คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro…
...สิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจที่สุดคือ มนุษย์ ทั้งความคิดและจิตใจ น่าชิงชังนัก...
“อะ... อย่า ปล่อยนะ ปล่อย!!”
“ฤทธิ์เยอะเหลือเกินนะ มานี่!!”
“อ๊ะ... ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที อื้อ!!”
เสียงร้องของความสิ้นหวัง ค่อยๆ แผ่วลงไป เรียวแรงต่อสู้ดิ้นรนเหือดหาย พยายามประคองสติที่กำลังรางเลือนให้มั่นคง แต่แล้วจู่ๆ ร่างใหญ่สีทะมึนที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากทิศใดก็กระโจนเข้าทำร้าย โจรคนนั้นล้มลง ร่างบางที่โดนลากมาล้มลงกองกับพื้น การต่อสู้ของโจรกับสนุขสีดำตัวใหญ่ดำเนินไปอย่างน่าหวาดกลัว สนุขแยกเขี้ยวโค้งงอคมกริบฝังลงไปที่แขนของโจรจมมิด แล้วถอนออก เลือดสีแดงฉานทะลักออกมาจากบาดแผลฉกรรจ์ เพียงชั่วพริบตาร่างของสนุขนั้นก็กลายเป็นมนุษย์. . .
“กะ แก เป็นใคร อ๊ากกกกกกกกกกกก” โจรร้ายร้องตะโกน แล้ววิ่งหนีไปทันที
เสียงร้องโหนหวนของความหวาดกลัวแผ่วค่อยลงไปพร้อมกับร่างโจรที่หนีหายไป
“คุณเป็นใคร?” เสียงเบาหวิวเอ่ยถาม พยายามลุกจะร่างกายอ่อนแรงนั้นไม่เอื้ออำนวย บุรุษนัยน์ตาสีเหลืองจ้องมองมาด้วยสายตามุ่งร้าย เมื่อสบตาคู่นั้นอุณภูมิในร่างกายเย็นเยียบ ทุกส่วนในร่างกายราวกับถูกแช่แข็ง เมื่อร่างนั้นขยับมาใกล้
“มนุษย์อย่างเจ้าช่างน่าสมเพช…”
คำพูดนั้นแผ่วเบาราวกับดังมาจากที่ไกลแสนไกล ทันทีที่ถูกมือใหญ่คู่นั้นช้อนอุ้มขึ้นมาจากพื้น สติสัมปชัญญะก็ดับวูบ จมดิ่งสู่ความมืดมิด สิ่งสุดท้ายในห้วงความทรงจำคือดวงตาสีเหลืองอำพัน
*~W~W~W~W~W~W~ *
ฟิคเรื่องใหม่มันมาอีกแล้วววววววววว เห็นชื่อเรื่องแล้วหลายคนคงรู้แล้วล่ะว่าพระเอกของเราเป็นตัวอะไร ? ฟิคที่ใฝ่ฝัน อยากลองเขียนดู ฉีกแนวออกมาจากที่แล้วๆ (พูดเหมือนแต่งมาเยอะ 55) จริงๆ คิดพล๊อตไว้นานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสแต่งจริงๆ จังๆ แล้วก็ไปติดเรื่อง be my baby ด้วย เนื่องจากว่ามันกลายเป็นฟิคยาว (โดยไม่ตั้งใจ) งานเลยเข้า 555 คาดว่าเรื่องนี้จะดราม่า? (มั้ง) อาจซาดิสม์ (หรือเปล่า) แนวถนัด กรั่กๆๆ การกลั่นแกล้งฮีชอล(ในฟิค)คือความสุขของไรเตอร์ (มันโรคจิต)
ปล. 1 ทำใจกับฟิคเรื่องนี้เพราะเราจะดองงงงงงงงงงงงง เย้ย ไม่ใช่ 55 มาต่อเรื่อยๆ แหล่ะ
ปล. 2 ฟิคเรื่องก่อนๆ ไม่ค่อยสนใจเรียกเม้น แต่เรื่องนี้ ขอเถ๊อะ พลีส ส สส เม้นกันหน่อย ไม่งั้นก็ดองต่อไป
ปล. 3 ระวังไว้ มันจะมาโดยไม่รู้ตัว ? (อะไรจะมา เหอๆๆๆ)
ความคิดเห็น