คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - บทนำ - (ลำนำบทสุดท้ายของบทเพลงแห่งความตาย) 100%
Tale of key ไขกุญแจ เปิดตำนาน ดินแดนมหัศจรรย์
-บทนำ-
‘เดทเลส’ (date less) ดินแดนที่ตั้งอยู่ใจกลางหุบเขา ‘เดท เมาเท็น’ หรือ หุบเขาแห่งความตาย
‘เดทเลส’ มีความหมายว่า ไม่มีวัน หรือหมายถึง เมืองที่ไม่มีวันหยุด เป็นที่สำหรับเหล่าพ่อมด แม่มด ผู้วิเศษ หรือกระทั่งหมอผีต่างๆ ที่ต้องการซื้อ ขาย เวทย์มนต์ ไม่ว่าจะเป็น เวทย์มนต์ดำ มนต์รักษา มนต์อำนาจ หรือมนต์อื่นๆ ก็มีมากมาย ที่แห่งนี้ เปรียบเสมือนกับตลาดที่ไม่มีวันหยุดขาย ไม่มีวันหยุดแลกเปลี่ยน ไม่ว่าจะ เช้า สาย บ่าย เย็น มืด ค่ำ ดึก หรือดื่นซักเพียงใด ก็ยังมีเหล่าพ่อมด แม่มด ผู้วิเศษ แห่กันมา ซื้อ ขาย แลกเปลี่ยน สิ่งต่างๆ เปรียบเสมือนชื่อของเมืองแห่งนี้
“วันนี้ร้านปิดแล้วขอรับ”เสียงเจ้าของร้านผู้อารมณ์เสียเพราะถูกปลุกขึ้นมาเปิดประตูด้วยความงัวเงียจากที่เพิ่งตื่น เขาพูดแบบเชิงไล่ชายหนุ่มผู้มาเยือนให้กลับไป เมื่อลับตาชายหนุ่ม เขาปิดประตูแล้วเดินไปยังที่นอน เพื่อเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง
ทันทีที่ชายหนุ่มเดินหันหลังให้ร้าน ‘บลัด เซลล์’(Blood SALE) ร้านที่เขาเพิ่งถูกปฏิเสธการซื้อขายของเจ้าของร้านผู้โง่เขลา ชายหนุ่มคนนี้ตั้งใจจะซื้อเลือดมนุษย์ เลือดที่พวกมนุษย์ด้วยกัน ต้องฆ่ากันเองแล้วนำมาขายเพื่อหาเงินเอาไปเสพสุข ตอนนี้ แม้แต่กษัติย์ของเมืองนี้เองยังถูกปองร้ายโดยผู้สืบทอดสายเลือดแท้ๆ โลกนี้ช่างน่าสมเพสเสียจริง ชายหนุ่มรูปงาม ลูกค้าของร้าน บลัด เซลล์ ต้องการแค่เลือดเท่านั้น แต่เมื่อเขาไม่ได้ในสิ่งที่หวัง เขาจึงจากไปพร้อมๆกับเปลวเพลิงสีแดงฉาน ที่ทิ้งไว้ให้เจ้าของร้านปากดีที่สุดแสนจะโง่เขลา เปลวเพลิงกำลังลุกไหม้ท่วมร้าน มีเสียงโหยหวนร้องให้ช่วย "อ้าก กกกก" เมื่อเสียงสุดท้ายของเจ้าของร้านดังขึ้น ร้านทั้งร้านก็กลายเป็นเถ้าถ่านโดยปริยาย ชายหนุ่มแสยะยิ้มอีกครั้ง มันช่างเข้ากับใบหน้าอันงดงามของเขาเสียจริง เม็ดฝนเริ่มโปรยปรายลงมาทีละนิด ทีละนิด จนถึงขั้นกระหนั่มลงมา แต่ก็ไม่มีทีท่าว่า จะสามารถดับเปลวเพลิงที่กำลังเผาเถ้าถ่านนั้นได้เลย
ฉันอยู่แต่ในความมืดมานานพอแล้ว ฉันและหัวใจของฉันได้ตัดสินใจที่จะจบทุกอย่างแล้ว
อีกไม่นานฉันก็จะห้อมล้อมไปด้วยธูปเทียนและคำภาวนา ฉันรู้ว่ามันเศร้า แต่อย่าร้องไห้ไปเลย
‘บทเพลงแห่งความตาย’ เขาคิดในใจ เมื่อได้ยินเสียงเพลงดังขึ้น ชายหนุ่มผู้มีนัยน์ตาสีแดงดุจเปลวเพลิง เรือนผมสีน้ำตาลไหม้ใบหน้าเรียวสวยยิ่งกว่าสตรีใด รูปร่างสูงโปร่ง ผิวเนียนสีขาว ริมฝีปากอิ่มสีชมพู สวมเสื้อคลุมสีดำคลอบร่าง ในมือกำถุงเงินใบหนึ่ง เดินไปยังที่มาของเสียง ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไร ความดังของเสียงก็ยิ่งเพิ่มขึ้น เขาเดินเข้าไปยังร้านขายของชำเก่าๆแห่งหนึ่ง ที่นี่เป็นต้นเหตุของเสียงเพลงที่เขาได้ยิน เขามองไปรอบๆ ก็พบกล่องเล็กๆใบหนึ่งดูแล้วสะดุดตา เขาค่อยๆแง้มฝากล่องขึ้น เสียงเพลงที่ดังออกมากระทบหูของเขา 'บทเพลงแห่งความตาย' เขารำพันขึ้นอีกครั้ง และพบว่า ของที่อยู่ในมือของเขาตอนนี้ เป็นสิ่งที่เขาควรจะวางลง
------------------------------------------------------------------------------------
-13 ต.ค. 52-
-Gloomy sunday-
-วันอาทิตย์ที่แสนเศร้า-
i nueng
Minhai.,²
ความคิดเห็น