คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : !ChapteR:1 I'm lucky ? :((
1
I'm lucky ? :((
ณ . แมนชั่นใจกลางเมืองประเทศไทย
"ก๊อกๆ !"
เฮือกกกก ! O_O
ฉันสะดุ้งตัวตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงผู้มาเยือนที่อยู่หน้าประตูก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบสำลีสองก้อนขนาด กะทัดรัดก่อนจะยัดมันเข้าใส่ไปในรูหูเตรียมที่จะเผชิญหน้ากับฝันร้าย T^T
'แกร๊ก'
ประตูค่อยๆเปิดออกเผยร่างอาแปะหน้าตาคล้ายๆพรีเซนเตอร์ยาดมเซียงเพียวอิ๊ววัยสี่สิบกว่าๆ ยืนหน้าบูดอยู่หน้าประตูห้อง
"สะหวักลีปีใหม่~ หนูลาตีน" อาแปะยิ้มโชว์ฟันปลอมก่อนจะหัวเราะหึๆ
"หนูชื่อ..ละตินค่ะอาแปะ T^T"
"อ้าวหรอ..หนูลาตีน" พูดไปไม่ได้ช่วยอะไรตาลุงคนนี้เลย
"อาแปะ...งะ..งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ"
ทันทีที่ฉันจะใช้วิธีเนียนสยบรีบกลับเข้าไปในห้อง อาแปะก็เอาอาวุธประจำกายมาบังทางเข้าฉันซะก่อน(ไม้เท้า)
"เดี้ยวเส้~อาลาตีน แปะเหงว่าปีใหม่เลยอยากให้โปรโมชั่นใหม่ๆกับหนูหน่อยน่ะ" ทันที่ฉันได้ยินคำว่าโปรโมชั่น ฉันก็รีบสะบัดหัวสองข้างทิ้งก้อนสำลีไปในทันที
"ปะ....โปรโมชั่น ไม่คิดค่าเช่าหรอคะแปะ O_O !"
"อาโนวๆๆ อย่างนี้ม่ายลี ~ ม่ายช่ายจ้าา" อาแปะสมควรได้รับการรักษาจากจิตแพทย์โดยด่วน = =^
"แล้วมันคืออะไรละคะ -_-"
"โปรโมชั่นที่แปะจะนำเสนอคือ ปีใหม่กับการหาที่อยู่ใหม่!!!!!~"
=[]=!! หะ..หา!!
ไม่ใช่แล้ว ! มันไม่ใช่โปรโมชั่นแล้วไอทวดแปะ !
ฉันช็อกค้างไปสามวิกับการจินมโนภาพสภาพที่ฉันต้องไปนอนตบยุงตบไรอยู่ใต้สะพานลอยพร้อมกับขันอีกใบข้างกาย TOT ทันทีที่ตั้งสติได้ฉันก็รีบคลานลงไปเกาะขาอีตาลุงนี่ทันใด ก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนไปให้และ...
ชิ้งงง!~
อีตาลุงนั่นใส่แว่นกันแดดสีดำ ณ ทันที
"ทีนี้อั๊วก็ไม่เสียทีลื้อแล้วอาลาตีน โฮะๆ อย่ามาอ้อนวอนซะให้ยาก เตรียมเก็บกระเป๋าลื้อก้าออกจากแมนชั่นอั๊วเดี๋ยวนี้เลย ใครจะบ้าให้อยู่ฟรีๆเกือบปี ไม่ยอมเสียค่าเช่าแบบนี้ อั๊วม่ายช่ายคนโง่นะ "
แต่ก็โง่มาเกือบปีไม่ใช่หรือไง =_=^
"แปะขา ~ สงสารหนูเถอะ T^T" ฉันพยายามใช้มารยาหญิงที่มีที่สุดในชีวิตฉันแต่...
"ม่ายยยยล่ายย วันนี้เจ้าของใหม่จะย้ายมาอยู่ที่นี่ เก็บข้าวของลื้อให้หมดภายในครึ่งชั่วโมงมิฉะนั้นลื้อจะได้ไปกินข้าวแดงในฮ่องกงแทน"
"อาแปะ !!! TOT"
"โชคลีปีใหม่เน้อ"
12..00 AM
ร้อน ! ตับจะแลบออกมาแล้ว ! TOT
หญิงสาวตัวคนเดียวเปล่าเปลี่ยวเอกาเดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าเดินไปมาอยู่กลางใจเมือง ณ กรุงเทพ มหานครอมรรัตนโกสินทร์ แสงแดดส่องสะท้อนทำให้ฉันต้องปาดเหงื่อที่ผุดพรายอยู่เต็มใบหน้า เป็นเพราะตาลุงแปะนั่นแท้ๆเลยที่ทำให้คุณหนูอย่างฉันต้องออกมาหางานทำกลางแดดที่ร้อนเปรี้ยงปร้างแบบนี้ ! อะไรนะ ? ถามฉันว่าเป็นคุณหนูหรอ ? ใช่แล้วว! ถ้าย้อนไปเมื่อหนึ่งปีก่อนฉันคือ คุณหนู"ละติน" ที่กิจวัตรประจำวันอยู่ที่เที่ยวกิน ช๊อป และเป็นลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจค้าอัญมณีชื่อดัง แต่ ณ ปัจจุบันนี้ ฉันกลายเป็นยัยลาตีนที่ไม่มีที่อยู่อาศัยไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วกับเงินที่ติดตัวอยู่ไม่ถึงพันบาท
นี่ถ้าพ่อของฉันไม่โดนเพื่อนที่สุดเลวคนนั้นหักหลังแล้วโดนล้มละลายจนทำให้เจ้าหนี้พ่อต้องตามทวงหนี้กันไม่ว่างเว้นจนพ่อฉันต้องหนีหัวซุกหัวซุนไปออกไปอาศัยอยู่ที่ต่างประเทศฉันก็คงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้หรอก ! TOT ปกติพ่อจะส่งเงินรายเดือนมาให้ฉันทุกเดือน แต่หลังจากเดือนที่สามฉันก็ขาดการติดต่อจากเขาไปโดยปริยาย
เอายังไงต่อละเนี่ย ชีวิต T^T !
มองไปสองข้างทางก็มีแตถนน กับ ถนนฉันหยิบหนังสือพิมพ์ที่อยู่ในกระเป๋าออกมาก่อนจะเปิดไปที่หน้าหางาน เอาวะ!
เฮียอ๋า คลับ
-รับสมัครงานพนักงานเสริฟ์ สวย หุ่นดี
ข้อนี้น่าจะผ่าน >< ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ แต่เข้าข้างตัวเองนิสนุงงง~
- บริการเก่ง เอาใจเก่ง มีน้ำอดน้ำทน
เริ่มทะแม่งๆ แฮะ แต่ไม่เป็นไร เพราะคติ หญิงแกร่ง! คือคติประจำใจฉันอยุ่แล้ว >w<
- ลีลาเด็ด ท่าเก่ง
ฮะ ?? -0-
-ชำนาญด้านเรื่องบนเตียง
พรวดดด! O_o
สำลักเลยค่ะ ! นี่มันไม่ใช่แค่เสริฟ์แล้วมันเรียกว่าบริการแบบบุฟเฟต์เลยแร้ะ T^T นี่ถึงขนาดเปิดรับสมัครกันแบบโจ่งครึ่มขนาดนี้เลยหรอ พอๆเปิดไปดูงานอื่นดีกว่า
บริษัท ฟิสเนตมหาชน จำกัด
รับสมัครครูสอนเต้น
- มีอายุมากกว่ายี่สิบปีรอดไปอย่างฉิวเฉียด เพราะฉันเพิ่งจะอายุครบยี่สิบเมื่อปีที่ผ่านมานี้เอง ฟู่~ -0-
-เต้นเก่ง มีไหวพริบ
-จบการศึกษาทางด้านดนตรีมา
-มีประวัติเกี่ยวกับด้านการเต้น
ถ้าเคยเต้นๆในผับอะ น่าจะได้ใช่มะ =_= ทุกข้อที่ผ่านมาฉันเป๊ะตรงตามทุกข้อ >w< รายได้ดีซะด้วยสิ รับรองว่างานนี้ไม่พลาดมือฉันแน่นอนแต่.. เอ๊ะ เหมือนฉันจะลืมอ่านไปอีกข้อหนึ่ง
-ปล. รับเฉพาะผู้ชายนะแจ๊ะ
ผู้ชาย =__=^
มันผ่านไปแล้ว~หลุดลอยไปแล้ว T-T
รับสมัครแม่บ้าน
นี่ชีวิตฉันตกต่ำถึงขนาดต้องมาทำงานเป็นแม่บ้านเชียวหรอ TOT ! เห้อออ ช่างเหอะ ชีวิตนี้ก็ไม่มีอะไรจะตกต่ำได้มากกว่านี้แล้วล่ะ ลองดูๆก่อนก็ได้
- เงินเดือน 20000 บาท/เดือน
วะ.....ว้าว *O* ฉันเปลี่ยนมาสนใจแล้วแล่ะ สนใจมากๆด้วย
-รับสมัครสาวใช้ประจำวังน้ำเค็ม เป็นผู้หญิง
เป็นวังเชียวหรอเนี่ย ! สาวใช้คงไม่ต้องทำอะไรมากสินะเพราะเจ้าของคงจะใช้มีเมดเป็นสิบๆคนไว้ใช้งานเหมือนกับฉัน >___<
- มีหน้าที่ กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน ซักผ้า ทำอาหาร ตัดหญ้า ตัดแต่งกิ่งต้นไม้ ปีนขึ้นไปทำความสะอาดหลังคาบ้าน ล้างบ่อน้ำหงส์ลึกสามเมตร ทำความสะอาดสระน้ำ ซื้อของ ทำงานช่วยเจ้านาย เลี้ยงจระเข้กิ้งก่า(สัตว์เลี้ยง) สอนหนังสือเด็ก เลี้ยงลูก และอีกสารพัดที่ไม่อาจจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้
แม่เจ้า ! เค็มสมชื่อวังน้ำเค็มเลยจริง T^T
นี่กะจะจ้างคนเดียวให้เหมางานทั้งหมดในวังเลยสินะ ! ถึงฉันจะอึดแค่ไหนแต่ฉันเป็นคนนะไม่ใช่คูโบต้ารถไถทีจะได้ไถเอาๆ อ่ะ TOT นี่มันยิ่งกว่าใช้แรงงานมนุษย์สะอีก
แควกกกกก!
คงไม่ต้องเดาหรอกนะว่าเสียงอะไร ?
นี่พระเจ้าคงเบี่ยงเบนออกจากชีวิตฉันแล้วสินะ T^T
งานก็ไม่มีทำ ! ที่อยู่อาศัยก็ไม่มี !
ฉันนั่งปาดเหงื่อที่ไหลย้อยลงมาเพราะอุณหภูมิแดดที่แทบจะเหมือนเตาย่างไก่ยังไงยังงั้น นี่มันไม่ใช่ยุคฟองสบู่แตกสะหน่อย! ทำไมถึงได้หางานยากหาเย็นขนาดนี้ละ
อะ....เอ๊ะ !!
ฉันเหลือบไปเห็นชายร่างบึกบึนที่สวมแว่นใส่ชุดสูทแลดูแตกต่างจากคนแถวนี้อย่างมาก ฉันว่าฉันคุ้นหน้าพวกเขานะ คุ้นมาก...แต่มันก็นึกไม่ออก =__=^แล้วด้วยความที่ฉันเหมือนจะจ้องหน้าพวกเขามากเกินไป สายตาของเราทั้งเราสามก็ได้ปะทะกัน !
เหมือนเราเคยเจอกันแต่ปางใด....มาก่อน โอ...โว
"เฮ้ย นั่นไง ลูกสาวไอ้อธิป หาเจอจนได้ !! "
=[]= !!
เวรกรรมแระไง ! จะไม่คุ้นได้ไงละ ก็นี่มันลูกน้องของเสี่ยกวงที่พ่อฉันดันติดเงินไว้เกือบล้านบาท อุส่านี่ออกมาอยู่่ในชุมชนที่แออัดและคับแคบ พวกนี้ก็ยังจะตามหาฉันเจออีก ตอนนี้ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไงได้อีกแล้ว บอกได้เพียงคำเดียวว่า เผ่นค่ะเผ่น !! T^T
"เฮ้ หยุดเดี๋ยวนี้นะ ยัยคุณหนูลวงโลก!"
ใครจะหยุดให้โง่ละ หยุดพวกนายก็ตามมาจับฉันไปเป็นเชลยน่ะสิ !
"นี่ ! อย่าให้จับได้นะ ไม่ตายดีแน่" เสียงของไอลูกน้องหน้าโหดตามไล่หลังฉันมาเป็นระยะๆ ฉันวิ่งไปตามซอยทางแคบต่างๆหวังจะให้พวกนั้นวิงเวียนกับซอยที่วนเวียนไปมา แต่ให้ตายสิ ! พวกนี้เคยแข่งวิ่งลมกรดหรือไงฮะ ถึงแรงดีจริงๆเลย T^T ฉันจะทำยังไงดี ! ทำยังไงดี !
...ฉันก็วิ่งออกมาทางถนนใหญ่ และก็ได้แต่มองทางสองข้างทางไปมา
"ยัยบ้า ! หยุดวิ่งเดี๋ยวนี้นะ "
O_o
อ๊ะ! มีรถคันหนึ่งจอดนิ่งอยู่ข้างถนนนั่นทำให้ฉันรีบวิ่งไปเปิดประตูรถแล้วสอดตัวเข้าไปหลบในนั้นในชั่วโมงร่งด่วนทันที
"เฮ้ย แม่มหายว่ะ!"
"ไปดูในซอยนู้นดิ๊ " เสียงฝีเท้าหนักของชายสองคนๆเริ่มค่อยจางลงเรื่อยๆ ฉันค่อยเขยิบหน้าขึ้นไปมองชายสองคนที่ตอนนี้หายเข้าไปในซอยใหญ่อีกซอยหนึ่งแล้ว
ฟู่!
รอดตายแล้วฉัน
"อะไรของเธอน่ะ !"
อ๊ะ ! มีคนอยู่ในรถคันนี้ด้วยหรอ มิน่าทำไมประตูถึงเปิด T^T เค้าจะหาว่าฉันเป็นคนวิกลจริตหรือเปล่าที่อยู่ๆก็เข้ามานั่งรถเค้าแบบนี้อ่ะ
"ขะ.." ทันทีที่ฉันจะขอโทษเค้าและนาทีที่ฉันมองหน้าเค้าก็ทำให้ฉันหยุดหายใจไปเสี้ยววินาที เขาคนนั้นมีผมสีดำสนิทแต่ดวงตาสีดำสนิทของเขาที่ทำให้ฉันต้องจ้องมองอยู่นานเพราะมันช่างน่าดึงดูดอย่างน่าประหลาดเรือนหน้าขาวใสที่ไร้ร่องรอยใดๆรับกับจมูกที่โด่งคมเป็นสันของเขา ถึงแม้ว่าตอนนี้เค้าจะทำหน้ามุ่ยๆอยู่ก็ตามแต่ความหล่อของเขาก็แทบไม่ลดลงเลย
เทพบุตรชัด ๆ! *O*
พระเจ้าส่งเทพบุตรมาช่วยเหลือฉันแล้วใช่มั้ยคะ?
ความคิดเห็น