и'Storage_♟

ลำดับตอนที่ #10 : ลำดับตอนที่ 10

G  Minor!

REGISTER 

รูป : 



 

Part I 

ชื่อ :  โอเรลล่า ดอว์ คอริสต้า

ชื่อเล่น :  โอเรล

ความหมายของชื่อ:  'โอเรลล่า' ดันแปลงมาจากคำว่า 'อาเรลล่า' ที่แปลว่า นางฟ้า ส่วน 'ดอว์' แปลว่า ดวงดาวและสุดท้ายคำว่า 'คอริสต้า' แปลว่า สวย,งดงาม เช่นนั้นจึงเอามาประกอบ+ดัดแปลงได้ว่า 'นางฟ้าแห่งดวงดาวที่งดงาม' จ้าXD
อายุ :: 18 ปี

รูปร่างลักษณะ :: 'โอเรลล่า ดอว์ คอริสต้า'หญิงสาวผู้ครอบครองเรือนร่างและใบหน้าที่งดงาม สมบูรณ์แบบตั้งแต่หัวจรดเท้า เริ่มจากรูปร่างเพรียวเป็นทรงนาฬิกาทราย อกเป็นอก เอวเป็นเอว เค้าโคงลงตัวได้อย่างเหมาะเจาะยิ่งรับกับผิวสีขาวนวล ไม่คล้ำไม่ซีดจนเกินไป ดูนุ่มนวลไร้รอยขีดข่วนเหมือนไข่มุก ใบหน้าสวยใสไร้การตกแต่งแต่ดูมีเสน่ห์เย้ายวนดูล้อมรอบด้วยเส้นผมสีเงินเป็นประกายยาวสยาย ซึ่งเข้ากับนัยน์ตาสีเดียวกันที่กลมโตเรียว ขนตางอนแพยาวเป็นธรรมชาติรับกันจมูกโด่งรั้นเล็กๆแบบลูกครึ่ง จนสุดท้ายริมฝีปากรูปกระจับสีนู้ดที่น่าสัมผัสเป็นที่สุด!

สัญชาติ : อิตาลี

นิสัย : 'โอเรลล่า' ตั้งแต่เกิดมาเธอก็เป็นเด็กสาวที่เป็นที่เป็นจุดเด่น ด้วยหน้าตาที่สวดสดผสมปนเปกับน่ารักที่ลงตัวกัน มีแต่คนมาขายขนมจีบให้ตล๊อด...ตลอด เพราะเธอไม่เคยแสดงสีหน้าว่ารำคาญแม้แต่น้อย ทำให้รอบกายเธอมักจะมีเรื่องวุ่นวายให้ปวดหัวเสมอสไตล์คนสวยคนงาม(?) ใครๆก็มองว่าเธอเป็นนางฟ้าด้วยนิสัยที่มีรอยยิ้มที่สดใสประดับใบหน้าเสมอ อ่อนโยนและอ่อนหวาน ร่าเริงสดใส ขี้เล่นและแอบขี้อายน้อยๆ ขี้อ่อนเหมือนแมว ไร้เดียงสาอินโนเซนต์แต่เอาใจเก่ง แต่ถ้าใครที่คิดว่าเธอเป็นแนวนี้จริงๆ อุแหม...คิดผิดแล้วค่ะ! ผิดมากๆ!! เพราะสิ่งที่เห็นนี้เป็นแค่ภาพลวงที่เธอสร้างขึ้นมาเพื่อนเรียกลูกค้าเอาเงินเท่านั้นแหละ!!! ชัดมั้ย? เธอหลอกเอาเงินแค่นั้น! บอกแค่นี้ใครๆคงรู้ว่านิสัยแท้ๆของเธอคืออะไร..นิสัยโอเรลแท้ๆในส่วนที่ลึกที่สุดก็คือ เจ้าเล่ห์ มารยาร้อนเกวียน! แต่จะพูดในแง่ร้ายมากไปก็คงจะไม่ดีต้องเรียกว่าเธอแค่สร้างภาพลักษณ์ที่ดูดีให้ตัวเองเฉยๆคงจะถูก แล้วเธอก็ยังมีความสามารถพิเศษอย่างนึงที่ไม่มีใครเลียนแบบได้นั้นคือ 'เธอสามารถตีหน้าซื่อได้แม้กระทั่งเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน' โอเรลเป็นแม่เสือสาวพราวเสน่ห์คนนึง ภายนอกเธออาจจะดูเรียบร้อย ขี้อาย แต่จริงๆโอเรลนั้นเป็นคนที่มีความมั่นใจสูงปรี๊ด! เจ้าแม่ความร้ายกาจ ดีกรีความแสบเกินต้านทาน!! ใครมาดีก็ดีกลับ ใครมาร้ายก็ร้ายกลับใส่ รักศักดิ์ศรียิ่งชีพ ใครมาหยามเธอมักจบแบบศพไม่สวยทุกราย ขอเตือนไว้เลยใครที่เคยทำกับโอเรลไว้ ถ้าแค้นจริงๆน่ะ'ไม่มีสงสาร'หรอกนะ ยิ่งถ้าคนสำคัญทั้งเพื่อน ครอบครัว คนรักโดนทำร้ายล่ะก็ คนๆนั้นจะโดนเป็นสองเท่า!! เพราะเธอน่ะโกรธทีใครๆก็กลัวกันทั้งนั้น ชอบหลงตัวเองซะด้วย แต่มันก็เป็นความจริง ฉันสวยใครจะทำไม!? นอกจากนั้นเธอก็แอบจิต(?)เล็กน้อย เป็นพวกชอบเรื่องน่าสนุกๆ นิสัยที่พอรับได้(?)ก็คือ เธอเป็นคนขวานผ่าซาก พูดตรงๆจากใจล้วนๆไม่อายใคร ชอบก็บอกว่าชอบ เกลียดก็บอกว่าเกลียด แต่ไม่รู้ทำไมเวลามีความรักมักจะปากไม่ตรงกับใจทุกที! ดื้อรั้นและเถียงเก่งมากๆ กวนประสาทได้กับทุกเพศทุกวัย เกลียดการโดนขัดใจมากซะด้วย ครั้งแรก...เริ่มเคือง ครั้งที่สอง...เริ่มทนไม่ไหว แสดงทางแววตา ครั้งที่สาม...แสดงอาการอย่่างเปิดเผยทันที!และเธอมักจะอารมณ์เสียถ้าโดนขอใส่พูดซ้ำ เพราะเธอรำคาญกับคำถามซ้ำๆซากๆ ถ้าไม่ตั้งใจฟังดีๆโอเรลมักจะถือว่าคุณไม่ฟังที่เธอพูดเลยล่ะ นอกจากนั้นยังเป็นคนที่ขี้เซาเอามากๆ ถ้าได้นอนไม่เพียงพอ จะง่วงนอนอยู่ตลอดเวลา แทบจะหลับได้ทุกทีเลยแหละเธอคนนี้- -; แต่จริงๆโอเรลก็เป็นผู้หญิงที่มีเด็ดขาดและมีเหตุผล มีความเป็นผู้ใหญ่ เข้าอกเข้าใจคนอื่นเก่งแต่กลับไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเท่าไร สุดท้ายนิสัยที่กล่าวมานี้ แทบจะไม่เหลือเค้าโครงนิสัยภายนอกเธอแม้แต่น้อย- -;
 

Part II 

ชอบ : ขนมหวานๆ(มักแอบจิ๊กของในร้านประจำ),,การร้องเพลง,,แกล้งคนอื่นสำเร็จ

ไม่ชอบ : พวกโรคจิต ชอบลวมลาม,,การโดนจับผิด,,การถูกรู้ทัน(ความคิด)

กลัว/อาการ : ถูกขังในที่แคบ//เริ่มตัวสั่นและนั้งกอดเข่า ถ้านานมากจะเริ่มหายใจติดขัดเพราะอึดอัดจนหมดสติไป

จุดอ่อน : ผีหรือสิ่งลี้ลับ – จะเริ่มแสดงอาการจากการสะดุ้งเล็กน้อย ไม่ก็ทำของในมือตก(จะเป็นแบบนี้เมื่อเพื่อนๆแกล้งชวนเล่าเรื่องผีไม่ก็ท้าความกล้า) ถ้าเกิดเรื่องแปลกๆในตอนกลางคืนจะกระโดดกอดคนข้างๆทันที

 

Part III 

คู่ : ฮิบาริ เคียวยะ

เรียกคู่ว่า : ฮิบาริคุง(เสแสร้งพูด),,นายสัตว์กินเนื้อ,,นายหัวเป็ด,,ไอ้หัวรังนก,,เคียวยะ

คู่เรียกว่า : ยัยปีศาจ,,ยัยสัตว์กินพืช,,โอเรล

เพิ่มเติม : เธอชอบฮิเบิร์ดเอามากๆ มักจะยอมเอาตัวเข้าใกล้ฮิบาริเพราะฮิเบิร์ดเสมอ

ลักษณะคำพูด : ใช้คำแทนตัวเองว่า โอเรล'(กับลูกค้า) แต่ถ้าไม่ใช่ในเวลางานจะใช้คำว่า 'ฉัน' ชอบพูดประโยคแบบดูอินโนเซนต์แต่แฝงด้วยบางอย่าง มักหวานๆใสๆต่อหน้าลูกค้า ยิ่งถ้าโอเรลพูดหวานมากเท่าไรแปลว่าเธอกำลังโมโหหรืออารมณ์เสียสุดๆ ยิ่งเวลามีลูกค้าโรคจิตสั้งอาหารด้วยคำพูดคลาสสิค(?)ว่าจะเอาตัวเธอ แต่กับเพื่อนจะพูดตรงๆ ขวานผ่าซาก เวลากวนจะพูดเสียงเล็กเสียงน้อย ใช้คำพูดวกวนไปมา เวลาโกรธหรือด่าใครจะพูดเสียงนิ่งจนเหมือนไร้ความรู้สึก ก่อนจะพูดประโยคที่เจ็บแสบเอามากๆ

ตัวอย่างคำพูด : 

“หวัดดีจ้า~ ฉันโอเรลล่า ยินดีที่ได้เจอน้า~”

“ยินดีต้อนรับค่า! นายท่าน มีอะไรให้รับใช้หรือค่ะ?”

“อ่ะอ่า~ รู้สึกว่ารายการอาหารที่ชื่อว่า'ตัวฉัน' จะไม่มีในรายการนะค่ะ นายท่านเป็นอะไรมากหรือเปล่า? 'ประสาทกลับ'ไปแล้วหรือยัง? โอเรลคนนี้เป็นห่วงนะค่ะ^^”

“นี่คุณลุงแพนด้าค่ะ กรุณาหยุดพูดจากติดสัดกับสาวรุ่นลูกอย่างฉันซักทีจะได้มั้ยค่ะ อีกอย่างแพนด้าจะมีอาการอย่างนี้เมื่อช่วงฤดูใบไม้ผลิเท่านั้น แต่นี้เป็นฤดูร้อน อย่ามาหลงฤดูจะได้มั้ยค่ะ เลิกฝืนสังขารมายุ่งกับสาวรุ่นลูกอย่างฉันซักที!!”(สมมุติว่ามีลุงแก่ๆหน้าเหมือนแพนด้ามาตามจีบ)

“ขอโทษนะค่ะ ไม่ทราบว่าตั้งแต่เกิดมาเคยเปิดหนังสือหาความหมายของคำว่า 'หน้าไม่อาย' บ้างมั้ยค่ะ? จากที่ฉันทนมองคุณเต้นแร้งเต้นกาเป็นชะนีหาคู่ ขอบอกจากใจว่า'น่ารำคาญ' ถ้าคุณคิดว่าตัวเองสวยนักที่จะมาหน้าด้านให้ใครเห็นแบบนี้ หันใช้ตามองตัวเองดีๆอีกครั้งจะดีมากค่ะ กระจกอยู่ทางหนู่ เชิญ!”

“ชีวิตคนเรา ใครๆก็คิดว่าถ้าไม่มีความรัก...ก็ไม่มีความสุข แต่ทำไมพอมีความรัก...กลับไม่เห็นมีใครที่รู้สึกมีความสุขอยู่ตลอดเวลาล่ะ? เพราะงั้นฉันถึงไม่อยากจะพร้อมรักใคร จนกว่าจะพบคนที่เข้าใจตัวฉันจริงๆไงล่ะ”

เวลาโดนฮิบาริพูดด่าทางอ้อมใส่ เมื่ออยู่ต่อหน้าลูกค้า>>“แหม...พูดอะไรอย่างนั้นล่ะ ฮิบาริคุง แกล้งโอเรลอีกแล้ว น้อยใจนะ;^;”

เมื่อไม่อยู่ต่อหน้าลูกค้า >> "นี่นาย! พูดแบบนี้หมายความว่าไงย่ะ!! อยากโดนอัดหรือไงฮะ ไอ้หัวเป็ด! ”

Part IV(Ori writer)

หญิงสาวเจ้าใบหน้ากลมเล็ก นัยน์ตาสองสี ค่อยๆจดจ้องไปยัง
เรือนร่างของคนปริศนาที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างสงสัย  "เ..เจ้า.เป็นใครกันนะ"หญิงสาวเอ่ยออกมา

:: สาวปริศนามองหญิงสาวแปลกหน้าตรงหน้าพลางเอียงคอน้อยๆ ก่อนจะยิ้มหวานออกมา

“หือ?...ถามฉันสินะ ฉันชื่อโอเรลล่า ดอว์ คอริสต้าจ้า เรียกโอเรลก็ได้( >c<) ว่าแต่...ทำไมสำเนียงเธอแปลกจังเลยนะเออ? ชื่ออะไรเหรอ??”

 

"ช่างเป็นชื่อที่ไพเราะเสียจริงนะ
 เอาเป็นว่าเจ้าไม่ต้องรู้หรอกว่าข้าเป็นใคร"
หญิงสาวเมื่อได้ยินคำตอบดังนั้นรอบยิ้มนิดๆพร้อมกับควงมีดไปมาอย่างมีความสุข

:: แววตาของโอเรลฉายแววนิ่งไปเล็กน้อย เมื่อไม่ได้คำตอบที่ต้องการ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสดใส

“ใจร้ายจัง;^; เรื่องแค่นี้ทำไมต้องปิดด้วยอ่ะ”หญิงสาพูดพลางทำแก้มป่องแบบเด็กๆ


"เจ้าคิดยังไงกันนะ..ถึงมาอยู่ที่กันได้"หญิงสาวเอ่ยพลางปามีดที่ควงอยู่
เฉียดหัวของฝ่ายตรงข้ามไปอย่างหวาดเสียว

:: “ที่ว่าเนี่ย...ที่ไหนเหรอจ้ะ?”โอเรลพูดด้วยน้ำเสียงสดใสเหมือนเดิม ไม่มีการแสดงท่าทางหวาดกลัวมีดที่เพิ่งผ่านหัวไปซักนิด ก่อนจะพูดด้วยเสียงราบเรียบเมื่อดูแล้วอีกฝ่ายไม่เล่นด้วย”แต่ถ้าหมายถึงที่เรายืนอยู่...ฉันว่ามันมีเรื่องสนุกๆ คนแปลกๆให้ฉันพอใจตลอดเลยล่ะนะ...อย่างเช่นๆแบบเมื่อกี้ไง ฉันชอบมากเลยล่ะเรื่องน่าตื้นเต้นเนี่ย เธอก็คิดอย่างนั้นใช่มั้ยล่ะJ”


 

"หืม? คำตอบน่าสนใจ ตัวเจ้าเนี่ยมีอะไรที่น่าสนใจอีกเยอะเลยนะ
"
ว่าแล้วพลางรอบยิ้มอย่างจิตๆออกมา


:: “อ่าฮะ แต่เธอก็น่าสนใจไม่ต่างกันหรอกนะ”หญิงสาวเริ่มเผยรอยยิ้มหวานอาปยาพิษให้เช่นกัน ซึ่งทำให้บรรยากาศรอบข้างสองสาวดูน่าหวาดเสียวอย่างบอกไม่ถูก


"แล้วเรื่องลูกค้าที่มาสนใจตัวจ้าตอนนี้ละ เจ้าคิดอย่างไรกันนะ
"หญิงสาวเอ่ยพลาง
ยื่นบางสิ่งให้กับบางอย่างให้กับคนตรงข้าม

::  “หืม? ก็คงเหมือนลูกค้าคนอื่นๆแหละ”โอเรลพูดพลางยกไหล่ รับของที่ยืนให้เหลือบมองเพียงแวบเดียวแล้วเงยหน้าคนตรงหน้าอีกครั้ง”แต่ฉันไม่หวังอะไรที่เหมือนเดิมหรอก ถ้าน่าสนุกก็ดีอ่ะนะ”

 

หญิงสาวไม่เอ่ยอะไรอีกก่อนที่ส่งยิ้มให้คนตรงข้ามอย่างอ่อนหวานๆพลางสั่ง
ให้คนตรงข้ามหลับตาลงอย่างช้าๆ ...แต่เมื่อรู้ตัวอีกทีเมือคนตรงข้ามลืมตาขึ้น
หญิงสาวตรงหน้าก็หายไปแล้ว

:: “อ้าว?...ไปซะแล้วเหรอ”โอเรลพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิดเล็กน้อย"อย่างน้อยก็น่าจะบอกชื่อปลอมๆทิ้งไว้ให้เป็นปริศนาบ้างสิ จะได้น่าตื้นเต้นซะหน่อย เดี๋ยวเจอครั้งหน้าจะแกล้งเมินใส่ซะนี้ เชอะ!”