[Fic 1827 I] ถึงซึนเเต่ฉันก็ชอบโมเอะนะ

ลำดับตอนที่ #1 : มาถึงวันเเรกก็เจอกรรมการสุดโหดซะเเล้ว =[]=

ก่อนที่จะเริ่มนะคะ :) ขอแปะหน่อยอ่าหน่อยนะคะ

 



"สายเเล้ว ต้องโดนทำโทษเเน่เลยอ่ะ ToT"ผม วิ่งๆๆๆๆๆ เนื่องจากตื่นสาย
 

นี่ก็ขึ้นม.3 เเล้วยังตื่นสายฉันนี่มันใช้ไม่ได้เลยนะ!!!(พึ่งรู้ตัวเรอะ!!)


โธ่เว้ย! ไม่ทันเเล้วถึงทางจะเปลี่่ยวเเต่ก็ต้องไปเพราะมันเป็นทางลัด


พลั่กกกกก!


ผมวิ่งโดยไม่ได้มองทางข้างหน้า จึงไปชนคนบางคน


จะถึงอยู่เเล้วเเบบนี้จะสายไหมวะเนี่ยTTOTT


"ขอโทษนะครับ ผมๆขอโทษครับ"ผมรีบลุกขึ้นเเต่ยังหลับตาอยู่(ไม่กล้ามองกลัวโดนต่อย)


"เจ้าสัตว์กินพืชซาวาดะ กล้าชนฉันงั้นเหรอ"เสียงที่ผมโคตรไม่ปรารถนาจะเจอในตอนนี้ ดังขึ้นมา(แต่ตอนอื่นไม่แน่)


คุณฮิบาริ =//__//=


"ผมขอโทษครับไม่ได้ตั้งใจเลย TT//__//TT"


"ขอโทษงั้นเหรอได้"คุณฮิบาริพูดเเล้วเเว่บมาอยู่ข้างหลัง


เสียวสันหลังเเล้วสิ!! =//=


"คะ...คุณฮิบาริ มะ..มีอะไรเหรอครับ"


"ก็นายขอโทษนิ ฉันก็จะให้แล้วไง"


พี่แกเข้าใจคำว่า ขอโทษเป็นอะไรน่ะฮะ!!


ไม่นานคุณฮิบาริก็กอดผมจากข้างหลังเเล้วเอาปากมาไล้เเถวคอ(โอ็ยหื่นตั้งเเต่เริ่มเลยตรู =//=:แหว่ง)


แล้วก็กระซิบเบาๆตรงหูผม


"แถวนี้ยิ่งเปลี่ยวๆอยู่"คุณฮิบาริพูดแล้วลูบแถวๆ อกผม


ตอนนี้ผมกำลังจะหลุดออกจากร่างเเล้วนะ TToTT


"แต่ก็เอาไว้ที่หลัง"คุณฮิบาริพูดเเล้วผลักผมออกเบาๆเเล้วเดินไปส่วนผมที่อ่อนปวกเปียก


ก็ล้มทรุดลงกับพื้นส่วนหน้าก็แดงเป็นมะเขือสุกผสมกับน้ำเเตงโมปั่น
 

เช้าขึ้นมาก็โดนลวนลามเลยตรู TT^TT ชีวิตตรูนี่มันอารายก๊านนนนนน!!!!

__________________________________________________________

จบตอนที่ 1 เเล้วครับหวังว่าจะสะใจสาวกวายนะ คิๆ >_<