Scapegoat ฆ่าให้ตายซะดีกว่า.... [SJ] Yaoi [ Kihae,Kyumin ]

ลำดับตอนที่ #1 : Intro...

Intro......

วันนี้.......วันที่เด็กหนุ่มลีดงแฮต้องอยู่คนเดียว เพียงคนเดียว หลังจากที่พ่อและแม่ของเขาถูกรถชนตาย......


วันนี้.......หลังจากงานศพของพ่อกับแม่ เขาต้องเดินกลับบ้านเพียงคนเดียว ในถนนที่ปราวเปรี่ยว อ้างว้าง

ไม่มีพระจันทร์ ไม่มีดวงดาว มีเพียงแสงจากหลอดไฟลีออนข้างถนนที่ให้แต่ความสว่าง หากแต่ว่าแสงนั้น

เป็นเพียงแค่แสงปลอม......หยาดน้ำตาเริ่มรินไหล 'ขนาดวันนี้ยังไม่มีพระจันทร์เลยเหรอ' ร่างบางคิด แล้ว

ร้องไห้ออกมา เสียงสะอื้นเริ่มออกมาเป็นระยะ จนเขามาถึงประตูหน้าหอพัก 'ขนาดบ้านยังไม่มีเลย พ่อแม่

ท่านไม่เคยให้อะไรเราเลย' ร่างบางคิด น้อยใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ขณะที่เขากำลังจะเดินขึ้นหอขาก็ไปสะดุดกับ

สิ่งของบ้างอย่าง  กล่องลังหนึ่งกล่องวางอยู่ข้างหน้า ร่างบางสงสัยจึงพยายามไปเปิดแล้วก็พบกับสิ่งของ

เสื้อผ้าเพียงเล็กน้อย เสื้อผ้าที่เก่ามากจนไม่คิดว่าจะไม่มีคนใส่ เขาจะไม่สนใจเลยถ้าเสื้อผ้าพวกนี้ไม่ได้เป็น

ของเขา 'นี่มันเกิดอะไรขึ้น' ร่างบางตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ข้างๆกล่องลังมีกระดาษใบหนึ่ง ร่างบางยิบกระดาษ

ขึ้นมาอ่าน ภายในกระดาษ มีข้อความที่เขียนไว้ว่า ' ป้าขอโทษที่ต้องโยนของทิ้ง แต่นี่เธอไม่ได้จ่ายค่าเช่า

หอมาสามเดือนแล้วนะ ถ้าเธอยังมีจิตสำนึกอยู่อีกล่ะก็ไม่ต้องอยู่ที่นี้ต่อไป จะไปไหนก็ไป แล้วไม่ต้องกลับมา

ให้เห็นหน้าอีก....เธอนี่นะ พ่อแม่เป็นอย่างไงลูกก็เป็นอย่างนั้น' ดงแฮอ่านข้อความนี่จนจบ น้ำตาเริ่มไหล

อีกรอบ ไม่ได้ไหลเพราะถูกทิ้ง แต่ไหลเพราะที่เขามาว่าพ่อแม่ต่างหากล่ะ 'เขาเป็นใครมาจากไหน มีสิทธิ์

อะไรมาว่าพ่อกับแม่' เด็กหนุ่มหยิบกล่องขึ้นมาถือ 'อย่างน้อยมันก็เป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียว' แล้วเดินไปต่าง

ถนนที่ว่างเปล่า โดดเดี่ยว ไม่มีใคร เดินไปอย่างไร้จุดหมาย เดินไปเรื่อยๆ เดินไปจบแถบจะตาย ร่างบาง

เหนื่อยมาก และคิดว่า 'ถ้าไม่มีจะนอน นั้นคืนนี้นอนอยู่ข้างถนนก็ได้' ร่างบางทรุดตัวอยู่ริมถนน ที่ไม่ไมีใคร

สนใจ ไม่สิ ไม่มีคิดว่าจะผ่านมามากกว่า ร่างบางนอนเอาหลังพิงกำแพงที่เย็นเยือก แล้วหลับตาลง แล้วคิด

ในใจ 'ที่ตรงนี้ คงไม่มีใครมาไล่เราแล้วล่ะ' ร่างบางคิดแล้วหลับไป ในถนนที่ไกลออกไปไม่มาก มีร่างของ

ผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินมา ผู้ชายคนนั้นเดินมา ยิ่งใกล้มากเท่าไร ก็ยิ่งได้กลิ่นแอลกอฮอล์แรงขึ้นเท่านั้น เขา

เดินมาแล้วพูดตะโกนออกมา "ซองมิน ทำไมนายนิสัยแบบนี้!!!!" เสียงนั้นดังมาก แต่หากไม่ทำให้ร่างเล็กที่

นอนด้วยความเหนื่อยล้านั้นตื่นได้ ผู้ชายคนนั้นเดินมาเรื่อยๆแล้วๆได้มาหยุดต่อหน้าร่างบาง
 

" นี่มัน ซองมินนี่ ทำไมมานอนตรงนี่ " เสียงนั้นทำให้ร่างบางตื่น ด้วยความงุ่นงง ที่ผู้ชายคนนั้นเรียกเขา

แต่ที่แน่ๆร่างบางตรงนี้ไม่ใช่ ซองมิน......

--------------------------------------------------

สวัสดีจ้า ไรท์เทียร์เองจ้า แต่งแบบดราม่าแบบนี้ครั้งแรก

ไม่รู้ว่าจะสนุกหรือเปล่า สนุกไม่สนุกอย่างไรบอกกันได้

อ๋อ ตอนหน้าอาจมี nc ด้วยนะ ^^ บ๊าย บาย

--------------------------------------------------