ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : รอยัล ลิง แฟมิลี่ ที่นี่มีแต่รัก
บ้านแสนสุข(จ่ายเงินสด) ของลิงน้อย
เขานั่งกอดเข่ามองดู 4 ห้องนอนที่อยู่ตรงข้ามกับห้องนอนเขา ห้อง Yulsic Forever
"น่ารักดีนะยูริ เด็กๆ ทำป้ายห้องให้พวกเราด้วย" สิก้าเดินเข้ามานั่งกับเขาด้วย
"เธอดูสิ บ้านเราเหมือนหอพักเลย มีห้องเรียงกัน 4 ห้อง "
"ก็ดีนี่นา ฉันเล่าให้พวกเด็กๆฟังว่าเธอมีพี่น้องฝาแฝดอีก 3 คน พวกเด็กๆตื่นเต้นกันใหญ่เลยนะ ถ้าพวกเขามาเยี่ยมเธอเมื่อไหร่ พวกเด็กๆ บอกว่าจะยกห้องนอนพวกเขาให้พี่น้องเธอหมดเลยนะ "
"แล้วพวกมันจะไปนอนที่ไหน"
"ก็ห้องพวกเราไง"
ควอนยูริแทบจะปล่อยโฮ
เขามองดูป้ายชื่อห้องแต่ละคน ทำไมไปทำกันมาเร็วจัง พวกนั้นเอามาติดกันตอนไหนเนี่ย
1.ห้องยุนอากวางน้อย -2.ห้องกระต่ายน้อยซันบัน -3.ห้องหมูหยอง เจ้าหญิงแห่งความร่าเริง - 4.ห้องโยโย่ แดนซิ่งควีน
"ยูริยา ฉันเคยไปเที่ยวบ้านพวกเขามาแล้ว ที่บ้านโยโย่เขาต้องแชร์ห้องกับพี่น้องอีกตั้ง 2 คน หมูหยองก็ต้องกางมุ้งนอนกับลูกของพี่สาว บ้านซันบันอยู่ในตลาด เธอว่าตอนเช้าเสียงดังเธออ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย ที่พวกเขามีห้องเป็นของตัวเอง พวกเขาดีใจกันมากเลยนะ "
"แล้วไอ้ยุน ตัวต้นคิดล่ะ"
"ยุนเป็นลูกคนเดียว เขาเหงามากเลยนะ เขาถึงมาสนิทกับเราอ่ะยูริ"
"ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรพวกมันซะหน่อย "ยูริยิ้มให้สิก้าและดึงตัวเธอมากอด
"เธอมีความสุขดีอยู่ไหม สิก้า เธอมาอยู่กับฉันที่นี่ได้ 3 วันแล้วนะ"
"อืมม" นี่คือคำตอบของสิก้า แถมยังหอมลิงดัง ฟอดดด
"สิก้า ฉันรักเธอ"
"ฉันก็รักเธอเหมือนกัน ยูริ ป่ะ พวกเราเข้านอนกันได้แล้ว นอนจริงๆนะ "
"จ๊ะ ที่รัก"
ราตรีสวัสดินะคู่ยูลสิก
พรุ่งนี้มีงานหนักรอพวกเธออยู่...
..............
"พ่อจ๋า แม่จ๋า เช้าแล้วจ๊ะ" ยุนอาเอาน้ำเต้าหู้มาให้แต่เช้า เขามาเรียกถึงหน้าประตูห้องนอน
ควอนยูริที่กำลังนอนกอดเมียรัก จำเป็นต้องตื่นขึ้นมาอย่างเสียมิได้
"อืมม ยุนอาเหรอ มาแต่เช้าเลยนะ อ๊ะ แกมีกุญแจบ้านฉันด้วยเหรอ" ยูริตกใจว่ายุนอาเข้ามาในบ้านแสนสุข(จ่ายเงินสด) ของเขาได้อย่างไร
"แหม พ่อก็ทำเป็นตกใจไปได้ ก็ฉันนี่ล่ะ เป็นคนไปซื้อกุญแจบ้านมาให้ช่างเขาติดอ่ะ ก็ห้องพวกฉันอยู่ที่นี่จะไม่มีกุญแจบ้านได้ยังไง ฉันปั้มมาให้ทั้งหมดนั่นล่ะ "
"หมายถึงพวกแก4คนมีกุญแจบ้านฉัน"
"ไม่ใช่แค่กุญแจบ้านนะพ่อจ๋า กุญแจห้องพ่อกับแม่ฉันก็ปั้มมาด้วยเหมือนกัน เผื่อฉุกเฉินน่ะจ๊ะ"
(- -")
"อยากมีพื้นที่ส่วนตัวกับเค้าบ้างจุงเบยยย" พ่อลิงครวญ
..............
* หนาวแล้ว ตามที่ไรทสัญญาว่าจะแต่งฟิคผิดศีล พี่ใหญ่น้องเล็ก
ก็จะขอยกมาไว้รวมที่นี่เลยนะคะ อาจมีชีวิตซูยอนกับพี่ลี่เพิ่มมาอีกนิดหน่อย ทนๆอ่านกันด้วยนะคะ
ขออภัยคนที่ไม่เคยอ่านแฝด4ไว้ณที่นี้ก่อน เพราะคุณอาจจะไม่ค่อยรู้จักพวกเขาเหล่านี้
.....................
มหาวิทยาลัยสวนลิง เชียงใหม่
คณะศึกษาศาสตร์
ภาควิชาดุริยางค์
เอกเปียนโนเพอฟอร์แม้นท์
"ควอนอิรุ พี่สาวเธอมารับแล้วน่ะ" เพื่อนๆ ตะโกนเรียกน้องเล็ก
"พี่หรือแม่กันน่ะ อิรุ ขับเบนซ์เอสคลาส มารับเชียว ถ้าไม่บอกว่าเป็นพี่สาวฝาแฝด ฉันนึกว่าเป็นเจ๊มาเก็บแชร์นะเนี่ย"
"ก็อิรุเขาตาบอด แกจะให้เขาขึ้นรถแดงกลับเองหรือไง"
น้องเล็กเดินก้มหน้าไปขึ้นรถพี่ใหญ่ เขาปิดประตูเสียงดัง
"เป็นอะไรน่ะอิรุ อารมณ์ไม่ดีเหรอ" พี่ใหญ่ถาม ระหว่างทางกลับหอพัก
"พรุ่งนี้ เล็กจะขึ้นรถไปเรียนเอง พี่ใหญ่ไม่ต้องไปรับไปส่งเล็กแล้วนะ"
"ทำไมล่ะ พี่ไม่ให้เธอไปไหนมาไหนเองหรอกนะ มันอันตราย "
"พี่ใหญ่จะมารับมาส่งฉันเหมือนเมื่อก่อนมันไม่ได้แล้ว ตอนนี้ฉันโตแล้ว ฉันอยากมีชีวิตเป็นของฉันเอง ฉันอยากทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง พี่ใหญ่เข้่าใจที่ฉันพูดไหม ห๊า" นั่น น้องเล็กมีขึ้นเสียง แถมยัง ห๊า ใส่พี่ใหญ่ด้วย เปรี้ยวจริง
"................" พี่ใหญ่เงียบ
"แล้วพี่ใหญ่จะโดดเรียนมารับมาส่งฉันทุกวัน มันก็ไม่ถูก ฉันว่าเราก็ไปเรียนกันเองดีกว่านะ"
"..............." พี่ใหญ่ก็ยังเงียบ
"กลับมาก็เจอกันที่หออยู่แล้วนี่นา นอนกอดกันทุกวันเหมือนเดิมไงจ๊ะ" น้องเล็กพยายามอธิบาย
".............." ยะเยือก
"พี่ใหญ่จ๋า เล็กไม่ได้อายเพื่อนหรอกนะ ที่พี่ใหญ่มารับอ่ะ แต่เล็กแค่....."
"พอเหอะ เธอไม่้ต้องพูดละ พรุ่งนี้เธอก็ลองขึ้นรถไปเรียนเองก็แล้วกันนะ "
"ทำไมยอมง่ายจังวะ" น้องเล็กคิดในใจ
.....................
คณะบริหารธุรกิจ
ภาควิชาบัญชี
"อันนา น้องอิรุน่ะ เขาก็ต้องมีชีวิตเป็นของเขาเอง แกจะดูแลเขาไปตลอดชีวิตไม่ได้หรอก " วาเลนไทน์ เพื่อนรักก็เรียนที่เดียวกัน
"ได้สิ ทำไมจะไม่ได้" พีี่ใหญ่ตอบทันควัน
"อันนา ฉันรู้ว่าแกทำได้ แต่มันก็ต้องมีบ้างที่น้องเขาจะต้องไปไหนมาไหนคนเดียว นี่มันชีวิตมหาลัยนะ คนร้อยพ่อพันแม่ น้องเขาต้องมีภูมิต้านทานบ้าง ไม่งั้นเขาจะอยู่ได้ยังไง ที่คณะเขาอ่ะ" เพื่อนยุ้ยมาหาวาเลนไทน์พอดีเลยได้คุยกัน
"อันนา ปล่อยน้องเขาไปสักพักเถอะ ถ้าเขาไปได้เองมันก็ดีกับตัวน้องเขา แต่ถ้าเขาไปแล้วมีปัญหาแกก็กลับไปรับส่งเขาเหมือนเดิมก็ได้นี่" เฌอแตมก็ยังอยู่นะ
"โอเค ตกลงตามนี้ งั้นก็กลับหอกันได้ละ คิดถึงที่นอนใจจะขาดอยู่แล้ว" จุ๊บแจงก็ยังตามมา
"พวกแกกลับไปกันก่อนเถอะ ฉันขอตัว ฉันมีเรื่องที่จะต้องทำ" พี่ใหญ่ของพวกเราจะไปไหน จะทำอะไรน้า อยากรู้จังเลย
.................
กลับมาที่สวนกล้วย
บ้านแสนสุข(จ่ายเงินสด)
พ่อแม่ลูกยุนนั่งกินข้าวเช้าด้วยกัน
"ที่พ่อให้ฉันไปถามพาอฉันเรื่องรถไถน่ะ พ่อฉันไปหามาให้แล้วนะ สายๆ เขาจะมาไถเปิดหน้าดินให้ เขาคิดค่าคนขับ ค่ารถ ค่าน้ำมัน เหมาทั้งวันพันหนึ่งจ๊ะพ่อ "
"อืม ไถวันเดียวก็น่าจะเสร็จนะ กล้วย 2,000 ต้นเอง " ยูริคิดแผนการทำงาน
"แล้วจะให้ฉันช่วยอะไรมั่งล่ะพ่อ เดี๋ยวพวกหมูหยองก็จะมากันแล้วเนี่ย"
"200 ต้น ต่อไร่ ฉันมีหน่อกล้วยที่อาจารย์ให้มาฟรี 2,000 หน่อ ที่ฉัน 70 ไร่ คิดสิ คิด ยูริ เธอทำได้" ลิงอ่อนคณิตศาสตร์
"ยูริยา เริ่มต้นก็ทำเล็กไปก่อนดีแล้ว 2,000 ต้น ก็ใช้ที่ 10 ไร่ เธอเหลือที่อีกตั้ง 60 ไร่ ก็ปล่อยไว้ก่อน ไว้เรามีเงินทุนเยอะเราก็ค่อยจ้างคนงานมาช่วยก็ได้นี่" เรื่องเงินนี่ต้องให้แม่บ้านคุมจริงไหม
"วันนี้เราทุกคนต้องช่วยกันขุดหลุม กับเตรียมปุ๋ยคอก งั้นเราก็ต้องแบ่งเป็นสองทีมนะ ใครจะอยู่ทีมอะไรดีล่ะ" ยูริเจ้าของสวนเอ่ยถาม
"ฉันจะอยู่กับแม่จ๊ะ อยู่ทีมอะไรก็ได้ "ยุนอาตอบพ่อมัน
"ฉันไม่เอาปุ๋ยคอกได้ไหมยูริ" สิก้าตอบเสียงอ่อยๆ
"งั้นให้ยุนกับสิก้าไปขุดดินนะ เดี๋ยวแบ่งให้พวกหมูหยองมาช่วยฉันผสมปุ๋ยคอกก็ได้"
สายมากแล้ว ลูกลิงมากันครบ
"แม่จ๋า ไม่ต้องนะเดี๋ยวหนูทำเอง"
"แม่ไปนั่งใต้ร่มไม้นั่นก่อนดีกว่าไหมจ๊ะ ที่นี่แดดร้อน เดี๋ยวแม่จะไม่สบายอีก"
"ฉันขุดให้แม่เองนะจ๊ะ เดี๋ยวแม่มือแตก"
"แม่อยากกินน้ำเย็นๆไหมจ๊ะเดี๋ยวฉันไปเอาให้"
ยูริยืนมองจากคอกผสมปุ๋ย
ใช่แล้ว เขายืนผสมปุ๋ยคนเดียว ลูกลิงไปช่วยแม่มันขุดดินกันหมด ไม่มีการแบ่งทีมอะไรทั้งนั้น พวกมันบอกว่า ทำงานกับแม่เจริญหูเจริญตากว่า
ลูกลิงส่งกระแสจิตหากัน
โหย แม่อยู่กลางแดดนี่อย่างขาวเลยอ่ะ
กระดุมเม็ดบนแม่หลุด ใครอย่าไปเ-ือกบอกแม่นะเว้ย ปล่อยให้หลุดอยู่อย่างนั้นล่ะ
แกไปช่วยพ่อดีกว่าไหม
ไม่ ฉันจะอยู่กับแม่
ยูิริยืนมองดรีมทีมขุดดินสักพัก
เขาจึงเดินเข้าไปหา
ยูริยาตบหัวลูกลิงทีละคน แล้วเขาก็เอามือไปติดกระดุมเม็ดบนให้เมียรัก
ทุกคนกลับไปทำงานต่ออย่างสงบ
พักเที่ยง
ยุนอากลับบ้าน ไปเอากับข้าวมาให้พ่อแม่และเพื่อนๆกินไม่พอ จะว่าไปเขาก็นิสัยดีกว่าที่ทุกคนคิด เขาขี่จักรยานคันใหม่ของเขาไปซื้อน้ำแข็งใสจากที่ตลาดมาเลี้ยงเพื่อนๆ ทุกคน
ระหว่างทางเขาเจอใครคนหนึ่ง
"ซอฮยอน รอพี่ก่อน" น้องซอนั่นเอง มาเดินทำอะไรที่นี่คนเดียว สงสัยออกไปเติมเงินโทรศัพท์ที่ในตลาดมา
น้องเขาไม่รอ ไม่ตอบ แถมยังเดินหนี
ยุนอาปั่นจักรยานไปดักข้างหน้า เขาถาม
"น้องซอ ทำไมไม่คุยกับพี่เลย พี่ทักก็ไม่ยอมตอบ พี่ไปรับไปโรงเรียนก็ไม่เคยรอพี่ ทำไม น้องซอรังเกียจอะไรพี่หรือจ๊ะ พี่ไปทำอะไรให้น้อง ช่วยบอกพี่หน่อยได้ไหม " ยุนอาระเบิดคำถาม
"เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรนี่คะ" ตอบแค่นี้ก็รีบเดินไป ยุนอาคว้าแขนไว้
น้องซอตัวสั่นด้วยความตกใจกลัว
"กลัวพี่ทำไม เมื่อก่อนเราสองคนก็เคยเล่นด้วยกัน สนิทกัน แต่ทำไมพอขึ้นมอ3แล้วน้องซอเปลี่ยนไป ไม่เห็นพี่เป็นพี่แล้วเหรอ ฮืม" ยุนอาเหลียวซ้ายแลขวาไม่เห็นใคร
"ถ้าไม่ตอบเดี๋ยวพี่จะกอดนะ " เมื่อเช้าพ่อบอกว่าผู้หญิงทุกคนชอบคนปากว่ามือถึง ขอลองวิชาหน่อยละกัน
"............" ไม่ตอบ ก็กอดอ่ะดิ
กอดแล้ว
"พี่ยุนคะ ปล่อยได้ไหมคะ ใครมาเห็นเข้า มันจะไม่งามนะคะ" น้องซอตัวสั่นมองหาคน
"พี่ไม่ปล่อย จนกว่าน้องจะบอกพี่ว่าทำไมน้องหลบหน้าพี่"
"ไม่ได้หลบค่ะ "
"จริงๆนะ "
"ค่ะ"
"ถ้าไม่ได้หลบ พรุ่งนี้วันจันทร์ ตอนเช้าพี่จะเอาจักรยานมารับน้องซอไปโรงเรียน ถ้าน้องไม่อยู่รอไปกับพี่ แสดงว่าน้องหลบหน้าพี่ แล้วน้องรู้ไหม โทษของการหลบหน้าพี่คืออะไร" ยุนอาตัวจริงหรือเปล่านี่ นึกว่าเป็นคิมแทยอน
"คะ" น้องซอเหมือนจะทวนคำถาม ยุนอาเลยตอบให้ว่า
"พี่จะหอม" พร้อมยื่นหน้าเข้าไปจะหอมเสียเดี๋ยวนั้น
"ไม่นะคะ อย่าค่ะพี่ยุน" เธอผลักอกเขาออก เขากระชับวงแขนยิ่งขึ้น
"ตอบพี่มาก่อน จะไปโรงเรียนกับพี่หรือไม่ไป ฮืม" เขาทำท่าเหมือนจะหอมจริงแล้ว
"ไปค่ะ น้องซอจะไปกับพี่ยุนค่ะ" เธอรีบตอบเพราะกลัวโดนหอม
"ดีมาก " เขาปล่อยอ้อมกอด
"ก็แค่เนี้ยะ"
น้องซอเมื่อเป็นอิสระแล้ว เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เธอเอามือปาดหยดน้ำเล็กๆที่หางตาแล้ววิ่งเข้าบ้านไป
ยุนอามองตามตาละห้อย
"ซอฮยอน พี่ขอโทษ พี่จำเป็นจริงๆ ที่ต้องทำแบบนี้ เวลาของเราเหลือไม่มากแล้วจริงๆ อีกหน่อยเธอจะเข้าใจพี่มากกว่านี้ ถ้าเธอยอมรับและทำตามหัวใจของเธอบ้าง..ก็ดีสินะ" เขามองขึ้นไปที่หน้าต่างห้องน้องซอ
"ซอฮยอน ทุกครั้งที่พี่มาแอบดูเธอ พี่เห็นม่านหน้าต่างไหว เธอก็แอบดูพี่เหมือนกันใช่ไหม เธอรู้ว่าพี่รักเธอ แล้วเธอก็รักพี่...ใช่ไหม "
คนที่อยู่บนห้องนอนเขามองลงมาจริงๆ อย่างที่ยุนอาคิด
"พี่ยุนคะ อย่าทำให้น้องต้องรักพี่ไปมากกว่านี้เลย พี่ยุนอย่าจีบน้องเลยนะคะ ผู้หญิงเหมือนกันจะเป็นแฟนกัน จะรักกันได้ยังไงกันคะ มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ "
น้องซอปิดม่านแล้วเดินกลับไปเล่นเปียนโน
"เพลงนี้อีกแล้ว ทำไมเวลาที่เรามายืนแอบมองน้องซอ น้องเค้าจะต้องเล่นเพลงนี้ทุกครั้งเลยนะ ต้องรู้ให้ได้ว่ามันเป็นเพลงอะไร" ว่าแต่ยุนอาจะจำโน๊ตได้หรือ
"อ่า กับข้าวพ่อแม่ ตายละ ต้องรีบไปแล้ว" ยุนอามัวแต่จีบสาวจนลืมเอากับข้าวไปส่งสวนกล้วยเลยน้า
..................
ตัวอย่างตอนหน้า
ลูกลิงส่งกระแสจิตหากัน
แ-่งง ไฮโซว่ะ
น้องแท้ๆแม่จริงหรือวะ เมะ-ิบหาย
หน้าเหมือนมึงเลยไอ้ยุน
ดู ดูมันทำหน้ากวน-ีน
ขอท่านติดตามรับชม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น