- the fact and fake []'yunjae

ลำดับตอนที่ #1 : บทแรก: เจ้านางน้อยของข้า

  

นางใดเล่าจะงามเท่าแม่นางน้อย
แสนอ่อนช้อยท่าทางอันอ่อนหวาน
เหมือนนางฟ้าเดินดินก็ไม่ปาน
อยากจะครอบครองเจ้าไว้ข้างกายตน..

บทแรก ..เจ้านางน้อยของข้า

"ยุนโฮไม่เอาน่า เลิกเหอะ ขืนทำแบบนั้นโดนจับได้ขึ้นมาเราจะแย่เอานะ" ยูชอนเอ่ยอย่างกลัวๆ แต่คนชื่อยุนโฮมันฟังมั้ย ? ไม่
"เหอะน่า เจ้านี่ก็กลัวขึ้นสมอง อยากเห็นของดีก็ต้องเสี่ยงสิเฟ้ย"
"เสี่ยงแบบนี้ ข้าจะได้กลับบ้านไปหนุนตักจุนซูมั้ยเนี่ย! -_- " ยุนโฮพยามชะโงกหัวมองผ่านหลังคากำแพงเข้าไป แต่ก็ไม่เห็นสักที
"ยูชอน"
"อะไรอีกหล่ะวะเนี่ย -_-" ยุนโฮเอื้อมมือจับขอบหลังคา ก่อนจะหันไปบอกกับยูชอนว่า.
"ข้าว่าตรงนี้มันไม่เห็น ต้องข้างใน"
"เห้ย ไม่ได้นะ อย่าเข้าไป ว๊ากก! " ยุนโฮโดดข้ามกำแพงเข้าไป ยูชอนห้ามเขาไม่ทันซะแล้ว~
ยุนโฮโดดลงมาอย่างสวยงาม ก่อนจะปัดฝุ่นที่เสื้อ พลางบ่น
"ยูชอนนี่บ่นอะไรนักหนานะ กลัวอยู่ได้" ยุนโฮบ่นอย่างหัวเสีย ก่อนจะลงไปหลบในพุ่มไม้ เพราะมีคนมา
ผ่านไปสักพักยุนโฮลุกออกจากที่ซ่อน ก่อนจะค่อยๆเดินไปตามทางเดิน
"ทางไหนนะ"  ยุนโฮบ่นกับตัวเอง จวนเสนาบดีนี่มากว้างจริงๆ ยุนโฮเดินผ่านเข้าไปในสวนดอกไม้
ในสวนมีดอกไม้มากมายหลากหลาย ต้นไม้ใหญ่ร่มเย็น ผีเสื้อบินว่อนในอากาศนกน้อยร้องเพลงกับจิ้บจั้บ (?)
จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงร้องเพลงขึ้นมา เสียงนั้นหวานหูและดึงดูดยิ่งนัก ยุนโฮมองตามหาต้นตอของเสียง
และสะดุุดที่ศาลาริมทะเลสาปกว้าง มีใครบางคนนั่งอยู่ตรงนั้น ดูไกลๆเหมือนจะเป็นหญิงสาว 
ยุนโฮเดินเข้าไปใกล้ๆเผยให้เห็นนาง นางหนึ่ง นั่งดีดพินร้องเพลงขับขานอยู่ในศาลา นี่เองสินะ ต้นตอของเสียงนั่น ยุนโฮยืนฟังไปเรื่อยๆ จนถึงท่อนสุดท้ายของเพลง
"..내 생에 단한번의 사랑아

ชีวิตของผมมีแต่รักคุณอย่างเดียวเท่านั้น
안녕
ลาก่อนนะ......

"
เสียงนางจบแค่นั้น เธอคนนั้นวางพิณลงข้างตัวก่อนจะเดินออกมาจากศาลา แต่ต้องชะงัก เพราะเจอกับแขกที่แอบเข้ามา
"ทำไมเพลงของแม่นางถึงเศร้านัก" ยุนโฮเอ่ยถามอย่างสงสัย แม่นางคนนั้นไม่ได้ตอบอะไรนอกจากเดินผ่านไปเฉยๆ
"ทำไมท่านไม่ตอบข้าหล่ะแม่นาง" ยุนโฮเอ่ยถามอีกครั้ง ก่อนจะหันมาหาสาวน้อนคนนี้ นางนั้นกำลังเป็นกังวลอย่างมาก
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นใครที่หล่อแบบนี้ เพราะไม่เคยถูกปล่อยออกนอกบ้าน จึงตื่นเต้น แต่เสียงของนางตอนพูด..
...     มันไม่เหมือนคนอื่น
"ข้า.. " ยุนโฮยิ่งฉงนใจ ทำไมเสียงยามพูดของนางนั้นถึงได้มีเสียงทุ้มต่ำอยู่เล็กน้อย น้อยมากแต่ก็ได้ยิน ..นางคงเสียงต่ำแบบหญิงสาวกระมัง
"ข้าแค่ชอบเพลงนี้เท่านั้น ท่านอย่าได้สนใจเลย" นางเอ่ยอย่างตัดตรอน ก่อนจะทำทีเหมือนเดินไป
"เดี๋ยว!" ยุนโฮตะโกนห้ามไว้ ก่อนจะวิ่งไปดักหน้าและยกแขนกั้นไม่ให้เดินหนี นางถึงกับต้องก้มหน้า ยกแขนเสื้อปิดหน้าไว้ 
"ท่านหลบข้าทำไม ข้าหาได้เหมือนปิศาจ ข้าอยากเห็นหน้าท่านชัดๆ และจะขอทราบชื่อได้รึไม่"
"..แจจุง"
"อะไรนะ"
"ข้าชื่อ คิมแจจุง ถ้าท่านพอใจแล้วโปรดหลีกทางด้วย" แจจุงวิ่งหลบไปอีกทางก่อนจะออกพ้นเขตสวนไป
"แจจุง.. คิมแจจุง" ยุนโฮทวนชื่ออยู่อย่างนั้น ก่อนจะมองตามทั้งที่คนคนนั้นไม่ิอยู่แล้ว



.... ข้าจะได้พบท่านอีกมั้ย แม่นางแจจุง