คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : I'm Bad !! ; Fence.Romantic Part [onezerozeroper']
Square root
8
[Fence Talk]
ฉันก็รู้ตัวเองอยู่แล้วว่าฉันมัน ‘เย็นชา’ แต่ใครมันจะไปนึกละว่า หมอนั่นมันเย็นชามากกว่าฉัน ฟราน์....
ปิ๊ป
ฉันกดวางสายโทรศัพท์ที่โทรไปหาเวนิส ฉันขอโทษจริงๆ ที่ไปกับเธอไม่ได้ เพราะจู่ๆ ฟราน์เขาก็มาเดิมพันกับฉัน ถ้าพรุ่งนี้ฉันไม่ไปหาเข้าที่ลานน้ำพุหน้าโรงเรียนตอนสิบโมง ละก็...ฉันคงต้องโดนแบบนั้นอีก
ฉันเดินออกมาที่รถของตัวเองแล้วขับรถไปที่โรงเรียน ตั้งแต่ฉันเจอกับฟราน์วันแรกฉันก็โดนเขาจูบซะแล้ว เขาชอบใช้ความรุนแรงเหรอ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้อย่างเดียวคือเขาน่ากลัวและเย็นชา และไม่นานนักรถของฉันก็เคลื่อนตัวเขาโรงเรียน ฉันลงจากรถแล้วเดินไปที่ลายน้ำพุ ตรงนั้นมีเขายืนอยู่แล้ว
“เธอมาสาย”เขาพูดแล้วก้มมองนาฬิกา
“แล้วนายยืนรอฉันทำไมละ”ฉันพูดแล้วมองเขา เขาหันหน้ามามองฉันแล้วเลิกคิ้วข้างหนึ่ง
“ไปกันเถอะ”เขาตัดบทสนทนาง่ายๆ ด้วยคำว่าไปกันเถอะ ที่จริงฉันอยากให้เขาทะเลาะกับฉันซะหน่อยนะ แต่หมอนี่มันไม่เล่นกับฉันเลย - -*
“จะไปไหน”ฉันถามเขา ที่เดินนำหน้าฉัน
“...”ได้คำตอบคือความเงียบ
“ฉันถาม ว่าจะ ไป ไหน !!”ฉันเน้นคำ คำหยุดแล้วหันมาหาฉัน ก่อนกระชากตัวเข้าไปหาแล้วจูบลงมา หน้าที่ร้อนผ่าวของฉัน มันรู้สึกเหมือนจะระเบิด
เขาถอนจูบแล้วหันหลับไปเดินต่อ ฉันไม่เข้าใจเลย เขาจะเย็นชาไปไหน ฉันนึกไม่ออกเลยว่าฉันจะทำยังไงให้เขารักฉัน ถึงมันเป็นเกมเดิมพัน ที่ไวท์และเซย์เริ่มขึ้นแต่หนึ่งในนั้น ก็มีฉันและฟราน์ที่ร่วมเล่นด้วย
“=[]=!!”เขาจูบฉันอีกแล้ว!! นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้ว!!
เขาพาฉันเดินมาหลังโรงเรียนซึ่งฉันไม่นึกว่ามันจะมีแม่น้ำและสวน ฉันไม่เคยสังเกตเลย ฟราน์เดินไปและนั่งที่ใต้ต้นไม้
“มานั่งสิ”เสียงขรึมของเขา เอ่ยขึ้น ฉันนั่งลงที่ข้างเขา
“นายรู้จักที่นี่ได้ยังไง”ฉันถามเขา
“ผ่านมา”คำตอบที่เขาตอบฉันมาสั้นเหลือเกินเหมือนไม่อยากจะตอบฉัน
“แค่นั้น?”ฉันขมวดคิ้วแล้วมองเขา
“อืม”เขาตอบสั้นๆได้ใจความ
“…”
“…”
เงียบ หลังจากจบบทสนทนานั่น ฉันและเขาก็พากันเงียบ นี่เขาพาฉันมาให้นั่งเงียบงั้นเหรอ ฉันหันไปมองเขา…ตาของเขาที่หลับพริ้มอยู่ นี่เขาหลับไปแล้ว!
“ฟราน์”ฉันพูดเบาๆ แต่ก็ไม่มีวี่แววที่เขาจะลืมตา
“เฮ้ยนายตื่นสิ!”ฉันสะกิดเขา แต่ก็ไม่มีสัญญาตอบรับ นายหลับเร็วจริงๆ ให้นอนอย่างนั้นคงน่าสงสาร
ฉันจับหัวของเขามาพิงไว้ที่ไหล่ของฉัน นายนี่มันเย็นชาได้โล่จริงๆ เพิ่มรางวัลการันตี ขี้เซาให้อีก แต่ว่าบรรยากาศแบบนี้มันน่านอนจังเลยนะ ฉันหลับตาแล้วเอาหัวพิงหัวเขา
บรรยากาศเป็นใจ...
“ยัยบ้า! ตื่นได้แล้ว”เสียงของคนที่คุ้นเคย ฉันลืมตาขึ้นช้าๆ แล้วขยี้ตาตัวเอง ฟราน์ที่ตอนนี้หน้าของเขาอยู่ตรงหน้าของฉันเด๊ะ ฉันลุกขึ้นแล้วมอง อย่าบอกนะ ว่าฉันนอนหนุนตักเขา
“ทำไม ฉันถึง..ไป”ฉันชี้ที่หน้าเขาแบบงงๆ ฉันจำได้ตอนฉันหลับฉันพิงหัวเขา แต่ทำไมตื่นมาฉันถึงนอนตรงนั่น
“ยัยโง่ เธอละเมอมานอนตักฉัน ฮ่าๆ”เขาพูดแล้วแค่นหัวเราะ หะ! เขาหัวเราะ
“>0<!”
“ทำไมทำหน้าอย่างนั่น”เขาพูดแล้วมองหน้าฉัน ฉันเห็นเขาหัวเราะ
“นายหัวเราะ ><”ฉันพูดแล้วยิ้มกว้างๆ จะมีสักกี่คนนะที่เห็นเขายิ้ม
“ฉันหัวเราะแล้วมันแปลกเหรอ?”เขาหันมามองฉันแล้วทำหน้าพิมพ์เดิม
“แล้วที่นายนัดฉันมาเพราะแค่นี้เหรอ ฉันนัดกับเวนิสไว้ เพราะนายแท้ๆ ฉันถึงไม่ได้ไปตามนัด”ฉันพูด
“ไม่ต้องห่วงหอก เพราะว่าฉันให้ธันย์ไปแทนแล้ว”เขาพูดก่อนยิ้มบางๆ อย่างคนเย็นชา
“ธันย์…”ฉันพึมพำขึ้นมา ป่านนี้เวนิสโดนอะไรมั้งนะ
“ไปกันเถอะ”เขาพูดแล้วลุกขึ้น
“นายจะไปไหนอีก”ฉันถาม เขา เขาก็ลากมือฉันไป จะมีสักวันไหมที่ฉันและเขาจะคุยกันมากกว่าสี่ห้าประโยค และเขาก็ต้องพูดประโยคยาวๆด้วย - -*
เขาพาฉันกับมาที่โรงเรียนอีกครั้ง
“รถเธอละ”เขาถามฉัน
“หน้าโรงเรียน”ฉันบอก เขาจับมือฉันและลากฉันมาที่รถของฉัน ก่อนที่จะปล่อยมือฉัน
“กุญแจ”เขาเอ่ยคำสั้นๆ ฉันคว้านหยิบกุญแจในกระเปาก่อนยื่นให้เขา
“นายจะเอากุญแจไปไหน”ฉันถาม
“ขึ้นรถ”เขาไม่ตอบคำถามฉันยุยงให้ฉันขึ้นรถ ฉันเข้าไปในรถ ส่วนฟราน์ก็นั่งฝั่งคนขับ พอฉันนั่งรถ เขาก็ใช้มือจับหน้าฉันเขาไปจูบ เขาถอนจูบก่อนพูด
“เงียบซะ ถ้าเธอไม่อยากโดนอีก”เขาพูดแล้วหันไปสตาร์ทรถ ฟราน์ทำไมนายต้องจูบฉันด้วยแล้วเอาจูบนี่มาขู่ฉันอีกให้ตายสิ
ตลอดการเดินทางเขาไม่พูด และฉันก็ไม่พูด เราสองคนก็ไม่ได้คุยกันเลย เขาขับรถพาออกนอกเมืองแล้ว ฉันคงจะเดาได้คร่าวๆ แล้วว่าเขาจะพาฉันไปไหน...
จากการเดินทางครั้งนี้ ฉันได้รวบรวมเวลาเดินทางแล้วเป็นเวลา สองชั่วโมง ไม่นับที่หลังโรงเรียน และสถานที่เขาพาฉันมาก็คือทะเล - -* ฉันเดาถูกด้วย แต่ตอนนี้ฉันหิวมากเลยละ
โครกครากก~
ไม่ต้องเดาเลยว่ามันคือเสียงอะไร มันคือเสียงท้องฉันเอง ตอนนี้ก็บ่ายสามโมงแล้ว ข้าวเที่ยงฉันยังไม่ได้กินเลย ฉันหันไปมองฟราน์ เขาซึ่งคงจะได้ยินเสียงท้องของฉัน จึงพาเลี้ยวเข้าไปในบ้านพักหลังหนึ่ง
เอี๊ยด!
“ลงสิ”เขาบอกฉันเปิดประตูลงไป
“ที่ไหน?”ฉันถามเขาแล้วมองไปรอบบริเวณบ้าน บ้านหลังนี้บรรยากาศรอบๆ ช่างสวยอะไรเช่นนี้ อากาศก็ดี น่าพักผ่อนสุดๆ ฉันอยากให้เวนิสกับไวท์มาที่นี่จัง ><
“บ้านพักของฉัน”เขาพูด แล้วเดินเข้าไปในบ้าน ฉันก็เดินตามเขาไปเช่นกัน
“หิวข้าวจัง”ฉันบ่นพึมพำกับตัวเอง หมอนี่มันจะฆ่าฉันตายรึไง
“บ่นอะไร”เขาพูด
“เปล่า”ฉันพูด แล้วเดินออกมาข้างนอก
“เธอนั่งตรงนั้นไปก่อน เดี๋ยวฉันมา”เขาพูดแล้วหายตัวไปในบ้าน ฉันนั่งลงที่นั่งที่อยู่ใต้ต้นไม้ แต่เดี๋ยวสิ ฉันเห็นที่ตรงนี้มีบ้านอยู่หลังเดียว แล้วดูที่ทางแล้วในบ้านของฟราน์ก็ไม่มีคน นี่ฉันอยู่กับเขาสองคน >0< (ประธานอภัยอย่างยิ่ง นี่คือนิสัยที่แท้จริงเฟรน์)
รู้สึกเหมือนได้กลิ่นอะไรสักอย่าง หอมม~ จริงๆเล้ยย ~
“อ่ะ”ถ้วยมาม่าคัพอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันนรับมาแล้วมองหน้าฟราน์
“นายทำมาให้ฉันเหรอ”
“อืม”เขานั่งลงข้างๆฉัน
“ขอบคุณ”ฉันหยิบมาม่าเมื่อกี้ขึ้นมากิน
“กินช้าๆ สิ”เขาพูดขึ้น ฉันหันไปทางเขา
“อย่ายุ่งน่า”ฉันพูดปัดๆ
“เลอะแล้วเห็นไหม”เขาหยิบกระดาษทิชชู่แล้วมาเช็คที่แก้มฉัน
ตึกตัก ตึกตัก
“ไม่ต้องละ ฉันเช็คเองได้”ฉันหยิบกระดาษมาจากเขา แล้วเช็คเอง
“ตามใจ”เขาพูดแล้วเดินออกไป ฉันวางถ้วยมาม่าแล้วจับแขนเขาไว้
“จะไปไหน”ฉันถามเขา เขาสะบัดมือฉันออก
“…”
“จะไปไหนน่ะ”ฉันถามเขา เขาก็เดินไปอย่างเดียว
“…”
“นาย หยุดนะ”เขาก็ยังไม่ฟังฉัน ภาพแบบนี้ฉันไม่อยากให้มันเกิดอีก ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้อีก
สามปีที่แล้ว ฉันมีแฟนอยู่คนหนึ่ง เขาทิ้งฉันเพราะฉันร่าเริงเกินไป ฉันไม่เหมาะกับเขาเพราะเขาเย็นชา เพราะเรื่องแค่นี้น่ะเหรอ ไม่ใช่ว่าเขามีใครคนใหม่เหรอ
‘ทิศ นายอย่าทิ้งฉันไป’เขาเดินจากฉันไป โดยที่ฉันจะเรียกเขาเท่าไร เขาก็ไม่หันกลับมา ที่ฉันต้องกลายมาเป็นคนเย็นชา ถ้าวันนั้นฉันไม่ได้เจอไวท์และเวนิสละก็ ฉันต้องเป็นคนที่จมกับความหลังแน่ๆ
‘ผู้ชายแย่ๆ แบบนั้นเลิกไปเถอะ’ไวท์พูดแล้วเอามือจับไหล่ฉัน
‘เธอมาหาผู้ชายกับฉัน เถอะรับรองไม่เหงาแน่’เวนิสที่ลุกขึ้นพูดอย่างมั่นใจ
ฉันสัญญาแล้วฉันจะไม่กลับเป็นคนที่ร่าเริงอีก ฉันเกลียดที่สุดกับการเป็นคนเย็นชา ฉันอยากเป็นแบบไวท์และเวนิสที่ไม่มีเรื่องปกปิดตัวเองสำหรับนิสัยที่แท้จริง และฉันก็เกลียดคนที่เมินเฉยฉันเหมือนกัน
“ฉันบอกให้หยุดไง”ฉันล้มลงไปนั่งบนพื้น ขอร้องหยุดเถอะ
ฟราน์หยุดเดินแล้วหันมามองฉันก่อน จะเดินมาแล้วนั่งเช็คน้ำตาให้ฉัน
“ยัยบ้า ใครสั่งให้เธอไปนึกเรื่องแบบนั้นละ”เขาพูด ฉันเงยขึ้นไปมองหน้าเขา
“นายรู้...”
“ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอนั่นแหละ”
“ขอร้องนายอย่าเย็นชากับฉัน”ฉันพูดแล้วจับแขนเขา
“ขอร้องให้มากกว่านี้สิ”เขาพูดแล้วมองฉัน ฉันมองลึกลงไป…สายตาที่ดูสับสนและว่างเปล่า
“อย่าเย็นชากับฉันได้ไหม”ฉันกระชากคอเสื้อเขา
“จูบฉันสิ แล้วเธอจะได้ตามที่เธอขอไว้”เขาพูด ฉันไม่ชอบใครเขาเย็นชา ถ้าเป็นคำขออย่าให้เขามาเย็นชากับฉัน ฉันยอม ฉันดึงเสื้อเขาลงมาแล้วประทับริมฝีปากของฉันลงไป
ฉันไม่ชอบคนเย็นชา และฉันก็เกลียดตัวเองด้วย ถึงเกมนี้มันจะเพิ่งเริ่มแต่รู้สึกว่าฉันแพ้ตัวเองแล้ว เขาก็รู้ว่าฉันมีจุดอ่อนตรงไหน คราวนี้ฉันแพ้เขาจริงๆ แพ้ทั้งตัวและหัวใจ…
ความคิดเห็น