My room :)

ลำดับตอนที่ #101 : FIC REBORN I KHR :: Ire OR Love [2]

Application

 

“เรื่องนั้น...เป็นความลับค่ะ”

“คิก...คิดจะเล่นซ่อนหากันเหรอคะ ‘ปีเตอร์’...เอาล่ะ...หลบอยู่ตรงไหนกันน้า~~~”

ชื่อ : Osiria Quellheart [โอซิเรีย เควลล์ฮาร์ท] [โอเรียร์] [แปลว่า กุหลาบโอซิเรียที่ปลิดหัวใจทิ้ง]

Code name : ALI999 / Alice

สัญชาติ : นิวซีแลนด์

อายุ : 19

ลักษณะตัวละคร: เด็กสาวรูปร่างเพรียวสวยงดงามราวกับนางแบบ เธอมีผิวสีขาวอมชมพูระเรื่อด้วยเลือดฝาดดูมีสุขภาพดี บนใบหน้างามราวตุ๊กตานั้นมีดวงตาสีฟ้าดั่งนภาในยามฤดูใบไม้ผลิคู่สวยประดับอยู่ เสียแค่ดวงตาข้างขวาของเธอถูกปิดไว้ด้วยผ้าปิดตาเสียนี่ ปากนิดจมูกหน่อยยิ่งเสริมให้ใบหน้าของเธอดูจิ้มลิ้มน่าทะนุถนอม เรือนผมสีบลอนด์สว่างเป็นลอนสวยที่ล้อมกรอบใบหน้ายิ่งเสริมให้เธอดูเหมือนหลุดออกจากภาพวาดยิ่งขึ้นไปอีก มักประดับริบบิ้นไว้บนศีรษะ หากเธอสวมชุดเดรสฟ้ามีเอี้ยมขาวด้วยแล้วล่ะก็...คงราวกับเป็นอลิซจากแดนมหัศจรรย์ที่หลุดออกมาจากที่นี่เป็นแน่ สูง 165 เซนติเมตร หนัก 48 กิโลกรัม

นิสัย : โอซิเรีย เควลล์ฮาร์ท เด็กสาวที่มองภายนอกแล้วดูงดงามบอบบางเหมือนสายหมอกในยามเช้า ท่าทีกิริยาที่เหมือนเนิบเฉย ไม่รับรู้ความเป็นไปของโลกภายนอก ใครจะทำอะไรก็ไม่สนทั้งนั้น อยู่ด้วยก็เหมือนไม่อยู่ เพราะเหมือนมีโลกส่วนตัวอยู่กับหนังสือ กุหลาบและการจิบน้ำชายามบ่ายเท่านั้น เป็นแบบนี้กับทั้งคนนอกและคนในแฟมิลี่ เฉพาะบอสหรือผู้พิทักษ์ระดับเดียวกันเท่านั้นแหละที่เรียกแล้วจะหันมาสนใจฟังบ้าง แต่ไม่ทันไรก็กลับไปสู่โลกส่วนตัวดังเดิมหากไม่มีอะไรกระตุ้นความสนใจเธอได้ถึงขนาดนั้น เป็นพวกเข้าใจยาก สีหน้าตายด้าน ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่กันแน่ เดาใจและเดาทางยากที่สุด เพราะนอกจากจะไม่แสดงสีหน้าท่าทางที่บอกอารมณ์แล้ว พูดก็ไม่เยอะ แถมบางทีพูดแล้วเข้าใจยากอีก แต่ตัวจริงเป็นคนฉลาดเงียบ คือรู้แล้วก็เงียบ เงียบ และเงียบ ถามแล้วมันก็ยังเงียบ...จะบอกต่อเมื่อมันสมควรจะบอกจริงๆเท่านั้น แต่ก็อย่าไปเชื่อมากเพราะโอซิเรียมีสกิลโกหกหน้าตาย พูดจริงหรือเท็จก็หน้าเหมือนกันหมด ไม่ก็พูดว่า “ความลับค่ะ” ที่เป็นประโยคติดปาก ดูโดยรวมแล้วก็เหมือนเด็กลึกลับเข้าใจยากคนหนึ่ง...แต่ลองรู้จักเธอมากกว่านี้สิ จะรู้ว่า...แค่นี้มันยังเบๆ...พีคกว่านี้มีอีกเยอะ...

โอซิเรียเป็นเด็กที่ความรู้สึกเหมือนตายด้าน ไม่เข้าใจคำว่าความเจ็บปวด อันเนื่องมาจากเส้นประสาทรับความเจ็บปวดทั่วร่างของเธอมันพังไปแล้วน่ะสิ ดังนั้นไม่ว่าจะโดนทำร้ายอย่างไรก็ไม่มีการแสดงท่าทีว่าเจ็บปวดทรมานเลยแม้แต่น้อย ไม่โกรธไม่เศร้า กลับเอียงคอเหมือนเด็กไม่รู้ประสีประสาทั้งๆที่เลือดไหลอาบได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้ดูน่าขนลุกมากกว่าจะทำอะไรต่อ...โอ้ก็แน่ล่ะ ใครมันจะอยากเล่นงานคนที่มันไม่มีท่าทีทรมานอะไรเลยล่ะ เมื่อประกอบกับท่าทีไม่สนใจอะไรแม้กระทั่งตอนโดนด่าว่าแล้ว...นิยามโอซิเรียว่าวิญญาณคงจะไม่ผิดจริงๆ

โอซิเรียเป็นคนที่ยากจะเข้าถึง กระทั่งความรู้สึกตัวเองบางทียังไม่รู้เลย ย้ำนะว่าแค่บางที เวลาเศร้าก็ไม่เข้าใจว่าทำไมหัวใจเหมือนถูกบีบ เวลาโกรธก็ไม่เข้าใจว่าความรู้สึกที่พุ่งพล่านภายในตัวเองนี้คืออะไร และเมื่อไม่เข้าใจ ก็นำไปสู่การไม่แสดงออก...แบบนี้เอง เป็นพวกความรู้สึกช้าในเรื่องของตัวเองระดับที่ว่าควรไปเกิดใหม่ แต่การจับสีหน้าท่าทางการโกหกของชาวบ้านดันเป็นเลิศซะนี่ สงสัยจะต้องมาเจอกับคนที่เซนซิทีฟเรื่องพวกนี้แล้วล่ะมั้ง?...แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะตายด้านกับทุกสิ่ง อยากรู้เหรอว่าอะไรทำให้เธอแสดงอารมณ์ได้นอกจากงานที่เธอสนใจที่พูดมาแล้ว? ลองพูดคำว่า ‘ปีเตอร์’ ไม่ก็ถอดผ้าปิดตาเธอออกสิ...แล้วจะรู้...ว่าไม่น่าทำลงไปเลย...

เมื่อโอซีเรียได้ยินคำว่า ‘ปีเตอร์’ หรือโดนถอดผ้าปิดตา สิ่งที่พีคที่สุดของโอซิเรียจะตื่นขึ้น นั่นคือ ‘โอซีเรียอีกคน’ ที่หลับอยู่ข้างใน หรือที่เจ้าตัวชอบเรียกตัวเองว่า ‘อลิซ’ (ซึ่งเหมาะกับหน้าตาเจ้าตัวพอดี) และเมื่อเข้าสู่โหมดนี้เมื่อไหร่ เด็กสาวที่แทบจะไร้ปฏิสัมพันธ์จะหายไป...กลายเป็นเด็กสาวผู้โรคจิตสาย S...มีรอยยิ้มน้อยๆแต่บิดเบี้ยวประดับใบหน้า ผู้ใช้ภาพมายาระดับสุดยอดที่จะทรมานและตามล่า ‘ปีเตอร์’ หรือ “เหยื่อ” ของเธออย่างสาสม ในบุคลิกนี้โอซิเรียจะไร้เลือดไร้น้ำตา ขี้แกล้งและฉลาดเจ้าเล่ห์อย่างร้ายกาจ กวนประสาทอีกต่างหาก มองทุกอย่างเป็นเหมือนการเล่นสนุกอย่างไม่มีความเห็นอกเห็นใจใดๆ ต่างกับบุคลิกแรกที่แม้จะไม่ใส่ใจก็ไม่ได้ซ้ำเดิมอะไรชาวบ้านนัก ชื่นชอบสีเลือดเป็นที่สุด การที่เห็นเลือดสาดกระจายนี่มันช่างงดงามเหลือเกิน...เหมือนกุหลาบแดงที่เบ่งบานไปทั่วเลยนี่เนอะ เป็นโหมดที่รวมเอาความบ้าเลือดและเสียสติไว้ในคราบนางพญาได้อย่างงดงาม เป็นพวกชอบเล่นคนเดียว ไม่ชอบแท็คทีมกับใครเท่าไหร่ แต่ถ้าโดนสั่งมาจริงๆก็ทำได้อยู่ ในโหมดนี้โอซิเรียดูเหมือนราชินีแดงมากกว่าอลิซเสียอีก จนเธอได้รับสมญานาม “อลิซผู้บ้าคลั่ง” [Mad Alice] อย่างที่บอกว่าเธอไม่รู้สึกเจ็บ เพราะฉะนั้นเธอจะเป็นสายรุก...รุกในที่นี้คือเธอชอบยืนเฉยๆปล่อยภาพลวงตามาเล่นงานแล้วมองดูอีกฝ่ายดิ้นรน อลิซหรือโอซิเรียคนนี้ไม่ชอบออกแรงโดยไม่จำเป็น และพอใจที่จะเห็นอีกฝ่ายทรมานมากกว่าจะฆ่าให้ตายในทีเดียว หากอีกฝ่ายอ่อนก็จะไม่ลงแรงเพิ่ม แต่หากอีกฝ่ายเก่งก็จะลงมือรุกเองด้วย ก็สนุกไปอีกแบบนะ เป็นคนที่เชื่อมั่นในจินตนาการสูงจนอำนาจภาพมายาของเธอสูงส่งหายากใครเทียบ ถือว่าไม่ว่าจะเป็นมายาหรือความจริง หากเราเชื่อว่ามันจริง มันก็คือความจริง แต่หากเราไม่เชื่อ...ต่อให้เป็นความจริงก็ไร้ค่าไม่ต่างจากมายากลวงเปล่าหรอก...

โอซิเรียคนนี้ยังเป็นพวกยันเดเระด้วย...หากผู้เป็นที่รักของเธอโดนทำร้ายเลเวลความบ้าจะเพิ่มขึ้นอีก ถามว่ามีวิธีหยุดไหม? อ๋อมีสิ...ง่ายมาก น็อกเธอให้ได้ก็พอ เดี๋ยวก็กลับไปเป็นบุคลิกเก่าเองแหละ อีกทางหนึ่งที่บุคลิกเก่าจะคืนมาก็คือ ‘ปีเตอร์’ หรือ “เหยื่อ” ของเธอตายแล้วนั่นเอง...โดยที่พอกลับมาจะจำการต่อสู้ที่ผ่านมาได้ทั้งหมด...แต่ก็นั่นแหละ ไม่แยแสอยู่แล้ว ความเหมือนกันของทั้งสองบุคลิกคือเธอเป็นคนที่เด็ดขาดทั้งคู่ด้วยแหละนะ...

โอซิเรียอีกคนนับถือบอสพอควร เรียกบอสว่า “มายควีน” หรือ “องค์ราชินี” ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เสมอ ต่างกับบุคลิกแรกที่เรียกแค่ “บอส” ไม่ใช่ทั้งคู่ไม่รู้นะว่าอีกฝ่ายพร้อมจะทิ้งเธอเมื่อไหร่ก็ได้...เป็นแบบนี้ก็แค่ทำตัวให้มีค่าจนทิ้งไม่ลงก็พอแล้วนี่นา หรือถ้าจะทิ้งจริง...โอ้แปลว่าตอนนั้นคงกำลังจะตายแบบไม่มีทางรอดแล้วล่ะ ไม่ได้คิดโกรธอะไรแค้นหรอกนะ เด็ดขาดแบบนี้สิถึงจะสมกับเป็นราชินีผู้แสนสง่างามของเธอ ส่วนกับคนอื่นในแฟมิลี่ก็ไม่ได้คิดจะติดต่อเสวนาหรืออะไรเป็นพิเศษหรอก ก็ทำเท่าที่จำเป็นเท่านั้น...แต่ก็ยอมรับว่าฟังผู้พิทักษ์พิรุณอยู่บ้างไม่งั้นมายควีนของเธอจะไม่ชอบใจเอาน่ะสิ อีกอย่างคือเขาหล่อและค่อนข้างจะถูกสเป็กโอซิเรียอีกบุคลิก ก็เลยอาจมีไปอ่อยนิดๆพอเป็นพิธี แต่ไม่ได้คิดจะจีบจริงจังหรอก...ก็เขามีหน้าที่รับใช้มายควีนของเธอเหมือนกันนี่นา แย่งของบอสนี่เป็นเด็กไม่ดี อลิซ(โอซิเรีย)ไม่ทำหรอก~

ถามว่าสองบุคลิกของโอซิเรียเคยทะเลาะกันเองบ้างไหม? บอกเลยว่ามี...แต่ก็น้อย เพราะบุคลิกหลักที่ออกมาไม่ค่อยหืออือกับเรื่องอะไรเป็นพิเศษอยู่แล้วตราบใดที่กลับออกไปแล้วยังมีหนังสือให้เธออ่าน มีกุหลาบสวยๆให้เธอชื่นชมดูแล และมีเวลาน้ำชายามบ่ายให้จิบ ส่วนอีกบุคลิกนึงตราบเท่าที่มีปีเตอร์ให้ไล่ฆ่า มายควีนอยู่ดีก็โอเคหมด มันเลยไม่ค่อยมีเรื่องให้ตีกันเท่าไหร่ อย่าเก่งก็แค่อารมณ์เสียใส่อีกบุคลิกว่าทำชุดน้ำชาอันโปรดของตัวเองพัง ไม่ก็สวนกุหลาบพังราบ หนังสือเละเทะก็เท่านั้น แต่ถ้าเกิดมีความรัก...คาดว่าจะได้เห็นสองบุคลิกตีกันจริงจังเป็นแน่...

ประวัติ: ตั้งแต่ลืมตาตื่นมาในโลกใบนี้...สิ่งแรกที่โอซีเรียจำได้คือ เธอเป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่ ไม่มีแม้แต่ชื่อของตัวเองเสียด้วยซ้ำ อาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเล็กๆแห่งหนึ่ง ที่นั่นทุกคนเรียกเธอว่า “โรส” ชีวิตของเธอก็ดูจะไม่มีอะไรหวือหวา จนกระทั่งมีบางอย่างก้าวเข้ามาในชีวิตของโรส...

เมื่อโรสอายุได้ 5 ขวบ ก็มีบ้านที่สนใจจะรับเธอไปเลี้ยงดู นั่นก็คือตระกูลเควลล์ฮาร์ทจากอังกฤษที่มีฐานะมั่งคั่งพอสมควร  พวกเขามอบชื่อ “โอซิเรีย” ให้กับเธอ และพาไปเลี้ยงดูอย่างดี ไม่ให้ขาดตกบกพร่องอะไรทั้งนั้น แม้จะเป็นแค่ลูกบุญธรรม แต่ทุกคนที่นั่นก็ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นลูกสาวแท้ๆของตระกูล ทำให้เธอไม่มีปมอะไรเลยแม้แต่น้อยนิด และเนื่องจากตระกูลนี้ทำธุรกิจเกี่ยวกับสิ่งพิมพ์ด้วย โอซิเรียจึงติดนิสัยรักการอ่านไปโดยปริยาย โดยหนังสือเล่มโปรดของเธอ “อลิซในดินแดนมหัศจรรย์” เธอหลงใหลในจินตนาการพวกนั้นเป็นอย่างมาก จนบางทีไฟธาตุหมอกในตัวก็เผลอสร้างสภาพวันเดอร์แลนด์รอบตัวเธอบ่อยๆ แต่โอซิเรียก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก จนกระทั่งวันนั้นมาถึง...

วันที่ว่าเป็นวันที่มีงานเลี้ยงฉลองอะไรสักอย่างของตระกูลเควลล์ฮาร์ท โอซิเรียจำไม่ได้หรอก แต่มันเป็นงานที่ใหญ่และอลังการมาก แต่ว่าเธอถูกสั่งห้ามเข้างานด้วยเหตุผลบางอย่างที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ โอซิเรียน้อยใจเลยหนีไปในป่าข้างบ้านที่ทางบ้านย้ำยักย้ำหนาว่าไม่ควรเข้าไปเป็นอันขาด และไปอ่านหนังสือในนั้นจนกระทั่งมืดค่ำ เมื่อเริ่มรู้สึกหิวก็เลยคิดจะกลับบ้าน และในตอนนั้นเองที่โอซิเรียรู้ตัวว่าเธอหลงทางเข้าให้แล้ว ในขณะที่กำลังหวาดกลัวนั้นเอง อยู่ๆพุ่มไม้ใกล้ก็มีเสียงแซ่กๆ พร้อมกับมีอะไรบางอย่างที่เป็นสีอ่อนสะท้อนแสงจันทร์สวยงามผลุบหายไป โอซิเรียแม้จะกลัว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนจึงตัดสินใจเดินตามไป ในใจก็คิดว่า...

นั่นคือคุณกระต่ายขาวปีเตอร์ใช่มั้ย?

งั้นถ้าตามไป...อาจจะเจอวันเดอร์แลนด์ก็ได้!

คิดได้ดังนั้น โอซิเรียก็เร่งฝีเท้าตามบุคคลลึกลับเบื้องหน้า ลืมเรื่องที่จะกลับบ้านไปเสียสนิท แต่กลับกลายเป็นว่าปลายทางที่เธอมาถึงคือคฤหาสน์เควลล์ฮาร์ทซะงั้น ด้วยความโล่งอกปนเสียดายก็เลยคิดว่าจะไปหาอะไรทานซักหน่อย แต่เมื่อเดินผ่านห้องโถง โอซิเรียก็รู้สึกถึงความผิดปกติอะไรบางอย่างจึงตัดสินใจชะโงกหน้าไปดู แล้วเธอก็เห็น...สิ่งที่เปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล...

ในห้องห้องที่เคยประดับประดาหรูหรางดงาม บัดนี้กลายเป็นเป็นเศษซากปรักหักพัง สีเสือดสาดกระจายไปทั่วห้องราวกับมีใครใช้มันต่างสีน้ำเพื่อละเลงห้องนี้ให้ดูน่าขนลุก บรรดาผู้คนที่แต่งตัวสวยงาม บัดนี้นอนเป้นศพไร้ชีวิต แต่ยังมีชีวิตอยู่ก็กำลังสู้กัน ไม่ก็กรีดร้องวิ่งหนี เป็นภาพที่เหมือนหลุดออกมาจากหนังแอกชั่นบ้าเลือดสักอย่าง และสิ่งที่ทำให้โอซิเรียเบิกตากว้างที่สุดก็คือ...คนที่เธอวิ่งตามเขากลับมา หรือ ‘คุณปีเตอร์’ นั้นกำลังฆ่าพ่อแม่และพี่เลี้ยงคนสำคัญของเธออย่างเลือดเย็น หูได้ยินเขาพูดว่าเป็นมาเฟียอะไรสักอย่าง โอซิเรียกลัวมากจนเกือบจะกรีดร้องออกมา เขามองมาทางเธอ แต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ทราบจึงไม่ได้สนใจและหันกลับไปสนใจกับเหยื่อตรงหน้าของเขาอีกครั้ง (ซึ่งมารู้เอาทีหลังว่าเพราะไฟธาตุหมอกของเธอสร้างมายาปิดบังร่างของเธอไว้ เขาเลยไม่เห็น) โอซิเรียที่หวาดกลัวก็ได้วิ่งหนีออกมาด้วยความสับสนและความแค้น และในตอนนั้นเองที่บุคลิกอีกคนของโอซิเรีย หรือ “อลิซ” ได้ถูกสร้างขึ้นมาจากความบอบช้ำทางจิตใจนั้น

หลังจากที่โอซิเรียหนีออกมา เธอก็ไปอาศํยอยู่ที่บ้านเควลล์ฮาร์ทที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของพ่อแม่บุญธรรมของเธอ เมื่อได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น พวกญาติๆจึงแนะนำให้เธอรู้จักกับไอรีน แบล็คเทียร์...หรือบอส และเธอก็ได้เข้าร่วมแฟมิลี่เพื่อจะแก้แค้นให้ครอบครัวบุญธรรมที่โดนมาเฟียฆ่าตาย

สิ่งที่ชอบ :

โอซิเรีย – น้ำชา / ขนม / กุหลาบ / หนังสือ / ความสงบ / แมว

โอซิเรียอีกคน (อลิซ) – เหมือนโอซิเรีย แต่เพิ่มเลือด บอส และศพของปีเตอร์เข้าไปด้วย

สิ่งที่ไม่ชอบ/เกลียด :

โอซิเรีย – ปีเตอร์ (มาเฟีย) / หน่อไม้ฝรั่ง / คนที่เซ้าซี้น่ารำคาญ / ป่าตอนมืดๆ

อลิซ – ปีเตอร์ (มาเฟีย) / ผักชี / คนที่น่าเบื่อ / คนที่มาทำร้ายคนที่เธอรัก

กลัว : ...การสูญเสียคนสำคัญ (เหมือนกันทั้งคู่)

ไฟธาตุ: สายหมอก

อาวุธ : คทาสีดำหัวประดับด้วยคริสตัลสีแดงกุหลาบเม็ดเท่ากำปั้น...ที่หัวคทาสามารถปรับปลายเป็นหอกหรือยืดเป็นโซ่ลูกตุ้มได้

ลักษณะการต่อสู้ : ชอบยืนเคาะคทากับพื้นสร้างภาพลวงตา ซึ่งภาพลวงตาของเธอจะมีสองรูปแบบ คืออิงสภาพแวดล้อมรอบข้างเพื่อฉวยโอกาส กับ สร้างโลกใหม่ “วันเดอร์แลนด์” ไปเลย ในโหมดวันเดอร์แลนด์คือมาเป็นชุดเลยค่ะ ทหารไพ่ ป่าประหลาด รอยยิ้มจันทร์เสี้ยวของเชสเชียร์ บลาๆ เหมือนหลุดไปในนิทาน...บอกได้ว่าหากเผลอก็ได้ตายชัวร์ๆ แต่ถ้าศัตรูเก่งมากก็จะเปลี่ยนฟอร์มอาวุธตัวเองแล้วสู้ทั้งทางกายภาพและมายาประกอบกันเพื่อหาช่องว่าง

จุดอ่อน : ใช้เวลาประมาณ 30 วินาที ในการสลับบุคลิก...หากในช่วงนั้นลงมือทัน โอซิเรียจะป้องกันตัวไม่ได้เลย / บ้าจี้ที่เอวขวา...

คู่: ดีโน่ / เบียคุรัน / แซนซัส [กินเด็กเป็นอมตะ...]

ลักษณะการพูดพร้อมตัวอย่าง :

โอซิเรียเป็นคนที่พูดจาด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ ติดเนือยเหมือนไม่ใส่ใจใคร ไม่บอกอารมณ์ สุภาพ แต่ก็แฝงแววไม่ค่อยน่าไว้ใจอยู่พอควร แต่หากเป็นอลิซหรือโอซิเรียอีกคน...จะเป็นพวกที่พูดไปยิ้มไป น้ำเสียงฟังดูเจ้าเล่ห์ไม่น่าไว้ใจอย่างมาก แม้จะสุภาพแต่ฟังดูอันตรายและกวนประสาทไม่น้อย แต่บทจะแสดงความเคารพก็ทำได้ดี

(โอซิเรีย)

“...ความลับค่ะ” (เอานิ้วแตะปากตัวเองเบาๆ)

“ถ้าไม่มีอะไรสำคัญ...ฉันขอตัวนะคะ”

“...ปี...ปีเตอร์? อึก...”

“ที่ปิดตานี่มันทำไมหรือคะ?”

(อลิซ)

“...คิก ปีเตอร์คราวนี้เหรอเนี่ย...น่ารักจังเลยแฮะ แต่จะน่ารักกว่านี้...ถ้าอาบไปด้วยเลือดน่ะนะ”

“...รับบัญชาค่ะ องค์ราชินีผู้แสนสง่างามของฉัน”

“ว้า...ตายซะแล้วเหรอ อ่อนจัง ยังเล่นไม่สนุกเลย แต่ก็...ฝากที่เหลือด้วยแล้วกันนะ โอเรียร์...”

“นั่นสินะ? อันไหนเป็นเรื่องจริง อันไหนเป็นภาพมายากันแน่น้า~”

เพิ่มเติม : จริงๆใส่ที่ปิดตาไว้ก็ไม่ใช่อะไร...แค่ใส่ไปงั้นแหละ มันสวยดี แต่ไปๆมาๆมันกลายเป็นตัวกำหนดบุคลิกไปซะนี่

คำถามเพิ่มเติมอื่นๆที่อยากถามไรท์ : ฝากโอซิเรียด้วยนะคะ ที่จริงน้องหนูคนนี้เราลังเลระหว่างสายหมอกกับวายุน่ะค่ะ เพราะแต่งไปมาคือโอซิเรียมีความลึกลับเหมือนสายหมอก แต่ก็มีความรุกไม่ยั้งแบบวายุอยู่ด้วย (แต่อยากให้เป็นสายหมอกมากกว่าค่ะ...)

? cactus