คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Into
Intro
“นายวิชชุ!!!!”
“ห๊ะ!”เสียงเรียกชื่ออย่างดังทำให้ผมต้องสะดุ้งตื่น
“หลับอีกแล้วนะเธอ เคยคิดที่จะเรียนบ้างมั๊ยเนี่ย แล้วอย่างนี้จะไปเรียนต่อที่ไหนได้ห๊ะ! ผลการเรียนก็ใช่ว่าจะดี ช่วยมีความกระตือรือร้นในการเรียนหน่อยได้มั๊ย แล้วก็เช็ดน้ำลายด้วย!!!”เออะ...’จารย์ครับ ไอ้ประโยคหลังจะตะโกนทำไมครับ กลัวเพื่อนแม่งไม่รู้เหรอครับว่าผมนอนน้ำลายยืด
“ขำเหี้ยไรตุ๊ด”ผมหันไปถามไอ้บรูซ เอ่อ บรูซซี่ ตุ๊ดบีเอฟเอฟที่กำลังพยายามกลั้นหัวเราะสุดชีวิตอยู่ข้างๆผม ไม่ใช่แค่มันเท่านั้นนะ แม่งเล่นกลั้นกันหมดทั้งห้อง เหอะ...พวกมึงคอยดูเหอะ กูจะตบแม่งเรียงตัว
“เช็ดน้ำลายเสร็จแล้วก็ตามครูไปห้องปกครองด้วย”
“ไปไมอ่ะ’จารย์”
“ไปดูภาพซ้ำตอนแกน้ำลายไหลมั้ง”
“อีเตี้ยหน้าเหวอว่ะ ฮ้าๆๆ”
“กูกลับมาแม่งจะเสียบกบาลเรียงตัวเลย!”ผมหันไปคาดโทษไอ้พวกเพื่อนๆในห้องก่อนจะเดินตามอาจารย์ที่รัก(?)ออกไปนอกห้อง
โอ้โน่ววววววววว์!!!
นี่เป็นคำที่ผมโคตรอยากร้องออกมาดังๆเหมือนปาล์มมี่ที่สุด ณ ตอนนี้...
ปึก!
หลังจากเสียงของสมุดบันทึกพฤติกรรมเล่มเท่าควาย(?)ของอาจารย์ ‘ขจรศรี’ วางลงมาอย่างแรงที่โต๊ะอาจารย์เบื้องหน้าผม
อาจารย์ขจรศรีไล่เปิดสมุดไปแต่ละหน้าๆด้วยความเร็วสูง ซึ่งผมไม่รู้ว่าแกเอาเวลาเสี้ยววินาทีไหนมาอ่านว่าถึงหน้าที่แกต้องการรึยัง อาจารย์หยุดมือลงก่องจะเงยหน้ามองผมด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
“วิชชุ หนูรู้ไหมว่าครูเรียกหนูมาทำไม”
“ไม่รู้ครับ”
จึกๆ!
อาจารย์ขจรศรีที่รักจิ้มนิ้วจึกๆลงบนสมุดเล่มนั้น ผมพยายามเพ่งตามองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะลายมือ’จารย์แม่งเหมือนลายแทงมหาสมบัติของโพไซดอน
“ปีนี้ชื่อหนูขึ้นมาอันดับแรกบนสมุด รู้ไหมว่าหมายความว่าอย่างไร” ไม่รู้ครับ…
“...”
“ครูเห็นว่าหนูเป็นเด็กจิตใจดี ครูจะให้โอกาสอีกครั้ง ภายในเทอมนี้หนูจะต้องไม่มีคะแนนความประพฤติเพิ่มอีก ครูจะทำเรื่องให้หนูได้เรียนต่อจนจบม.6...”
“เอ่อ...ครับ...”
“เพื่อความมั่นใจว่าหนูจะไม่ออกนอกลู่นอกทาง(?) ครูจะหาคนคอยคุมความประพฤติของหนูไว้นะ นี่ก็เพื่อประโยชน์ของหนูเองนะ...”
“เอ่อ...’จารย์ครับ”ผมอึกอัก
“หืม?”
“ไม่เอาแบบแม่นะ...”
TBC.
ความคิดเห็น