คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ว้ากกกกกกกกก TOT
ทำไมแม่ทำกับฉันอย่างนี้!! จู่ๆชื่อฉันก็ไปโผล่ในรายชื่อผู้สมัครสอบโรงเรียนเซนต์โซเฟีย ซึ่งเป็นโรงเรียนดนตรี แถมยังให้ฉันไปคนเดียวด้วย เพราะฝาแฝดของฉันไม่มีหัวดนตรีเลยแม้แต่นิด ม่ายยยยย TOT!! ถึงฉันจะถนัดและชอบดนตรีมากแค่ไหน แต่ฉันยังไม่พร้อม TOT พอฉันไปถามแม่ ก็ได้ความว่า...
‘ก็ลูกถนัดดนตรีไม่ใช้เหรอ นี่ก็จบม.สามแล้ว แม่เลยไปกรอกใบสมัครให้ที่เซนต์โซเฟียไง ไม่ดีเหรอ’
‘แล้วดรีมล่ะคะ’
‘ดรีมจะไปเรียนที่โมซาร์จ๊ะ’
ฮืออออ TOT ฉันยังไม่เคยไปเรียนโดนไม่มีดรีมเลยนะ แถมเซนต์โซเฟียยังมีชื่อเสียงมากๆอีกด้วย ถ้าฉันสอบไม่ได้ฉันไม่ต้องงดเรียนหนึ่งปีเลยเหรอ TOT!!
เอาล่ะ จบการคร่ำครวญของฉันเพียงเท่านี้ -_- ขอแนะนำตัวก่อน ฉันชื่อแดนซ์ มีฝาแฝดชื่อดรีม และเราสองคนจบม.สามแล้ว และต้องหาโรงเรียนใหม่ คาดว่าจะได้เรียนที่เดียวกันเหมือนอย่างที่เป็นมาตลอด 16 ปี แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น เพราะฉันกับดรีมดันถนัดคนละอย่าง ฉันถนัดดนตรี มีความใฝ่ฝันจะทำงานเกี่ยวกับดนตรี แต่ดรีมกลับอยากเป็นหมอ และโรงเรียนโมซาร์ก็เป็นโรงเรียนเตรียมแพทย์ ซึ่งฉันไม่มีทางสอบเข้าได้แน่นอน เพราะฉันง่อยมากเรื่องวิทย์คณิต =_=;;
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น” ดรีมปิดประตูห้องฉันพลางถาม
“เราจะไม่ได้เรียนที่เดียวกันจริงๆเหรอ TOT”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ยังไงเราก็ยังอยู่บ้านเดียวกันนี่”
“ไม่ใช่ซะหน่อย เซนต์โซเฟียเป็นโรงเรียนประจำ TOT”
“เวรกรรม =_=;;”
โรงเรียนเซนต์โซเฟียเป็นโรงเรียนประจำที่โคตรจะหรูหราและมีชื่อเสียง ถ้าฉันได้เข้าเรียนที่นั่นจริงๆ ฉันก็คงจะเก่งพอที่จะออกอัลบั้มได้เลยล่ะ –O-;; แต่ฉันไม่อยากแยกกับดรีมนี่ TOT ฉันกับดรีมสนิทกันมาก เพราะเรามักจะอยู่ด้วยกันตลอด มีอะไรก็ปรึกษากันเสมอ ทำให้ฉันรุ้สึกว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียว แต่ฉันจะไม่ได้อยู่กับดรีมแล้ว T_T
“ไม่เป็นไรนะแดนซ์ เราโทรหากันก็ได้นี่ ฉันว่าความสามารถแบบเธอน่ะ สอบเข้าเซนต์โซเฟียได้สบายๆ เพราะฉะนั้นอย่าทิ้งโอกาสนี้เลยนะ”
“งือออ” ฉันสูดน้ำมูกฟืดๆแล้วหันไปตอบดรีม
“อีกสองวันก็จะสอบแล้ว เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ!!”
วันสอบปฏิบัติ
ฉันกำลังนั่งทำใจอยู่หน้าห้องสอบ เมื่อวานฉันฟาดฟันกับข้อสอบทฤษฎีดนตรีและผ่านมันมาได้ด้วยสภาพปางตาย และวันนี้ฉันต้องมาสอบปฏิบัติด้วยการร้องเพลงต่อหน้ากรรมการ แล้วกรรมการจะให้คะแนน เอาไปเทียบกับผู้สอบคนอื่นๆ ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากๆเลย ต้องทำสมาธิ สูดหายใจลึกๆ ฮึบบบบ –O-!!
“ดารากาญจน์”
ฉันลุกขึ้นยืนทันทีที่อาจารย์หน้าตาดุๆขานชื่อและเดินเข้าไปในห้องสอบ เมื่อเข้ามาในห้องสอบแล้วก็มีกรรมการนั่งอยู่บนโต๊ะและมีกระดาษให้คะแนนวางอยู่ ฉันแจ้งชื่อเพลงที่จะสอบกับเจ้าหน้าที่และเดินเข้าไปในห้องที่คล้ายๆห้องอัดเสียง เพราะมีที่ครอบหูซึ่งฉันไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรกับไมค์อันเท่าฝาชี –O-!! และเมื่อดนตรีเริ่มขึ้น ฉันก็หลับตาลงและปล่อยอารมณ์ไปกับเสียงเพลงที่เปล่งออกมาจากปากฉัน...
ฉันลืมตาขึ้นอีกครั้งเมื่อเพลงจบ สีหน้ากรรมการทุกคนดูจะเป็นแบบเดียวกันหมดคือตกตะลึง ฉันยิ้มให้กับตัวเองและเดินออกจากห้องสอบ
พลั่ก!!
ระหว่างที่ฉันเดินลงบันได จู่ๆผู้ชายที่เดินอยู่ตรงหน้าฉันดันหยุดเอาดื้อๆ ฉันเลยเดินชนแผ่นหลังเขาเต็มๆ อย่าหักนะ ดั้งลูกแม่ แม่รักลูกนะ T-T
“นาย >_< หยุดเดินทำไมไม่บอก”
แล้วเขาก็หันมา หมอนี่โคตรหล่อเลยอ่ะ –.,- หล่อแบบกระชากตับมากๆ ผมสีน้ำตาลซอยเปิดหู และนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนในดองตาคมๆนั้นทำฉันแทบละลาย แอร๊ยยย โคตรหล่อเลย >///<
“จะให้บอกว่า ฉันจะหยุดเดินแล้วนะ 5 4 3 2 1 งั้นเหรอ”
ปากคนเหรอน่ะ =_= อ๊ากกกกก หมอนี่โคตรจะกวรประสาทเลยอ่ะ ขอถอนคำพูดที่บอกว่าเขาหล่อเมื่อกี๊ =^=!!
“เออ ฉันผิด -_-!! ลาก่อนและขออย่าให้ได้เจอกันอีกนะ”
“แน่นอนครับคนสวย”
หมอนี่หันมายักคิ้วอย่างกวนประสาทให้ก่อนที่จะเดินจากไป ทิ้งไว้แค่ความโมโหของฉัน กร๊าซซซ พ่นไฟ –O-^
ความคิดเห็น