ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Recognize ♥ จำไว้...ยังไงเธอต้องรักฉัน!

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro ♥

    • อัปเดตล่าสุด 12 เม.ย. 55



     

     

     

     

     

     

     

    INTRO

     

     

     

     

     

              "ไม่ไปเว้ย ให้ตายยังไงก็ไม่มีทางเด็ดขาด!" ชายหนุ่มผู้มีนัยน์ตาสีเฮเซลเอ่ยขึ้นหลังจากที่ถูกเพื่อนรักบังคับให้ไปถ่ายแบบคู่กับนางแบบสาวหน้าหวานผู้ซึ่งไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน ทำให้เขาเลือกที่จะปฏิเสธมัน

              เขาคือ 'วัลแคน' ชายหนุ่มผู้มีสายเลือดเยอรมันและแคนาดาไหลเวียนอยู่ทั่วร่างกาย เขาผู้มีใบหน้าที่เรียวได้รูปจนผู้หญิงยังนึกอิจฉา จมูกโด่งสวยรับริมฝีปากได้รูปสีชมพูอ่อน บวกกับสีผิวที่เนียนละเอียดอย่างกับผิวทารกแรกเกิด อีกทั้งผมสีกาแฟที่ดูยุ่งเหยิงเหมือนกับไม่ได้ตั้งใจจะจัดให้เข้าทรงมันช่างเข้ากับหน้าตาของเขาได้เป็นอย่างดี

              และเพราะความที่หน้าตาดีจนเรียกได้ว่าเพอร์เฟ็กต์ทำให้มีแมวมองมาผลักดันเขาให้ก้าวเข้าสู่วงการมายา วงการที่ไม่มีแม้แต่ความจริงใจ ทุกอย่างของที่นี่คือหน้ากาก!

              "แกต้องไป"

              "โทษนะ แกเป็นเพื่อน...ไม่ใช่พ่อ" เขาพูดโดยที่ไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าเพื่อนตัวเอง แต่กลับไปนัวเนียอยู่กับผู้หญิงข้างกายที่เพิ่งจะรู้จักกันเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วดั่งเหาฉลามที่มาคลอเคลียกับตัวฉลาม

              "แกจะไปดีๆ หรือต้องให้ใช้กำลัง"

              "อะไรนักหนาวะ บอกว่าไม่ไปๆ จะตื๊ออยู่ได้!"

              ขวับ!

              "-O-!" เขาทำหน้าเหวอก่อนจะรีบผลักแม่สาวเอ็กซ์เซ็กซี่ออกอย่างแรงจนเธอกลิ้งตกลงจากโซฟา เมื่อเพื่อนรักล้วงเอาสิ่งของสีดำขนาดพอดีมือออกมาจ่ออยู่ที่หน้าเขา

              "คราวนี้ไปได้หรือยัง"

     

     

     

     

              8.30 A.M.

              Rainbow Modelling

              ผมเกือบตายเมื่อไมเคิล  ผู้ที่เป็นเพื่อนรักตั้งแต่เจ็ดขวบของผมเอาปืน (ที่มาจากไหนไม่รู้) มาจ่อที่กลางหน้าผาก  ไม่รู้จะอะไรกันนักหนากะอีแค่ผมไม่มาถ่ายแบบให้กับนิตยสารของแฟนสาวสุดสวยของมันเนี่ยนะ -_-^

              หาคนอื่นมาทำแทนผมก็ยังได้! ทำไมต้องเป็นผมด้วยวะเนี่ย วันนี้อุตส่าได้คั่วกับน้องจีน่าแล้วนะL

             "อ้าวน้องวัลแคน มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย"

              "เอ่อ สวัสดีครับพี่ซาเนีย ต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะครับที่มาสาย พอดีรถติดม๊ากมากเลย -_-^^"

              "ช่างเถอะคะ ไหนๆ ก็มาแล้วไปเปลี่ยนชุดเถอะ"

              แสง สี ไฟ ฉาก และทีมงานที่เป็นมืออาชีพกำลังเข้มงวดกับงานตรงหน้า ส่วนผมนั่งเป็นพระราชาให้สไตลิสต์แต่งตัวจัดโน่นนี่นั่นให้เยอะแยะไปหมด แต่ก็ไม่มีทีท่าว่ามันจะเสร็จซักที นั่นก็เพราะ...

              "วัลแคนคะกินอะไรทำไมหล่อจัง! > <"

              "คุณวัลแคนนี่เป็นความใฝ่ฝันของผู้หญิงเลยนะคะ! >_<"

              "ใช่ๆ ผู้หญิงทุกคนอยากมีแฟนหล่อๆ แบบคุณ! >O<"

              "กรี๊ดดดด!!"

               กระเทยร่างบึกบึนสองคนผลัดกันวี้ดว้ายกรอกหูทั้งสองข้างของผมจนมันอื้อไปหมด รำคาญจนแทบจะเอารองเท้ามาขว้างใส่แล้วนะ =_=

              "อ้าววัลแคน ไหนบอกว่าจะไม่มาไง" เสียงแหลมเล็กบวกกับร่างบางที่ก้าวเข้ามาภายในห้องแต่งตัว ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่านั่นคือซีควิน แฟนสาวสุดรักสุดหวงของไอ้เพื่อนเวรไมเคิลที่ลากผมมาที่นี่ไง

              "ใจจริงก็ไม่ได้อยากจะมาหรอกนะ แต่แฟนเธอมันเอาวัตถุบางอย่างมาขู่ฉันและบังคับให้มาต่างหาก T^T" ได้ทีผมก็รีบฟ้องซีควินเป็นการใหญ่ ถึงจะได้ว่าขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายที่ไม่กลัวอะไรอย่างไมเคิล แต่อย่างน้อยมันก็กลัวเมียล่ะวะ ฮ่าๆๆ

              "สมน้ำหน้า -*-'" อ้าวเฮ้ย ไหงมาซ้ำเติมกันแบบนี้ละ -[]-

              "ถ้าเธอจะซ้ำเติมฉันขนาดนี้นะ -_-"

              "ฮ่าๆ เอาน่า ถ้านายเห็นนางแบบของฉันแล้วนายจะรู้สึกว่าไม่อยากให้มันจบเร็วๆ เลย โฮะๆๆ"

              "เหอะ! ขอให้มันจริงอย่างที่ปากว่าละกัน"

              "เอ้า แน่นอนสิ ^^"

              "กลัวแต่จะเหี่ยวเหมือนยัยป้าคนที่แล้วเนี่ยสิ" ผมรีบพูดดักหลังจากที่เข็ดจากการถ่ายแบบให้นิตยสารของซีควินเมื่อคราวที่แล้ว ตอนแรกหล่อนก็บอกแบบนี้ล่ะ พอเอาเข้าจริงๆ เหี่ยวยิ่งกว่าคุณป้าวัยสามสิบอีก - -

              ถ้าคิดจะจ้างผมให้มาทำงานถ่ายแบบนะขอแบบเอ็กซ์ๆ เซ็กซี่ๆ จะดีกว่า มันจะช่วยกระตุ้นอารมณ์อยากถ่ายแบบได้เป็นอย่างดีเชียว ^_^

              "คราวนี้ไม่แก่แล้วย่ะ สาวๆ สวยๆ หมวยเอ็กซ์อย่างที่นายต้องการเลย"

              "เหรอ?"

              "เออ!"

     

     

              แชะๆ

              "หันซ้ายนิดหนึ่งครับวิสกี้ ใช่ครับแบบนั้นแหละ สวยมากครับ" ช่างภาพที่ชมเปาะพร้อมกับรัวชัตเตอร์ไม่ยั้งในขณะที่นางแบบสาวสวยนั่งไขว่ห้างเป็นราชินีให้ตากล้องอยู่ที่เคาน์เตอร์

              ใบหน้าที่เรียวสวยนั่นทำให้ผมเหมือนถูกต้องด้วยมนต์สะกด  ดวงตากลมโตที่เข้ากับนัยน์ตาเฉดสีน้ำตาลอ่อน ไหนจะเส้นผมสีน้ำตาลดั่งสีตานั่นอีก  ริมฝีปากบางน่าสัมผัสที่เคลือบสีชมพูนู้ดกำลังยิ้มร่ามาให้กับตากล้อง

              สวยชิบเป๋ง! ใครกันที่สร้างผู้หญิงคนนี้ออกมา!! (พ่อแม่เขาไง)

              "วัลแคน...วัลแคน!...วัลแคน!!" เสียงซีควินตะโกนดังมาจากด้านหลังทำให้คนทั้งกองถ่ายหันมามองอย่างงุนงง แต่เป็นผมเองที่งงมากกว่าคนอื่น จะเรียกอะไรดังนักหนา -_-

              "มีอะไร"

              "นายจ้องนานเกินไปแล้วนะ"

              "..."

              "ฮันแน่! หลงรักนางแบบคนนั้นแล้วล่ะสิ ^^" ซีควินหัวเราะคิกคักราวกับคนบ้าอยู่คนเดียว ผมเลยเดินไปหาที่นั่งรอ

              ในขณะที่ผมนั่งลงกับเก้าอี้มุมห้อง สายตาของผมก็ไปเจอเข้ากับนางแบบหน้าหวานคนนั้นที่กำลังมองมาทางผมแต่พอผมจ้องเธอกลับเธอก็ละสายตาไปเสียแล้ว พอดีกับช่างภาพที่บอกว่าให้ไปเปลี่ยนเป็นเซ็ทต่อไปเธอจึงลงมาจากเคาน์เตอร์และเดินออกจากห้องไปทันที

              ผมเลยเดินตามเธอออกไปโดยที่มีซีควินกับไมเคิลมองตาม   ก็ใครจะปล่อยให้คลาดสายตาไปล่ะผู้หญิงสวยๆ แบบนั้นยังไงก็หนีผมไม่พ้นอยู่ดี

              "นายเข้ามาในนี้ได้ยังไง!"

              ทว่าพอผมเปิดประตูเข้าไปในห้องแต่งตัวที่นางแบบคนเมื่อกี้เข้าไปก็เห็นว่าเธอกำลังจะเปลี่ยนชุดอยู่พอดี แค่จะนะเธอยังไม่ได้เปลี่ยน เอ่อ...น่าจะมาช้ากว่านี้ซักหน่อยนะเนี่ย -..- เฮ้ยไม่ใช่ๆ >_<

              "โทษทีนึกว่าไม่มีคนอยู่" ผมตอบไปอย่างหน้าด้านๆ ทั้งที่จริงผมนั่นแหละเดินตามเธอมา แต่ใครจะไปตอบกันล่ะครับขืนตอบไปรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วก็ลอยมาแสกกลางหน้าผมพอดีน่ะสิ = =

              "งั้นนายก็ควรจะเห็นว่ามีคนอยู่"

              "ก็เห็นน่ะสิ"

              "ใช่นายเห็น  เพราะฉะนั้นก็ออกไปได้แล้ว"

              "แล้วถ้าฉันบอกว่า...ไม่ละ"

              "...!"  เธอไม่ตอบ ผมเลยเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้ากระจก  ดูสิว่าเธอจะทำยังไงถ้ามีผู้ชายเข้ามาในห้องตอนที่กำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า คงจะร้องกรี๊ดวี้ดว้ายให้คนมาลากผมออกไปเหมือนกับผู้หญิงหวงเนื้อหวงตัวหรือเปล่านะ เอ...หรือว่าจะเข้ามาข่มขืนผมหรือเปล่า อันนี้ก็น่าคิดอยู่นะ O.O

              "อ้าว แต่งตัวสิครับคุณ เดี๋ยวไม่ทันนะ" ผมตอบและยิ้มมุมปาก

              "หึ!" เธอแค่นหัวเราะเบาๆ กับตัวเองพร้อมกับเดินไปที่แขวนเสื้อผ้าก่อนจะหยิบชุดเดรสเกาะอกสีดำสนิทออกมา และถอดชุดเดรสสีเทาเงินทรงบอลลูนนั่นออกต่อหน้าต่อตาผม

              ช่างไม่กลัวผมจับปล้ำเลยจริงๆ

              มันเลยเผยให้เห็นสัดส่วนของเธอจนหมด อื้อหือ...ทรวดทรงองค์เอว  แถมจิวรูปผีเสื้อที่สะดือนั่นก็ออกมาท้าทายสายตาผมเหลือ เกิน  มันช่างเข้ากับหน้าท้องขาวเนียนของเธออย่างไม่น่าเชื่อ

              เฮ้ยๆ มองอะไรวะเนี่ย (_ _//) แล้วขาเรียวสวยนั่นก็...โอ๊ย อยากกัดลิ้นตัวเองตายจริงๆ!!

              แถมชุดที่เธอเลือกในการถ่ายเซ็ทต่อไปนั่นอีก มันเข้ากับรูปร่างของเธออย่างน่าอัศจรรย์ ผมที่ถูกรวบเอาไว้อย่างลวกๆ ก็ถูกเจ้าของปล่อยทิ้งลงมา ความขาวของเธอทำให้ดูโดดเด่นไปในทันตาเมื่ออยู่ในชุดสีดำสนิทอย่างนี้

              ยอมรับเลยว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครเจ๋งเท่าเธอคนนี้มาก่อน ยกเว้นซีควิน เพราะเธอทำผมไว้แสบมากๆ ตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรกจนถึงปัจจุบัน

              "เดี๋ยวสิๆ" ผมแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยได้ไม่กี่นาทีเธอก็เปลี่ยนชุดเสร็จและกำลังจะเดินออกจากห้อง  ผมเลยวิ่งไปกระชากข้อมือเล็กๆ นั่นหวังจะให้เธอหันหน้ามาคุยกับผม แต่แรงกระชากก็ทำให้ร่างบางเซถลาเข้ามาปะทะกับแผ่นอกกว้างอย่างง่ายดาย ผมเลยจับเธอเข้ามาในห้องแต่งตัวนั่นอีกรอบ

              "นี่นาย!"

              "จะรีบไปไหนละคนสวย" ผมยิ้มให้เธอที่พยายามจะสะบัดข้อมือตัวเองจนเป็นรอยแดง

              "ฉันจะไปทำงานของฉันน่ะสิ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!"

              "ไม่ปล่อย J" ผมยักคิ้วกวนๆ ให้ทีหนึ่ง

              "นี่นาย ฉันไม่มีเวลาว่างมาเล่นกับนายหรอกนะ"

              "ก็แล้วใครบอกว่าเล่น" ผมว่าพลางดันหลังเธอให้ติดกับผนัง ก่อนจะยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมายันผนังเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน

              "ทำบ้าอะไรเนี่ย -_-"

              "ไม่ได้ทำบ้า J"

              "อยากตายตั้งแต่วัยหนุ่มหรือไง"

              "ถ้าตายด้วยน้ำมือเธอก็ไม่เลว J"

              "-_-"

              "J"

              "=_=^"

              "อั๊ก!" ผมร้องเสียงหลงพลางปล่อยเธอให้เป็นอิสระ เมื่อเธอแทงเข่าใส่น้องชายอันเป็นที่รักของผมอย่างรุนแรงจนน่ากลัวว่าน้องชายผมจะพิการ

              จุกเป็นบ้าเลยโว้ย!

              "สมน้ำหน้า ทีหลังจะทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลังด้วยนะคะสุดหล่อ" เธอหันมาพูดกับผมแล้วรีบเดินออกไป  ทิ้งให้ผมนอนจุกอยู่กับพื้นในห้องแต่งตัว

              แสบจริงๆ เลยยัยนี่!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    มุมทอล์ค

        ฮาาา~ เรื่องเก่ายังไม่จบดันมาเปิดเรื่องใหม่ซะแล้ว

         แต่ยังไงก็ขอรับประกันความมันส์สำหรับเรื่องนี้นะคะ (มาเว่ออีกแล้ว)

         อยากบอกว่าไรท์เตอร์ชอบพระเอกเรื่องนี้มากกกกกก (สังเกตตัว ก ไก่สิ)

        

         เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไรท์เตอร์คิดเข้าข้างตัวเองว่าแต่งได้ดีที่สุด

         เพราะมันสุดยอดจริงๆ คะ!

     

         ยังไงทุกคนก็อย่าลืมมัฟฟินแล้วหันมาเข้าข้างวิสกี้มากเกินไปนะคะ

         สงสารมัฟฟินเขา T^T

     

         เรื่องนี้ไรท์เตอร์นั่งแต่งกับเพื่อนอีกหนึ่งคนเมื่อวานคะ

         เขาก็เป็นนักแต่งนิยายเหมือนกัน  ตอนนั้นประมาณตีหนึ่งเห็นจะได้

         ไรท์เตอร์ง่วงก็เลยนอนหลับไป ซักพักไรท์เตอร์ก็ได้ยินเสียงดนตรีไทยคะ

         แต่ใครมันจะมาเล่นตอนตีหนึ่งเกือบตีสองละคะ

         ไรท์เตอร์กลัวรีบข่มตาหลับเลย ฮ่าๆๆ

     

    พีเอส

         สงกรานต์ปีนี้อย่าลืมไปรดน้ำดำหัวขอพรจากผู้ใหญ่นะคะ รักรีดเดอร์ที่สุดในสามโลก ม๊วฟฟฟ



    ' © Tenpoints
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×