19 (นับแบบเกาหลี) 18 ( นับแบบสากล)
น้ำหนัก/ส่วนสูง : 60 / 176
สัญชาติ : เกาหลีใต้
วดป.เกิด : 13 สิงหา 1999
ตำแหน่ง : ร้อง ( R&B ป็อป บัลลาด ) เต้น ( jazz drance , hiphop )
ลักษณะเนื้อเสียง : เนื้อเสียงโดยเดิมเป็นคนที่มีเสียงหวาน โทนเสียงสูงสว่าง เสียงแน่น เรนจ์เสียงกว้าง คีย์สูงไฮโน๊ตแอดลิปได้หมด
ประวัติการฝึก :
เป็นเด็กฝึกของค่าย rubic เคยเป็นเด็กใต้ดินมาก่อน ถูกทาบทามเข้ามาฝึกเพราะทางค่ายเห็นแวว เริ่มฝึกตั้งแต่อายุ 15 ปี นับจากวันแรกตอนนี้ก็ฝึกมาได้ 4 ปีแล้ว และยังคงฝึกอย่างหนักเรื่อยมา
ประวัติส่วนตัว : ครอบครัวอยู่ในฐานะปานกลาง ไม่ได้รวยหรือจนเป็นพิเศษ มีพี่สาว 1 คน ชื่อโซซอง พี่สาวของเขารับสืบทอดกิจการร้านกาแฟ ต่อจากพ่อและแม่ ในตอนแรกนั้นพ่อและแม่ของเขาคัดค้านและต้องการให้เรียนต่อเพื่อมาดูแลกิจการของที่ร้านต่อ แต่เขาก็ค้านหัวชนฝาและแอบฝึกซ้อมอยู่ลับๆโดยมีพี่สาวคอยช่วยเหลือ จนกระทั่งพ่อแม่รู้เข้า ในตอนนั้นถึงกับจะไล่เขาออกจากบ้าน แต่พี่เข้ามาใกล่เกลี่ยให้และเสนอตัวดูแลทุกอย่างเอง ปัจจุบันพี่สาวเรียนจบบริหารจากมหาลัยชื่อดังและกำลังอยู่ในช่วงขยายกิจการ พร้อมทั้งเรียนต่อเชฟไปในตัว ส่วนเขายังคงเรียนอยู่มหาลัย และเป็นเด็กเทรนของค่าย rubic ด้วยเช่นกัน ( ทางค่ายไปเจอตัวเขาตอนเต้นร่วมกับวงใต้ดินอยู่ และทาบทามเข้ามา)
ลักษณะนิสัย : ซองซูเป็นคนที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากถึงแม้อายุจะ 18-19 ก็ตาม มักจะใช้ภาษาสุภาพกับสมาชิกที่อาวุโสกว่า ถึงแม้พฤติกรรมจะตรงกันข้ามก็ตาม มีนิสัยชอบเก็บตัวเงียบๆคนเดียวถ้าหากว่าง เมื่ออยู่ต่อหน้ากล้องก็จะสนิทๆกับคนอื่น แต่เมื่อไม่มีกล้องจับ หรือทุกคนกำลังคุยกันอะไรแบบนี้ ซองซูจะอยู่เงียบๆในมุมของตัวเอง แต่เมื่อมีคนเรียกหรือคุยด้วยก็หันมาคุยมายิ้มให้ปกติ ถึงตอนปกติจะไม่ค่อยยิ้มเท่าไรก็ตาม ( ซองซูเป็นคนยิ้มน่ารักเสียแต่ไม่ค่อยยิ้ม) เป็นคนง่ายๆสบายๆ กินกลางดินนอนกลางทรายก็ได้ไม่มีปัญหา ไม่ค่อยชอบการเรียนเท่าไรนักแต่ถ้าหากว่ารู้ตัวว่าตัวเองเริ่มอ่อนลงหรือไม่ได้ในสิ่งในจะพยายามจนเต็มที่เพื่อให้ดีขึ้นอยู่เสมอ รักสะอาดมากๆ เห็นอะไรรกหน่อยๆมือจะเริ่มมจัดไปเองโดยอัตโนมัติแต่ก็ไม่เคยบ่นคนที่ทำสกปรกสักที ทำนองจัดเงียบๆคนเดียวเสร็จก็ไปเล่นอะไรต่อเหมือนเดิม พออยู่กับคนเยอะๆจะอ่อนน้อมถ่อมตน เงียบๆ แต่ถ้าได้อยู่กับคนที่สนิทเมื่อไรจะรู้เลยว่าเป็นคนที่เกรียนพอสมควร ขี้แกล้ง ขี้เล่น ประมาณไม่ค่อยมั่นใจเมื่อต้องทำอะไรตัวคนเดียวแต่ถ้ามีคนอยู่ด้วยก็จะอุ่นใจขึ้น มักคิดเสมอว่าตัวเองยังทำอะไรไม่ได้ดีพอ มักจะห่วงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอเสียสละเพื่อคนสนิทได้ตัวเองช่างมันไว้ทีหลัง แต่เวลาทำอะไรให้จะไม่บอกนะ แค่ทำให้เงียบๆแล้วก็ไปแค่นั้น รับเอาความรู้สึกของคนอื่นมาเก็บไว้และเคลียดเองอยู่คนเดียว พยายามทำสิ่งนั้นออกมาให้ดีที่สุด และมีนิสัยอีกอย่างคือชอบถ่ายรูป เวลาว่างๆก็มักจะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายไม่ว่าจะเป็นกล้องอะไร หรือถ่ายสิ่งไหน แต่โดยส่วนตัวแล้วชอบถ่ายกระบองเพชรที่ปลูกเองที่สุด เรียกได้เลยว่าในไอจีรูปกว่าครึ่งเป็นของกระบองเพรข ไม่เว้นกระทั่งรูปโปรไฟล์ เป็นคนที่เมื่ออายแล้วจะนิ่งยิ่งกว่าเดิม แต่ถ้าสังเกตดีๆจะรู้เลยว่าตอนนี้นางกำลังอายอยู่นะ ไม่ค่อยโกรธใคร แต่ถ้าได้โกรธทีก็พายุลงอยู่เหมือนกัน แต่เป็นคนขี้ใจอ่อน สักพักก็จะหายเอง ไม่ใช่คนชอบแต่งตัว ที่เห็นบ่อยๆก็เสื้อยืดกางเกงยีน ในอันที่จริงไม่ใช่ไม่ค่อยแต่งตัวหรอกแต่นางแต่งไม่เป็นเลยตัดปัญหาแค่นี้ก็พอไปได้เหมือนกัน
งานอดิเรก : ถ่ายรูป ฝึกซ้อม ปลูกกระบองเพชร ฟังเพลง
ความสามารถพิเศษ : ศิลปะป้องกัน(กระบองสองท่อน) เต้น jazz dance
Part.2 Audition&Interview
คุณถูกพาตัวมายังสตูดิโอที่เซตเป็นพื้นที่โล่ง มีเพียงแค่กล้องสำหรับถ่ายทำตั้งอยู่หลายตัว และอุปกรณ์จัดแสงที่ถูกเซตให้สาดแสงส่องไปที่คุณที่ยืนอยู่กลางห้องเท่านั้น เบื้องหน้าของคุณมีโต๊ะยาวสีพื้นวางอยู่ มีผู้ประเมินหลายคนนั่งเรียงกันอยู่ทุกสายตาจับจ้องไปที่คุณ
“แนะนำตัวหน่อยค่ะ”
เด็กหนุ่มกวาดสายตามองรอบๆก่อนหันไปมองยังต้นเสียง หญิงสาวหนึ่งในกรรมจ้องมองตรงมาทางเขาอยู่ก่อนแล้ว
" สวัสดีครับ ผมโซ ซองซู เด็กฝึกจากค่าย rubic ครับ"
ซองซูโค้งให้กรรมการทั้งหมดอย่างนอบน้อม
“ทำไมถึงอยากเป็นศิลปินล่ะ?”
เสียงของกรรมการท่านเดิมเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ดวงตากลมหันไปสบด้วยความแน่วแน่
" เพราะมันคิอความฝันครับ ความฝันที่จะได้ขึ้นไปยืนบนเวทีสักครั้ง ความฝันที่อยากถ่ายทอดเสียงของตัวเองออกมาให้พี่สาวได้ฟัง ว่าตอนนี้ผมทำสำเร็จแล้วนะ"
เสียงที่กล่าวออกมาหนักแน่นพอๆกับแววตามั่นคงที่ถูกถ่ายทอดออกมา
“พูดถึง H แล้วนายนึกถึงอะไร”
เสียงของอีกคนถามขึ้นมา ซองซูครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนเอ่ยคำตอบออกมา
" ตัวอักษร ภาษาอังกฤษครับ "
ก็มันคือตัวอักษรนี้จะให้เค้าคิดเป็นอย่างอื่นยังไงละ เห็นๆอยู่ว่าเป็นตัวอักษร
"
“นี่คือรายการ Whatta H นายคิดว่า H ของรายการคืออะไร”
" honor ครับ " เสียงหวานตอบออกไปอย่างลังเลเพียงเล็กน้อย honor คือเกียรติยศ ชื่อเสียง เหมาะกับH ตัวนี้ที่ควรหมายถึงสิ่งที่ยิ่งใหญ่
“แสดงความสามารถให้พวกเราดูหน่อย”
เสียงผู้หญิงคนเดิมที่เคยพูดตอนแรกดังขึ้นอีกครั้ง ซองซู สูดหายใจลึกๆเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้ตัวเอง ไมค์ถูกยกขึ้นมาจ่อริมฝีปาก ในขณะที่ดวงตากลมก็หลับลงเพื่อซึมซับถึงเสียงดนตรีที่คุ้นเคย เสียงหวานใสถูกเปร่งออกมาก้องกังวาล
| Y Si Fuera Ella [종현] 혜야, 미안하단 말은 말야 언젠가 아주 먼 그 때 마지막의 마지막에 하지 않을래 ฮเยยา มีอันฮาดัน มัลรึล มัลยา ออนเจนกา อาจู มอน คือแต มาจิมักเก มาจิมักเก ฮาจี อันนึลแร 그래야 지금 이 아픈 시간도 훗날 좋은 추억이라 웃으며 말하고 있을 우리일 테니까 말이야 คือแรยา ชีกึมมี อาพึน ชีกันโด ฮุดนัล โชอึน ชูออกกีรา อุซซึมมยอ มัลฮาโก อิซซึล อูรีอิล เทนีกา มัลรียา 혜야, 너는 말했었지 그저 좋은 친구의 가슴으로 날 사랑하는 것이라 영원 한 거라고 ฮเยยา นอนึน มัลแฮซซอซจี คือจอ โชอึน ชินกูเอ คาซึมมือโร นัล ซารังฮานึน กอชชีรา ยองวอน ฮัน คอราโก 그런 말 다신 하지 마 네겐 너무 가벼운, 그러나 내겐 너무 무거운 이 마음이 너를 힘들게 했구나 คือรอน มัล ทาชิน ฮาจีมา เนเกน นอมู คาบยออุน คือรอนา แนเกน นอมู มูกออุน อี มาอึมมี นอรึล ฮิมดึลเก แฮซกูนา 조금은 물러설게 기다릴게 니가 편하도록 멀리 서 있을게 이리 애원하잖아 โชกึมอึน มุลรอซอลเก คีดาริลเก นีกา พยอนฮาโดรก มอลรี ซอ อิซซึลเก อีรี แอวอนฮาจานา *혜야, 어찌 떠나려는 거야 웃는 그 눈으로 안녕이란 잔인한 말은 나를 죽이고 숨이 멈춰 ฮเยยา ออจี ตอนารยอนึน กอยา อุซนึน คือ นุนอือโร อันนยองอีรัน จันอินฮัน มัลรึล นารึล จุกกีโก ซุมอี มอมชวอ 행복하게 해주던 그 멜로디가 아직 너무 찬란하다 제발 버리지 마 버리지 마 แฮงบกคาเก แฮจูดอน คือ เมลโลดีกา อาจิก นอมู ชันรันฮาดา เชบัล บอรีจีมา บอรีจีมา 살고 싶지 않아 어찌하나 너 없는 날 어찌하나 아예 모른 채 살 것을 이렇게 미치도록 슬플 줄이야 ซัลโก ชิพจี อันนา ออจีฮานา นอ ออบนึน นัล ออจอฮานา อาเย โมรึน แช ซัล กอซซึล อีรอกเค มีชีโดรก ซึลพึล จุลรียา **혜야, 어찌 떠나려는 거야 안녕이란 그런 잔인한 말로 떠나버리는 너를 원망하겠지 Oh, 제발... 가지 말아 혜야 ฮเยยา ออจอ ตอนารยอนึน กอยา อันนยองอีรัน คือรอน จันอินฮัน มัลโร ตอนาบอรีนึน นอรึล วอนมังฮาเกตจี Oh, เชบัล... คาจี มัลรา ฮเยยา 혜야, 너는 말했었지 그저 친구의 가슴으로 사랑하는 것이라 영원 하다고 ฮเยยา นอนึน มัลแฮซซอซจี คือจอ ชินกูเอ คาซึมมือโร ซารังฮานึน กอชชีรา ยองวอน ฮาดาโก 그런 말 다신 하지 마 네겐 너무 가벼운, 그러나 내겐 너무 무거운 이 마음이 너를 힘들게 했구나 คือรอน มัล ดาชิน ฮาจี มา เนเกน นอมู คาบยออุน คือรอนา แนเกน นอมู มูกออุน อี มาอึมมี นอรึล ฮิมดึลเก แฮซกูนา 조금은 물러설게 기다릴게 니가 편하도록 멀리 서 있을게 이리 애원하잖아 โชกึมมึน มุลรอซอลเก คีดาริลเก นีกา พยอนฮาโดรก มอลรี ซอ อิซซึลเก อีรี แอวอนฮาจานา *혜야, 어찌 떠나려는 거야 안녕이란 그런 잔인한 말로 떠나버리는 너를 원망하겠지 Oh, 제발... 가지 말아 혜야 ฮเยยา ออจี ตอนารยอนึน กอยา อันนยองอีรัน คือรอน จันอินฮัน มัลโร ตอนาบอรีนึน นอรึล วอนมังฮาเกตจี Oh, เชบัล... คาจี มัลรา ฮเยยา 아예 모른 채 살 것을 이렇게 미치도록 슬플 줄이야 อาเย โมรึน แช ซัล กอซซึล อีรอกเค มีชีโดรก ซึลพึล จุลลียา **혜야, 나를 떠나려는 거야 안녕이란 그런 잔인한 인사뿐이었던 너를 원망하고 또 원망하겠지 혜야, 제발... 가지 말아 혜야 가지 말아 혜야... ฮเยยา นารึล ตอนารยอนึน กอยา อันนยองอีรัน คือรอน จันอินฮัน อินซาปุนนีออซตอน นอรึล วอนมังฮาโก โต วอนมังฮาเกซจี ฮเยยา เชบัล... คาจี มัลรา ฮเยยา คาจี มัลรา ฮยเยา... |
ซองซูปล่อยน้ำตาให้ไหลอย่างเงียบเชียบขณะทอดสายตาออกไปไกลแสนไกล ดวงหน้าเศร้าสร้อยก้มมองพื้น ขาทั้งสองข้างทรุดลงนั่งคุกเข่าอย่างหมดเรี่ยวแรง ราวกับคนใจสลาย มือเรียวถูกยกขึ้นชูสุดแขนพลางเงยหน้าราวกับพยายามไขว่คว้าบางสิ่งที่อยู่แสนไกล แต่สิ่งสุดท้ายสิ่งที่เหลืออยู่คือเศษละอองดาว
เสียงเพลงดับลง ไฟทั้งหมดถูกเปิดขึ้นอีกครั้งเมื่อการแสดงจบลง
" ขอบคุณครับ "
ซองซูก้มหัวให้ทุกคนอีกครัเงก่แนเดินออกไป
**คุยกันเล็กน้อย
- สวัสดีค่ะ ผปค.ทุกท่านที่สนใจ เรียกเราว่าไรท์ซี ก็ได้นะ
สวัสดี ชื่อรินนะ
- อ่านรายละเอียดครบแล้วเนอะ? เรื่องนี้ส่งได้ไม่เกินสองตัวต่อคนนะ แล้วก็อาจจะเริ่มแต่งหลัง Stray Kids จบ แต่ถ้าคนเยอะพอและก็มีอารมณ์คึกหน่อย คงแต่งตอนเริ่มไปพลางๆ แต่รอรับคนจน Stray Kids จบแน่ๆ
สองคงไม่ไหวหรอกค่ะ แค่คนเดียวก็หลุดอยู่บ่อยๆ
- เพราะว่าเป็นนิยายกึ่งโรลเพลย์ค่ะ แล้วก็มีมิชชั่นทีมแน่ๆ คิดยังไงถ้าเราจะทำกลุ่มไลน์เพื่อติดต่อกัน หรือ Chatango ก็พอแล้ว
ไลน์ไม่ค่อยสะดวกเท่าไรนะคะ เราใช้สำหรับธุระ แต่ถ้าเป็น chatango ก็ยินดี
- จริงๆอยากให้ผปค.สนิทๆกันไว้ เพราะไรท์จะทำหน้าที่เป็นเอ็มผี จะได้ไม่อึดอัดหรืออะไรกันด้วย
เราก็อยากสนิทกับทุกคนเหมือนกัน
- ขั้นตอนการสมัครมี 3 พาร์ทนะคะ และอย่าลืม พาร์ท 3 ส่งที่ข้อความลับนะ
รับทราบ!
- สุดท้ายอย่าลืมเปิดก็อปปี้บทความด้วยนะ
เปิดแล้วครับผม
ความคิดเห็น