มึง F กู (E-Book)

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่๙ ผีที่ไม่รู้จัก

“เกนหลง!?”

“เจอรุ่นพี่แต่ทักทายไม่มีสัมมาคารวะเลยแหะ ไม่มีใครสั่งสอนเหรอว่าเธอต้องอ่อนน้อมบ้าง ไม่ใช่ต้องรอให้ถึงคราวตายก่อน ถึงจะอ้อนวอนพูดจาสุภาพกับคนอื่นได้” เกนหลงด่ายับแล้วพูดต่อ “อีน็อตมันตายห่าไปแล้ว ไม่รู้จักจำ อุตส่าห์บอกว่าไปตามใครมาช่วยก็ไม่มีประโยชน์ ยังไปหามาอยู่นั่น แล้วเป็นไง? ฉันก็ฆ่ามันอยู่ดี!”

ชยาภรณ์อึดอัดจากการไม่เป็นส่วนตัว เพราะไม่ว่าไปที่ไหน ผีร้ายก็จะตามไปด้วย แล้วยังเล่าความโหดของตนแบบบรรยายละเอียด แม้ว่าเธอจะไม่อยากฟังแต่อย่างใด ถ้าเธอไม่ถาม เกนหลงจะแสดงท่าทีไม่พอใจ จากคนที่อยู่เหนือคนอื่นอย่างชยาภรณ์ ต้องกลายเป็นเหมือนสาวใช้ของวิญญาณเท่านั้น

ต้องกลายเป็นเหมือนสาวใช้ของเกนหลงเท่านั้น

“แล้วคุณจะฆ่าใครต่อคะ?”

“ใครเหรอ? คนที่คิดจะลองดีกับฉันมันต้องตายทั้งนั้นแหละ!”

......................................................................................................................................................

“รีบไปเหอะ จะได้ไปจัดการอีผีโรคจิตนั่น”

“ไปกันหนู หมอคนนี้เก่งจริง ปราบผีมานักต่อนัก”

แม่ของเต้ยเอ่ยกับเหล่านักศึกษา ตามประสาแม่ที่รักลูกแต่รังแกลูกโดยไม่รู้ตัว ย่อมเห็นว่าลูกเป็นคนดีน่ารัก ไม่ว่าจะไปหาเรื่องรังแกคนอื่นก่อน แต่ก็จะโทษคนโดนกระทำที่ดันโต้ตอบ ทุกคนยกมือไหว้หญิงวัยกลางคนที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าแบรนด์แขวนเครื่องประดับหรู เหมือนตู้เพชรเคลื่อนที่

“ขอบคุณนะคะคุณแม่”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก ยังไงแม่ก็ต้องช่วย อีผีนั่นกล้าดียังไงมารังแกลูกสาวแม่ ยิ่งมันเคยมาแย่งแฟนยายเต้ยด้วยแล้ว เกลียดนักพวกผู้หญิงหน้าด้าน แม่จัดการให้หมดอนาคตมาหลายรายแล้ว” เธอเบะปากเมื่อนึกถึงพวกเลขาสาวของสามีที่ทำให้เธอต้องหาทางกำจัดให้พ้นทางรัก

“ใช่ค่ะคุณแม่ เต้ยก็เพื่อนหนูเหมือนกัน มู่เองก็เกลียด ยิ่งพวกชอบลอยหน้าทำตัวสวยอ่อยผัวคนอื่นด้วยนะ แหยะ อยากจะเอาให้หน้าแหกเสียโฉมหาผู้ชายไม่ได้เลย” มู่พูดด้วยความอิจฉาคนหน้าตาดีและมักพาลไปหาเรื่องด้วยความหมั่นไส้ แม้เขาจะไม่เคยทำอะไรให้เลยก็ตาม

คนขับรถขับไปตามปกติ

แต่ทันใดนั้น

“เห้ย เด็ก!”

ด้านหน้ามีเด็กผู้ชายคนหนึ่งหันคอมา คนขับตกใจหักหลบตามสัญชาตญาณ แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร นี่มันกลางถนน เด็กที่ไหนมันจะ… เด็กชายคนนั้น อยู่ในชุดนักเรียน วัยน่าจะประถมปลาย ผมตัดรองทรงและหน้าตาเศร้าหมอง ไม่ได้มีแววตาสดใสแบบวัยเด็กทั่วไป มันเอื้อมมือมาบีบคอหญิงวัยกลางคน

คนโดนบีบคอสำลักกระตุก พยายามปัดมือดิ้นแต่เหมือนโดนตรึงให้ไม่อาจขยับ เต้ยผวาเข้าไปช่วยแม่ด้วยการผลักผีออก แต่คนหรือจะผลักผีได้ ผีต่างหากที่ผลักคน ไม่เช่นนั้นจะมีคำว่าผีผลักหรือ แรงมันเทียบกันไม่ได้เลย ผีเด็กประถมคนนั้นหันมาจ้องเขม็งด้วยความเกรี้ยวกราด

“พวกมึงเป็นบ้าอะไรถึงเอาแต่แกล้งคนอื่น!?”

“เหวอ”

แรงตวาดทำเอาทุกคนในรถเอนไปทับกัน เว้นแต่หญิงที่ขยับไม่ได้ ร่างชักเกร็งจากการขาดอากาศหายใจ ไม่สามารถทำอะไรเด็กชายได้สักนิด แต่ละคนหวาดกลัว ร้องโวยวายดังลั่นจะหนีลงจากรถแต่ประตูก็ถูกล็อกหมดทุกด้าน เต้ยจะลุกไปช่วยแต่เด็กก็ถีบกลับจนเธอเสียหลักอีก

“ไอ้เด็กผี มึงปล่อยแม่กูนะ”

“แม่มึงสมควรตายแล้ว เวลาทำคนอื่นมึงคงสนุกมาก มึงก็ลองโดนบ้างดิ”

ผีวัยเด็กอ้าปากจนคางห้อยมาตกที่คอ และภาพที่เห็นก่อนหมดสติ ก็คือแม่ที่คอยบอกให้เธอลุยใส่คนที่เกลียด และอย่ายอมปล่อยผ่านคนน่าหมั่นไส้ เบิกตากว้างและถูกบีบคอตายโดยผีที่ไม่รู้จัก เต้ยกรีดร้อง และหวนนึกถึงอดีตสมัยตนเป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ปีหนึ่ง

......................................................................................................................................................

สามปีก่อน

วันรับน้องเป็นกิจกรรมสัมพันธไมตรีก็จริง หลายคนได้เพื่อนใหม่ แต่หลายคนได้ศัตรูใหม่ เต้ยตั้งใจประโคมเสื้อผ้าหน้าผมแบบตั้งใจมาเด่น ก็ทำได้แค่ดูรวยจากของแพง แต่รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้สวยงามขึ้นแม้รองพื้นบนผิวหนังราคาหลายพัน เต้ยถูกหญิงสาวคนหนึ่งกลบสนิท

เธอคนนั้นคือเกนหลง นักศึกษาปีหนึ่งหน้าหวาน ดวงตากลมโตแฝงความอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความหวัง ชุดที่ใส่มาเป็นแค่เสื้อยืดสีอ่อน ปล่อยผมยาวสยายเต็มแผ่นหลัง บรรดาคนที่นั่งอยู่หันไปมองร่างอรชรด้วยความสนใจ น่าหมั่นไส้นัก เต้ยนึกเกลียดผู้หญิงคนนี้เพราะความสวยเกินหน้าเกินตา

เท่าที่เห็น เกนหลงไม่ค่อยพูด อย่างมากก็ยิ้มน้อยๆ พริ้มไปทั้งตา บุคลิกเรียบร้อยและยังเรียนเก่งทำให้หลายคนต้องมอง รุ่นพี่ถึงกับซื้อขนมมาฝากรุ่นน้องหน้าหวานอยากให้เป็นคนข้างกาย แต่เกนหลงก็แค่ยิ้มขอบคุณ และเอาขนมไปกินที่โรงอาหารกับแตม เพื่อนสนิทคนเดียวในมหาวิทยาลัยของเธอ

“แกดูอีสองคนนี้ดิเต้ย ทำตัวแอ๊บแบ๊ว แต่ได้ของกินฟรีทุกวันเลยว่ะ”

“เออ อีมู่พูดถูก กูเห็นแล้วหมั่นไส้ อยากเข้าไปตบแม่งทั้งสองคนเลย ค่ะๆ เสียงหวานแต่กับผู้ชาย ที่พวกเราคุยด้วยมันก็ไม่ตอบ” ตุ๊ดร่างใหญ่โวยบ้าง ทั้งที่ความจริง สิ่งที่พวกเธอคุยกับเกนหลงไม่พ้นวาจาจิกกัด แล้วคนประเภทไหนจะอยากเสวนาด้วย แต่มันก็ไม่รู้ตัวและเอาแต่โทษชาวบ้าน

“แกจำวันที่ฉันซื้อหมูปิ้งไปให้มันได้เปล่า แม่งกินหมดไม้ แต่บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน” เทสเป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่มและเคยอยากจีบเกนหลงในช่วงเปิดเทอมพูดบ้าง แน่นอนว่าคนแบบมันไม่ได้คิดเรื่องความรักแต่อย่างใด คิดแต่จะผสมพันธุ์เพราะเห็นว่าสวย ถ้าได้เมื่อไรก็ทิ้งประสาคนไร้ความรับผิดชอบ

“ใช่ วันก่อนฉันแค่ไปถามมันว่าคิดว่าตัวเองตอแหลเนียนมากหรือไง มันเดินหนีฉันไปเฉย เรียกยังไงก็ไม่ตอบ ทั้งคู่แม่งไม่คุยกับฉันสักคน เหมือนเป็นกลุ่มคนสวย คนไม่สวยไม่คุยด้วย โคตรหยิ่งเลยว่ะ สงสัยต้องเป็นผู้ชายมั้งถึงยอมคุย ไม่รู้ว่านอกจากคุยแล้วไปทำอย่างอื่นด้วยหรือเปล่า?”

“มันจะไปคุยอะไรกับมึงวะนุ๊ก แค่กูเดินไปยืนดักจ้องหน้ามัน อีเกนยังหันหลังกลับ แล้วกูแอบเอางานมันไปลอก ส่งช้าไม่กี่วัน แม่งสะบัดผมใส่กู อยากจะตบมัน แล้วพี่ดอยผัวกูไปขอเบอร์มันอะ มึงคิดว่าผู้หญิงดีๆ ที่ไหนจะอ่อยให้ผัวชาวบ้านมาขอเบอร์มันวะ อีนี่มันแรดเงียบ”

พวกเต้ยรุมนินทา ร่างอรชรส่ายหัว

“ไปกันเถอะแตม อย่าไปสนใจเลย”

เกนหลงลุกขึ้น แตมเดินตามโดยไม่พูดอะไร มู่สะกิดเต้ยให้ดูท่าทีสุภาพของสองเพื่อนรัก พร้อมกับหลายความเลวร้ายที่พวกมันช่วยกันคิดขึ้นมา เพราะจะรวมหัวแกล้งคนที่น่าหมั่นไส้ ใครว่าเกนหลงไม่ได้ทำอะไรเธอก่อน ทำตัวน่าหมั่นไส้ก็เป็นเหตุผลที่จะรังแกแล้วแหละ

“เอาไงดีเต้ย แกต้องเอาคืนมันนะเว้ย ดูตอนมันลุกเมื่อกี้ แม่งทำหน้าเชิดเราว่ะ”

“กูจะเอาให้มันไม่มีใครคบเลย ดูดิว่ามันจะอยู่ได้ไหม”

พวกมันคอยแกล้งเกนหลงจนแตมโดนกระทบอยู่บ่อย ข่าวลือเริ่มถูกกุขึ้นให้เกนหลงเป็นที่น่ารังเกียจของสังคม นานวันเข้าแตมที่คิดว่าควรอยู่ข้างเพื่อนที่เป็นคนดี ก็แปรพรรคไปอยู่กับเต้ย เพราะทนการถูกจิกกัดทุกวันไม่ไหว และเต้ยก็ให้การต้อนรับเธอเป็นอย่างดี

“เกน ฉันขอโทษนะ”

ใครจะเชื่อว่าแม้แต่มหาวิทยาลัย ที่ฟังดูแล้วเป็นคนมีการศึกษา ยังมีพฤติกรรมถ่อยต่ำหยาบคาย แตมเป็นคนหลอกเกนหลงมาให้พวกเต้ยรุมตบ หญิงสาวถูกกระทำ ไม่กล้าต่อสู้นอกจากเอามือปิดหน้าป้องกันตัวเองและร้องขอให้อีกฝ่ายหยุด เต้ยกับพวกออกคำสั่งหยิ่งผยอง

“มึงอย่ามาอ่อยใครให้กูเห็นอีก ไม่งั้นมึงโดนหนักกว่านี้แน่”

“กูจะเอาให้มึงอยู่ในมหาวิทยาลัยไม่ได้เลย”

“ฮ่าๆ ไปกันเถอะ ทิ้งอีแรดนี่ไว้แหละ ดูสิว่าหน้าบวมฉึ่งจะไปหาผัวได้ไหม”

เหยื่อสังคมเดินร้องไห้ไปตลอดทาง ไม่มีสักครั้งที่กล้าโต้ตอบ แม้ว่าหลายครั้งจะโกรธและอยากตบกลับสักฉาด แต่ก็อ่อนแอเกินกว่าจะทำ เพราะรู้ว่าทำไป ก็จะโดนหนักขึ้นและไม่มีทางชนะอยู่ดี หญิงสาวปาดน้ำตาเดินออกจากห้องน้ำ เธอได้พบกับผู้ชายบางคน คนที่จะทำให้เธอรู้จักความรักครั้งแรกในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง

......................................................................................................................................................

เต้ยนั่งอยู่งานศพแม่

หญิงสาวกำหมัดแน่นจนเจ็บด้วยความแค้น ผีร้ายตนนั้นมันฆ่าแม่เธอ พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ พ่อก็หาว่าบ้าและจะพาไปโรงพยาบาล เพราะทั้งบ้านมีแต่แม่ที่เชื่อคำพูดของเด็กเอาแต่ใจคนนี้ และเข้าข้างลูกเสมอจนไม่รู้ว่าอะไรมันถูกหรือมันผิด ดวงตาบวมช้ำเลื่อนสายตาจากโลงไปยังบริเวณรอบข้าง

ที่นี่เป็นวัด

น่าเสียดายที่เกิดเป็นคน มีโอกาสอ่านพระไตรปิฎกศึกษาธรรม แต่ไม่เอาใส่ใจ ไม่เคยอยากทำบุญยกเว้นเอาหน้าและมาบ่นเสียดายทีหลัง เรื่องธรรมะฝันไปเถอะ ไร้สาระ พระคืออะไร พระมั่วสีกา พระกินยาบ้า พระหลอกเงิน พระเข้าทรง พระเล่นการเมือง พระออกลัทธิใหม่ อะไรคือพระ

คนที่เอาชุดจีวรมาใส่หรือคนที่ศึกษาธรรมเพื่อสติปัญญาเอาชนะกิเลส

ยุคนี้สมัยนี้ ยังมีคนสนใจธรรมะอีกหรือ พระธรรมที่เป็นแก่นแท้กลายเป็นอากาศที่คนมองผ่านไป หมกมุ่นงมงายกับสิ่งจอมปลอม หลายคนปากบอกไม่นับถือศาสนาแต่งมงายกว่าเสียอีก เพราะสามารถด่าทอตัวศาสนาได้ โดยไม่มีการศึกษา อาศัยพวกมากลากอารมณ์เท่านั้น เพราะพวกมากย่อมากอารมณ์ได้

“เต้ย แกทำใจเถอะนะ”

“อีเกนมันฆ่าแม่กู คอยดูนะ กูจะหาทางเอาวิญญาณมันไปถ่วงน้ำ ให้ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดไปเลย” หญิงสาวยังคงจองเวรศัตรูแม้จะอยู่ในเขตอภัยทาน และไม่คิดสักนิดว่าตัวเองผิด ตอนนี้คนนอกกลับไปแล้ว พ่อก็กลับไปพร้อมกับสาวคนใหม่ มู่นั่งขมวดคิ้ว หันกลับไปถามคล้ายไม่แน่ใจ

“เดี๋ยวนะ ผีในรถนั่น มันเป็นเด็กผู้ชายไม่ใช่เหรอวะ?”

“นั่นดิ”