~The BAttLE of TaleS~::epic of mythologys::

ลำดับตอนที่ #1 : Intro 00:: Meeting at cafe'

บทนำ
Meeting at cafe'

   
 3 ปีก่อน กรุงเทพมหานคร
    ที่ Nasty Cafe'

                โดยปรกติแล้วย่ามบ่ายในเมืองหลวงอย่างกรุงเทพมหานครนั้นมักจะร้อนจัด แต่ทว่าวันนี้กลับร่มรื่นอย่างน่าประหลาด   จะว่าไป....มันก็เหมาะกับการดื่มชาจริงๆเลยเนอะ!  และแล้วเรื่องอันน่าประหลาดใจก็บังเกิดขึ้นอีกหนเมื่อเวลา 18:00น. มีเด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่งใส่ชุดสไตล์ผู้ดีอังกฤษเดินเคียงคู่มากับเด็กชายอีกคนหนึ่งซึ่งเด็กกว่า พวกเขาเดินเข้ามาในร้านน้ำชาแห่งนี้ ร้านน้ำชา
Nasty Cafe' ทั้งๆที่ตั้งแต่ร้านนี้เปิดมาก็แทบจะไม่มีลูกค้ากล้าเดินเข้ามาในร้านนี้ ก็เพราะเจ้าของร้านนั้นแหละดันแต่งร้านซะน่ากลัวใครมันจะกล้าเข้ามากันเล่า แต่....ช่างมันเถอะ
                 "เชิญครับๆ เข้ามานั่งก่อนสิครับคุณลูกค้า"
                  ลูกจ้างเพียงหนึ่งเดียวของร้านน้ำชานี้อย่าง 'สลาฟ' เดินเข้ามากล่าวต้อนรับลูกค้ากลุ่มแรกในรอบ2ปีที่เปิดร้านมา ให้ตายซิตั้งแต่เปิดร้านมา2ปีพึ่งจะมียัยคนนี้นี้แหละที่กล้าสาวเท้าเข้ามาในร้านนี้แถมยังพาเด็กตัวกะเปี๊ยกมาด้วย
                 "ว้าวๆ 'อลิซ' จะพาเค้ามากินเค้กกับน้ำชาเหรอ?" 
                 เด็กชายที่อยู่ข้างเด็กสาวร้องขึ้น อันที่จริงเขาน่าจะสูงประมานเอวของเด็กสาวได้ แต่เพราะหมวกทรงสูงสีน้ำตาลเลอะคราบช็อกโกแลตที่เขาสวมอยู่นั้นทำให้เขาดูสูงขึ้นมาอีกนิดหน่อยประมาณอกของเด็กสาวได้
                 "เงียบน่า 'แฮตเตอร์' ชากับเค้กน่ะจะกินเมื่อไหร่ก็ได้แต่วันนี้เรามาทำธุระนะ" เด็กสาว
นามอลิซเอ็ดเด็กชายที่ชื่อแฮตเตอร์
                 "อื่อ อลิซใจร้ายเค้าอยากกินเค้กๆๆๆๆ" แฮตเตอร์เริ่มโวยวาย
                 "ให้ตายสิแฮตเตอร์เงียบซักทีเหอะ มาที่แบบนี้ทีไรก็ได้กินทุกทีไม่ใช่เหรอ แล้วจะโวยวายทำไมเนี่ย"
                  แฮตเตอร์หยุดร้องแล้วหันมาถาม "แปลว่าจะให้กินใช่ป่าว?"
                 "เออๆรู้แล้วเดี๋ยวจะซื้อให้"อลิซบอกปัดอย่างหมดอารมณ์ในขณะที่อีกฝ่ายลิงโลดอย่างเวอร์เกินเหตุ
                 "เย้ๆ!!" แฮตเตอร์ขึ้นมาอย่างดีใจ แต่ทว่าการสนทนาของเด็กสาวและเด็กชายที่พึ่งจบไปนั้นทำให้สลาฟถึงกับต้องร้องออกมาว่า
                 "นี่พวกนายอีกแล้วเรอะ!?"
                 "ก็ใช่น่ะสิ ฮิๆ" แฮตเตอร์ตอบพร้อมกับหัวเราะคิกคักไปด้วย
                 "ว่าไงสลาฟ ยังเป็นคนใช้ของ 'หมอนั่น' อยู่เหมือนเดิมล่ะสิท่า" อลิซแขวะ
                 "ไม่ต้องมาแขวะฉันเลยนะ หมอนั้นของเธอน่ะ อยู่ในร้านถ้าจะทำธุระก็รีบๆไปทำให้เสร็จซะ!" 
                 สลาฟว่าก่อนจะเดินไปหยิบไม้กวาดมากวาดเศษใบไม้ เหมือนกับจะบอกว่าเขาไม่ต้องการจะยุ่งกับลูกค้า(!?) 2คนนี้ไปมากกว่านี้
                 "เข้าใจล่ะ งั้นขอเค้กกับชาอะไรก็ได้ให้แฮตเตอร์ที ใส่กล่องนะจะเอากลับบ้าน" อลิซบอกกับสลาฟว่าแล้วเธอก็เดินเข้าในร้านพร้อมกับแฮตเตอร์
                 ภายในร้านดูสวยงาม ผิดกับข้างนอกที่ดูมืดมนเหมือนกับถูกปล่อยร้างมานาน ทั้งๆที่ภายในสวยงามสว่างไสวถึงเพียงนี้แต่กลับมีชายหนุ่มใส่สูทสีดำนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้สีขาวริมหน้าต่างเพียงคนเดียว
                 "อ๋า! นั้นมันเจ้าคนที่เราเคยคุยด้วยตอนอยู่ที่อิตาลีนี่"
                 แฮตเตอร์ร้องขึ้นทำให้ชายหนุ่มคนนั้นถึงกับสะดุ้งทีเดียว เขาหันหน้ามาทาง
อลิซและแฮตเตอร์
                 "หาว งืมๆ อ้าว! พวกคุณนี่เองไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ" เขาว่าพลางอ้าปากหาวไปด้วย ไม่ค่อยจะมีมารยาทเท่าไรเลยนะ
                 "นี่! เมื่อกี้นายนั่งหลับเรอะ! จะกวนบาทากันมากไปแล้วนะ!" 
                 อลิซโวยวายเสียงดัง พร้อมกับถอดรองเท้าบูตของเธอออกมาเตรียมจะเขวี้ยงใส่เจ้าคนไร้มารยาทคนนี้ได้ทุกเมื่อ จนแฮตเตอร์ต้องเข้ามาห้าม
                 "แหมๆอะไรกันก็แล้วใครมันจะไปรู้ล่ะว่าคุณจะมา เนอะๆใช่มะแฮตเอตร์"
                 "อ่า...อืม นี่อลิซพอทีเหอะน่า นั้นมันร้องเท้านะอีกอย่าง'โรมิโอ'เขาแค่หลับเฉยๆเองนะ"
                 กว่าอลิซจะยอมสงบก็กินเวลาไป5นาทีแล้ว ส่วนโรมิโอก็ยังนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนกับจะบอกว่าฉันแกล้งเธอได้อีกแล้วนะ! ประมาณนี้
                 "ว่าแต่...อุตส่าห์มาหาผมถึงนี่ มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ?" 
                 โรมิโอเริ่มเปิดประเด็นด้วยวาจาสุภาพ ที่จริงแล้วเขาก็ไม่ได้ถึงกับไร้มารยาทหรอกนะแค่ชอบกวนประสาท
                 "ฉันแค่มายืนยันสิ่งที่ได้ยินมา" อลิซตอบ(ส่วนแฮตเตอร์ไปวิ่งเล่นแล้ว)
                 "อ๊ะ! หรือว่าจะเป็นเรื่องนั้น"
                 "ใช่..เรื่องอีก3ปีข้างหน้า"
                 "อ่า...คุณคงไม่เชื่อสินะครับ" โรมิโอพูด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
                 "ก็มันน่าเชื่อซะทีไหนล่ะ"อลิซตะโกน"แล้วก็อีกอย่าง...." แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไรไปมากกว่านี้เธอก็ถูกขัดด้วยประโยคที่เธอไม่อยากจะเชื่อจริงๆ
                 "เสียใจด้วยครับ เผอิญว่าเรื่องนั้นมันเป็นเรื่องจริง" โรมิโอกล่าวด้วยน้ำเสียงอันราบเรียบ
                 "งะ..งั้นเหรอ" อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่อยากเชื่อแต่มาถึงนี่แล้วมันก็ต้องเชื่อ'คำทำนาย'ของโรมิโอไม่เคยพลาด
                 "มันจะต้องเกิดขึ้นแน่ๆครับ...ถึงตอนนั้นคุณจะ'ช่วย'พวกเขาไหมครับ?" โรมิโอถาม
อลิซดูเหมือนจะเงียบไปซักพักหนึ่ง  อีก3ปีข้างหน้าจะมีอะไรรึ!?
                 "ฮึ! เอางั้นก็ได้ มาคิดดูแล้วพวกนั้นก็ไม่ครณามือฉันหรอก แถมมี'มาสเตอร์'อย่าง
แฮตเตอร์ด้วยแล้ว มันก็น่าจะง่ายอยู่หรอก" น้ำเสียงของเธอดูมีความมั่นใจมากถึงมากที่สุด โรมิโอแสยะยิ้ม 'ต้องสนุกแน่'
                 "งั้นหวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกนะครับ ส่วนเรื่องสินค้าที่เป็นเค้กกับน้ำชาของแฮตเตอร์ผมไม่คิดตังค์แล้วกันนะครับ แล้วก็ฝากบอกเขาด้วยนะครับว่าอย่าเอาแต่ดื่มชาหัดดื่มนมซะบ้างเพราะเขาตัวเตี้ยกว่าเด็ก5ขวบอีกมั้ง ฮึๆ"
                 "ฉันบอกหมอนั้นประจำอยู่แล้วน่า"
                 "งั้นไว้เจอกันนะครับ คุณ'อลิสา' "
                 "เออ...แล้วเจอกัน แล้วก็อย่าเอาชื่อเก่ามาล้ออีกนะ"
                  สิ้นสุดคำอำลา เธอก็เดินออกมาจากร้านซึ่งมีแฮตเตอร์(ถือกล่องเค้ก)กับ
สลาฟยื่นอยู่ที่ประตูรั้ว
                 "นี่ๆดูสิ เค้กแครอทแหละน่าอร่อยจังเลยเนอะ" แฮตเตอร์ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงไม่เปลี่ยนแปลง
                 "เธอก็เอากับเขาด้วยเหรอ เรื่องอีก3ปีข้างหน้าน่ะ" สลาฟถาม
                 "อืม..ตอนแรกฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อหรอก ไม่อยากร่วมด้วยด้วยซ้ำ....แต่พอมาลองคิดดูอีกที.."
                  อลิซหยุดคำพูดเอาไว้ ไม่มีใครกล้าขัดแม้แต่แฮตเตอร์เองก็ยังมาฟังด้วย สิ่งที่อลิซคิดได้ใหม่นั้นคือ...
                 "มันก็น่าสนุกดีเหมือนกันนี่!"
                 "ฮะๆเธอก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันเหรอ!?"
                 "ว้าวๆ น่าสนุกแน่ๆเลย"

                 คงไม่ต้องบอกว่าประโยคไหนเป็นของใครตอนนี้ขอให้รู้แต่เพียงว่า
                 'อีก3ปีข้างหน้าจะต้องมีเรื่องบ้างอย่างเกิดขึ้นแน่...และมันก็น่าสนุกสำหรับคนเหล่านี้ด้วย เหล่าคนผู้อยู่เบื้องหลัง


 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 ลงบทนำด้วยเสร็จด้วยความเหนื่อยล้ายังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้กับทุกท่านด้วยะค่ะ
*เอ่อจะบอกว่าใครอ่านบทนำแล้วไม่เข้าใจหรืองงๆอย่าพึ่งเบื่อเรื่องนี้เลยนะค่ะT^T
อ่านบทที่1แล้วเข้าใจแน่นอนค่ะ!!!(คิดว่านะ)
อีกเรื่องก็คือตัวละครในตอนนี้ไม่ใช่ตัวเอก!!!!นะค่ะเป็นตัวละครลับค่ะ(สปอยหน่อย)แล้วก็อยากให้คอมเมนท์ติชมกันด้วยนะค่ะ มีคำผิดตรงไหนจะได้เอาไปปรับปรุง เรื่องสำนวนการเขียนด้วยค่ะ 
สุดท้ายขอบคุณมากนะค่ะที่อุตส่าห์เปิดเรื่องนี้มาอ่าน