คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : CHAPTER 9 - 100 %
CHAPTER 9
“มะหมี่! มะหมี่ขูดมะพร้าวทำกับข้าวอยู่ครัว มะหมี่ไม่รู้ตัว! ถูกคนชั่วลากคอไป..”
เสียงร้องเพลงพร้อมกลองตีจังหวะสามช่าดังก้องไปทั่วบริเวณหาดทรายในเช้าวันแรกของการเข้าค่ายเดอะ บราเธอร์ส ตอนนี้กลุ่มนักเรียนชายมัธยมแทอึนถูกแบ่งออกไป เพื่อเข้าร่วมสนุกตามฐานต่างๆที่รุ่นพี่จัดไว้ให้
และกลุ่มของชานยอลนั้นกำลังประจำอยู่ที่ฐานเจ้าของเสียงเพลงเมื่อครู่ พร้อมกับรุ่นพี่ประจำฐานอย่าง..
“อ๊ายยยยยยยย ยินดีต้อนรับฮร้า ทุกคน!! หล่อๆทั้งนั้น! นั่งเลยค่า >O< !!”รุ่นพี่สาวประเภทสองบอกพร้อมโบกไม้โบกมือให้พวกเขานั่งลง ไคเห็นดังนั้นก็ดันให้เซฮุนเดินไปก่อน
“มึงดันกูทำไมวะไอ้มืด!”
“แม่งพวกเดียวกับมึงเลย กูว่ามึงคุยรู้เรื่อง”
“ไอ้ฟายยย!!!”เซฮุนหันไปด่าและกำลังจะยกมือตบหัวเพื่อนรัก แต่ก็มีมือปริศนามารั้งไว้ซะก่อน
“โอ้ะ! น้องๆสุดหล่อขา อย่าตีกันน้า พี่ไม่อยากเห็นน้องๆเจ็บปวดรวดร้าว”
“ครับ!!!”ไคกับเซฮุนตอบรับหลังตรง ก่อนจะค่อยๆเดินตะแคงเอามือปิดก้นไปนั่งลงเป็นวงกลมล้อมรอบฐานไว้
“กูว่ากูเจ็บปวดรวดร้าวตั้งแต่เห็นหน้าแม่งนี่แหละ”แบคฮยอนที่นั่งลงข้างๆเซฮุนกระซิบบอก ถัดไปก็เป็นชานยอล มินซอก ซูโฮ เลย์ และเถา ที่มีคนอู้งานอย่างคริสยืนประกบอยู่ด้านหลัง พร้อมจงแดที่ยืนอยู่ข้างๆ
“แหม ไม่ต้องทำหน้าดีใจกันขนาดนั้นก็ได้ ฮ่าๆๆ วันนี้นะคือ.. กรี้ดดดดดดดดดด!!!”อยู่ๆรุ่นพี่สาวดุ้น(?)ก็กรี้ดร้องออกมาแล้วกระโดดโหยงเหยงไปทั่ว
“โอ้ยยยย แม่งกรี้ดทำไมวะเนี่ย!!”ชานยอลบ่นออกมาแล้วเอามืออุดหู คนอื่นๆก็เช่นกัน ทำไงได้ละเสียงแหลมและก้องกังวานขนาดนี้
“ท่านคริสขาาา ไหงวันนี้มาอยู่นี่ได้ละตัว -3-”และแล้วก็พบสาเหตุ.. สาวดุ้นรีบถลาเข้าไปเตรียมจะกอดร่างสูงชะลูด มือหนายกขึ้นกันไว้ ก่อนจะผลักอีกคนให้กระเด็นออกไป
“อะไรของมึงวะไอ้จงฮวา อย่ามาแตะตัวกูนะเว้ย!!”ใบหน้าหล่อเหลาแสดงอาการขยะแขยงเต็มที่ มือก็ยกปัดไปตามตัว แต่พวกรุ่นน้องที่รักเนี่ยสิ ขำจนจะตายแล้วแม้แต่เถายังขำเลยนะ
“อะไรกันนนน ลืมเรื่องเมื่อคืนนั้นไปแล้วหรอ”สาวดุ้นถามเสียงอ่อยแล้วแกล้งสะอื้น ตอนนี้ทุกคนหันมาจ้องหน้าคริสจนตาแทบจะถลนออกมา
“พ่อมึงสิ! พวกมึงอย่าไปเชื่อไอ้นี่มันนะเว้ย! เฮียไม่ชอบของแปลก! ไอ้จงแดมึงหยุดขำได้แล้ว”
“เออๆ แต่เหี้ย.. ฮาจริงวะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”ร่างหนาโบกมือยอมแพ้แล้วเดินเนียนๆไปนั่งพักท้องข้างหลังมินซอกเฉย
“คริสขาา ทำไมไม่รับผิดชอบกันเลยละค่ะ -3-”
“เฮียฮะ.. หมายความว่ายังไง?”เถาหันไปถามอีกคนที่กำลังส่ายหน้าจนคอแทบหลุด ร่างสูงรีบย่อตัวลงให้อยู่ในระดับเดียวกัน
“เทาเทาอย่าไปเชื่ออีกระเทยมันนะ เฮียเปล่า T_________T”
“ฮะ.. ฮ่ะๆ คิก ฮ่าๆๆๆ”อยู่ใบหน้าหวานที่มีน้ำตาคลอเมื่อครู่ก็เปลี่ยนไปหัวเราะคิกคัก ก่อนจะหันไปแท็คมือกับเลย์และซูโฮที่อยู่ข้างๆ พร้อมเสียงหัวเราะของทุกคนอีกตามเคย
“เทาเทาแกล้งเฮียหรอครับ?”คริสถามเสียงเข้มพร้อมหรี่ตามองคนตรงหน้า
“นิดหน่อยเองฮะ เฮียอย่าโกรธน้า”ยิ้มหวานออดอ้อนจนร่างสูงระบายยิ้มออกมาน้อยๆ
“งั้นทำโทษนะครับ..”ไม่ทันจะให้คนตัวบางทำหน้างงเสร็จ กลีบปากหยักได้รูปก็ทาบทับลงมาที่ริมฝีปากอิ่มทันที ก่อนจะผละออกไปแล้วยิ้มกว้าง
“โอ้ยยยยยยยยยย เกรงใจกูบ้างนะยะ!!! อ้วกกกกกก”จงฮวากรีดร้องออกมาอีกครั้ง แล้วโก่งคออ้วกพร้อมคนอื่นๆ ฝ่ายคนทำก็ยักไหล่อย่างไม่รู้สึกอะไร แต่คนถูกทำนี่สิอยากจะฝังหน้ากับทรายจริงๆ
“เฮียแม่งร้ายวะหยอย”แบคฮยอนหันมากระซิบกับคนตัวสูงข้างๆ
“งั้นๆวะ กูยังเคยทำแบบนั้นกับมึงเลย”ตอบออกมาหน้าตาเฉย พอคนตัวเล็กได้ยินก็ผลักหน้าคนพูดไปอีกทาง ใบหน้าหวานหันกลับพร้อมพวงแก้มที่แดงระเรื่อ
“อ่ะๆ น้องๆอย่าไปเพิ่งกินกันเองแบบไอ้เฮี่ยนี่!! มาเข้ากิจกรรมของเรากันดีกว่า”
“คร้าบบบบบบบบบ”
“น้องๆคงเดาออกนะจ้ะ ว่านี่ฐานอะไร เพลงเมื่อกี้คืออะไร ไม่ต้องเสียเวลาเลยฮร้า นี่คือฐาน แดนซ์ซิ่งเทย เอ้ย แดนซ์ซิ่งทามค่า!”เสียงกลองรัวตอบรับในตอนท้าย ไค เซฮุน มินซอก และเลย์ก็โห่ร้องตามอย่างชอบใจ เพราะพวกเขาถนัดเรื่องเต้นอยู่แล้ว
“ไม่ต้องทำอะไรมากเลย แค่ออกมาเต้นๆแค่นั้นแหละจ่ะ เต้นไปเถอะเต้นให้ตับแลบเลย ไอ้เฮียคริสมันบอกมาแค่นี้แหละ”
“พี่ซูโฮเป็นไร ทำหน้าเครียดเลยอ่ะ”มินซอกหันมาถามคนตัวขาวที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“พี่ไม่อยากเต้น พี่ไม่ชอบ”
“โหยย พี่อย่ากังวลไป พวกผมเต้นเอง คอยดูเสตปไอ้ไค กับ ไอ้ฮุนไว้นะพี่..”แค่ได้ยินชื่อร่างสูงออกมาจากปากคนข้างๆ ซูโฮก็เหมือนไม่ได้ยินอะไรอีกแล้ว เพราะตั้งแต่เมื่อวานที่เซฮุน...
T/////////////////////////////T ออมม่า จุนมยอนโดน… ฮื่อออ!!!
และวันนี้ตั้งแต่เช้าเขาก็หลบหน้าอีกคนตลอด แม้เซฮุนจะพยายามเข้ามาคุยเขาก็เดินหนี เดือดร้อนต้องคอยเกาะแกะมินซอกกับแบคฮยอนที่เขาเริ่มสนิทไปอยู่ด้วย
“พี่ซูโฮ ฟังผมอยู่รึเปล่าเนี่ย?”มืออวบโบกไปมาหน้าใบหน้าหวานจนอีกคนตื่นจากภวังค์ ซูโฮส่งยิ้มน้อยๆแล้วพยักหน้ารับรู้
“เอาละตอนนี้มีใครอาสาจะมาเต้นคนแรกบ้างฮร้า”
“มันครับ!!! / มันครับ!!!”ไคและเซฮุนที่พูดขึ้นพร้อม ต่างคนก็ต่างชี้ไปที่อีกคนไม่ยอมชี้ตัวเอง สองเพื่อนรักสะบัดหน้ามามองกันทันที สิ่งที่คิดได้ตอนนี้คงมีแค่..
ชิบหายละกู T[]T !!!!!
“โอ้ววว น้องสุดหล่อของคนออกมาเลยจ้ะๆ มาเร้วว มาเร็ว”จงฮวากวักมือเรียกอาสาสมัครจำเป็นทั้งสองออกมา พลางใช้สายตาแทะโลมไปตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ปรบมือให้ผู้กล้าหน่อยเร็ว!”คริสบอกพร้อมกระตุกยิ้มเย็น ทุกคนก็ปรบมือเฮฮาไปด้วย ยกเว้นอีสองคนกลางวงเนี่ยแหละ
“เริ่มเลยน้า เต้นไม่ดีพี่ไม่ให้นั่งนะคะ ตูดฟิตๆแบบนี้ไม่ยอมง่ายๆด้วย!”
“เหี้ย.. ครับ!!!!”แทบจะเอามือปิดก้นไม่ทัน
“เอาละ.. ตาแดงๆ อย่าเฮ็ดน้องแรง น้องเจ็บหัวเข่า โอ้ว! ตาแดงๆ อย่าเฮ็ดน้องแรง..”
“เพลงห่าอะไรวะเนี่ย =____=”แบคฮยอนบ่นพร้อมทำหน้ามึน แต่คนอื่นๆที่ตีความหมายออกก็ขำเอิ้กอ้ากกันไปหมดแล้ว คงเหลือแต่เขา เถา และซูโฮละมั้ง
“เห้ยไอ้เหี้ย!!!!!! ฮ่าๆๆๆๆ!!!! กร๊ากกก!”อยู่ๆชานยอลก็ระเบิดหัวเราะลั่น คนตัวเล็กหันไปมองก่อนจะพบว่า..
ไคกับเซฮุนกำลังเต้นหันหน้าเข้าหากันพร้อมทำหน้าลิง มือแต่ละคนก็คอยขยี้หัวอีกฝ่ายไปด้วย ท่าทางยึกยักๆเหมือนสัตว์ประหลาดนั่นทำเอาฐานนี้ลั่นไปด้วยเสียงหัวเราะ
“ไอ้อ้วนนั่งอยู่ทำไม มาแจมเลยมึงงง ไอ้เลย์มึงด้วยย”ไคเข้ามาฉุดมือเพื่อนอีกสองคนให้ตามเข้าไป ตอนแรกก็ดูจะอายๆ แต่พอเพลงขึ้นเท่านั้นแหละ อื้อหือ.. เลย์ก็เอากับเขาด้วยอะ!
“โอ้ยยย ไอ้เหี้ยแม่งฮา.. เหี้ยๆ ฮ่าๆๆๆๆ”แบคฮยอนที่ขำจนตัวโยน เอนซบเข้ากับชานยอลที่ขำไม่หยุดเช่นกัน ร่างสูงก็เนียนกอดอีกคนไว้เลย
“พี่ซูโฮ ใจเย็นๆนะฮะ ฮ่าๆๆๆ”เถาหันมาคุยกับคนที่ชันเขาขึ้นมาแล้วก้มหน้าลงไปขำ ทั้งที่ตัวเองก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
“อื้อ.. ฮ่ะๆๆ”ตอบมาได้แค่นั้นก็ขำต่อ เพราะดันเงยหน้าขึ้นมาเจอเซฮุนเต้นโยกพอดี
“กูว่าเราลืมรุ่นใหญ่ไปนะ..”อยู่ๆเลย์ก็พูดขึ้นแล้วหันไปมองหน้าเพื่อนอย่างรู้งาน ทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน ก่อนจะเดินมาฉุดกระชากรุ่นพี่ตัวสูงให้ไปอยู่กลางวง
“เห้ยพวกมึง!!! เฮียไม่เอา เฮียไม่เต้น!!!”
“เดี๋ยวก็รู้!! มิวสิคสตาร์ท!”
ทั้งที่เพิ่งบอกว่าจะไม่เต้น ไม่เอา.. ไหงตอนนี้เฮียคริสถึงออกลายป๊อปปิ้นอยู่กลางวงซะงั้น!!!!
“เป็นเก๊าหรอมึง กระตุกชิบหาย!”จงแดตะโกนแซวเข้ามา เพราะเพื่อนตัวสูงนั้นเต้นเหมือนคนชักกระตุกมากกว่า
“ฮิ้ววววววววววววววววววว”พอหมดเวลาที่ฐานเต้น ทุกคนก็โห่ขึ้นพร้อมกันด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม ก่อนนักเต้นทั้งหลายจะยืนหอบแดกไปตามๆกัน จงฮวาปรบมือให้กับทุกคน แล้วก้มหัวให้อย่างขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ รุ่นน้องทั้งหมดก็ก้มหัวขอบคุณด้วยเช่นกัน
“เต้นไม่ดูสังขารเลยนะมึง -___-”จงแดยื่นยาดมให้กับคริสที่นั่งหอบโยนอยู่บนโขดหิน โดยมีเถาคอยโบกมือเป็นพัดเบาๆให้
“แต่เฮียแม่ง.. เจ๋งวะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”ชานยอลที่ยังขำค้างบอก ในขณะที่แขนยังคงโอบเอวบางของแบคฮยอนไว้
“แหม ไอ้คู่นี้แซวคนอื่นไม่พอ ยังเสือกสวีทให้พวกกูดูเนอะ”มินซอกบอกพร้อมสายตาทุกคู่ที่จ้องไปหาคู่เตี้ยสูง ทำให้ทั้งสองคนรีบผละออกจากกันแล้วทำหน้าเอ๋อ
“มึง..มึงก็พอกันแหละไอ้อ้วน! นั่นมึงจะซบพี่จงแดอยู่แล้วนะ ฟวย”ได้ทีเอาคืน แบคฮยอนที่หันมาเห็นมินซอกนั่งอยู่ข้างๆพี่จงแดและดูเหมือนจะใกล้กันเหลือเกิน หัวแทบจะเกยกันอยู่แล้ว
“ห้ะ!.. อะไรๆ กูนึกว่าเป็นไอ้ตุ้ดเหอะ -3-”ร่างอวบทำเป็นหันไปมองคนข้างๆแล้วก็ขยับตัวหนี จงแดหัวเราะน้อยๆกับอาการน่ารักๆของอีกคน
“อะไรมึงกูอยู่นี่”เซฮุนใช้เท้าสะกิดมินซอกบอกว่าเขานั่งอยู่ที่พื้นข้างๆ มือก็ผลัดกันยัดยาดมเข้าออกระหว่างจมูกตัวเองกับจมูกไคไปมา
“เอ่อ.. กูเมื่อยไง..”
“ตอแหล!!!!!!!!!!!” ง่ะ กูโดนด่าแต่ทำไมกูรู้สึกเหมือนโดนตบ T//////-///////T
“เฮียแล้วเดี๋ยวไปไหนต่อ?”เลย์หันมาถามรุ่นพี่ตัวสูงที่ดูจะหายใจทันแล้ว
“นั่งเรือไปเกาะกลางทะเล ในพวกมึงมีใครเมาเรือป่าววะ?”สิ้นเสียงถามคริส ทุกคนก็ส่ายหน้า ยกเว้นแต่คนหนึ่งที่ยกมือขึ้นมา
“ผมเมาเรือ”ซูโฮตอบพร้อมยิ้มนิ่งๆ รุ่นพี่ตัวสูงและจงแดมองหน้ากัน ก่อนร่างหนาจะเดินออกไปขอยาแก้เมาจากฝ่ายปฐมพยาบาล
“พี่ซูโฮเมาเรือหรอเนี่ย? เห้ย! ไอ้ตุ้ดมึงดูแลพี่เขาด้วยดิ..”
“ไม่ต้อง!!”ไม่ทันที่ไคจะพูดจบ เสียงหวานก็ขัดขึ้นเสียงดัง แล้วเดินไปคว้ายาจากจงแดมากิน ก่อนขาเรียวจะรีบก้าวเดินออกจากกลุ่มไป
“อ่าว.. มึงไปทำไรให้พี่เขาโกรธรึไงวะ!”ชานยอลเดินเข้าไปผลักหัวร่างสูงที่มองตามอีกคนไปงงๆ
“กูจะไปทำไรได้วะ!...” หรือว่า.. เรื่องเมื่อวาน?!
“ถ้ามึงไม่ทำไรแล้วพี่เขาจะเป็นแบบนั้นได้ไงวะ มีมึงคนเดียวแหละที่แกล้งพี่เขาตลอด”แบคฮยอนสมทบพร้อมเฉดหัวเพื่อนอีกที
“…..”
“เงียบไปแบบนี้แสดงว่าใช่! มึงทำเหี้ยไรวะ บอกกูมาๆๆๆ”มินซอกเข้ามาเขย่าตัวเซฮุน จนเจ้าตัวรีบปัดมือออก ก่อนที่อ้วกจะพุ่งใส่คนตัวอวบ
“เรื่องของกู พวกมึงไม่ต้องยุ่ง!”ร่างสูงลุกขึ้นรีบสาวเท้าเดินตามร่างบางตัวขาวที่เดินไปไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้
“ไอ้ตุ้ดแม่ง.. มึงนี่จริงๆเลยว่ะ”
“น้อง! เดินเร็วๆหน่อยเรือจะออกแล้ว พี่ไม่รอนะเว้ย!!”เสียงรุ่นพี่ทั้งหลายตะโกนโหวกเหวกไล่ต้อนน้องๆในค่ายให้รีบโกยกันขึ้นเรือ ยิ่งเร็วยิ่งดีเพราะจะได้ไม่ต้องกลับมาถึงที่นี่เย็นมาก
“ไอ้เลย์แม่งหายไปไหนวะเนี่ย?”มินซอกบ่นพร้อมขยี้หัวตัวเอง
“แม่งไปเอาของที่บ้านพักอะดิ กูว่าไม่ทันแน่เลยวะ”ไคบอก ตาก็คอยชะเง้อมองไปทางถนนตลอด
“มึงพี่เขาเรียกขึ้นเรือแล้ววะ ไปเหอะ”เซฮุนเดินเข้ามาบอกเพื่อนหลังจากที่ลากซูโฮเดินขึ้นเรือไปแล้ว ทุกคนมองหน้ากันอย่างคิดหนัก เพราะยังไงพวกเขาก็ไม่อยากทิ้งเพื่อนอยู่ที่นี่
“เฮียว่าไปกันก่อนเหอะ เดี๋ยวไว้ค่อยวนกลับมารับอีกทีก็ได้”รุ่นพี่ร่างสูงพูดแค่นั้นก็ดันหลังต้อนรุ่นน้องทั้งหลายขึ้นเรือไปจนได้
“เฮียฮะ แล้วจะให้เลย์อยู่ที่นี่จริงๆหรอ?”เถาหันมาถามร่างสูงที่ยืนขนาบข้างเขาเสียงใส
“ก็ต้องอย่างนั้นให้รอไม่ได้หรอกเทาเทา แต่สำหรับเฮีย..”
“หือ? เฮีย.. เฮียทำไมฮะ?”
“เฮียไม่ทิ้งเทาเทาแน่นอนครับ”
“เฮียแม่งเสี่ยวอีกละ อ้วกกกกกกกกกกกก!!”รุ่นน้องที่รักทั้งหลายก็ช่วยกันโก่งคออ้วกกันอีกรอบ จนตอนนี้พวกเขาเริ่มรู้สึกเหมือนคนท้องแล้วละ อ้วกบ่อยเกิน -_____-;
“กูว่าพี่ซูโฮไม่ได้อ้วกเพราะเมาเรือแน่เลยวะ.. จะได้อ้วกเพราะเฮียเนี่ยแหละ”ไคพูดขำๆ ก่อนจะต้องโยกตัวหลบฝ่าเท้าของคริสที่เตรียมจะถีบให้ตกทะเล
“เมื่อไหร่จะมาเนี่ย! ไม่ต้องไปมันแล้วไอ้เกาะอะไรนั่นนะ!”ลูฮานเดินวนไปวนมาคอยชะเง้อมองหาแต่ก็ไม่เห็นวี่แววว่าจะมาซักที ตอนนี้เรือก็ออกไปแล้วด้วย แถมคริสยังทิ้งให้เขาอยู่รอเลย์อีก.. ถึงจะเต็มใจก็เถอะนะ -////3////-
“อ้ะ! เลย์มานี่ๆ!!!”ทันทีที่เห็นอีกคนวิ่งมา ร่างเล็กก็กระโดดโบกมือเรียก
“พวกนั้น.. อย่าบอกนะว่า”เลย์ที่วิ่งมาถึงมีอาการหอบเล็กน้อย ตาคมมองไปรอบๆพอคิดอะไรได้ก็ถามออกมา
“เขาไปกันหมดแล้ว! นายมัวทำอะไรอยู่ละห้ะ!!”
“พวกมันลืมล็อคบ้านกัน จะให้ทำไง! เปิดโต้ลมไว้อย่างนั้นหรอ?”
“ก็.. แต่นายก็อดไปนะ!!”พอเถียงไม่ได้ก็หาเหตุผลที่ง่ายที่สุดมาใช้แทน
“แล้วไง? ช่างมันสิ”เลย์ทำหน้านิ่งๆเฉยเมยต่อไป เพราะเขาเองก็มาตามที่ไอ้เตี้ยมันบังคับไม่ได้อยากจะไปไหน หรือทำอะไรมากอยู่แล้ว
“แค่นี้ง่ายๆเลยเนี่ยนะ! ให้ตายสิ..”ลูฮานเดินบ่นตามหลังอีกคนมาไม่หยุด เลย์เดินมานั่งลงที่โต๊ะหินอ่อนที่ใช้เป็นที่ปฐมพยาบาลชั่วคราวสำหรับค่ายนี้ ร่างเล็กเองก็นั่งลงใกล้ๆ
“แล้วทำไมนายไม่ไป?”
“คริสบอกให้รอนาย.. ให้อยู่เป็นเพื่อนนาย”เสียงหวานตอบกลับมาเบาๆ ใบหน้าสวยก็ซับสีอ่อนขึ้นที่พวงแก้ม
“อืม..”ตอบรับไปแบบไม่ใส่ใจ สายตานั้นจ้องไปที่ทะเลเบื้องหน้า ลูฮานลอบมองคนข้างๆไปเรื่อยๆ จนอีกฝ่ายหันมาร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไร
“เขยิบหน่อย”
“ห้ะ??”
“จะนอน”พอเห็นอีกคนทำหน้าตกใจ เลย์จึงวางศีรษะของตัวเองลงกับตักของร่างเล็กทันที ทางลูฮานยังคงอึ้งอยู่ซักพัก ก่อนปากเล็กจะทำงานอีกครั้ง
“เดี๋ยวสิ! นายจะนอน..”
“เงียบ! จะนอน”
“คือ..”
“นอน!!”เสียงเข้มพูดดังขึ้นเล็กน้อยทั้งๆที่ตานั้นปิดสนิทไปแล้ว ร่างเล็กเลยได้แต่นั่งนิ่งๆเป็นหมอนให้คนตัวโตกว่า
แต่ก็กลัวจริงๆว่าเสียงหัวใจเขาที่กำลังดังลั่นนั้นจะทำให้อีกคนนอนไม่หลับ .. -////////////-
พอก้าวลงจากเรือนักเรียนทั้งหลายก็แทบจะสลายกันไปคนละทิศละทาง แต่ดีที่รุ่นพี่พาเที่ยวเกาะนี้ดักไว้ได้ทัน คงจะมีแต่พวกเขาเก้าคน รวมคริสและจงแด ที่ขอเดินเที่ยวด้วยตัวเอง
เพราะถึงจะฟังความรู้จากคนนำเที่ยวไป มันก็คงไม่เข้าสมอง แถมเอาไปใช้ไม่เป็นอีก ก็เลยไม่รู้ว่าจะฟังไปหาอะไร =________=
“วู้วววววววววว!!! สวยโว้ยยยยย!!!!”ร่างอวบเดินลุยไปตามแนวชายหาดด้วยเท้าเปล่า ปากก็ตะโกนลั่นไปทั่วบริเวณ
“สวยไม่เท่าเปาเปาหรอก ^^”เป็นอีกครั้งที่จงแดหยอดเขา ใบหน้ากลมขาวกำลังจะกลายเป็นซาลาเปาสีแดงที่เหมือนใกล้จะระเบิด
“ไอ้แปะก๊วย! เสี่ยวเหมือนเฮียคริสเลยนะ!!”
“อื้ม.. ก็เพื่อนกัน แต่พี่รู้นะว่าเราชอบ ^______^”
“ใครจะไปชอบวะห้ะ! ขี้ตู่นี่หว่า -3-”
“โอเคๆ ไม่ชอบไม่เป็นไร”ตัดพ้อเล็กน้อยก่อนจะก้าวเท้าเข้ามาใกล้คนที่ยืนมองอยู่นิ่งๆ
“แล้ว..”
“ไม่ต้องชอบมุกพี่”
“????”ตอนนี้หน้ามินซอกคงมีเครื่องหมายอะไรเอ่ยแปะไว้อยู่จำนวนมาก
“ชอบพี่ก็พอเนอะ ^________________^”
อุกรี้ดดดดดดดดดดดดด(?) เปาเปาอยากลอยไปกับทะเล T//////[]//////T
“ฮ่าๆๆ ไอ้เตี้ยแม่งสนิทกับพี่ซูโฮเร็วดีวะ”ร่างสูงกลั้วหัวเราะไปพร้อมคำพูด สายตาคมก็ทอดมองคนตัวเล็กกำลังวิ่งเล่นอยู่กับคนตัวขาว ใบหน้าหวานของทั้งคู่ประดับด้วยรอยยิ้มที่สดใส คนมองอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะมีความสุขไปด้วย
“อืม..”แต่รู้สึกคนข้างๆอย่างเซฮุนจะไม่มีอารมณ์ร่วมเอาซะเลย เขาหันไปมองเพื่อนตัวเองเล็กน้อย
“มึงเป็นไรวะเนี่ย? หมามึงหยุดทำงานแปลกๆ”
“แบตหมดมั้ง”
“เอ้าไอ้ตุ้ด! กวนตีนนะมึง”
“เรื่องของกู”
“เออๆครับ! เรื่องของมึง ถามจริง.. มึงอะไรกับพี่ซูโฮป่าววะ เขาหลบหน้ามึงสัดๆอ่ะ”
“…ไม่รู้”
“มึงรู้แต่มึงไม่พูด”ชานยอลหันมามองเพื่อนสนิทด้วยสายตาจริงจัง เซฮุนจึงได้แต่มองออกไปที่ทะเลกว้าง ..เพื่อนกันยังไงมันก็ดูออกอยู่ดี
“กูคงชอบแม่งวะ”
“ไอ้เหี้ย มึงว่าไงนะ!!!! ”
“มึงอย่าเสียงดังดิวะ! เดี๋ยวแม่งก็มาเสือกกันหมดหรอก”เซฮุนรีบหันมองซ้ายมองขวาด้วยความหวาดระแวง
“งั้นเอาใหม่เมื่อกี้ มึงชอบใคร?”
“กูชอบจุน.. กูชอบซูโฮ”
“นั่นไง! กูว่าแล้วไม่รอด!”
“เออ แค่นี้มึงพอใจยัง?”
“แล้วทำไมมึงไม่บอกพี่เขาวะ?”
“แล้วทำไมมึงไม่บอกไอ้เตี้ยวะ?”อยู่ๆก็โดนอีกคนสวนคำถามกลับ ทำเอาชานยอลเหวอไปไม่น้อยเลย
“ห่าอะไรของมึงเนี่ย เกี่ยวไรกับไอ้เตี้ย”
“ไอ้หยอยกูถามมึงจริงๆเลยนะ”ใบหน้าคมของเซฮุนตอนนี้ไม่มีแววขี้เล่นอยู่เลย เขาจ้องหน้าเพื่อนสนิทอย่างเค้นคำตอบ
“อะไรวะ?”
“มึงชอบแบคฮยอนรึเปล่า?”
“…กูเนี่ยนะจะชอบมัน มึงบ้าป่าววะ มึงเป็นไรปะเนี่ย?”
“มึงโกหก.. ไม่งั้นมึงจะแหย่มันแบบนั้นทำไม”
“เพื่อนไงมึง เล่นกัน มึงไม่เข้าใจหรอวะ กูก็แกล้งมันเล่น!”ถึงจะพูดไปแบบนั้น แต่ตอนนี้แผ่นหลังของร่างสูงกำลังชื้นไปด้วยเหงื่อ
“มึงคิดแค่นั้นจริงๆรึไง?”
“จริงดิวะ! มึงเอาอะไรคิดว่ากูจะชอบมัน เพื่อนกันนะเว้ย! กูก็แค่แหย่แบบที่มึงแซวไง เอาสนุกๆ ไม่เห็นคิดไรมาก”
“ถ้าคนที่คิดไม่ใช่มึงแล้วเป็นมันละ?”
“กู.. แล้วจะให้กูทำไงวะ! ก็กูไม่ได้คิด ถ้ามันจะคิดกูก็ทำอะไรไม่ได้ เพื่อนก็ต้องเพื่อนดิวะ!”
ชานยอลพูดออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ คนฟังก็พยักหน้าตามด้วยความเข้าใจ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นคนตัวเล็กกำลังยืนนิ่งอยู่ทางด้านหลังของพวกเขา
“ไอ้เตี้ย..”เสียงเรียกของเซฮุนทำให้ร่างสูงรีบหันไปด้านหลังด้วยความตกใจ แบคฮยอนก็ทำหน้าเหรอหราใส่ ก่อนเท้าเล็กจะเดินเข้ามาใกล้เพื่อนทั้งสอง
“ทำไมมึงต้องตกใจที่เห็นกูขนาดนั้นวะ?”คนตัวเล็กว่าแล้วยิ้มขำ
“มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”ถึงตอนนี้ตาของชานยอลก็ยังคงเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยอยู่ดี
“เมื่อกี้แหละ มาถึงพวกมึงก็หันมามองกูแล้ว”
“อ่อ.. เออๆ แล้วนี่ประธานไปไหน?”เซฮุนตอบพร้อมเหลือบมองคนตรงข้ามเล็กน้อย ก่อนจะถามถึงอีกคนที่หายไป
“อ้อ! เออวะพี่ซูโฮบอกว่าจะก่อทราย งั้นกูไปละ พวกมึงกลัวดำนิ อยู่นี่ไปเหอะ”แบคฮยอนบอกแค่นั้นก็วิ่งออกไป ชานยอลจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ผิดกับเซฮุนที่รู้สึกว่าเพื่อนตัวเล็กเขาดูแปลกไปบางอย่าง แววตาแบบนั้นมัน..
“พี่ซูโฮ..” ทำไมเสียงกูสั่นวะ..
“หือ.. แบคฮยอนร้องไห้ทำไม!?”
กูเป็นอะไรสำหรับมึงวะ ชานยอล..
หลังจากที่นั่งเรือกลับมาจากเกาะกลางทะเล ทุกคนดูจะมีความสุขมากๆ เว้นก็แต่แบคฮยอนที่เงียบไปบ้างแต่ใบหน้าหวานก็พยายามจะยิ้มเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัย ร่างบางเลือกที่จะอยู่กับซูโฮตลอด ซึ่งอีกคนก็พอใจเช่นกัน เพราะเขาเองยังไม่อยากยุ่งกับเซฮุนอยู่ดี
“มึงไอ้เตี้ยเป็นไรวะ? แม่งแปลกๆนะเว่ย ปกติแม่งต้องเกรียนไปทั่ว ทำไมพอกลับมามันเงียบๆว่ะ”
ไคถามขึ้นพลางเหลือบสายตามองคนตัวเล็กที่กำลังนั่งคุยอยู่กับซูโฮเหมือนเดิม เซฮุนได้ยินดังนั้นก็หันมามองเพื่อนตัวสูงทันที ชานยอลก็ส่ายหน้าประมานว่าไม่ใช่เรื่องนี้หรอก
“มันคงเหนื่อยๆมั้ง มึงอย่าคิดมากเลย แล้วมึงเหอะไอ้ตุ้ด พี่ซูโฮมึงละจะเอาไง?”มินซอกเอ่ยบอก ก่อนจะเปลี่ยนประเด็นมาถามเพื่อนเขาอีกคน เพราะสายตาก็เห็นคนตัวขาวอยู่กับแบคฮยอนเลยทำให้นึกขึ้นได้
“กูจัดการได้ แม่งไม่มีอะไร”อีกครั้งที่เซฮุนยังคงตอบมาแค่นี้
“เออๆ ตามใจมึงเหอะ แต่กูอยากให้มึงเคลียร์กันเร็วๆ มึงดูอย่างเฮียกับเทาเทาดิ้ หวานจนทะเลแม่งหายเค็มแล้วมั้ง”สิ้นเสียงไค ทุกสายตาก็มองไปยังคนสองคนที่กำลังเดินจับมือกันอยู่ตามแนวริมชายหาด
หันไปมองได้สักพักเซฮุนก็ลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งให้คนอื่นๆมองตาม แต่ก็ไม่มีใครลุกตามไป เพราะร่างสูงเองคงอยากอยู่คนเดียว
“กูสงสารเทาเทาว่ะ สายตาเฮียแม่งจะกลืนทั้งตัวอยู่ละ ฮ่าๆๆๆ”ชานยอลพูดพร้อมหัวเราะไปด้วย นึกแล้วก็ขำอีก ตอนนี้ที่คริสมาจีบเขานะ ไม่ไหวเลยจริงๆ..
“ไอ้หยอย มึงอย่าลืมไปดูไอ้เตี้ยด้วยแล้วกัน อย่ามัวแต่ขำคนอื่น เมียมึงจะตายห่าละ”
“ปากมึงหรอสัด ไอ้อ้วน!”มือแกร่งเอื้อมไปผลักหัวอีกคนเบาๆ จนมินซอกยู่ปากลงเล็กน้อย
“เห้ยมึง! พวกมึงเห็นตอนขึ้นฝั่งมามั้ยวะ กูแอบเห็นเลย์แม่งนอนหนุนตักพี่ลูฮานนะเว่ย!”
“เออใช่วะ! กูก็เห็นๆ ไอ้เลย์แม่ง…”ไคกับชานยอลเปิดประเด็นอีกคู่หนึ่งขึ้นมา จนไม่ทันสังเกตุเลยว่ามินซอกที่ร่วมวงอยู่ด้วยนั้นนิ่งไปแล้ว
“เอ่อ.. ไอ้อ้วนกูลืมวะ กูขอโทษ”
“อะไรๆ กูไม่ได้เป็นไร.. เห้ย! พวกมึงอย่ามองหน้ากูแบบนั้นดิ กูเฉยๆแล้ว”
“ไอ้อ้วนนนนน..”
“เออก็ได้วะ! กูก็แค่รู้สึกนิดหน่อย นิดเดียวจริงๆ.. กูทำใจได้แล้ว”สุดท้ายคนตัวอวบก็ต้องยอมแพ้สายตาของเพื่อนทั้งสองที่เพ่งมองมา ปากอิ่มเลยเอ่ยตอบไป ก่อนจะเสหน้าไปทางอื่นแล้วถอนหายใจเบาๆ
เขาไม่ได้เจ็บมากแล้ว มันก็แค่ยังรู้สึกอยู่นิดหน่อย.. การที่รักคนๆนึง มันคงไม่ได้ทิ้งความรู้สึกอะไรง่ายขนาดนั้น แต่อย่างน้อยเขาก็โล่งใจที่คนที่พี่ลูฮานไปรักคือเลย์ เพราะเขาก็รู้จักเพื่อนตัวเองดี
“ดีแล้วเว้ย กูไม่ชอบบรรยากาศอึดอัด แม่งเป็นอะไรที่เหี้ยมาก เวลาพวกมึงยิ้มกูมีความสุขเหมือนจะตาย..”
ไคเอื้อมมือไปกอดคอเพื่อนทั้งสามคนแล้วดึงเข้าหาตัว มินซอกกับชานยอลยิ้มกว้างออกมา มือก็ขยี้หัวเพื่อนสนิทไปด้วย
“วันนี้อาหารก็กูว่าหวานแน่ๆ พี่ลูฮานเข้าไปช่วยไอ้เลย์แทนเทาเทาเลยนะเว่ย”ชานยอลว่าพลางนึกถึงบรรยากาศในครัวที่จงแดคงจะแซวทั้งสองคนได้สนุกปาก
“กูเข้าไปเสือกดีกว่าวะอยากรู้”มินซอกว่าก่อนจะลุกขึ้นเตรียมก้าวเดิน
“โหยมึง! ไปเสือกหรือไปหาพี่จงแดว้าา”
“ไอ้..ไอ้พวกบ้า!!!”เสียงคนตัวอวบตะโกนกลับมา ก่อนเจ้าตัวจะรีบวิ่งหายเข้าไปในครัว ฝ่ายคนแซวทั้งสองก็ได้แต่นั่งหัวเราะกันอย่างสะใจ
“ไอ้หยอย! กูไปรับมายเดสตีนี่นะ เดี๋ยวมา”
“วันนี้มารับเร็วไปป่าววะ ช่างแม่งละกัน”ไคบ่นกับตัวเอง ขาเรียวก้าวเดินไปเรื่อยๆ ในใจก็นึกว่าขออย่าให้เจอไอ้หัวเห็ดนั่นเลย เขาขี้เกียจเถียงกลัวเปลืองน้ำลาย
“ความจริงแกไม่ควรจะมารับเลยด้วยซ้ำ”เสียงปริศนาเรียกให้ไคหันไปมอง พร้อมร่างโปร่งของคนที่เขาไม่อยากเจอเดินตรงเข้ามา
“อ้าว.. แกรู้เรื่องแล้วหรอวะ แย่จังเลยเนอะ”ไคทำหน้าเสียดายพลางส่งยิ้มให้ ซึ่งแทมินคิดว่ามันเป็นรอยยิ้มที่ยั่วโมโหเขาซะมากกว่า
“หึ ทำไมฉันจะไม่รู้ ในเมื่อของหาย มันก็คงมีแต่หมาคาบไปนั่นแหละ”
“นี่แกพาดพิงถึงเพื่อนฉันทำไมวะ ไอ้แบคฮยอนนะ”เสียงหัวเราะน้อยๆดังมาจากร่างสูงที่เดินเข้ามาประจันหน้ากับแทมิน สายตาคมจ้องไปที่ใบหน้าอีกคนอย่างไม่เกรงกลัวเหมือนเคย
“เอาเถอะ ยังไงตอนนี้เพื่อนแกก็มาช่วยไม่ได้อยู่ดี”รอยยิ้มดุจปีศาจกำลังระบายบนใบหน้าของแทมิน..
“….!!!!!”
‘พลั่ก!!!!!!!’
ไม้ท่อนแข็งฟาดเข้าไปเต็มๆที่ท้ายทอยจนร่างสูงล้มลง ไม่ทันจะให้ไคตั้งตัวแทมินก็เตะเข้าที่ใบหน้าคมจนเขาหงายหลังไปอีกทาง ก่อนจะตามด้วยเท้าและไม้ที่ระดมใส่มาไม่ยั้ง ปากหนากระอักเลือดออกมาจำนวนมาก
“ไอ้.. หัวเห็ด ถ้าฉันตั้งตัวได้.. แก..ล้มฉัน…ไม่ได้หรอก”เสียงทุ้มเอ่ยอย่างยากลำบาก ลิ้นเขารับรู้ได้ถึงรสเลือดจนน่าคลื่นไส้ มือแกร่งพยายามดันตัวลุกขึ้นแต่ก็ถูกเท้าของอีกคนกดกลางลำตัวไว้
“แต่น่าเสียดายนะ แกคงไม่ได้ตื่นมาล้มฉันอีกแล้ว..”
‘ผลัวะ!!!!!!!!!!!!!’
_____________________________________________
มาต่อให้แล้วนะ สมมุติหลังจากนี้…
ถ้ามีคนตายจะเป็นอะไรมั้ยรีดเดอร์…?
ฮ่าๆ.. ต้องเครียดบ้าง หวานไปก็น่าเบื่อ
ต้องลุ้นเอานะว่าจะตายหรือไม่ตาย.
จะเริ่มดราม่าแล้วนะฮะ.. ไม่รู้จะซึ้งมั้ย
ฮ่าๆๆ พอดีแต่งภาษาสวยๆไม่เป็นเท่าไหร่
ต่อจากนี้จะมีอะไรเครียดๆแทรกมาเรื่อยๆ
หลังจากที่หวานมานาน(หรอ?) ฮ่าาา…
เม้นหน่อยนะ ไม่เม้นเราไม่อัพนะ ฮ่าๆๆ
*ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้* แค่อยากอ่านเม้นนะ
ขอนิดเดียวเองนะ.. ;______________;
ขอบคุณคนที่โหวต ที่เม้นให้ประจำนะฮะ
น่ารักเหมือนเดิมเลยจริงๆ จุ้บจุ้บจุ้บจุ้บ!
ฮ่าๆ ทุกคนฟินฮุนโฮสินะ เรื่องนี้ชานแบคนะ!
คึคึ ล้อเล่นน้า ทุกคู่เท่าเทียมกัน ^_______^
น่ารักมั้ย? ฮ่าๆ น่ารักสิ ฝันดีนะฮะทุกคน <3
ความคิดเห็น