คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 10
“Vancouver kris & Wushu Cowboy”
Chapter 10
เปิดเทอมวันแรก เสียงนักเรียนคุยกันเจี๊ยวจ้าว เรื่องปิดเทอมซัมเมอร์อย่างเมามันส์
คริสเข้าสู่สภาวะปกติ ในเมื่อเถาจะคิดถึงเขา เขาก็จะคิดถึงเถา และเลิกดราม่า
เพราะฮีชอลบอกว่า “ไม่ได้ตายจากกันสักหน่อย”
“คริสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส><”ลู่หานวิ่งมากอดจากด้านหลัง
“5555555555 ไงๆ เป็นไงมั่ง สนุกไหมปิดเทอม?”
“หนุกมากกกกกกกกกกกกก! ><คริส กูมีแฟนแล้วน่ะ~”
“ใครว่ะ! ใครเฮ้ยยยยยยยยยย เซฮุนหรอ???”คริสเลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ
“ไม่ใช่-..-เป็นผู้ชายที่ฉันไปเจอที่กรีก เขาชื่อ .. เฉิน นี่ไงงหล่อไหม!!” ลู่หานจ่อรูปผู้ชายคนหนึ่งให้ คริสดู เขาดูเป็นผู้ชายที่ใช้ได้ทีเดียว แหม เพื่อนเขานี่ไวไฟจริงๆ ไปมา 2 อาทิตย์ได้แฟนกลับมาเฉย
“หล่อดี555555555555 แต่กูหล่อกว่าเว้ยย!”
“แหว่ะ! แล้วหายหัวไปไหนมา เห็นเลย์บอกมึงไปชิงเต่า?? ไม่ชวนเลยอ๊ะ”
“แหมมม ถ้าชวนไปชิงเต่าแล้วล่ะมึงจะได้แฟนไหมครับ?”
“เออเน๊าะ>/////<ไปล่ะ ไปโทรหาที่รักก่อน5555555555555ฟินสัดๆ อ่ะคริส เซฮุนกูลืมไปเลย”คริสได้แต่หัวเราะในความบ๊องของลู่หาน
“ไงว่ะเฮ้ยยยยย! ชิงกระต่ายยย ไหนๆ มีรูปมีของ มีฝากมาให้กูไหม??” เลย์ต่อคิวเข้ามากอดคอเขา แล้วถาม ก่อนที่จะแบมือขอของฝาก
“555555555555 มึงงกตลอด! กูไม่มีเว้ย ของฝ่ากกก มีแต่รูปมาฝากก เออ นี่ๆ มึงดูไอ้ไก่เตี้ย! โคตรน่ารัก แถวนี้แม่งไม่มีน่ะเว้ยย” คริสหยิบโทรศัพท์มาแล้วเปิดรูปไก่ให้เลย์ดู
“555555555555555 แม่งตัวห่าอะไรว่ะเนี๊ยะ?? โคตรน่ารักอ่ะ!”เลย์หัวเราะชอบใจก่อนที่จะคว้าโทรศัพท์คริสไปแล้วเลื่อนรูปดูอย่างเมามันส์
“คริสสสสสสสสสส! ทำไมมๆ! มึงไม่ชวนกูมั่งงง โอ้ยย แม่งโคคตรน่าเที่ยวอ่ะ!” เลย์โวยวาย เขาเลื่อนรูปไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะพบกับรูปถ่ายรวม ที่มี คริส ฮีชอล ฮันเกิง เอ๊ะ แล้วอีก4คนนี่ใคร
“เฮ้ยๆ มึง 4 คนนี้ใครว่ะ???”เลย์เอ่ยถาม
“อ่ออ คนนี้พี่จองโมเว้ย ย เขาเป็นเพื่อนพี่ฮีชอล 2คนนี้เด็กฝึกงงาน พี่แบคฮยอน กับ ชานยอลล..”
“ไอ้สัดดดดดดดดด! คนที่ชื่อแบคฮยอนแม่งน่ารักว่ะ! เขามีแฟนป่ะว่ะมึง มึงมีเบอร์ไหม-…-
“555555555กูว่าพี่ชานยอล น่าจะแฟนเขา ไม่มีเว้ย กูไม่ได้ขอเบอร์ใครไว้เลย โอ้วโห โทรไปชิงเต่า กูคงเสียหลายแสนอ่ะมึง- - ”
“โห่เสียดายอ่ะมึง เออ แล้วไอ้หน้ากวนตีนนี่ใครว่ะ…???”เลย์เอ่ยถามอย่างสงสัย
“อ่อ คนนี้เถา..”คริสตอบเบาๆ .. คิดถึง เลย์เหล่ตามองเพื่อนอย่างสงสัย ท่าทางไปชิงเต่าครั้งนี้ คงไม่ได้แค่ภาพสวยๆ กลับมาแล้วล่ะมั่ง??
“แอ๊ะ...! อะไรอ่ะ คนนี้มึงง ยังไง?? -…-อย่าคิดน่ะว่า กูดูไม่ออก ทำไมมีอะไรกัน???หรือมึงตามเทรน 2อาทิตย์จากเพื่อนไปมีชู้แบบไอ้ลู่!”
“พ่องงงงงงงงงงงงงงงง! ไม่มีอะไรเว้ย .. ก็แบบคนนี้พากูเที่ยวเยอะนะ..”
“ตายล่ะ! มีอะไรในป่าใหญ่55555555555555555555-…………-“
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยเลย์! พ่องงงงงงงงงงงงงงงง!” เข้าทางเลย์ เมื่อคริสลนลาน
“แอ๊ะๆ มีรูปคู่ด้วยเหรอว่ะมึงง เฮ้ยยยยยยยยยยย ! ซัมติงวรองงงงงงง!”
“มึงเอาคืนมาเลย! ไอ้เวรร กูไม่ให้ดูแล้ว!”คริสแย่งโทรศัพท์ก่อนที่จะรีบเอาลงก่อนเก็บลงกระเป๋า เลย์ยังแซวไม่เลิกไม่รา ก่อนที่จะเจอคริสแอทแทค!แล้วหงายเงิบไปในที่สุด
ในห้องประชุมปฐมนิเทศของเทอมนี้ ผอ.ประกาศเกี่ยวกับเรื่องที่น่าละอาย เกี่ยวกับรูปอาจารย์ที่ถูกสับหัว แล้วเผยแพร่ทางเน็ต คริสสะดุ้งเฮือก เพราะนั่นมันเป็นรูปที่เซฮุนให้เขาทำ
“ถ้าไม่มีใครรับผิดชอบ..ฉันจะไม่ให้ทุกคนใช้ห้องคอมพิวเตอร์ทั้งโรงเรียน!”
สิ้นคำประกาศ ..ทุกคนดูเอลิร์ทมาก ลู่หานมองมาหาคริสแล้วยักคิ้ว แล้วทำหน้างงๆ ส่งให้กัน แต่ในที่สุดเขาก็เลือกที่จะเข้าไปพบอาจารย์
“อาจารย์ครับ ..ผมทำเอง”คริสกล่าวอย่างสำนึกผิด มันเป็นความผิดส่วนหนึ่งของเขา เพราะ ถ้าเขาไม่ทำตามที่เซฮุนสั่งเรื่องคงไม่เกิดขึ้น
“...ครูไม่เชื่อเธอหรอก เธอไม่เคยมีพฤติกรรมแบบนี้อู่ฟาน”
“ผมทำเองครับอาจารย์..”เสียงนิ่มเอ่ยขึ้น
พร้อมกับการปรากฏตัวของโอเซฮุน เขาดูเหมือนเดิม แค่เปลี่ยนสีผมใหม่ แต่ความหล่อ ยังคงขั้นเทพเหมือนเดิม .. เขาโค้งและพูดขอโทษอย่างสำนึกผิด อาจารย์พอใจที่ทั้งสองคนมายอมรับผิด และให้เขียนจดหมายขอโทษอาจารย์ทุกคนในรูป และจะไม่เอาความอะไรอีก
“คริส.. ขอบคุณน่ะครับ”
“ไม่เป็นไร มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ที่หลังนายจะเล่นอะไรก็ดูซะบ้างน่ะ”
เย็นวันนั้น คริสนอนแผ่อยู่ที่โซฟา .. เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น เขากลัวว่าครูใหญ่จะโทรมาแล้วฟ้องเขากับฮันเกิง แต่ไม่ใช่..
“ขอสายคริสหน่อยครับ..” ปลายสายเอ่ยขึ้น
“พูดอยู่”
“นี่เซฮุนครับ ออกมาเดินเล่นกันไหม วันนี้กาศดีน่ะ..”
“ได้ดิ..”
“อื้มม อีก10นาที เจอกันที่สวนสาธารณะ หน้าโรงเรียน” เซฮุนวายสายไป คริสยืนค้างอยู่ 5วิ
โอเซฮุน ชวนกูไปเที่ยวววววววววว!เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!คริสระเบิดความคิดอยู่ในหัว ก่อนที่จะรีบคว้าเสื้อแล้วเดินออกไป เขาไม่ได้อยาก แต่ปฏิเสธมันก็น่าเกียจ
“ขอบใจน่ะที่มา..”เซฮุนยิ้มอายคิลเลอร์ให้
แต่มันทำให้คริสคิดถึงภาพของใครอีกคน
“อ่อไม่เป็นไร ฮ่าๆ นายไปเอาเบอร์บ้านฉันมาจากไหน??”
“ฝ่ายทะเบียน ฮ่าๆ”
“แสบไม่เลิกน่ะโอเซฮุน- -“ ทั้งคู่เริ่มเปิดการสนทนาและเดินกันไปเรื่อยๆ
เริ่มพูดถึงเรื่องราวต่างๆ ของกันละกัน ทั้งเรื่อง โรงเรียน เพื่อน บ้าน คริสคิดในใจ นี่มันวันประประหลาดดีแท้ ที่อยู่ดีๆ เซฮุนมาช่วนเขาเดินเล่น..
เขาพูดถึงประเด็นของวันหยุดที่ผ่านมา เซฮุนบอกว่าเขาไม่ได้ทำอะไรนอกจากดูหนัง และนอนอยู่ที่บ้าน
ส่วนคริสก็เล่าให้ฟังถึงการไปอยู่ที่ชิงเต่า และไม่ลืมที่จะเล่าถึงเถาด้วย
เซฮุนสังเกตว่าเมื่อคริสพูดถึงเถาแล้วคริสยิ้มตลอดเวลา
“นายคงจะอินเลิฟกับเจ้าเด็กชิงเต่านั้น?”
“ไม่ใช่ ฮ่าๆ เราเป็นแค่เพื่อนกันน่ะ” คริสบอกเลี่ยงๆ เพราะว่า เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือความรู้สึกอะไร แต่ที่แน่ๆ
เขายังคงคิดถึงเถาตลอดเวลา ถึงแม้มันจะเป็นเวลาไม่นานที่ได้ไปเจอกับเถา
แต่เขาก็ปฏิเสธตัวเองไม่ได้ ว่าเขาอาจจะชอบชอบหวงจื่อเถา เข้าซะแล้ว..
---------------------------------------------------------100%
ความคิดเห็น