คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ⇀ ห้องโถง (EP01 - pt.1)
- ห้ อ ง โ ถ ง -
EPISODE ONE
PART - I
ปกติแล้วหลังเวลารับประทานอาหารเย็น ตึกกลางจะค่อนข้างเงียบสงบ
ซึ่งในวันนี้ ความเงียบสงบนั้นก็ถูกทำลายลงอย่างย่อยยับ
ด้วยฝีเท้าของคนในชุดกาวน์สีขาวสวมแมสก์ปิดหน้าหลายสิบคน
พวกเขาเดินวนเวียนราวกับกำลังหาบางสิ่งบางอย่างอยู่
สร้างความสงสัยปนหวาดระแวงให้กับมิวแทนท์ผู้พบเห็นเป็นอย่างมาก
นับตั้งแต่เหตุการณ์คนมือบอนในห้องน้ำคราวก่อน
เหล่ามิวแทนท์ก็ไม่อาจลบความเคลือบแคลงใจออกไปได้
ยิ่งได้มาเห็นคนที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเดินพลุกพล่าน ณ ที่แห่งนี้
มันจึงทำให้พวกเขาเกิดความสงสัยยิ่งเข้าไปใหญ่
ไหนจะบทสนทนานั่นอีก ...
“ พบตัวเธอหรือยัง ”
“ ยังเลยครับ ”
“ คงจะยังไปไหนได้ไม่ไกลหรอก รีบหาให้พบแล้วนำตัวกลับไป ”
“ รับทราบ ”
แม้ว่ามันจะเป็นบทสนทนาที่ไม่ชอบมาพากลมากแค่ไหน
แต่ไม่มีใครใจกล้ามากพอจะเสนอหน้าเข้าไปถามว่า พวกคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่
ทำได้เพียงแค่เอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ราวกับตัวเองไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
ในขณะเดียวกัน มิวแทนท์ผู้หลบหนีที่กำลังถูกไล่ล่าตามจับเม้มริมฝีปากแน่น
เธอได้ยินมันเต็มสองหู หากถูกจับตัวได้ เธอก็จะโดนพากลับไปห้องนั้นอีก …
นึกถึงสิ่งที่ผ่านมาแล้วตัวของเธอก็สั่นอย่างรุนแรง
เนื้อตัวที่เต็มไปด้วยบาดแผลน้อยใหญ่จากการถูกนำไปทดลองและวิจัย
บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าพวกเขาจิตใจโหดเหี้ยมทารุณมากแค่ไหน
ไม่ ไม่ ไม่ !
เธอไม่อยากถูกทรมานอีกแล้ว !!!
รอจนพวกนั้นออกไป เธอถึงได้ออกมาจากบริเวณที่ซ่อน
แต่เหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเธอสักนิด เพราะดันมีผู้ล่าตาดีอีกคนดันเห็นเธอเข้า
และนั่นทำให้เธอจำต้องกัดฟันวิ่งหนีกระเสือกกระสนเพื่อให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของมัจจุราช
เสียงเอะอะโวยวายเหล่านั้นเรียกความสนใจจากคนอื่นได้อย่างไม่ยากเย็น
มิวแทนท์สาววิ่งมาจนถึงห้องโถง คว้าตัวมิวแทนท์คนหนึ่ง จับไว้แน่น
บอกกับคนๆ นั้นทั้งน้ำตาเปรอะเปื้อนใบหน้า
“ พวกเธอต้องหนีไปให้พ้นจากที่นี่ ไม่อย่างนั้นพวกเธอจะเป็นแบบฉัน
จะถูกจับไปทดลองที่ตึกตะวันตกแล้วไม่มีวันได้กลับออกมาอีก ”
081 ซึ่งถูกยึดรั้งเอาไว้สะดุ้งเฮือกทันที แลดูผวาเมื่อเห็นสภาพไม่มีชิ้นดีของเธอ
เขาหน้าซีดเผือกอย่างไม่รู้จะทำเช่นไร เหมือนกับไม่สามารถรับมือสถานการณ์นี้ได้
นัยน์ตากลอกหาความช่วยเหลือ แต่ไม่พบใครสักคน
คล้ายกับมิวแทนท์ในที่นี้กำลังตกอยู่ในความสับสนไร้ที่มาที่ไป
“ บอกเขา… ช่วยบอกเขาที
เขาต้องรีบลงมือได้แล้ว ไม่อย่างนั้นพวกเราจะตายกันหมด ”
“ เธออยู่นั่น จับตัวเธอไว้ ! ”
สิ้นเสียงสั่งการ เหล่าคนในชุดกาวน์ก็กรูกันเข้ามาเพื่อจะจับผู้หลบหนี
เด็กสาวทั้งดิ้นทั้งถีบ หวังจะให้ตัวเองหลุดพ้นจากการจับกุมไปให้ได้
แต่แรงของเด็กสาวอายุแค่ไม่กี่ปีหรือ จะสู้แรงของผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่ได้
“ ปล่อยฉันนะ ปล่อย !!! ”
แขนอาจจะโดนล็อกเอาไว้ แต่ปากก็ยังใช้งานได้ดี
เธอร้องกรีดร้องโวยวายราวคนเสียสติ จ้องมองคนสวมชุดกาวน์ขาวอย่างดุร้าย
จนคนที่เป็นหัวหน้าของคนเหล่านี้ต้องส่งสัญญาณให้ใครคนหนึ่งเข้ามาจัดการ
คุณหมอโจนส์ที่มักจะประจำอยู่ ณ ห้องพยาบาลของสถาบันแหวกผู้คนเข้ามา
บอกให้พวกเขาจับตัวเธอเอาไว้ให้อยู่นิ่งๆ ก่อนจะแทงเข็มลงไปบนผิวหนัง
ฉีดยาสลบเข้าเส้นเลือด ไม่นานมิวแทนท์สาวที่คลุ้มคลั่งก็หลับใหลไป
ดีแลนคุยอะไรกับหัวหน้าเล็กน้อย ก่อนพวกเขาจะนำตัวเธอกลับไป
เสียงพูดคุยจ้อกแจกจอแจแสดงความเห็นจากรอบตัว
ทำให้ดีแลนจำต้องทำหน้าที่สยบความวุ่นวายแทนผู้ดูแลที่ยังไม่ปรากฎตัวด้วยความสงบ
“ ทุกคนอาจสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ผมบอกได้แค่
เธอคนนั้นเป็นมิวแทนท์ที่คลุ้มคลั่งจากการฉีดยา
พวกเราจึงต้องนำตัวเธอไปรักษาที่ตึกตะวันตก
เพื่อป้องกันไม่ให้เธอคลั่งจนเผลอไปทำอันตรายใครเท่านั้น ”
บอกด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง
“ พวกคุณควรแยกย้ายกันได้แล้ว
ไม่อย่างนั้นคุณเจเนวีฟเธอมาเห็นจะไม่พอใจเอาได้ ”
ความคิดเห็น