ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : CHAPTER7 - 100%
ตอนเช้า
ฟึ่บ!
เสียงร่างบางที่เด้งตัวลุกจากเตียงนุ่มพอดีของร่างสูงทำให้เตียงด้านล่างที่ปกติร่างบางจะนอนแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นร่างสูงแทนสั่นเบาๆ เพราะแรงเด้งตัวขึ้นของร่างบาง
อันที่จริงแล้วร่างบางต้องนอนเตียงของตัวเองแต่ว่า ...
ย้อนไปเมื่อวาน
"จะนอนรึยัง?"
"อือ"
"งั้นนอนเตียงกูละกัน"
"ทำไม?"
"ก็มึงชอบนี่ กูยอมทนปวดหลัง"
"รู้สึกว่ากูไม่ได้ขอให้มึงทนนะ"
"..."
กลับมาปัจจุบัน..
เนื่องจากเสียงเด้งตัวลุกขึ้นกับเสียงก้าวขาลงบันไดจากเตียงสองชั้นทำให้ร่างสูงตื่นตามร่างบางไปด้วย สีหน้างัวเงียของร่างบางชั่งน่ารักน่ากอดสำหรับร่างสูงยิ่งนัก ทั้งที่ใบหน้าของทั้งคู่เหมือนกันราวกับแกะ แต่ว่าร่างบางมีใบหน้าที่หวานกว่า และสวยกว่า ส่วนร่างสูงนั้นออกไปทางหล่อคมและน่าค้นหา แถมส่วนสูงของทั้งคู่ก็ยังต่างกันอีก
ฟึ่บ!!
"โอ๊ยยย!!"เสียงโอดครวญของร่างบางที่ล้มไปกองกับพื้นเนื่องจากสะดุดจอยเกมส์ของตัวเองและของอีกคนซึ่งวางไม่เป็นที่เป็นทาง ทำให้ร่างสูงรีบลุกจากเตียงมาดูอาการของร่างบางทันที
"โอ้ย! อย่าจับ!"ทันทีที่มือหนาจับไปที่ขาเรียวเล็ก ร่างบางก็กระถดตัวหนีแทบจะไม่ทัน
"ขอโทษ .. ลุกไหวมั้ย?"เคเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนโยนและอบอุ่นไม่ว่าใครได้ฟังก็ต้องละลายกองตรงนั้นแน่ๆ แต่สำหรับคุ้ง คงไม่เหมือนคนอื่นเพราะใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อกับคำพูดและนำเสียงของอีกคน
"หว .. ไหว"ร่างบางรีบลุกพรวดหยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดนักเรียนของตัวเองเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที เคที่ยืนรออาบน้ำก็เดินไปเก็บจอยเกมส์ให้เข้าที่ จัดที่นอนของตัวเองและของคุ้งให้เรียบร้อย จนสักพักร่างบางก็ออกมา
ณ โรงเรียน ( ห้องเรียนของคุ้ง )
"เหี้ยยย! มึงไม่เห็นหรอตวง ว่ากูกำลังดูเอลอยู่!!"เสียงของคุ้งโวยขึ้นดังลั่นแต่ใบหน้าหวานยังจดจ้องที่การ์ดยูกิที่เหลือเพียงเล็กน้อย เพราะเขาเอาไปตัดเป็นปิ๊กกีตาร์หมดแล้วน่ะสิ
"ก็กูอยากรู้อะคุ้ง!!รอยนั่นอะรอยนั่นอะ!"
"เชี่ย!!! มึงจะดูไปทำไม! เกี่ยวไรกับมึง!"ร่างบางลุกขึ้นยืนตบโต๊ะดังปัง ทำให้เป็ดสะดุ้งไปด้วยและการมาเยือนของอีกคนก็เป็นที่สนใจด้วย
"อ้าว ไอเคเอเอเอเอ~"ตวง เพื่อนวัยเด็กของคุ้งเคและเป็ด วิ่งไปหาเคด้วยท่าทางกระตือรือร้น พร้อมกับสำรวจรอบตัวเคก็พบกระเป๋านักเรียนหนึ่งใบ
"คุ้ง!"เสียงของเค ตะโกนเรียกชื่อร่างบางที่กำลังดูเอลอย่างเมามันส์กับเป็ด และตามมาด้วยเสียงกรี๊ดของสาวกแฟนคลับของเค ทำเอาร่างบางหนวกหูไม่น้อย
"อะ .. กระเป๋าของมึง เราหยิบสลับกัน"เคเดินเข้ามาในห้องของคุ้ง และวางกระเป๋าไว้ที่หน้าของร่างบาง ทำให้ร่างบางเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของร่างสูง พร้อมกับหยิบกระเป๋าของเคแล้วยื่นให้
"มึงซ้อมดนตรีกันวันไหนวะเป็ด?"เคหันไปถามเป็ดซึ่งกำลังนั่งดูการ์ดยูกิของตนเอง
"พรุ่งนี้"เป็ดกำลังจะอ้าปากตอบ แต่ว่าเสียงของคุ้งดันแทรกขึ้นมาก่อน
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปส่ง"
"ไม่ได้ขอ"
"ก็กูจะไปส่ง"
"ก็กูไม่ได้ขอ"
"กูอยากไปส่ง"
"เออเรื่องของมึง .. เป็ดไปห้องน้ำกัน"
ณ ห้องน้ำ
"เป็ดมึงจำไว้นะ .. วงเราอะอย่างคิงส์"คุ้งพูดพลางเอื้อมมือไปเปิดก๊อกน้ำ
"หนาวว ใจจะขาดเธอคนดีขาดไอรักอบอะ .. ปู้ดด"
"แต่งมาสิบเพลงแม่ง..ไม่เอาสักเพลง"เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นมาจากในห้องน้ำ
"เอาน่า อย่างน้อยก็เล่นมาด้วยกัน .. ปู้ด"และเสียงของอีกคนดังขึ้นจากห้องน้ำข้างๆ
"ถ้าวงนี้กูไม่ร้อง สาวแม่งไม่กรี๊ดเยอะขนาดนี้หรอก .. ปู้ดดด"
... เชี่ยเต็มอ่อวะ ... (คุ้งคิดในใจ)
"เออใจเย็นเว่ย มึงก็รู้ว่ามันอะเก่งจริง"
"เก่งเหี้ยไร กากอะดิ .. ปู้ด .. เคแม่งควาย .. หน้าแม่งอย่างกับขี้ เดี๋ยวกูต่อยหน้าจิ้มขี้ .. ปู้ด"
ซ่า!!
"เหี้ยใครวะ!!"เสียงสาดน้ำจากห้องน้ำด้านข้างที่ไม่มีใครอยู่สาดเข้ามา
ในห้องของ 'เต็ม' นักร้องนำวงอารีน่า
"สาดแรงๆเลยคุ้ง!!"ตามมาด้วยเสียงเชียร์ของเป็ด ที่ทำให้เต็มรู้ทันทีว่าเป็นใคร
"เชี่ยคุ้งหรอ!! / มึงจะเรียกชื่อกูทำไมเป็ด!"เสียงซ้อนกันของเต็มและคุ้งทำให้ 'โดม' มือกลองของวงอารีน่ารู้ว่ากำลังทะเลาะกันอยู่
"มึงอย่าหนีไปไหนนะสัส!!"
"เออ!! กูไม่หนีไปไหนหรอก!! เดี๋ยวพ่อฟาดด้วยกระบวย!"เสียงของคุ้งที่ตอนนี้เดินมาอยู่หน้าห้องน้ำของเต็ม ยกกระบวยขึ้นทำท่าจะฟาดรอเต็มออกออกมา
ปัง! ฟึ่บ!
"อ๊าาาาา!"เสียงของคุ้งตะโกนขึ้นเมื่อเต็มเปิดประตูห้องน้ำออกมาในสภาพดูไม่ได้ทำให้คุ้งตกใจ เสียหลักโดนเต็มผลักลงไปที่พื่นห้องน้ำ
"เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ กูไม่ใช่คุ้ง! กูเค"คุ้งที่ปัดป่ายมือของเต็มไม่ให้ชกรีบยกมือขึ้นเสยผมขึ้นให้ดูเหมือนเค
"เออ ไอเคหรอ มาได้จังหวะพอดี!"
ตุ้บ!! ฟึ่บ! พรึ่บ!
"มึงทำไรคุ้งวะเต็ม!"เสียงของเคที่รีบวิ่งตามมาทีหลัง กระชากคอเสื้อของเต็มให้ลุกออกจากคุ้งที่นอนสลบเหมือดอยู่ที่พื้น
"ก็มันมาสาดน้ำใส่กู!!"
"แต่มึงต่อยมัน!!"
"แล้วมึงจะทำไม?"
"ออกจากวงกูซะ!! แล้วก็นี่.."
ผลั่ก!
หมัดแรงๆของเคต่อยตุ้บเข้าไปที่ใบหน้าของเต็มอย่างสุดแรงจนเต็มล้มลงไปกับพื้น พร้อมกับที่เคอุ้มร่างบางของคุ้ง
ไปที่ห้องพยาบาล
ณ ห้องพยาบาล
"พวกเธอสองคนเป็นแฝดกันหรอ?"คุณครูที่ห้องพยาบาลเอ่ยถามขณะกำลังทำแผลที่เบ้าตาของคุ้งให้ ส่วนเคกำลังยืนดูใบหน้าของคุ้งที่ฟกช้ำไปด้วยรอยเขียวๆ
"ครับ แล้วมันจะเป็นไรมากมั้ย?"
"ไม่หรอก วานเธอดูคุ้งต่อนะ เดี๋ยวครูไปทานข้าวก่อน"
"ครับ"
เมื่อคุณครูเดินออกจากห้อง ร่างสูงของเคก็เดินเข้ามานั่งข้างๆเตียง มือหนาเลื่อนขึ้นมากุมมือคนที่เป็นพี่ชายของตนเองอย่างเป็นห่วง ดวงตาคมเพ่งมองใบหน้าหวาน
*ที่มีรอยฟกช้ำอย่างพินิจ
ปัง!
เสียงเปิดประตูดังขึ้นอีกครั้งแต่ไม่ได้เรียกให้ใบหน้าหล่อคมของเคหันกลับไปดูเลยแม้แต่น้อย วงอารีน่าและวงซักซี้ดของคุ้งและเคก้าวเข้ามาภายในห้องพร้อมกับเสียงคุยที่ดังจ้าละหวั่น รบกวนการพักผ่อนของคุ้งยิ่งนัก
"ไอเหี้ยย! มึงมัวแต่ขี้ทำไมวะโดม!"(ราช)
"ก็กูปวดอะสัสราช!จะให้กูทำไง!!"(โดม)
"มึงก็ขี้ให้เสร็จดิสาส ควาย!"(ราช)
"ไอเป็ดทำไมมึงไม่ช่วยคุ้งวะ!!"(เอ็กซ์)
"ก็ตอนนั่นกู .. อึ้ง!"(เป็ด)
"อึ้งบ้านเอ็งเส่ะ ถ้าเป็นกูนะ กูจะวิ่งเข้าไปกระชากคอแม่งมากระทืบ!!"(เ็อ็กซ์)
"ส่วนสูงมึงกับมันก็พอกันนะได้ข่าว-_-"(เป็ด)
"เฮ้ยพวกมึงเงียบหน่อยดิวะ!"เคตวาดลั่นห้อง และทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบในทันที
"โหดว่ะ"เอ็กซ์กระซิบกับเป็ด แต่ในห้องที่เงียบแบบนี้มีหรอที่เคจะไม่ได้ยิน
"อื้อ .. โอ๊ย!"เสียงของคุ้งที่เพิ่งตื่น ยกมือบางขึ้นขยี้ดวงตาโตแต่ดันไปโดนเผลที่โดนชก ทำให้คนทั้งห้องหันมามองและก่อเสียงโวยวายอีกครั้ง
"ไอคุ้งมึงเป็นไงบ้างว้า!"(เอ็กซ์)
"ทำไมมึงไม่สู้วะคุ้ง ถ้าเป็นกูราชคนเก่ง กูจะเตะแม่ง!"(ราช)
"ตอแหลจริงมึง"(โดม)
"หุบปากไปเลยสัสโดม!"(ราช)
้
"พวกมึงเป็นแฟนภาษาไรวะกัดกันยิ่งกว่าหมา"(เอ็กซ์)
"เหี้ยเอ็กซ์เดี๋ยวกูฟาดด้วยเบสเลย ไอหอกนี่"(ราช)
"ถ้ามึงไม่เสียดายก็เอามา เดี๋ยวกูเอาไปซ่อม"(ฌอ็กซ์)
"พ่อมึงอะ มึงจะเอาเบสกูไปติดกาวตราตัวเหี้ยไง!"(ราช)
"พ่อกูอยู่บ้านขายเบเกอรี่ หนัก80 ใส่แว่น ผิวขาว อ้วนงุงิน่ารักมากอะมึงงง!"(เอ็กซ์)
"สัส! กวนตีนกู!"(ราช)
"เว้ยยย!! มึงเงียบไม่เป็นกันใช่ป้ะวะ!!"เสียงของเคดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้คนในห้องเริ่มมองหน้ามองตากันไปมา
"เออ! กูไปดีกว่าว่ะ! ไปพวกมึง!!"เสียงของราชดังขึ้นตอบเค พร้อมกับที่ทุกคนค่อยๆก้าวเดินออกจากห้องพยาบาล และความเงียบก็ก่อตัวขึ้นอีกครั้ง
"คุ้ง .. มึงไปสาดน้ำใส่ไอเต็มทำไม?"
"อยากสาด"
"กูไม่เชื่อ"
"กูพูดจริง"
"กูไม่เชื่อ"
"กูพูดจริง"
"แต่กูไม่เชื่อ"เคไม่ยอมเชื่อคุ้งง่ายๆ ทำให้คุ้งเลยต้องยอมแพ้ยอมบอกความจริง ร่างบางส่งเสียงจิ๊ปากในลำคอ พร้อมกับใบหน้าหวานที่เริ่มชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ
"ก็มันด่ามึงหน้าเหมือนขี้อะ"
"..."
"ก็!! .. กูหน้าเหมือนมึง มันด่ามึงก็เหมือนด่ากู!"
"หิวรึยัง?"
"กูแดกข้าวเช้าตอนเจ็ดโมง .. นี่กี่โมง .. คิดเอา"ร่างบางพูดจบ ริมฝีปากหยักของร่างสูงก็ยกยิ้มอย่างพอใจ
พร้อมกับก้าวเดินออกจากห้องพยาบาล และระหว่างนั่นเป็ดเดินสวนเข้ามาพอดี
"คุ้ง..."
"ห๊ะ? เออ! เป็ดมึงจะเรียกชื่อกูทำไมวะ! แม่งงง!!"
"เออน่า กูซื้อขนมมาให้มึงด้วยยย!"
"ไหนๆ กูอยากกินแล้วววว"คุ้งพูดขึ้นด้วยแววตาวาววับราวกับเด็กได้ของเล่นเมื่อเป็ดหยิบถุงขนมสุดโปรดของคุ้งมาให้
"กินให้อร่อยนะมึง"เป็ดพูดพลางยืนมองคุ้งที่แกะถุงขนมและหยิบขนมเข้าปากทีละหลายๆชิ้น ราวกับว่าไม่ได้กินมานานแสนนาน
"มึงงง! อร่อยมากอ๊า!"คุ้งเอ่ยทั้งที่ขนมยังเต็มปาก มันชั่งดูน่ารักในสายตาของเป็ดยิ่งนัก
"กินเลอะเหมือนเด็กเลยนะมึง"เป็ดพูดยิ้มๆ พลางใช้นิ้วชี้ปาดคราบขนมบนขอบริมฝีปากล่างสีเชอรี่ของอีกคนเบาๆ ก่อนจะยกนิ้วชี้ขึ้นมาตวัดลิ้นชิมรสชาติของขนมเบาๆ ทำให้ร่างบางของคุ้งนิ่งค้างไปในทันที
"อ .. ไอเป็ด มึง..."
"อร่อยดีนะ"เป็ดพูดเบาๆ โดยไม่มีใครสังเกตร่างสูงของคนที่มาเยือนอยู่หน้าประตูเลยสักนิด
จุ๊บ!
"หายไวๆนะมึง"ท่ามกลางสายตาช๊อคของร่างบางกับการกระทำของเป็ดที่จูบหน้าผากของร่างบาง ทำให้ร่างที่อยู่ตรงหน้าประตูเปิดประตูเข้ามาเบาๆ พร้อมกับกระแทกกล่องข้าว
ปัง!
"กูซื้อข้าวมาให้แล้ว พวกมึงกินไปละกัน กูไม่หิว"เคพูดเสียงเย็นๆ ยิ่งทำให้บรรยากาศในห้องเริ่มมาคุทันที
พร้อมกับสีหน้าของเป็ดที่เริ่มเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
ว่าแล้วร่างสูงก็กระชากประตูห้องพยาบาลแล้วเดินออกไปทันที ทำให้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงรับรู้ว่าร่างสูงโกรธตนเองซะแล้ว
" เฮ้ย! ไอ้เค .. มึงเป็นไรวะ ....แฮ่ก "
คุ้งในสภาพชุดนักเรียนที่หลุดลุ่ยวิ่งออกมาจากห้อง ก่อนจะวิ่งไปดักหน้าฝาแฝดของตัวเองที่เดินนำออกมาก่อน
" กูไม่ได้เป็นอะไร.. มึงไปกินข้าวกับเป็ดต่อเถอะ"เคพูดขึ้นพลางหันหน้าไปทางอื่นไม่สบตาร่างบาง
"ถ้ามึงจะโกรธเรื่องที่ไอเป็ดจูบหน้าผากกู มึงควรโกรธตัวเองก่อนนะเค!"
"วันนั้นมึงกับกูก็มีความสุขทั้งคู่นี่...หรือมึงจะปฏิเสธว่าไม่จริง"เคพูดย้ำร่างบางของคุ้งที่ตอนนี้สั่นสะท้านด้วยความโกรธ และยิ่งโกรธมากขึ้น
"มึงฝืนใจกู! มึงก็แค่แฝดเหี้ยๆเห็นแก่ได้ กูไม่ได้ร้องขอความสุขจากมึงเลยสักนิด มีตั้งหลายคนที่รอให้ความสุขกับกู กูจะลืมว่านั่นคือครั้งแรกของกู และมึงอย่าหวังเลยว่ากูจะยอมหะ .. อุ๊บ!!"
ร่างบางที่ต่อปากต่อคำกับร่างสูงอยู่ต้องชะงักเพราะถูกริมฝีปากร้อนระอุของอีกคนทาบทับลงมาแล้วบดขยี้อย่างร้อนแรงและแฝงไป
ด้วยโทสะ ลิ้นร้อนรุกรานริมฝีปากบางอย่างเชี่ยวชาญ กวาดไปทั่วโพรงปากอิ่มเพื่อควานหาความหวานที่มีอยู่ในนั้น พลางดูดดุนไปทั่วริมฝีปากอย่างดูดดื่มดื่มโดยไม่ให้คนตรงหน้าได้หายใจจนกระทั่งข้อมือเล็กของคุ้งทุบหน้าอกคนที่กำลัง
กระทำตัวเองอยู่เบาๆอย่างอ่อนแรง ทำให้เคต้องจำใจถอนริมฝีปากออก พร้อมกับเสียงสะอื้นเบาๆในลำคอของคนตัวเล็ก ก่อนจะตามมาด้วยน้ำใสๆที่ไหลลงมาจากดวงตากลมโตและอาบไปทั่วพวงแก้มขาว
"ฮึก .. กูไม่ใช่ที่ .. รองรับอารมณ์ของมึง!"
ฟึ่บ!
เสียงร่างบางที่เด้งตัวลุกจากเตียงนุ่มพอดีของร่างสูงทำให้เตียงด้านล่างที่ปกติร่างบางจะนอนแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นร่างสูงแทนสั่นเบาๆ เพราะแรงเด้งตัวขึ้นของร่างบาง
อันที่จริงแล้วร่างบางต้องนอนเตียงของตัวเองแต่ว่า ...
ย้อนไปเมื่อวาน
"จะนอนรึยัง?"
"อือ"
"งั้นนอนเตียงกูละกัน"
"ทำไม?"
"ก็มึงชอบนี่ กูยอมทนปวดหลัง"
"รู้สึกว่ากูไม่ได้ขอให้มึงทนนะ"
"..."
กลับมาปัจจุบัน..
เนื่องจากเสียงเด้งตัวลุกขึ้นกับเสียงก้าวขาลงบันไดจากเตียงสองชั้นทำให้ร่างสูงตื่นตามร่างบางไปด้วย สีหน้างัวเงียของร่างบางชั่งน่ารักน่ากอดสำหรับร่างสูงยิ่งนัก ทั้งที่ใบหน้าของทั้งคู่เหมือนกันราวกับแกะ แต่ว่าร่างบางมีใบหน้าที่หวานกว่า และสวยกว่า ส่วนร่างสูงนั้นออกไปทางหล่อคมและน่าค้นหา แถมส่วนสูงของทั้งคู่ก็ยังต่างกันอีก
ฟึ่บ!!
"โอ๊ยยย!!"เสียงโอดครวญของร่างบางที่ล้มไปกองกับพื้นเนื่องจากสะดุดจอยเกมส์ของตัวเองและของอีกคนซึ่งวางไม่เป็นที่เป็นทาง ทำให้ร่างสูงรีบลุกจากเตียงมาดูอาการของร่างบางทันที
"โอ้ย! อย่าจับ!"ทันทีที่มือหนาจับไปที่ขาเรียวเล็ก ร่างบางก็กระถดตัวหนีแทบจะไม่ทัน
"ขอโทษ .. ลุกไหวมั้ย?"เคเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนโยนและอบอุ่นไม่ว่าใครได้ฟังก็ต้องละลายกองตรงนั้นแน่ๆ แต่สำหรับคุ้ง คงไม่เหมือนคนอื่นเพราะใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อกับคำพูดและนำเสียงของอีกคน
"หว .. ไหว"ร่างบางรีบลุกพรวดหยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดนักเรียนของตัวเองเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที เคที่ยืนรออาบน้ำก็เดินไปเก็บจอยเกมส์ให้เข้าที่ จัดที่นอนของตัวเองและของคุ้งให้เรียบร้อย จนสักพักร่างบางก็ออกมา
ณ โรงเรียน ( ห้องเรียนของคุ้ง )
"เหี้ยยย! มึงไม่เห็นหรอตวง ว่ากูกำลังดูเอลอยู่!!"เสียงของคุ้งโวยขึ้นดังลั่นแต่ใบหน้าหวานยังจดจ้องที่การ์ดยูกิที่เหลือเพียงเล็กน้อย เพราะเขาเอาไปตัดเป็นปิ๊กกีตาร์หมดแล้วน่ะสิ
"ก็กูอยากรู้อะคุ้ง!!รอยนั่นอะรอยนั่นอะ!"
"เชี่ย!!! มึงจะดูไปทำไม! เกี่ยวไรกับมึง!"ร่างบางลุกขึ้นยืนตบโต๊ะดังปัง ทำให้เป็ดสะดุ้งไปด้วยและการมาเยือนของอีกคนก็เป็นที่สนใจด้วย
"อ้าว ไอเคเอเอเอเอ~"ตวง เพื่อนวัยเด็กของคุ้งเคและเป็ด วิ่งไปหาเคด้วยท่าทางกระตือรือร้น พร้อมกับสำรวจรอบตัวเคก็พบกระเป๋านักเรียนหนึ่งใบ
"คุ้ง!"เสียงของเค ตะโกนเรียกชื่อร่างบางที่กำลังดูเอลอย่างเมามันส์กับเป็ด และตามมาด้วยเสียงกรี๊ดของสาวกแฟนคลับของเค ทำเอาร่างบางหนวกหูไม่น้อย
"อะ .. กระเป๋าของมึง เราหยิบสลับกัน"เคเดินเข้ามาในห้องของคุ้ง และวางกระเป๋าไว้ที่หน้าของร่างบาง ทำให้ร่างบางเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของร่างสูง พร้อมกับหยิบกระเป๋าของเคแล้วยื่นให้
"มึงซ้อมดนตรีกันวันไหนวะเป็ด?"เคหันไปถามเป็ดซึ่งกำลังนั่งดูการ์ดยูกิของตนเอง
"พรุ่งนี้"เป็ดกำลังจะอ้าปากตอบ แต่ว่าเสียงของคุ้งดันแทรกขึ้นมาก่อน
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปส่ง"
"ไม่ได้ขอ"
"ก็กูจะไปส่ง"
"ก็กูไม่ได้ขอ"
"กูอยากไปส่ง"
"เออเรื่องของมึง .. เป็ดไปห้องน้ำกัน"
ณ ห้องน้ำ
"เป็ดมึงจำไว้นะ .. วงเราอะอย่างคิงส์"คุ้งพูดพลางเอื้อมมือไปเปิดก๊อกน้ำ
"หนาวว ใจจะขาดเธอคนดีขาดไอรักอบอะ .. ปู้ดด"
"แต่งมาสิบเพลงแม่ง..ไม่เอาสักเพลง"เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นมาจากในห้องน้ำ
"เอาน่า อย่างน้อยก็เล่นมาด้วยกัน .. ปู้ด"และเสียงของอีกคนดังขึ้นจากห้องน้ำข้างๆ
"ถ้าวงนี้กูไม่ร้อง สาวแม่งไม่กรี๊ดเยอะขนาดนี้หรอก .. ปู้ดดด"
... เชี่ยเต็มอ่อวะ ... (คุ้งคิดในใจ)
"เออใจเย็นเว่ย มึงก็รู้ว่ามันอะเก่งจริง"
"เก่งเหี้ยไร กากอะดิ .. ปู้ด .. เคแม่งควาย .. หน้าแม่งอย่างกับขี้ เดี๋ยวกูต่อยหน้าจิ้มขี้ .. ปู้ด"
ซ่า!!
"เหี้ยใครวะ!!"เสียงสาดน้ำจากห้องน้ำด้านข้างที่ไม่มีใครอยู่สาดเข้ามา
ในห้องของ 'เต็ม' นักร้องนำวงอารีน่า
"สาดแรงๆเลยคุ้ง!!"ตามมาด้วยเสียงเชียร์ของเป็ด ที่ทำให้เต็มรู้ทันทีว่าเป็นใคร
"เชี่ยคุ้งหรอ!! / มึงจะเรียกชื่อกูทำไมเป็ด!"เสียงซ้อนกันของเต็มและคุ้งทำให้ 'โดม' มือกลองของวงอารีน่ารู้ว่ากำลังทะเลาะกันอยู่
"มึงอย่าหนีไปไหนนะสัส!!"
"เออ!! กูไม่หนีไปไหนหรอก!! เดี๋ยวพ่อฟาดด้วยกระบวย!"เสียงของคุ้งที่ตอนนี้เดินมาอยู่หน้าห้องน้ำของเต็ม ยกกระบวยขึ้นทำท่าจะฟาดรอเต็มออกออกมา
ปัง! ฟึ่บ!
"อ๊าาาาา!"เสียงของคุ้งตะโกนขึ้นเมื่อเต็มเปิดประตูห้องน้ำออกมาในสภาพดูไม่ได้ทำให้คุ้งตกใจ เสียหลักโดนเต็มผลักลงไปที่พื่นห้องน้ำ
"เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ กูไม่ใช่คุ้ง! กูเค"คุ้งที่ปัดป่ายมือของเต็มไม่ให้ชกรีบยกมือขึ้นเสยผมขึ้นให้ดูเหมือนเค
"เออ ไอเคหรอ มาได้จังหวะพอดี!"
ตุ้บ!! ฟึ่บ! พรึ่บ!
"มึงทำไรคุ้งวะเต็ม!"เสียงของเคที่รีบวิ่งตามมาทีหลัง กระชากคอเสื้อของเต็มให้ลุกออกจากคุ้งที่นอนสลบเหมือดอยู่ที่พื้น
"ก็มันมาสาดน้ำใส่กู!!"
"แต่มึงต่อยมัน!!"
"แล้วมึงจะทำไม?"
"ออกจากวงกูซะ!! แล้วก็นี่.."
ผลั่ก!
หมัดแรงๆของเคต่อยตุ้บเข้าไปที่ใบหน้าของเต็มอย่างสุดแรงจนเต็มล้มลงไปกับพื้น พร้อมกับที่เคอุ้มร่างบางของคุ้ง
ไปที่ห้องพยาบาล
ณ ห้องพยาบาล
"พวกเธอสองคนเป็นแฝดกันหรอ?"คุณครูที่ห้องพยาบาลเอ่ยถามขณะกำลังทำแผลที่เบ้าตาของคุ้งให้ ส่วนเคกำลังยืนดูใบหน้าของคุ้งที่ฟกช้ำไปด้วยรอยเขียวๆ
"ครับ แล้วมันจะเป็นไรมากมั้ย?"
"ไม่หรอก วานเธอดูคุ้งต่อนะ เดี๋ยวครูไปทานข้าวก่อน"
"ครับ"
เมื่อคุณครูเดินออกจากห้อง ร่างสูงของเคก็เดินเข้ามานั่งข้างๆเตียง มือหนาเลื่อนขึ้นมากุมมือคนที่เป็นพี่ชายของตนเองอย่างเป็นห่วง ดวงตาคมเพ่งมองใบหน้าหวาน
*ที่มีรอยฟกช้ำอย่างพินิจ
ปัง!
เสียงเปิดประตูดังขึ้นอีกครั้งแต่ไม่ได้เรียกให้ใบหน้าหล่อคมของเคหันกลับไปดูเลยแม้แต่น้อย วงอารีน่าและวงซักซี้ดของคุ้งและเคก้าวเข้ามาภายในห้องพร้อมกับเสียงคุยที่ดังจ้าละหวั่น รบกวนการพักผ่อนของคุ้งยิ่งนัก
"ไอเหี้ยย! มึงมัวแต่ขี้ทำไมวะโดม!"(ราช)
"ก็กูปวดอะสัสราช!จะให้กูทำไง!!"(โดม)
"มึงก็ขี้ให้เสร็จดิสาส ควาย!"(ราช)
"ไอเป็ดทำไมมึงไม่ช่วยคุ้งวะ!!"(เอ็กซ์)
"ก็ตอนนั่นกู .. อึ้ง!"(เป็ด)
"อึ้งบ้านเอ็งเส่ะ ถ้าเป็นกูนะ กูจะวิ่งเข้าไปกระชากคอแม่งมากระทืบ!!"(เ็อ็กซ์)
"ส่วนสูงมึงกับมันก็พอกันนะได้ข่าว-_-"(เป็ด)
"เฮ้ยพวกมึงเงียบหน่อยดิวะ!"เคตวาดลั่นห้อง และทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบในทันที
"โหดว่ะ"เอ็กซ์กระซิบกับเป็ด แต่ในห้องที่เงียบแบบนี้มีหรอที่เคจะไม่ได้ยิน
"อื้อ .. โอ๊ย!"เสียงของคุ้งที่เพิ่งตื่น ยกมือบางขึ้นขยี้ดวงตาโตแต่ดันไปโดนเผลที่โดนชก ทำให้คนทั้งห้องหันมามองและก่อเสียงโวยวายอีกครั้ง
"ไอคุ้งมึงเป็นไงบ้างว้า!"(เอ็กซ์)
"ทำไมมึงไม่สู้วะคุ้ง ถ้าเป็นกูราชคนเก่ง กูจะเตะแม่ง!"(ราช)
"ตอแหลจริงมึง"(โดม)
"หุบปากไปเลยสัสโดม!"(ราช)
้
"พวกมึงเป็นแฟนภาษาไรวะกัดกันยิ่งกว่าหมา"(เอ็กซ์)
"เหี้ยเอ็กซ์เดี๋ยวกูฟาดด้วยเบสเลย ไอหอกนี่"(ราช)
"ถ้ามึงไม่เสียดายก็เอามา เดี๋ยวกูเอาไปซ่อม"(ฌอ็กซ์)
"พ่อมึงอะ มึงจะเอาเบสกูไปติดกาวตราตัวเหี้ยไง!"(ราช)
"พ่อกูอยู่บ้านขายเบเกอรี่ หนัก80 ใส่แว่น ผิวขาว อ้วนงุงิน่ารักมากอะมึงงง!"(เอ็กซ์)
"สัส! กวนตีนกู!"(ราช)
"เว้ยยย!! มึงเงียบไม่เป็นกันใช่ป้ะวะ!!"เสียงของเคดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้คนในห้องเริ่มมองหน้ามองตากันไปมา
"เออ! กูไปดีกว่าว่ะ! ไปพวกมึง!!"เสียงของราชดังขึ้นตอบเค พร้อมกับที่ทุกคนค่อยๆก้าวเดินออกจากห้องพยาบาล และความเงียบก็ก่อตัวขึ้นอีกครั้ง
"คุ้ง .. มึงไปสาดน้ำใส่ไอเต็มทำไม?"
"อยากสาด"
"กูไม่เชื่อ"
"กูพูดจริง"
"กูไม่เชื่อ"
"กูพูดจริง"
"แต่กูไม่เชื่อ"เคไม่ยอมเชื่อคุ้งง่ายๆ ทำให้คุ้งเลยต้องยอมแพ้ยอมบอกความจริง ร่างบางส่งเสียงจิ๊ปากในลำคอ พร้อมกับใบหน้าหวานที่เริ่มชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ
"ก็มันด่ามึงหน้าเหมือนขี้อะ"
"..."
"ก็!! .. กูหน้าเหมือนมึง มันด่ามึงก็เหมือนด่ากู!"
"หิวรึยัง?"
"กูแดกข้าวเช้าตอนเจ็ดโมง .. นี่กี่โมง .. คิดเอา"ร่างบางพูดจบ ริมฝีปากหยักของร่างสูงก็ยกยิ้มอย่างพอใจ
พร้อมกับก้าวเดินออกจากห้องพยาบาล และระหว่างนั่นเป็ดเดินสวนเข้ามาพอดี
"คุ้ง..."
"ห๊ะ? เออ! เป็ดมึงจะเรียกชื่อกูทำไมวะ! แม่งงง!!"
"เออน่า กูซื้อขนมมาให้มึงด้วยยย!"
"ไหนๆ กูอยากกินแล้วววว"คุ้งพูดขึ้นด้วยแววตาวาววับราวกับเด็กได้ของเล่นเมื่อเป็ดหยิบถุงขนมสุดโปรดของคุ้งมาให้
"กินให้อร่อยนะมึง"เป็ดพูดพลางยืนมองคุ้งที่แกะถุงขนมและหยิบขนมเข้าปากทีละหลายๆชิ้น ราวกับว่าไม่ได้กินมานานแสนนาน
"มึงงง! อร่อยมากอ๊า!"คุ้งเอ่ยทั้งที่ขนมยังเต็มปาก มันชั่งดูน่ารักในสายตาของเป็ดยิ่งนัก
"กินเลอะเหมือนเด็กเลยนะมึง"เป็ดพูดยิ้มๆ พลางใช้นิ้วชี้ปาดคราบขนมบนขอบริมฝีปากล่างสีเชอรี่ของอีกคนเบาๆ ก่อนจะยกนิ้วชี้ขึ้นมาตวัดลิ้นชิมรสชาติของขนมเบาๆ ทำให้ร่างบางของคุ้งนิ่งค้างไปในทันที
"อ .. ไอเป็ด มึง..."
"อร่อยดีนะ"เป็ดพูดเบาๆ โดยไม่มีใครสังเกตร่างสูงของคนที่มาเยือนอยู่หน้าประตูเลยสักนิด
จุ๊บ!
"หายไวๆนะมึง"ท่ามกลางสายตาช๊อคของร่างบางกับการกระทำของเป็ดที่จูบหน้าผากของร่างบาง ทำให้ร่างที่อยู่ตรงหน้าประตูเปิดประตูเข้ามาเบาๆ พร้อมกับกระแทกกล่องข้าว
ปัง!
"กูซื้อข้าวมาให้แล้ว พวกมึงกินไปละกัน กูไม่หิว"เคพูดเสียงเย็นๆ ยิ่งทำให้บรรยากาศในห้องเริ่มมาคุทันที
พร้อมกับสีหน้าของเป็ดที่เริ่มเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
ว่าแล้วร่างสูงก็กระชากประตูห้องพยาบาลแล้วเดินออกไปทันที ทำให้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงรับรู้ว่าร่างสูงโกรธตนเองซะแล้ว
" เฮ้ย! ไอ้เค .. มึงเป็นไรวะ ....แฮ่ก "
คุ้งในสภาพชุดนักเรียนที่หลุดลุ่ยวิ่งออกมาจากห้อง ก่อนจะวิ่งไปดักหน้าฝาแฝดของตัวเองที่เดินนำออกมาก่อน
" กูไม่ได้เป็นอะไร.. มึงไปกินข้าวกับเป็ดต่อเถอะ"เคพูดขึ้นพลางหันหน้าไปทางอื่นไม่สบตาร่างบาง
"ถ้ามึงจะโกรธเรื่องที่ไอเป็ดจูบหน้าผากกู มึงควรโกรธตัวเองก่อนนะเค!"
"วันนั้นมึงกับกูก็มีความสุขทั้งคู่นี่...หรือมึงจะปฏิเสธว่าไม่จริง"เคพูดย้ำร่างบางของคุ้งที่ตอนนี้สั่นสะท้านด้วยความโกรธ และยิ่งโกรธมากขึ้น
"มึงฝืนใจกู! มึงก็แค่แฝดเหี้ยๆเห็นแก่ได้ กูไม่ได้ร้องขอความสุขจากมึงเลยสักนิด มีตั้งหลายคนที่รอให้ความสุขกับกู กูจะลืมว่านั่นคือครั้งแรกของกู และมึงอย่าหวังเลยว่ากูจะยอมหะ .. อุ๊บ!!"
ร่างบางที่ต่อปากต่อคำกับร่างสูงอยู่ต้องชะงักเพราะถูกริมฝีปากร้อนระอุของอีกคนทาบทับลงมาแล้วบดขยี้อย่างร้อนแรงและแฝงไป
ด้วยโทสะ ลิ้นร้อนรุกรานริมฝีปากบางอย่างเชี่ยวชาญ กวาดไปทั่วโพรงปากอิ่มเพื่อควานหาความหวานที่มีอยู่ในนั้น พลางดูดดุนไปทั่วริมฝีปากอย่างดูดดื่มดื่มโดยไม่ให้คนตรงหน้าได้หายใจจนกระทั่งข้อมือเล็กของคุ้งทุบหน้าอกคนที่กำลัง
กระทำตัวเองอยู่เบาๆอย่างอ่อนแรง ทำให้เคต้องจำใจถอนริมฝีปากออก พร้อมกับเสียงสะอื้นเบาๆในลำคอของคนตัวเล็ก ก่อนจะตามมาด้วยน้ำใสๆที่ไหลลงมาจากดวงตากลมโตและอาบไปทั่วพวงแก้มขาว
"ฮึก .. กูไม่ใช่ที่ .. รองรับอารมณ์ของมึง!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น