คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่5น้ำตาที่อบอุ่นและตัวแทน
“มะ..ไม่จริง..”โคเบนิพูดทั้งน้ำตา
“…”
“พี่ชาย..”
“นี้ๆแปลกนะ”เคียวกระซิบกับมิกุและอาร์ฟิเลีย
“หรือว่าจะจำผิด”เคียว
“ไม่น่านะ”มิกุ
“หรือว่าจะความจำเสื่อม”มิกุ
“ไม่นะมันดูเหมือนไม่ใช่ เหมือนจะเป็นเวทย์มนต์ด้วย”เคียว
“หรือว่าจะเป็น..ปิดผนึกความทรงจำ”มิกุ
“นั้นแหละ!”อาร์ฟิเลียกับเคียว(กระซิบนะ)
“แต่ว่ามีพลังขนาดนั้นเชียวหรอ”เคียว
“ก็ไม่แน่นะ”อาร์ฟิเลีย
“พี่ชาย..จำหนูให้ได้สิ!เรื่องของเราทั้งหมด”โคเบนิพูดแล้วร่างของเธอก็เปล่งแสงสีขาวออกมาแล้วส่งไปที่เบิร์น(เอ..รู้สึกว่าฉากแบบนี้มันมาเร็วไปอะป่าวหว่า= =แต่ชั่งเถอะจะได้จบๆไป)
“0_0..”ตัวของเบิร์นเปร่งแสงสีขาวออกมาแล้วเบิร์นเห็นอะไรสักอย่างจากก้นบึ้งของจิตใจนั้นก็คือความทรงจำ
..
..
...
....
.....
........
“พี่ชาย..ดูนี้สิค่ะหนูได้รางวัลในการแข่งขันของจอมเวทย์(หญิง)ด้วยล่ะค่ะ”
“เก่งจังเลยน่ะโคเบนิ^^”
“^^พี่ชาย..”
“พี่ชาย..” “พี่ชาย..”
“อย่าไปน่ะ!..อย่าทิ้งหนูไว้คนเดียว..ฮึก..พี่ชาย!!!”
........
.....
....
...
..
..
ความทรงจำเพียงเล็กน้อยที่หลงเหลือไปกระตุ้นความทรงจำที่อยู่ใต้ความทรงจำให้ตื่นขึ้นมากุญแจที่ล็อกอยู่นั้นถูกปลดออกความทรงจำเหล่านั้นค่อยๆทำให้เบิร์นจำเรื่องทุกอย่างได้หลังจากนั้นแสงก็หายไป
“พี่..ชาย...”
“โคเบนิ..”เบิร์นเรียกชื่อโคเบนิ
“พี่ชาย..จำหนูได้แล้วหรอ”โคเบนิพูดน้ำตาคลอ
“อืม..โคเบนิ..พี่...ขอโทษนะ ที่พี่..”เบิร์นยังไม่ทันพูดจบโคเบนิก็พูดขึ้นมา
“อืม..ไม่เป็นไรหรอค่ะ..ส่วนนึงก็เพราะว่าหนูนะอ่อนแอไม่สามารถหยุดยั้งพี่เอาไว้ได้..แต่ว่าแค่มีพี่ชายอยู่หนูนะก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ^^”โคเบนิพูดแล้วยิ้มออกมาอย่างร่าเริง
“โคเบนิ..งั้นก็จะเริ่มกันรึยังละ”เบิร์นหันไปพูดกับทุกคนที่ตอนนี้กลายเป็นตัวประกอบ=w=
“..อ่าๆ โอ๊ย!อะไรกันเนี่ยผู้พิทักษ์ก็อยู่ใกล้แค่นี้แท้ๆทำไมไม่ตรวจสอบกันนะ!”อาร์ฟิเลียพูดขึ้นมา
“น่าๆก็คิดอยู่แล้วว่าจะมีผู้พิทักษ์อยู่ใกล้ขนาดนี้ดูสิขนาดกาเซลจังยังไม่รู้เลย^^;;”เคียวพูดขึ้นแล้วมองไปที่กาเซลท่าทางของกาเซลดูอึ้งมากเหมือนกับมันไม่ใช่เรื่องจริง
“O_O...อ๊ะ!ถะ ถ้าเป็นอย่างงี้ก็มีผู้ทักษ์อยู่ครบแล้วหละที่เหลือก็แค่รวมคนที่มีฝีมือเพื่อมาช่วยกำจัดปราสาทแห่งความมืด..- -”กาเซลพูดโดยไม่มองคนรอบข้าง(ตกลงจะแต่งซึนรึไง= =)
“งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า”เคียวพูด
“งั้นก็ไปที่ห้องประชุมดีกว่านะ อยู่ที่นี้มันแคบๆ- -”เมย์โกะพูดขึ้นมาเหล่าอินาสึมะก็คิดกันว่า’บ้านเนี่ยมันมีห้องประชุมด้วยรึเนี่ย= =;;’
“ถ้างั้นก็ไปกันเถอะพวกนายก็ด้วยนะพวกนายก็ต้องไปด้วยเหมือนกัน”อาร์ฟิเลียหันไปพูดกันเหล่าอินาสึมะ
“พวกเราด้วยหรอ?”เอนโดถามย้ำ
“ก็ใช่นะสิ!อย่าถามมากเรื่องได้ไหม!มันน่ารำคาญ!เงียบๆหน่อย!”อาร์ฟิเลียสบถออกมาด้วยความโมโห(พี่โมโหใครฮะ’ ’)
“อา..ครับๆ_ _;;”เอนโดยอมเงียบแต่โดยดี(โอ้น่อ= =)
“ก็แค่นั้นแหละ!”อาร์ฟิเลียพูดแล้วเดินตามเหล่าโวคาลอยด์ไป(ตกลงเรื่องไรอะ= =)
แล้วเมย์โกะก็เดินไปยังอีกห้องนึงทุกคนก็เดินตาม
แอ๊ด~~~
พอประตูออกมาก็ทำให้เหล่าอินาสึมะนั้นตกใจอีกครั้ง(หลายครั้งและนะไอ้ตกใจเนี่ย= =;;)ข้างในห้องมีขนาดใหญ่(มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆถึงมาก)มีโต๊ะล้อมกันเป็นรูปเกือกม้า(นึกถึงเข้าแถวเนตรนารี=w=)แล้วมีโต๊ะอยู่ข้างๆกับมอนิเตอร์ขนาดใหญ่(นึกถึงครูที่ยืนอยู่=w=)โต๊ะนั้นเป็นสีขาวผนังรอบๆถูกแต่งด้วยสีน้ำเงินแล้วทุกคนก็เดินเข้ามา(แต่งไม่ถูกแล้วโว้ย//ผู้แต่ง)นั่งที่โต๊ะประชุม(รึเปล่า)กันโต๊ะด้านหน้านั้นมีอยู่ทั้งหมด13ตัวฝั่งด้านซ้าย7ตัวนั้นมีกักคุโปะไคโตะรินเลนแล้วก็เมย์โกะนั่งส่วนด้านขวา6มีผู้พิทักษ์ทั้ง3กับเคียวมิกุแล้วก็โคเบนินั่ง
“เอาหละถ้างั้นก็มาเริ่มกันเลยดีกว่า”เคียวพูด
“ไอ้เริ่มนะรู้แต่ตรงไหนละ- -”อาร์ฟิเลียพูดขึ้น
“อา...ถ้างั้นก็เริ่มจากเรื่องของพวกนายละกัน”เคียวพูดแล้วมองไปทางเหล่าอินาสึมะ
“พวกเรางั้นหรอ?”เอนโดพูด
“อืม”เคียวพูด
“แค่พวกเรามันยังไม่พอหรอกนะเราเลยตัดสินใจกันว่าจะเอาพวกนายไปด้วยแต่แค่5คนเท่านั้นนะเพราะไม่ใช่แค่พวกนายที่ไป”อาร์ฟิเลียพูด
“เอ๋!?แต่ว่าพวกเรานะไม่มีพลังอะไรเลยนะแล้วจะช่วยพวกเธอได้ไง”เอนโดถาม
“ได้สิ ด้วยผลึกชิ้นนี้ไง”อาร์ฟิเลียพูดแล้วหยิบผลึกบางอย่างออกมา
“นั้นมันอะไรนะ”เอนโดถาม
“มันเป็นผลึกเวทย์มนต์ที่ใช้กับมนุษย์ธรรมดาที่มีความสามารถที่ไม่แสดงนะ”เคียวตอบ
“แล้ว มันหมายความว่ายังไงกัน”เอนโดถาม
“ก็อย่างเช่นท่าไม้ตายของพวกนายไงสามารถเกิดขึ้นมาได้เรื่อยๆแต่ก็สามารถใช้ได้แค่ในสนามเท่านั้นจริงไหมละ”เคียวพูด
“ก็จริงนะแต่ถ้าอย่างงั้นก็หมายความว่าจะทำให้เกิดขึ้นจริงงั้นหรอ!”คิโดพูด
“ใช่แล้ว!ด้วยผลึกนี้จะทำให้ทุกๆอย่างกลายเป็นท่าในการต่อสู้จริง”อาร์ฟิเลีย
“แต่ถ้าเป็นอย่างงั้นก็เหมือนกับหินเอเลียเลยนะสิมันจะดีหรอ”เอนโดพูดขึ้น
“อย่ามาตลกน่า!นี้พวกเราไม่จะไปแข่งฟุตบอลนะ!นายพูดเหมือนกับว่า
ฉันจะใช้ฟุตบอลนี้อัดมันให้กระเด็น บ้านะสิ!นี้มันเวทย์มนต์นะไม่ใช่ฟุตบอลถ้าพวกนายไม่ใช้ผลึกนี้ไว้ตลอดละก็อย่าคิดแต่จะไปสู้เลยแค่รอดผ่านช่องว่างของมิติก็ตายแล้ว แต่ถ้าพวกนายยืนยันว่าจะไม่ใช่ละก็ ก็เชิญอยู่ที่นี้แล้วก็ตายๆไปซะเลย”เคียวพูด(รู้สึกว่าฟิวส์จะขาดอะนะ= =)
“เออ...คือว่าพวกเราแค่ถามเฉยๆยังไม่ทันได้ตอบเลยว่าจะไม่ใช้อะนะ^^;;”เอนโดพูดด้วยสีหน้าซีดๆ(กลัวอะดิ= =)
“แล้วพวกนายจะยอมตกลงไปกลับพวกเราหรือเปล่าละ/o/////o\”เคียวพูดด้วยอารมณ์ปกติแล้วหน้าก็แดง(ฟิวส์ขาดมันคนละคาแรคเตอร์เลยอะ= =;;)
“อืมก็ต้องไปอยู่แล้วสิถึงพวกเราอาจจะช่วยอะไรไม่ได้มากนักแต่ถ้าเป็นเพื่อนละก็พวกเรานะก็ไม่ปฎิเสธหรอกนะ^^”เอนโดพูด
“อืมขอบคุณนะ^^”เคียวพูด(ทำยั่งกะจะจิ้น2คนนี้เลยน่อ= =)
“ถ้างั้นแล้วใครกันละ5คนที่จะไปนะ”คิโดพูด
“ก็นะอันนั้นนะเราเลือกเอาไว้แล้วละคนที่จะไปก็ต้องเป็นนายกัปตันไงละ(ชี้ไปที่เอนโด) ถ้าไม่มีกัปตันแล้วจะเริ่มได้ไง แล้วคนที่2ก็เป็น..คิโด(ชี้ไปที่คิโด) ฉลาดๆอย่างนายน่าจะช่วยได้เยอะ(หลอกใช้รึไงกัน= =) ตอนไปก็..โกเอนจิ(แล้วก็ชี้ไปที่โกเอนจิ) นายก็น่าจะใช้ได้(อะไรอะ= =) แล้วก็..ฟุบุกิ(แล้วก็ชี้= =) นายก็โออะนะ(บรรยายไม่ถูกอะดิ= =) คนสุดท้ายก็..คาเซมารุ(ชี้ๆ) ก็แค่นี้แหละ(No Comment)”
“คนที่ไม่ถูกเลือกก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะมันได้แค่นี้จริงๆ_ _”เคียวพูด
“อ่า ไม่เป็นไรหรอนะถึงพวกเราจะไม่ได้ไปแต่ก็จะช่วยเป็นกำลังใจอยู่ที่นี้ละกันนะ^^”มิโดริคาว่าพูด(ที่จริงอยากพาไปด้วยนะแต่มันเยอะอ่าเดี๋ยวของเค้าไม่ได้ออกT^T//ผู้แต่ง)
“อืมใช่แล้วละถึงพวกเราจะไม่ได้ไปก็จะช่วยเป็นกำลังใจอยู่ที่นี้พวกเรานะถึงจะอยู่ห่างไกลกันแต่ใจนะอยู่ใกล้กันเสมอนะ”ฮิโรโตะพูด
“ใช่แล้วละ!”ทุกคนพูด
“ขอบใจมากเลยนะ^^”เคียวพูดแล้วยิ้ม(ทำไมรู้สึกว่ามันออกเป็นนางเอกแทนซะงั้น= =)
“ถ้างั้นก็ขออนุญาตนะพวกนายทั้งหมดที่ไม่ได้ถูกเลือกช่วยออกไปได้ไหม”อาร์ฟิเลียพูดแล้วพวกอินาสึมะก็ยอมออกไปเหลือแต่เอนโดคิโดโกเอนจิฟุบุกิแล้วก็คาเซมารุ
“ถ้างั้นละก็พวกนายลองสวมไอ้นี้ไว้ละกันจะลองใช้ก็ได้นะ= =”อาร์ฟิเลียพูดแล้วยื่นสร้อยที่ห้อยผลึกเมื่อกี้เอาไว้
“อืม”ทั้ง5ตอบแล้วยื่นมือไปรับสร้อยมาสวมเอาไว้
“ถ้างั้นก็นะพวกนายจะลองใช้พลังเลยไหมละ?”เมย์โกะถาม
“เอ๋ ลองตอนนี้เลยหรอที่นี้หรอ!?”เอนโดพูด
“จะบ้าหรอถ้าใช้ตรงนี้ที่นี้ก็ได้กลายเป็นจุนพอดี= =”อาร์ฟิเลียพูด
“ที่ฉันพูดหมายถึงห้องฝึกตังหากละหึหึหึหึ^^”เมย์โกะพูดแล้วหัวเราะในท่าทีแปลกๆของเอนโด
“อ่า 5555^^;;”เอนโดทำหน้าเอ๋อแล้วหัวเราะ(มันหลอกด่ารึป่าวฟร่ะ= =)
“ถ้างั้นก็ไปลองเลยละกันนะ”เมย์โกะพูด(รู้สึกว่านางเอกกะพระเอกมันไม่มีบทเลยแหะ= =)
แล้วทุกคนก็เดินออกไปจากห้องประชุมแล้วเดินไปสุดทางเดิน
“นี้มันสุดทางเดินแล้วนะไม่เห็นจะมีอะไรเลยนะ”ฟุบุคิพูด
“อาๆรอแปบนึงเดี๋ยวก็เห็นเองแหละ”เมย์โกะพูดแล้วกดผนังข้างหน้า
ทันใดนั้นผนังข้างๆก็เปิดออกมองเข้าไปก็เห็นบันไดลงไปด้านล่างแล้วเมย์โกะก็เดินนำลงไปทุกคนก็เดินตามลงไปข้างล่าง พอลงไปถึงชั้นล่างสุดก็จะเจอกับประตูอีกบานหนึ่งเมย์โกะเดินเข้าไปเปิดแล้วเดินเข้าไปทุกคนก็เดินตามไปข้างในห้องนั้นมีขนาดที่กว้างแล้วใหญ่มากเป็นห้องโล่งที่ไม่มีอะไรเหมือนลางกว้าง
“เอาหละ!ที่นี้แหละคือห้องฝึก”เมย์โกะพูดขึ้น
“มันเป็นห้องที่ทำจากเหล็กที่มีความทนทานสูงมากถึงจะโดนกระแทกแรงๆหรือไฟเผาก็ไม่พัง”มิกุพูด
“อืม!ถ้าเป็นที่นี้ละก็คงจะฝึกกันได้สบายมากเลยละ”อาร์ฟิเลียพูด
“ถ้างั้นก็เริ่มจากนายก่อนเลยละกันนะกัปตัน”กาเซลพูด(พึ่งมีบท= =)
“อะ..อืม”เอนโดตอบแล้วเดินออกไปข้างหน้า
“พลังของนายนั้นก็เหมือนกับเกาะป้องกันที่ป้องกันและหยุดยั้งทุกๆสิ่งที่จะมาทำลาย ลองหยุดนี้ดูนะ”กาเซลพูดแล้วก็ร่ายพลังอะไรบางอย่างทำให้พลังนั้นออกมาเป็นลูกกลมๆคล้ายลูกบอล
“เอาละรับให้ได้ละ ฮึ๊บ!”กาเซลพูดแล้วยิงพลังไปที่เอนโด
“เหวอ!?อะไรๆทำไร!?@[]@]]”เอนโดตกใจทำไรไม่ถูก=.=
“ใช้ท่าของนายรับเอาไว้สิ!”อาร์ฟิเลียพูด
“อะๆอ่า..หะ..หัตถ์เทวะ!”เอนโดใช้ท่าหัตถ์เทวะทำให้พลังนั้นหยุดเคลื่อนไหวได้โดยง่าย
“ยะ..ยะ..หยุดได้จริงๆด้วย”เอนโดตะลึง
“อืม การทดสอบผ่านไปได้ด้วยดี!”อาร์ฟิเลียพูดแล้วยิ้มเยาะ(เหมือนตัวเองเป็นคนทำ= =)
“ต่อไปก็ลองท่าหลบหลีกละกันเป็นคาเซมารุ”กาเซลพูด
“อืม”คาเซมารุตอบรับ
“นายนะเด่นเรื่องความเร็วน่าจะหลบศัตรูได้นะ”กาเซลพูด
“ฉันจะยิงกระสุนใส่นายแล้วนายก็ต้องหลบให้ได้ด้วยนะจนกว่ากระสุนจะหมดนายต้องหลบให้ได้หมดด้วยนะแต่ไม่ต้องห่วงว่าจะบาดเจ็บอะไรหรอกนะมันเป็นกระสุนน้ำ^^”อาร์ฟิเลียพูด
“เอาละถ้างั้นก็เริ่มได้”กาเซลพูดแล้วอาร์ฟิเลียก็ยกปืนขึ้นมา(จากไหนไม่รู้แล้วเพราะปืนนั้นทำเอาคาเซมารุพูดออกมาว่า!..
“M134!2เลย!นี้เธอกะจะฆ่ากันเลยรึไงเนี่ย!?”คาเซมารุพูดอย่างตกใจ
“อย่าพูดมากสิ!รีบๆหลบให้ได้ละ”อาร์ฟิเลียพูดแล้วเริ่มรัวกระสุนไปที่คาเซมารุ
“เอาไงเอากัน!”คาเซมารุพูดแล้วก็เริ่มวิ่งหลบไปมาตามวิถีกระสุนเรื่อยๆจนตอนนี้กระสุนใกล้จะหมดแล้ว(เร็วมาก= =)แต่กระสุนก็ยังไม่โดนตัวของคาเซมารุแต่ทันใดนั้นวิถีกระสุนนัดสุดท้าย(หมดแล้วหรอ= =)อยู่ดีๆก็โค้งเข้าหาตัวคาเซมารุอะไรกันหลบไม่ทันแล้วถ้างั้นก็!“แดชลมกรด!”คาเซมารุใช้ท่าไม้ตายทำให้ความเร็วเพิ่มเป็นเท่าตัวทำให้หลบวิถีกระสุนได้ทัน
“อืม เก่งเหมือนกันนี้โอเคงั้นต่อไปเลยนะ”อาร์ฟิเลียพูดแล้วยิ้ม เหนื่อยแทบตาย= =;;คาเซมารุคิดในใจ
“ถ้างั้นก็ลองใช้ท่าโจมตีดูละกันนะคิโดโกเอนจิแล้วก็ฟุบุคิ”เคียวพูด
“อืม”คิโดโกเอนจิแล้วก็ฟุบุคิตอบรับ
“สำหรับพวกนายในการใช้ท่าก็ต้องมีสิ่งที่เป็นจุดศูนย์กลางในการโจมตี...งั้นเอาอย่างงี้ละกัน!ตอนใช้ท่านายก็ลองนึกถึงลูกฟุตบอลที่นายเตะอยู่ทุกวันแล้วพลังก็จะเกิดขึ้นมาเองเข้าใจนะ”อาร์ฟิเลียพูด
“อืมเข้าใจแล้วถ้างั้นก็ลองใช้เพนกวินจักรพรรดิ์ที่2ดูละกัน”คิโดพูดแล้วหันไปมองทั้ง2คน
“อืม”โกเอนจิกับฟุบุคิตอบรับ
ฟุตบอลๆเอาละนะ! “เพนกวินจักรพรรดิ์!”ทันใดนั้นก็มีเพนกวินออกมารอบๆตัวคิโดแล้วก็มีแสงเป็นวงกลมคล้ายกับลูกบอลอยู่ตรงหน้าแล้วคิโดก็เตะขึ้นไป
“ที่2!”แล้วโกเอนจิกับฟุบุคิก็เตะประสานกันตรงไปที่กำแพง
ปัง!
กำแพงตรงหน้าที่โดนอัดเข้าไปเป็นรอยเหมือนโดนไฟไหม้แล้วยุบเข้าไปข้างใน
“ว้าว!มีพลังมากถึงขนาดนี้เลยหรอเนี่ยกำแพงป้องกันเกือบทะลุแน่!”มิกุพูดอย่างตะลึง
“เอ๋!?ที่ทำไปทั้งหมดเนี่ยมันเป็นพลังของสร้อยไม่ใช่หรอ?”ฟุบุคิพูด
“หึหึหึ^^ผิดแล้วละที่ทำไปทั้งหมดนั้นนะก็เป็นพลังของพวกนายนั้นแหละสร้อยนี้นะแค่ช่วยดึงพลังออกมายังภายนอกแล้วก็เอาไว้ผ่านมิติเวทย์มนต์ชั่วคราวเท่านั้นแหละ”เคียวพูด
“เนี่ยน่านะพลังของพวกเรา”โกเอนจิพูด
“อืม!ใช้แล้วละ”อาร์ฟิเลียพูด
“สะ..สุดยอด!”เอนโดพูด
“แค่นี้ก็พอมีหวังอยู่หน่อยแล้วละที่เหลือก็เรื่องกำลังรบ”เบิร์นพูด(พึ่งมีบทเองละหว่า= =)
“อืมถ้าหวังแค่เรื่องฝีมือแต่กำลังรบไม่พอละก็โอกาสชนะก็เท่ากับ0ไม่สิติดลบด้วยซ้ำ”ไคโตะพูด(กว่าจะหาช่อง= =)
“ตะ..ติดลบเลยหรอ!”เอนโดพูด
“ก็คนของปราสาทแห่งความมืดนะมีเยอะจะตายไปอย่างน้อยถ้าเรารวมกำลังรบที่นี้ได้สัก20คนละก็ ก็พอจะมีหวังละนะ”อาร์ฟิเลียพูด
“ที่นี้งั้นหรอ?”คิโดพูด
“อืม..ตอนนี้ฉันยังเหลือผลึกอยู่อีก10ชิ้น”อาร์ฟิเลียพูด
“งั้นพวกเราก็ต้องไปตามหาผู้คนที่มีความสามารถอีกสินะ”เมย์โกะพูด
“ตามหาหรอ?แล้วทำไมถึงไม่ให้พวกของเราไปละ”เอนโดพูด
“แค่พลังของพวกคุณนะเอาชนะไม่ได้หรอนี้มันไม่ใช่ฟุตบอลนะ”กุมิพูด(มีบทแล้วนะ*^*)
“เราจำเป็นที่จะต้องหาคนที่จะเป็นกำลังได้มากว่านี้”รินพูด(มาแล้วจ้า*v*)
“แล้วจะไปหาใครกันละอีก10คน”เลนพูด(เอาพูดกันให้หมด^v^)
“อืม เวลาก็เหลืออีกไม่มากแล้วด้วย”กักคุโปะพูด
“เรื่องนั้นนะไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะฉันนะไปขอเรียบร้อยแล้วละแล้วก็แค่7คนก็พอ”อาร์ฟิเลียพูด
“นี้เธอไปตามหาเรียบร้อยแล้วหรอ!?”ไคโตะพูด(เอาอย่างด่วน=v=)
“อืม เป็นองค์กรป้องกันนะรึป่าวหว่าเป็นคนที่เคยปกป้องโลกใบนี้เอาไว้แล้วด้วยเป็นกำลังที่เจ๋งสุดๆเลยละที่เหลือก็แค่รอการตอบรับ..”อาร์ฟิเลียพูด
ตื๊ดๆ
โทรศัพท์ของอาร์ฟิเลียก็สั่นขึ้นแล้วอาร์ฟิเลียก็หยิบขึ้นมา
“อะใครกันนะ...อ๊ะ!พูดถึงก็ติดต่อมาพอดีเลยแปบนะ”อาร์ฟิเลียพูด
“ฮัทโหล โยชิวาระ ค่ะ!....อะ!จริงหรอ...อืม!เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอเราจะจัดการให้เอง......งั้นก็พรุ่งนี้ฉันจะไปล่ะกัน....ขอบคุณมากนะว_ _ _ _ _ ล่”อาร์ฟิเลียพูดจบแล้วก็วางไป
“ชื่อนั้นมัน...องค์กรที่เป็นสมดุลของโลก(รึป่าว)นะหรอ!”มิกุพูด
“อืม ใช่แล้วละฉันไปขอมาแล้วเค้าก็ตอบรับด้วย”อาร์ฟิเลียพูด
“เอาละทุกคนพรุ่งนี้ให้มารวมกันที่โรงเรียนไรมงนะพวกเราจะไปที่นั้นกัน”อาร์ฟิเลียพูดกับทุกคน
“ถ้างั้นใช้รถของพวกเราไปละกันนะ”เมย์โกะพูด
“อืมงั้นมารับที่หน้าไรมงด้วยละกัน”อาร์ฟิเลีย
“แล้วจะไปที่ไหนอีกละ”โกเอนจิพูด
“หึหึหึ ฉันจะพาพวกนายไปที่...เมืองนา_ _ _ ริ^^”อาร์ฟิเลียพูด
จากผู้แต่ง
อั๊ยยะ!กลับมาอีกครั้งหลังจากไม่ได้แต่งนาน5555รู้สึกว่าบทความทรงจำของเบิร์นมันโคตรสั่นเลยอะ555อาจจะงงไม่เป็นไรไรท์ก็งง งงทุกบทเลย(ซะงั้น= =;;)ตรงชื่อฟุบุคิไม่ต้องไปสนนะไรท์ก็ไม่รู้ว่าพิมพ์คิหรือกิยังงงอยู่ แล้วก็ตรงช่วงสุดท้ายให้เติมคำเล่นละกันนะ555ไปละต้องรีบปั่นเดี๋ยวโดนเพื่อนว่า(ที่มาแต่งเพราะเพื่อนหรอ= =;;ไม่น่าเลย= =)จะตั้งใจนะ555มันมีอะไรมากมาก็ต้องมีค้างๆ(ยาวววว)บ้างขอให้สนุก(มันไม่สนุกตรงที่แกไม่มาแต่งต่ออะดิ= =)กันนะ^^
แก้ไขนิดหน่อยนะ
ความคิดเห็น