เก็บตัวละครเจ้าค่ะ

ลำดับตอนที่ #101 : Chevalier - Reven Town [ Yaoi ] ll รับสมัครตัวละคร

APPLICATION

"( พี่รู้อะไรไหม อัญมณีแต่ละอันมีความหมายในตัวของมัน )"

บทที่ต้องการ :: Chevalier คนที่ 5

ชื่อ - นามสกุล :: กิมม์ คาลเดอร์ ll Gimm Calder ( อัญมณีแห่งลำธารอันหนาวเหน็บ )

ชื่อเล่น :: กิมม์ ll Gimm

อาชีพ :: นักเรียน

อายุ :: 12

เพศ :: ชาย

รูปร่างหน้าตา :: เด็กน้อยผิวขาว ผมขาวซอยสั้น ดวงตาสีฟ้าใสเป็นประกายราวกับอัญมณีหายากเข้ากับวงหน้ารูปไข่น่ารัก 

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 147/37

ลักษณะนิสัย :: กิมม์เป็นเด็กร่าเริง สดใสราวกับดวงตะวัน เขามักยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ จนดูเหมือนเด็กน้อยธรรมดา เด็กน้อยที่ไม่เคยผ่านเรื่องที่แสนสาหัส ไม่มีใครรู้ ว่าเบื้องหลังรอยยิ้มคือความเศร้าที่เค้าเก็บเอาไว้ตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับคนสำคัญ ' จะมีความสุขและจะยิ้มแย้มตลอดไป ' 

เค้าไม่ใช่คนที่ชอบเก็บเรื่องทุกอย่างไว้กับตนเองมีอะไรก็บอกก็บ่นบ้างตามประสาเด็กทั่วๆไป แต่กับบางเรื่อง เรื่องที่สำคัญหรือเรื่องตนเอง กิมม์จะไม่บอกหากไม่มีคนถาม จะไม่มีการเล่าเรื่องตนเองแม้แต่น้อย เวลาใครถามก็มักตอบเลี่ยงๆไป

กิมม์ยังคงขาดการตัดสินใจไปบ้าง เขาไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่ผ่านโลกมามากมาย เขาเป็นแค่เด็กที่ผ่านเรื่องเลวร้ายมาน้อยมากหากเทียบกับพวกเขา(ในความคิดของกิมม์ กิมม์คิดว่าการสูญเสียของกิมม์ไม่ได้มากมายไปกว่าคนอื่น) เวลาเกิดเรื่องน่าตกใจ กิมม์จะทำตัวไม่ถูกทันที เหมือนเด็กที่เกิดเรื่องไม่คาดฝัน คงไม่มีเด็กคนไหนจะมาคิดวิเคราะห์สถานการณ์หรอกเว้นไว้คนเดียวเท่านั้นแหละ(โค---) 

กิมม์เป็นเด็กไม่คิดอะไรมาก มักจะเฮฮาร่าเริงไปทั่วเหมือนเด็กปกติ แต่เวลาโกรธจะน่ากลัวนิดนึง กิมม์ตอนนั้นจะควบคุมพลังและอารมณ์ไม่อยู่ทันที เค้าอาจทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัว(และเกินตัวจนน่าเป็นห่วง)

ถ้าจะให้สรุปนิสัยกิมม์ง่ายๆก็เป็นเด็กร่าเริง น่ารัก เพียงแต่ก็มีมุมอ่อนไหว มุมเศร้า มุมต่างๆตามประสาเด็ก

ลักษระการพูดจา :: กิมม์ชอบพูดเสียงใส น่ารัก มักลงท้ายด้วยคำพูดด้วยฮะ บางเวลา ตอนเรียกคนที่อายุมากกว่ามักจะใช้คำว่าพี่สาว พี่ชาย 

กริมม์ค่อนข้างพูดตรง เพราะโกหกไม่เก่ง..

" สวัสดีฮะ ผมกิมม์นะ ยินดีที่ได้พบ! "

" พี่สาวชอบอันนี้เหรอ งั้นผมให้นะ แต่พี่สาวต้องซื้อของให้ผมด้วย! "

" แม่ผมเหรอ อยู่บ้านนะฮะ คงทำงานมั้งไม่รู้สิฮะ " 

" ใช่แล้วละฮะ ผมนะชอบเรื่องอัญมีมากเลยละ เพราะมันคือสิ่งสุดท้ายที่ผมเหลืออยู่ " 

ประวัติ :

กิมม์เติบโตมาในครอบครัวธรรมดา ที่บ้านของพวกเขามีแต่เสียงหัวเราะและความอบอุ่น และยังมีเจ้าหมาน้อยที่เลี้ยงไว้อีกตัวเป็นเพื่อนเล่นยามที่พ่อและแม่ยุ่งกับงาน

ไม่เคยมีใครมีแต่ความสุข มีช่วงชีวิตที่ดีที่สุด ก็ต้องมีจุดที่ต่ำที่สุดเช่นกัน

พี่ชายพ่อที่แต่งออกไปมักจะมาขอเงินของพวกเราบ่อยๆ พ่อก็มีให้บ้างไม่ให้บ้างตามประสาพี่

พ่อตัดสินใจพักเรื่องทุกอย่าง พ่อพาพวกเราออกไปเที่ยวที่ภูเขาใกล้ๆ โดยที่น้องพ่อขอตามมาด้วย พวกเราขับได้สักพักก็พักรถที่ตีนเขา ซื้อเสบียงเตรียมสำหรับตั้งแคมป์

มันคือวันแสนสุขและแสนเศร้า

อยู่ดีๆรถกลับไม่สามารถควบคุมๆได้ และเสียหลักตกเขาลงไป ในช่วงเวลานั้นเองแม่กอดเขาเอาไว้แน่น ใช้ตัวเองบังตัวของเขาจนมิด 

เมื่อรู้สึกตัวอีกที เขาก็พบว่าตัวเองรู้สึกชาและเจ็บจนแทบขยับตัวไม่ได้ 

" กิมม์...ไม่เป็นไร..ใช่ไหม..ลูก "

เสียงที่แสนคุ้นเคยเอ่ยถาม แต่เสียงนั้นแผ่วเบาไร้เรี่ยวแรงจนน่าใจหาย

เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นใบหน้าของแม่ที่ชโลมไปด้วยเลือด ไม่สิ ทั้งตัวเลยตังหาก มองเลยไปก็เห็นร่างของผู้เป็นพ่อที่ไร้ซึ่งลมหายใจในสภาพราวกับจะพยายามป้องกันพวกเขาให้ได้มากที่สุด

" กิมม์..สัญญา...กับแม่...ได้ไหม ไม่...ว่ายังไงก็...จะมีชีวิต..ต่อไป"

" ไม่! กิมม์อยู่ไม่ได้ กิมม์อยู่ไม่ได้! "

น้ำตาไหลรินราวสายเลือด เขากำลังจะเสียสิ่งที่สำคัญไป  อย่างไม่อาจหวนกลับอีกต่อไป

" ลูกต้อง...อยู่ เพื่อ...พ่อกับแม่...นะ "

ในเวลานั้นเขาได้แต่สายหน้าทั้งน้ำตา 

" สร้อยที่คอ...แม่...ให้ลูก ขอ...ให้ลูกมีแต่...รอยยิ้มและ.....ความ...สุข...ดั่งที่ปราถนา "

ลมหายใจสุดท้ายได้จากไป พร้อมเสียงร้องไห้เจียนขาดใจที่ดังก้องไปทั่วปืนป่า มือที่สั่นเทาเอื้อมไปแกะสร้อยคอของผู้เป็นแม่อย่างอาลัย

เป็นโชคดีของกิมม์ที่มีคนเห็นรอยรถจึงโทรแจ้ง ไม่นานกิมม์ก็ถูกช่วยขึ้นมาอยู่บนถนน แต่ด้วยความเหนื่อยล้าเขาจึงผล่อยหลับไปอย่างรวดเร็ว

กิมม์ถูกส่งมาบ้านเด็กกำพร้าด้วยฝีมือของพี่ชายของพ่อ ที่ยึดทุกสิ่งในบ้านเป็นของตนเอง และเจ้าหมาที่เลี้ยงไว้ก็ถูกโยนออกมาไม่ต่างกัน

แต่อยู่ไม่นานก็มีคนรับกิมม์ไปเลี้ยง เขาได้รับครอบครัวใหม่แสนอบอุ่น แต่ก็ไม่เคยลืมครอบครัวเดิมที่จากไป  เจ้าหมาน้อย(มันมีชื่อนะ มันชื่อ ริฟ) 

และกิมม์ถูกเลี้ยงดูอย่างดีโดยพ่อและแม่ใหม่ที่ค่อนข้างรวย พวกเขาพยายามช่วยบรรเทาความเจ็บปวดในใจเรื่อยมา

" แก้วที่แตกร้าว ต่อให้พยายามติดคืนยังไง ก็ไม่สามารถลบรอยร้าวนั้นได้อย่างสมบูรณ์ "

พลังลึกลับ ::พลังในการสร้างอัญมณี โดยแต่ละอัญมณีจะมีพลังตามแต่สีของมัน ซึ่งสามารถทำได้หลายอย่าง

อาวุธ :: โซ่ขนาดเล็กที่ปลายห้อยอัญมณีอยู่ โซ่จะยาวมากส่วนใหญ่จะพันแขนพันเอว ใส่กระเป๋า ดูเป็นของตกแต่งเอาไว้ 

ที่ปลายโซ่มีอัญมณีเพื่อสามารถควบคุมโซ่ได้ดั่งใจ ( ขอเป็นสีใสได้ไหมค่ะ)

แต่ถ้าดูเวทย์ไป ขอเป็นมีดสั้น 2 เล่มพอค่ะ

ความสามารถพิเศษ :: 

กิมม์เป็นเด็กที่ปรับตัวได้ค่อนข้างเร็ว และฉลาดในระดับนึง

ความจำดี สามารถจดจำสิ่งต่างๆได้อย่างแม่นยำ

เล่นเปียโน

ชอบ :: ทุกอย่างที่เกี่ยวกับอัญมณี สุนัข เรื่องน่าสนุก เรื่องตื่นเต้น

ไม่ชอบ/เกลียด :: พวกตีสองหน้า และกิมม์ยังเกลียดครอบครัวนั้นเข้าไส้

กิมม์ไม่ชอบคนที่มากวนเวลานอน เหมือนเด็กถูกปลุกนั้นแหละ

กลัว/แพ้ :: กลัว การสูญเสียสิ่งสำคัญ กิมม์กลัวพวกผี วิญญาณมากด้วย เวลาเจอ(มันจะเจอเรอะ!) จะหลับตาแน่น และโกยเกียร์หมา แต่ถ้ามีคนแถวนั้น ก็นั้นแหละเหยื่อ จะเกาะแน่นเป็นตุ๊กแก แกะยังไงก็ไม่หลุด

แพ้  กลิ่นบุหรี่ เนยถั่ว

เพิ่มเติม :: กิมม์มักใส่สร้อยที่มีจี้เป็นอัญมณีสีใสสวยงามอยู่เสมอ และหวงมาก

ปัจจุบันก็ยังแค้นครอบครัวนั้นอยู่ แต่เลือกที่จะไม่ทำอะไรตามคำสอนของแม่ที่ไม่ให้รังแกใคร เลยนินทา และแช่งชักในใจ  ( ด้วยความเป็นเด็กด้วยจึงยังไม่กล้าฆ่าคน เพราะพ่อเป็นนักกฏหมาย)

มีรอยแผลเป็นที่แขนขวาเป็นทางยาวตั้งแต่หัวไหล่จรดข้อศอก ลักษณะเหมือนถูกของมีคมบาด