คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่9 ภารกิจป่วนของริวริว&เฮ้!มาริยะจังกับใครน่ะ!&เฮ้ย! ทำอะไรกลางชิบูย่าO_O
ตอนที่9
Keito Part
“โห!! พี่เคย์โตะพาผมมาที่นี่ทำไมครับ!?”
“ก็เพื่อนพี่อยู่ที่นี่น่ะสิ เริ่มภารกิจแรกได้!!”
“ครับ!! แล้วภารกิจแรกมันคืออะไรอ่ะ”
อะโหย..แล้วจะครับทำไมยังไม่รู้เรื่องเนี่ย- -‘
“ก็ ช่วยป่วนอะไรก็ได้อ่ะ เข้าใจป่ะ”
“ไม่อ่ะ”
“=0= ก็กวนประสาทเหมือนที่ริวจังทำกับพี่วันนั้นไงเล่า!!”
“เอ๋? ผมกวนประสาทไม่เป็นนะฮะ*_*”
ทำไมตาคุณน้องชั่งแบ๊วToT พี่อิจฉานะ!!
“ก็วันที่ริวริวเตะบอลโดนหัวพี่และหาว่าพี่หัวเม่นไง”
“อ๋อ!! 5555 ก็พี่เคย์โตะหัวเม่นจริงๆอ่ะ 5555 ขำๆๆ ตอนนี้ก็ยังเม่นอยู่เลย5555 โหะๆๆๆ”
“=0=”
ซาโยนาระความแบ๊วของน้องเมื่อกี๊เลยครับ หัวเราะได้สะใจมาก= =
“ลงกันเถอะ! พี่อยากปฏิบัติการทำความรักของไอ้ยูโตะกับเรนะจัง >.<”
“เอ่อ..ฮะๆ= =’”
End Part of Porcupine-..-
Ryo Chan Part
“T_T”
“น้องเรนะจังน่ารักที่สู๊ดเลย> <”
“เหมาะกะยูโตะมั่กมาก^^”
“เจ๊ล่ะอิจฉา”
เจ๊ไม่ต้องอิจฉาพี่ผมหรอกนะฮะT.T แต่ผมอ่ะสงสารตัวเอง ไม่เคยทำอะไรที่มันเป็นผู้หญิงอย่างนี้มาก่อนY_Y พระเจ้าช่วย กล้วยปิ้งTOT พระเจ้าใจร้ายช่วยแต่กล้วยปิ้ง ไม่ยอมช่วยผมคนนี้(=0=?)
“ป่ะ ไปถ่ายรูปแต่งงานได้แล้วลูก-.-“
เจ๊ซูซี่ปาทังกี้ปาทังก้าเรียกผมว่าลูกO[]O ไม่ๆๆๆ แม่ผมไม่เป็นแบบนี้หรอกT.T และเจ๊ก็จูงมือผมออกมา โอ้ยๆๆ เจ๊จะประจานผมไปถึงไหนToT
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!”
“วี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!”
“ว้าย!!!!!!!!!!!!!”
=_= เสียงแรกเป็นเสียงของเจ๊คิตตี้ เสียงที่สองเป็นเสียงของเจ๊บาร์บี้ และเสียงสุดท้ายเสียงของเจ๊บลายธ์- - เจ๊เค้ากรี๊ดยูโตะ= = แต่คงไม่ได้กรี๊ดยูโตะคงเดียวละมั้ง…
“น้องยูโตะหล่อมากเลยค่ะ> <”
“เอ๊ะ!! คุณน้องล่ำนั่นใครคะ หล่อเหลาเอาการเลยทีเดียว หุ่นน่าซบเป็นที่สุด”
“แล้วไหนจะน้องผู้ชายตาแบ๊วๆนั่นอีก น่ารักน่าชังจริงเชียว เจ๊อยากบริโภคเด็ก=.,=”
เจ๊ทั้ง 3 พูดแล้วแยกย้ายกันไปเกาะแข้งเกาะขา ยูโตะ เคย์โตะและก็เด็กคนหนึ่ง= =’
“= =!”(ยูโตะ)
“^^”(เคย์โตะ ผู้ยิ้มรับทุกสถานการณ์แม้แต่โดนกะเทยลวนลาม= =)
“TOT พี่เคย์โตะช่วยผมด้วย”(เด็กคนนั้น- - วิ่งไปหาเคย์โตะทันที- -)
“โอ้ยๆๆ เลิกเล่นได้แล้ว เด็กๆมานี่”
แล้วเจ๊ซูซี่ก็เรียกเจ๊ คิตตี้ บาร์บี้ บลายธ์มา พวกเจ๊ทั้ง3จำใจเดินไปสงบสติอารมณ์(หื่น)
“เอาล่ะๆ น้องยูโตะกับน้องเรอินะคะ ช่วยไปยืนที่ตรงนู้นทีค่ะ พี่ตากล้องเค้าพร้อมตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ”
พร้อมจริงๆ พร้อมตั้งแต่เมื่อวาน-*-
“เอ่อๆๆ…นี่ทุกคนครับ น้องชายผมเอง โมริโมโตะ ริวทาโร่ครับ^^”
อยู่ดีๆคุณเคย์โตะก็ผลักริวทาโร่เข้ามาแทรกระหว่างผมกับยูโตะ= =’
“อะเอ่อ…สวัสดีครับ ผมริวทาโร่ครับ อยู่ม.ปลายปี3 งานอดิเรกคือเล่นฟุตบอล มีน้อง2คนฮะ ชื่อว่า ชินทาโร่ กับ จินทาโร่ พ่อผมชื่อ จุน แม่ผมชื่อ นัตสึเนะ หมาผมชื่อ…”
“พอๆๆๆ พอแล้วค่ะ คุณน้องริวขา ออกมานี่เลยค่ะ เค้าจะถ่ายรูปกันค่ะ ออกมาค่ะ มายืนข้างเจ๊นะคนดี”
เจ๊ซูซี่ ปาทังกี้ปาทังก้าลากเด็กที่ชื่อริวทาโร่ออกไปยืนใกล้ๆพวกเจ๊ๆแค้นฝังหุ่น แอบสงสารน้องริวนะเนี่ย น้องเค้าทำท่าจะร้องไห้ด้วยแหละ
“พี่เคย์โตะฮะ…”
เฮ้ย! น้องเค้าเบะปากทำท่าร้องไห้หาเคย์โตะเมื่อพวกเจ๊ๆลวนลามน้องเค้า-*- เคย์โตะรีบวิ่งไปดึงเด็กคนนั้นมายืนใกล้ๆตัวเองก่อนที่เจ๊ทั้ง4จะลากน้องเค้าเข้าห้อง= =
“เอาล่ะ พร้อมแล้วใช่มั้ยครับ”
แล้วพี่ตากล้องหน้าเหมือน แอ๊ด คาราบาวก็ถามขึ้นมา(- -‘)
“เอ่อ…ฮะ เอ้ย! ค่ะ”
ค่ะ!! พูดออกไปแล้ว ทำไงดีๆๆT.T
“เอ่อ…น้องครับถ่ายรูปแต่งงานนะครับน้อง ช่วยยืนให้มันใกล้กกันอีกนิดได้มั้ยครับ แล้วทำไมน้องผู้ชายทำหน้ายังกะปวดอึ ส่วนน้องผู้หญิง ทำหน้าเหมือนแมวที่บ้านโดนยาเบื่อ”
โห..อิพี่ตากล้อง ปากเสียใช้ได้นะครับเนี่ย- - บ้านผมไม่เลี้ยงแมวหรอกครับพี่ ยูโตะเขยิบเข้าใกล้ผมนิดนึง ย้ำว่านิดนึง ย้ำหลายๆรอบเลย- -
“น้องครับ นิดก็นิดจริงๆเลยนะ เบลล่าร์ ไปจัดท่าให้น้องเค้าหน่อยสิครับ”
“ได๋ค่ะ พี่เอ็ดเวิร์ด^^”
มะ..ไม่นะ ตากล้องคนนี้ชื่อ เอ็ดเวิร์ดO.o ส่วนผู้หญิงที่ท่าทางเหมือนเห็บบินได้(?)นั่นชื่อ เบลล่าร์!! ผมต้องไปเปลี่ยนชื่อเป็น โลแกน เลอร์แมนรึเปล่าเนี่ย หน้าตายิ่งเหมือนกันอยู่(เหมือนมากค่ะลูก เหมือนมากกกก=0=)
“นี่ค่ะ น้องยูโตะคะ กอดน้องเรอินะแบบนี้นะคะ”
แล้วเจ๊เบลล่าร์ก็จับแขนของยูโตะให้กอดเอวผม แล้วเจ๊แกยังจับหัวผมให้ซบอกหมอนั่นอีก ให้ตายสิ!!
“เอ่อ…พี่เบลล่าสุดสวยครับ ผมว่าท่านี้ไม่สวยเลยนะครับ ไม่สวยเลย..”
อยู่ดีๆคุณเคย์โตะก็พูดขึ้นมา อะไรของเค้าอีก- -
“ผมว่ามันไม่เหมาะสมนะครับ ยังเด็กอยู่เลย เอาแค่ยิ้มๆก็พอแล้วครับ ไม่ต้องกอดต้องซบหรอก ไม่สวยๆๆ”
“คุณน้องล่ำคะ เค้าจะแต่งงานกันแล้วนะคะคุณน้อง- -* คุณพี่บลายธ์ว่าคุณน้องมาหาคุณพี่ดีกว่านะค้า”
เจ๊บลายธ์พูดขึ้นแล้วลากคุณเคย์โตะไปซบ คุณเคย์โตะได้แต่พะงาบๆเหมือนเม่นขาดอ็อกซิเจน= =
“อ่ะ ยิ้มๆๆ นั่นแหละครับๆ น้องยูโตะกอดแน่นกว่านี้หน่อยสิ”
อิพี่ตากล้อง หึหึ…แค้นเว้ย ยูโตะมันกอดผมแน่นมาก คิดอะไรกับผมเนี่ย-.-(อะโหย…ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลย)
“อย่างนั้นแหละครับ ดีมากๆๆ”
แชะ!
“ชิ! อ้วนชะมัดเลย ไม่เห็นเหมือนสาวๆที่เคยกอด=.=”
“เชอะ! ก็กลับไปกอดสาวๆที่ว่าสิวะ ไอ้คุณชายหน้าโหล น่าม่อ ฉันละสะใจจริงๆที่มาริยะจังของฉันเลิกกะคนอย่างนาย วะฮ่าๆๆๆ”
“เอ่อ…น้องเรนะช่วยสงบสติอารมณ์หน่อนสิค้า คือ คุณพี่เข้าใจว่าคุณน้องอาจจะสะใจที่ได้หักอกผู้หญิงครึ่งประเทศญี่ปุ่นTwT”
พี่เบลล่าร์พูดพลางล้วง(?)ผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้ำตา= = เสียใจขนาดนั้น
“อีกอย่าง คุณร้องช่วยหัวเราะให้เป็นกุลสตรีกว่านิดอีกนิสได้มั้ยคะ คือเสียงหัวเราะแมนมากเลยค่ะ แหะๆๆ”
เจ๊ซูซี่ ปาทังกี้ปังทาก้าพูดพลางมองผมอย่างแปลกๆ ก็เค้าแมนอ่ะเจ๊=w=
“หุหุหุ”
น่าน! ยูโตะมันหัวเราะ หุหุ เฮ้ย! เยาะเย้ยกันหรือไงฟะ!!
“เฮ้ย! หัวเราะฉันเหรอ”
“เปล๊า!”
“เลิกจู๋จี๋กันซักทีเถอะครับ เป็นคู่ที่น่ารักมากๆเลยอ่ะตัวเอง>.< อุ๊บส์”
กรี๊ด(?)พี่เอ็ดเวิร์ดแต๋วแตก-*- ในที่สุดพี่แกก็เผยธาตุแท้ออกมา
“อ่ะ แชะ แชะ แชะ”
ผ่านไป 10 นาที…
ใช่! 10 นาที ที่ไอ้ยูโตะมันโอบกอดผมไม่ห่าง TwT อับอายขายขี้หน้าประชาชีToT พี่นะพี่ ทำกันได้ ฮือๆๆๆ แต่ไม่ใช่ผมที่เสียใจคนเดียวล่ะมั้ง ดูคุณเคย์โตะตาขีดเดียวสิ ทำท่าหงุดหงิดอยู่นั่นแหละ ไม่รู้พี่ท่านเป็นอะไร ประจำเดือนมาไม่ปกติมั้ง
-_-
“อ่า…เพราะความหล่อของน้องยูโตะกับความน่ารักของน้องเรอินะ พี่แถมรูป ฟรีสไตล์ให้รูปนึง^^”
ไม่ต้องแถมก็ได้ครับ ผมขอร้องTToTT
“ขอบคุณครับ^^”
น่าน ยูโตะครับ ไหนเมื่อกี๊บอกว่าไม่อยากถ่ายรูปกับกระผมไงครับ ทำไมตอนนี้ยิ้มหน้าบานเชียว สงสัยติดใจในความน่ารักของเราล่ะมั้ง-.,-(คิดไปเอง= =)
“1 2 3”
แชะ!
หา…แชะไปแล้ว ผมยังไม่ได้เก็กเลยนะT_T อะไรอ่ะ ไม่ยุติธรรมที่สุด หน้าผมมันต้องทุเรศมากๆเลยก็เมื่อกี๊ผมหันไปทำหน้าคิงคองใส่ยูโตะน่ะดิ่T^T อิพี่เอ็ดเวิร์ดคาราบาวบ้า (= =?) ฮือๆๆๆๆ
@Shibuya
“วันนี้กินได้เต็มที่!!”
เสียงป่าวประกาศอันร่างเริงของคุณเม่นดังขึ้นอย่างไม่อายสายตาชาวบ้าน พี่ท่านของลืมไปแล้วว่าที่นี่เจแปนไม่ใช่อิงแลนด์=_=
“พี่เคย์โตะจะเลี้ยงหรือฮะ!”
น้องผู้ชายคนนั้นที่ผมรู้ชื่อทีหลังว่า ริวทาโร่ ถามขึ้นพลางมองเคย์โตะอย่างตื่นเต้น
“ป่าว! ยูโตะจะเลี้ยง=.=”
“เกี่ยวอะไรกับกูครับ”
“โห..ต่อหน้าเด็กและสตรีแต่ไม่มีครรภ์อย่าพูดกู มึงดิ่ ไม่ดีๆๆ”
“เออ”
ผมไม่ใช่สตรีนะครับT^T ผมอยากจะบอกคุณเม่นอยู่หลายครั้งแต่ยูโตะมันก็ขัดขวางตลอด-_-‘ จนเหนื่อยที่จะอธิบายและ ปล่อยให้พี่แกคิดว่าผมเป็นพี่เรอินะต่อไปเถอะนะ-*-
“พี่เคย์โตะครับ”
“อะไรอีกล่ะครับน้อง”
“ผมหิวข้าวอีกแล้วT^T”
“อีกแล้ว=0=”
“ฮะT^T”
“อยากกินอะไรล่ะ อะนี่ ไปซื้อมากินเลย พี่เลี้ยงเอง”
เคย์โตะพูดแล้วยื่นเงินให้น้องริวหลายหมื่นเยน-_- จะเอาไปซื้อข้าวหรือไปซื้อต่อร้านเค้าล่ะ=_=
“ไม่อ่ะๆ พี่เคย์โตะผมไม่เคยมาที่นี่ ผมกลัวหลง ไปกับผมนะๆๆT^T”
น้องริวพูดพลางเขย่าแขนเคย์โตะแล้วทำท่าเหมือนจะร้องไห้จนคนแถวนั้นมองกันตรึม(กันตรึม ดนตรีเขมร? 555)
“อะเอ่อ…”
เคย์โตะพูดพลางหันไปหายูโตะที่ยืนทำน่านิ่งจนน่าเตะ=_=
“น้องใครคนนั้นก็จัดการเองดิ่”
“=0= ฝากไว้ก่อนนะครับมึง”
เคย์โตะพูดพลางชี้หน้ายูโตะแล้วรีบฉุดน้องริวขึ้นจากพื้นเพราะน้องแกงอแงลงไปดิ้นกับพื้น นี่น้อง 15 หรือ 5 ขวบ=0=?
“อย่าลืมมาเอาคืนนะครับ^O^”
ยูโตะพูดพลางโบกมือบ๊ายบายเคย์โตะที่โดนน้องริวลากไปที่ไหนซักแห่ง น้องแกระริกระรี้มากตอนที่เคย์โตะง้อ-*- ยังกะพ่อกับลูกแน่ะ= =^
“เฮ้ย!!”
“อะไรอีกล่ะ ยามาดะ=_=”
“มาริยะจัง!”
“อะไรนะ”
“นั่น! มาริยะจังนี่นา!”
ผมพูดพลางชี้ไปที่มาริยะจัง เฮ้ย! เดินมากับใครฟร่ะ!! แต่ยังไม่ได้จ้องอะไรมากมายว่ามาริยะจังมากับใครไอ้คุณชายยูโตะก็รีบวิ่งไปหามาริยะจังจนผมต้องวิ่งไปตาม ไอ้คนขายาว>O<!!
“มากับใคร!”
ยูโตะพูดพลางชี้ไปที่..เฮ้ย! นี่มันคุณมิซากิผู้บังเอิญมากมายก่ายกองนี่นา=_= แต่หน้ายูโตะตอนนี้สิ น่ากลัวToT ดราม่าๆๆ จะมีดราม่าอีกแล้ว-..-
“ทาคาฮาตะ มิซากิ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ไอ้คุณมิซากิก็บ้าจี้ตอบแทนซะงั้น-*-
“อ้าว! เรนะจังมาทำอะไรที่นี่เหรอ”
ฮ่วย! เรียวจังครับ ยังจำสลับอีกเนอะ-_- แต่ไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไรยูโตะมันก็โอบผมซะงั้น เฮ้ย! แต๊ะอั๋งเค้าเหรอ!!(= =’)
“มากับฉันเอง เรากำลังจะแต่งงานกัน ใช่มั้ยที่รัก”
ใครจะแต่งงานกับเมิงครับT_T ที่รัก มากระซิบข้างหูตูอีก-*- ใครเป็นที่รักแก๊>o<
“เห? ทำไมเรนะจังไม่ยอมบอกฉันเลยล่ะ จะแต่งงานกับยูโตะจริงๆเหรอOoO”
มาริยะจังทำหน้าเหวอหน่อยๆ=_= มาริยะจังเวอร์ชั่นหลุด สงสัยจะตกใจมากจริงๆ อ้าปากซะกว้าง ตางี้เท่าไข่ห่าน ทำหน้าเหมือนคุณเม่นเวลาเห็นผมกับยูโตะอยู่บนเตียงเลย-O-
“เอ่อ…คือผะ…”
“ใช่! เรารักกันมั่กมากกกกกก แล้วแฟนใหม่มาริจังเหรอ”
ยูโตะพูดพลางมองไปที่คุณมิซากิ
“ผมกำลังเรียนอยู่ ไม่คบใครเป็นแฟนหรอกครับ มาริจังก็เหมือนกัน พวกเราเป็นเพื่อนกันแต่ว่า..ในอนาคตมันก็ไม่แน่”
มิซากิตอบแทนอีกแล้ว กรีดร้อง! ในอนาคตก็ไม่แน่ ผมอกหักครั้งที่2ToT
“เอ่อ…แล้วมาริยะจังย้ายไปอยู่ที่ไหนเหรอ”
“อ๋อ! ที่ฟุกุโอกะน่ะเรนะจัง ที่บ้านแม่ฉันเองแหละ”
โล่ง…ไม่ได้อยู่ที่เดียวกับคุณมิซากิ อิอิ-.-
“อ้อ! บังเอิญที่มิซากิเป็นลูกชายของเพื่อนแม่ฉันน่ะ เราเลยย้ายไปอยู่ที่นู่นด้วยกันเลย”
ห๊า! อกหักอีกแล้วตรู เค้าไปที่เดียวกันด้วย ยูโตะไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรอีกแล้ว
“แล้วพ่อของมาริยะจังยอมเหรอ”
“อืมม์…ยอมสิ ตอนนี้ฉันกับพ่อเข้าใจกันแล้วล่ะ บายนะ เรนะจังฝากบอกเรียวจังด้วยนะว่าฉันคิดถึง ว่างๆก็แวะไปเยี่ยมกันบ้าง แล้วยูโตะน่ะ ถ้านอกใจเมื่อไหร่จับเจื๋อนเลยนะ หุหุ=.=”
มาริยะจังพูดพลางยิ้มให้อย่างร่าเริง เธอคงตัดใจจากยูโตะได้แล้วสินะ ยิ้มซะสดใสแถมคุยหัวเราะกับมิซากิอีกTvT ฝากบอกเรียวจังด้วยนะว่าคิดถึง โฮกกก เรียวจังอยู่นี้TvT
“กลับกันเถอะ”
ยูโตะพูดแล้วจับมือผมลากไปไหนไม่รู้ เฮ้ๆๆ! บ้านตรูอยู่ทางน้านน>O<
“ยูโตะไม่ได้ชอบมาริยะจังแล้วเหรอ”
ผมถามขึ้นเพื่อทำลายความเงียบแต่ที่ถามก็เพราะอยากรู้อ่ะนะ-.-
“ฉันไม่เคยง้อคนที่ไม่ได้รักฉันหรอก แค่เลิกชอบผู้หญิงคนเดียว”
“แต่ยูโตะคบกับมาริจังมาตั้ง 2 ปีนะ”
“2ปีแล้วเหรอ?”
“=0=”
“ฮะฮะ…ก็อย่างที่บอก ฉันก็รู้สึกดีกับมาริจังนะ เพราะเธอไม่เหมือนคนอื่น มาริจังน่ารัก เรียบร้อยและก็อ่อนหวานมากๆ แต่ก็นะ…ก็แค่รู้สึกดี รักมั้ย? รักมั้ง แต่ตอนนี้ก็รู้สึกดีนะที่เห็นเธอมีความสุข บางทีเรา2คนอาจจะเกิดมาเพื่อเป็นเพื่อนกันก็ได้”
“อ๋อ…มีความรักนี่มันดีเนอะ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกอยากกรีดร้องเวลาเห็นมาริจังอยู่กับผู้ชายคนอื่นอ่ะ ผมหึงใช่มั้ย? ผมหวงด้วย กรี๊ดๆๆๆๆๆ ไม่ยอมอ่ะ ผมชอบมาตั้งแต่อนุบาลแล้วนะTvT”
“แน่ใจนะว่าชอบมาริจัง”
“แน่สิ! มันรู้สึกหวงมากๆเวลาเห็นมาริจังอยู่กับคนอื่นน่ะ อยากให้มาริจังอยู่ใกล้ผมคนเดียวTOT”
“ซื่อบื้อ นายไม่ได้ชอบมาริจังจริงๆหรอก= =’”
“รู้ได้ไง ผมชอบๆ หึงด้วย”
“ให้ตายสิ! ฉันดูออกน่า…นายน่ะคิดกับมาริจังแค่พี่สาวเท่านั้นแหละ=_= นายหวงมาริจังก็ใช่แต่ไม่ได้หึงหรอก นายหวงแบบน้องหวงพี่มากกว่า ดูเหมือนลูกติดแม่เลยแฮะ-..-“
“จริงอ่ะ”
“จริงสิ ก็นายอยู่กับมาริจังมาตั้งแต่อนุบาล คนที่ดูแลนายน่ะก็คือมาริจัง เพราะพี่สาวนายน่ะ ไม่ได้เหมือนพี่สาวเล้ย=_= มาริจังน่ะ ทั้งอ่อนโยน อ่อนหวาน น่ารัก เป็นเหมือนพี่สาวนายมากกว่าพี่สาวแท้ๆของนายซะอีก นายก็เลยเกิดความหวง เค้าเรียกว่าน้องหวงพี่ น้องที่ไม่อยากให้พี่เอาใจใส่คนอื่นมากกว่าตัวเอง”
“….”
เออ มันก็จริง-*- เวลามีเรื่องอะไรมาริจังจะเป็นคนที่ดูเป็นห่วงผมมากที่สุด เหมือนพี่สาวคนหนึ่งเลย ดูรักผมเหมือนน้องมากกว่าพี่ซะอีก=_=
“ใช่มั้ย?”
“อือ”
“หึหึ..เรื่องความรักน่ะ ไม่มีใครเทียบเท่ายูโตะคนนี้ได้หรอก”
“=_= ประสบการณ์โชกโชนเลยใช่มะ-.-“
“ช่ายยยยยย”
“รู้นะว่าประสบการณ์อะไร=..=”
“แล้วอะไร-.-?”
“หึหึ…ชั่งเถอะ อยากกลับบ้านTvT”
“ก็กลับดิ่”
“กลับยังไงอ่ะ”
“เดินไปดิ่ หรือจะคลานไปล่ะ จะคลานไปก็ไม่ว่าอะไรนะ”
“=0= ไหนว่าเป็นคุณชาย โทรเรียกลุงคนขับรถดิ่”
“ไม่อ่ะ ฉันยังไม่อยากกลับ แต่นายจะกลับก็กลับได้นะ..บายๆ”
ยูโตะพูดพลางเดินไปทางไหนก็ไม่รู้ เพราะผมได้แต่วิ่งตาม=_=
“เฮ้ยๆๆ ทิ้งกันแบบนี้ไม่ได้นะเว่ย ฉันยิ่งน่ารักๆอยู่ถ้าเกิดโดนฉุดไปใครจะรับผิดชอบ>O<”
“หุ่นอย่างนี้ใครมันจะอยากฉุดฟะ= =?”
“คนออกจะบอบบางน่ารัก”
“บางม๊ากกกกกกกกกกกกก”
“เออ…แล้วนายจะไปไหนอ่ะ”
“ไม่รู้สิ นายอยากกลับบ้านไม่ใช่เหรอ ตามมาทำไม”
“ก็บอกว่ากลัวคนฉุดไง-.-“
“-*- ตกลงว่าพูดจริงๆใช่มั้ยไอ้ที่ว่ากลัวคนฉุดน่ะ=_=”
“ใช่สิ! ฉันไม่ใช่พี่นะ ฉันน่ะไม่ชอบดูหนังบู๊แบบพี่หรอก แล้วฉันก็เตะ ต่อย ไม่เป็นสู้ใครเขาไม่ได้หรอก”
“แน่ใจนะว่าทำไม่เป็น-_- ตอนนั้นเห็นลูกน้องฉันบอกว่านายอัดมันซะน่วมเลยไม่ใช่เหรอ”
“เห๊ะ!?”
อะไร๊ เค้าไม่รู้เรื่องนะ เขาไม่เคยต่อยใคร เค้าออกจะเป็นกุลสตรี=.=
“ก็ไอ้พวกโครมันยอง3ตัวที่นัดนายไปหลังโรงเรียนนั่นแหละ=_= มันเป็นลูกน้องฉันเอง ทำไม ทำหน้าอย่างนั้นหมายความว่าไง อ้วน”
“เฮ้ย! ว่าใครอ้วนไอ้ที่สั่งให้คนไปแกล้งน่ะมันพออภัยได้แต่มาว่าฉันว่าอ้วนน่ะ ยอมไม่ได้>O< ย๊ากกกกก!!”
“เฮ้ย!! อ้วนทำอะไร หนักเว้ย!!”
“กุ๊บกั๊บๆๆๆ ฮี่ๆๆๆๆ ม้า ฮี่ๆๆๆ=v=”
ฮ่าๆๆ อยากมาผมว่าอ้วน ผมเลยกระโดดขี่หลังมัน สมน้ำหน้า นายจะได้รู้ว่าฉันออกจะบาง คุค-.- ฮี่ๆกั๊บๆ มีความสุข
“ไอ้อ้วน ลงไปนะเว่ย หนัก”
“ไม่ลง ฮี่ๆกั๊บๆ ฮี่ๆๆๆๆ ไอ้ม้ายูโตะ กร๊ากกกก ม้าหน้าหมา-.-”
“ลงไปสิ คิดว่าตัวเองบอบบางมากหรือไง ไม่เจียมตัวเลย โอ้ย!! หนักเว่ย!!”
“ฮะฮะ..สมน้ำหนะ..ฮะ..เฮ้ย!!”
โครม!!!
จุ๊บ>3<
“O.O”
“เฮ้ยยยยย!!”
“ว๊ากกกกกกกกกก”
“กรี๊ดดด>_<”
“ว้าย!!!!!!!!!!!!!!”
“บัดสีบัดเถลิง>O<”
“ดูไม่ด้ายยยย >_O”
“เฮ้ย!!!!”
“แว๊กก!!”
ไม่ต้องมีคำอธิบายให้ลึกซึ้งพี่น้อง สงสัยผมบางไปไหนเลยทำให้ยูโตะเสียหลักล้มลงแล้วผมก็ล้มทับมัน แล้วหลังจากนั้นก็..อ่ะนะ แว๊กกกกกกกกกก ผม ยามาดะ เรียวสุเกะ มีจูบแรกกับว่าที่พี่เขย(ว่าที่สามีตัวเองนั่นแหละ-ไรเตอร์)กลางชิบูย่า โดยมีสายตาคุณลุง คุณป้า คุณย่า คุณตา คุณยาย เด็กน้อยอายุต่ำกว่า 18 (= =?) กับบรรดาชะนีน้อยใหญ่ทั้งหลายเป็นพยาน Oh! My god O[]O!!!!
กร๊ากกกก เป็นเดือนและเพิ่งมาต่อ 55(ยังจะหัวเราะอีก=_=)
คือเปิดเทอมแล้วไม่ค่อยมีเวลาเลยT()T ไม่เชื่อถามเพื่อนเปรี้ยวได้เลย(ตอบหน่อยดิ่ออม-..-)
เพราะเปรี้ยวตั้งใจเรียนมั่กมาก โหมเรียนหนั๊กหนัก(โกหก!!)
เง้อ..มาต่อแล้วเน้อ.. ตอนนี้ยาวๆๆ ฮ่าๆๆๆ
ทุกคนเปิดเรียนแล้วเป็นไงบ้าง เรียนหนักรึเปล่า!?
ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่เม้นท์ให้กำลังใจ เอิ๊กกกก
บะบายนะคะ^^!!
PS. Fighting for MATH!! ชีวิตนี้บัดซบเพราะคณิตศาตร์ อ๊ากกกก
ความคิดเห็น