ฟิคบารามอส คู่หูตัวซวย ( เฟริน & คิล )

ลำดับตอนที่ #1 : ลางร้ายปรากฏ ซวยแล้วเรา

“ นี่คิล  ชั้นจะลองคาถาบทนี้ดูเอามะ ” เจ้าตัวยุ่งถามเพื่อนซี้ที่นั่งบนเตียงเดียวกัน



“ เอาสิ  ตอนนี้คาโลไม่อยู่ ลุย! ” นักฆ่า(ติงต๊อง)ตอบอย่างอารมย์ดี



“ แล้วจะลองกับใครดีล่ะ ” เฟรินถาม



“ งั้น  ลองดักซุ่มตรงบันไดดิ ” คิลเสนอ



“ เออดี เสร็จแล้วก็ชิ่งเลยนะ ” เฟรินคิดแผนอันชั่วร้าย



“ โอเค ” คิลก็ร่วมด้วย



เมื่อมาถึงบันไดอันเป็นเป้าหมาย



“ เฮ้ย มีเสียงคนมาแล้ว  เตรียมตัวเร็ว ” คิลหันมากระซิบเฟริน



“ ได้เลย ” เฟรินรับคำพลางเตรียมตัวขยับคทาแบตเตอรี่ของตน



“ โถ่ อย่าโกรธเลยนะ  น่านะ  เฮ้ย! ” เสียงเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายดังขึ้น



“ สำเร็จมั้ยเฟริน ” คิลถามเพื่อนรัก



“ มันก็สำเร็จอ่ะนะ แต่….. ” เฟรินมองผู้เคราะห์ร้ายที่มีถึงสองคนแล้วทำหน้าสยอง



“ อะไรเหรอ  แว๊ก! ” คิลชะเง้อมองแล้วก็ต้องตกใจ



เหยื่อหนึ่งคือชายผมดำตาสีดำใส่แว่นกรอบทอง



เหยื่อสองคือชายผมทองตาสีม่วง



นั่นมันพี่ลูคัสกับพี่ลอเรนซ์นี่นา



ซวยแล้วเรา



แต่ก่อนที่ทั้งสองจะได้ชิ่งหนี



“ แง้ๆๆ  ฮือๆๆๆ ” เหยื่อทั้งสองที่โดนเวทย์ย้อนอายุจากวัยรุ่นเอ๊าะๆเป็นเด็กสามขวบเริ่มร้องไห้งอแง



“ เอาไงดีวะคิล ” เฟรินถามเพื่อนนักฆ่า



“ ชั้นเป็นนักฆ่านะเว้ย ไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็ก ” คิลตอบ



“ ชั้นก็เป็นขโมยนะ ไม่ใช่ซามูไรพ่อลูกอ่อน ” เฟรินเถียงกลับ



ขณะที่ทั้งคู่เถียงกันอยู่ และเด็กน้อยทั้งสองยังร้องไห้อยู่



“ มีอะไรกันเหรอคะ ” เสียงเจ้าหญิงแห่งคาโนวาลดังมาจากข้างหลัง(ไม่ใช่โรซะหน่อย)



“ เอ่อ  คือว่า   เด็กสองคนนี้เค้าหลงเข้ามาน่ะฮะ ” เฟรินนึกสักครู่แล้วตอบเสียงใส



“ เหรอคะ น่าสงสารจัง ” เรนอนว่าพลางเดินไปนั่งลงลูบหัวเด็กน้อยอดีตรุ่นพี่ทั้งสอง



“ ฮือๆๆๆ  งืมๆๆๆ ” ลอเรนซ์น้อยเริ่มตาปรือแล้วก็หลับคาอกเรนอน ทำให้คิลถึงกับหึง



“ หม่ำๆๆๆ ” ลูคัสน้อยเริ่มร้องหาอาหาร



“ คุณสองคนพาเด็กคนนั้นไปที่ห้องอาหารนะคะ  เดี๋ยวชั้นจะพาคนนี้ไปนอนที่ห้องประชุม ” เรนอนสั่ง



“ ได้ครับ แล้วทำไมต้องนอนที่ห้องประชุม ” คิลรับคำแล้วเกิดสงสัย



“ ก็เค้าไม่มีห้องนี่คะ แล้วตอนนี้ก็มืดแล้ว คงไม่มีใครอยู่ที่ห้องประชุมหรอกค่ะ ” เรนอนอธิบาย



“ งั้น ถ้าเด็กคนนี้กินเสร็จแล้วจะพาไปหานะฮะ ” เฟรินบอกเรนอนแล้วอุ้มลูคัสน้อยไป



\' เฮ้อ!  เวรแล้วไง \'  คิลกับเฟรินพร้อมใจกันบ่นในใจ



ณ ห้องอาหารดรากอนเวลาทุ่มครึ่ง



“ หม่ำๆๆๆๆ ” ลูคัสน้อยร้องอย่างต่อเนื่อง



“ เออๆ มาแล้ว  แหมว่ะ ” เฟรินเดินถือข้าวต้มมา



ดีนะที่ป้าแม่ครัวใจดี ยอมทำข้าวต้มให้ฟรี



“ แล้วมันจะหมดฤทธิ์เมื่อไหร่อ่ะ ” คิลถาม



“ เอ่อ คือว่ามันเป็นเวทย์ถาวรน่ะ ” เฟรินตอบพลางป้อนข้าวต้มให้ลูคัสน้อย



“ อะไรนะ! ” คิลตกใจ



“ คือว่า ชั้นเพิ่งนึกได้อ่ะ ” เฟรินทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม



“ #$#%@%0_0@#%#%*$ ” คิลพูดไม่เป็นภาษา



“ เอาน่า   เดี๋ยวลองถามเจ้าโกโดมก็ได้ ” เฟรินพยายามมองในแง่ดี



“  งืมๆๆๆ ” เมื่อหันมาอีกที ลูคัสน้อยก็หลับไปแล้ว



“ เฮ้อ ” คิลถอนหายใจพลางอุ้มลูคัสน้อยไปหาเรนอน



ณ ห้องประชุม



“ แล้วจะทำไงต่อดีล่ะ ” เฟรินถามเรนอน



“ อืม พรุ่งนี้คงต้องประกาศหาที่ห้องอาหารเพราะมีคนไปรวมตัวเยอะที่สุดน่ะค่ะ ” เรนอนตอบ



“ แล้วคืนนี้ใครจะเฝ้าล่ะ ” เฟรินยังสงสัย



“ ก็คงต้องเป็นคุณสองคนล่ะนะ ราตีสวัสดิ์ค่ะ ” เรนอนว่าแล้วก็เดินออกไป



“ อ้าว ” เฟรินอึ้ง



“ คงต้องนอนกันที่นี่ล่ะมั้ง ” คิลพูด



“ ทำไมอ่ะ ก็พาเค้าไปที่ห้องเราดิ ” เฟรินเถียง



“ แล้วถ้าคาโลรู้จะเกิดอะไรขึ้น ” คิลพูดเชิงถาม



“ ก็ซวยสิครับ ” เฟรินนึกได้ในทันที



“ แต่มันอาจจะช่วยเราได้ก็ได้นะ ” เฟรินพูดแบบมีแผน



แล้วทั้งสองก็ตัดสินใจพารุ่นพี่ตัวน้อยทั้งสองไปที่ห้อง



“ ไปไหนกันมา ” คาโลที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เงยหน้าขึ้นมาถาม



“ แล้วนั่นตัวอะไรน่ะ ” คาโลมองที่หลังของทั้งสองที่แบกเด็กมา(คนนะคาโล)



“ เอ่อ เด็กหลงทางหน่ะ ใช่มั้ยคิล ” เฟรินตอบพลางหาแนวร่วม



“ อืม ” คิลพยักหน้า



“ แล้วจะเอาไง จะพาไปหาพ่อแม่ตอนไหนล่ะ ” คาโลที่โดนต้มซะแล้วถาม



“ พรุ่งนี้น่ะ ” เฟรินตอบแบบโลงอกที่มันจับไม่ได้



“ เอ่อ งั้นก็พาไปนอนที่เตียงชั้นละกัน ” คาโลปิดหนังสือแล้วชี้ไปที่ที่นอนตัวเอง



“ แหม ใจดีจัง แล้วนายนอนไหนอ่ะ ” เฟรินที่หมดห่วงแล้วเลยแซว



“ ก็นอนกับนายไง ” คาโลว่าแล้วก็เดินไปที่เตียงเฟริน



“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวชั้นนอนกับเด็กคนนี้แล้วให้เด็กคนนั้นนอนกับคิลก็ได้ ” เฟรินพูดอย่างเร็วแล้วชี้ที่ ลูคัสน้อยกับลอเรนซ์น้อย



“ อืม ก็ได้ ” คาโลตอบพลางยิ้ม



‘ โดนมันยั่วจนได้ ‘ เฟรินคิดเมื่อรู้ตัวว่าเสียท่าซะแล้ว



ว่าแล้วทั้งหัวขโมยและนักฆ่าก็ต้องคอยดูแลนักบวชกับซาตานในร่างเด็กน้อย



แต่ความซวยยังไม่หยุดแค่นี้หรอก มันเพิ่งเริ่มต้นเอง





----------------------------------------------------------------------------------------------------------

หึๆๆ  ฟิคปัญญาอ่อนของคนปัญญาอ่อนมาอีกแล้ว  ช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยนะ!