คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF::The Promise Lover {[SP]HanHyuk}
*ฟิคเรื่องนี้ไม่ได้ใช้ภาษาวิบัติแต่อย่างใด เพียงแต่ในบทนั้นป๋าฮันพูดไม่ชัด
“โอ๊ย!สายอีกแล้ว ม.1วันแรกก็สายเลยเรา”ร่างบางบ่นกระปอดกระแปดขณะกำลังวิ่งเข้าโรงเรียนสุดชีวิต ก่อนที่จะวิ่งเข้ารั้วมาได้ทันอย่างหวุดหวิด
“เยส!ไม่โดนกักแฮะ แฮ่กๆๆ”เด็กชายพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินไปทางตึกมัธยมของโรงเรียน เขาคุ้นเคยกับโรงเรียนนี้เป็นอย่างดี เพราะอยู่มาตั้งแต่จำความได้ และด้วยมีความซนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เขาจึงได้สำรวจทุกซอกทุกมุมของโรงเรียนนี้หมดแล้ว ไม่มีที่ไหนในโรงเรียน ที่ ‘อี ฮยอกแจ’คนนี้ไม่รู้จัก
“#@(^%#$($@(-_+*&%+?!&^”เสียงพึมพำเป็นภาษาที่ไม่คุ้นเคยลอยมาเข้าหูของเด็กชายตัวเล็ก ทันทีที่เขาหันตามเสียงไป ก็ได้พบกับร่างสูงของเด็กชายอีกคนที่ยืนลับๆล่อๆเหมือนกับไม่รู้ว่าจะไปไหนต่อดี
“นี่ๆ นาย นายอ่ะ มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้”ร่างบางเอ่ยถามเด็กชายอีกคน ‘อ่า อยู่ม.1เหมือนกันด้วยแฮะ’ตากลมจ้องมองตรงหน้าอกขวาของร่างสูง ที่ยังไม่มีเข็มตราโรงเรียนประดับอยู่ เพียงแต่แต่งเครื่องแบบมัธยมต้นเท่านั้น ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าอยู่ชั้นเดียวกันแน่ๆ
“ชั้นจาไปห้องเรียงอ่า ไปม่ายถูก”คนตัวโตเอ่ยด้วยสำเนียงที่ฟังดูแปลกๆ
“ฮะ! นี่นายพูดเกาหลีอยู่รึเปล่าเนี่ย”ร่างบางตัดสินใจถามออกไปตรงๆ ก็เขาฟังไม่รู้เรื่องจริงๆนี่นา - -^
“พอลีเพิ่งมาจากจีนน่ะ เลยพูดไม่ซัด”เด็กชายตังสูงกว่าเอ่ยออกมา ‘นายนี่เวลางงน่ารักดีแฮะ บ้าแล้วหานเกิง!นายนี่มันเป็นผู้ชายนะ คิดอะไรเนี่ย!!’
“อือๆ แล้วนายชื่ออะไร อยู่ห้องไหน?อ่ะ อ๋อ ลืมบอกไป ฉันชื่อฮยอกแจนะ อี ฮยอกแจ”
“ชั้งชื่อ หานเกิง อยู่ม.1ห้องA”เด็กชายชาวจีนเอ่ยพร้อมส่งรอยยิ้มอ่อนโยนไปให้ฮยอกแจ
“อ๋า~ห้องเดียวกันเลยนี่ ไปด้วยกันเลยสิ ไปๆป่ะ สายแล้ว”คนตัวเล็กถือวิสาสะจับมือหนาของร่างสูงแล้วดึงให้เดินไปด้วยกันในทันที ทำเอาหนุ่มจีนใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยทีเดียว เขาอมยิ้มน้อยๆให้กับการกระทำน่ารักๆของเด็กชายผู้มีนามว่า ‘อี ฮยอกแจ’
------------------ชั้นม.1ห้องA-------------------
“ขออนุญาตครับบบบ”เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กชายตัวเล็กกว่า เอ่ยกับคุณครูที่อยู่ในห้องเรียน
“เข้ามาเลยจ้า”คุณครูคนสวยพูดขึ้น ก่อนจะยิ้มกว้างให้เด็กน้อย(?)ทั้งสอง
“อ๋า~เหลือแค่สองที่เองหรอ”ร่างบางเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนมองไปยังโต๊ะเรียนสองที่ติดกันที่อยู่ริมหน้าต่าง
“ ”ร่างสูงข้างๆได้แต่ยืนเงียบ ไม่พูดอะไร
“นั่งกันฉันแล้วกันนะ หะหาน เอ่อ หานเกิง”
“ฮ่าๆๆ อืมๆ”ขายาวรีบก้าวไปยังที่นั่งด้านข้างของนายตัวเล็กทันที ฮยอกแจนั้นเลือกที่นั่งชิดริมหน้าต่างเพื่อการมองทัศนียภาพภายนอกห้องเรียนเวลาเบื่อๆ(ได้ข่าวว่าแกเพิ่งเปิดเทอมมัธยมต้นวันแรกไม่ใช่เรอะ โถ่!อนาคตของชาติ—ไรเตอร์)
“หะหานเกิง โอ๊ย!ชื่อเรียกยกจริงๆเลย งั้นฉันเรียกฮันได้มั๊ย ฮันเกิงน่ะ”เด็กชายตัวผอมถามขึ้นหลังจากพยายามออกเสียงชื่อของอีกคนอย่างยากลำบาก
“อื้อ อาวสี่”ร่างสูงหันมาพยักหน้าน้อยๆ พร้อมส่งยิ้มอบอุ่นให้อีกคน เล่นเอาฮยอกน้อยรู้สึกแปลกๆเลยทีเดียว
------------------ครึ่งวันผ่านไป
“นี่ๆๆ ฮันเกิง”ร่างบางสะกิดคนข้างๆนิดๆ
“หือ มีอารายอ่า ฮยอกแจ”ร่างสูงถามพร้อมกับยิ้มน่ารัก^ ^
“สอนภาษาจีนหน่อยดิ”เนื่องจากเป็นการเปิดเทอมวันแรก ยังไม่มีการเรียนการสอน เจ้าลิงน้อยก็เลยรู้สึกเบื่อๆ
“เอาสี่ๆ อ่า หนีห่าว แปลว่า สวัสดี”
“อ่าฮะ หนีห่าว”เดี๋ยวๆๆ ขอจดก่อนนะมือเรียวเล็กจัดการจดแทบจะทุกคำพูดของฮันเกิงลงไปในสมุดโน้ตเล่มเล็กๆ บรรยากาศในวันนั้น เต็มไปด้วยความสนุกสนานกับการเรียนภาษาจีน(ที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่องซักเท่าไหร่)สลับกับการสอนฮันเกิงพูดเกาหลีไปพร้อมๆกัน
ทุกๆวันจะมีเด็กผู้ชายหลายๆคนเข้ามาพูดคุย หรือจีบฮันเกิงอยู่ตลอด(คือเป็นโรงเรียนชายล้วนนะคะ ต้องเข้าใจหน่อย ฮ่าๆ) ฮยอกแจที่ตอนนี้เป็นเพื่อนสนิทกับฮันเกิงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พอเห็นภาพพวกนั้นก้ได้แต่เบือนหน้าหนี หรือไม่ก็เดินออกไปห่างๆ วันนี้เองก็เช่นกัน
“ฮันเกิง เอ่อคือ ฉันชื่อจีวูนะ เอ่อคือ....”หนุ่มเล็กคนนึง(เคะ!)เดินเข้ามาหาฮันเกิง
“ฮันเกิง ฉันไปรอริมสระน้ำ ที่เดิมนะ”น้ำเสียงเรียบๆของลิงฮยอกแจเอ่ยขึ้น นั่นทำให้ร่างสูงอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะพยักหน้าตอบรับ(- -)(_ _)(- -)(_ _)
“ฮันเกิง ฉะฉัน ชะชอบนายนะ”จีวูเอ่ยขึ้นด้วยความกล้า
“ขอโทษทีนะจีวู แต่ฉันมีคนที่ชอบอยู่เลี้ยวน่ะ”ฮันเกิงกล่าวเรียบๆ ด้วยคำที่ไม่ค่อยจะชัดเจนสักเท่าไหร่
“ใครหรอฮันเกิง ใช่คนเมื่อกี๊รึเปล่า ขอโทษนะที่ยุ่งน่ะ ฉันก็แคอยากจะบอกนายเฉยๆ ไม่ได้ต้องการให้นายมาชอบฉันหรอก”จีวูกล่าวพร้อมยิ้มบางๆให้ฮันเกิง
“ ”
“อ๋อ แต่ฉันขอเตือนอะไรนายไว้อย่างเลยนะว่า ถ้าเป็นนายคนเมื่อกี๊จริงๆล่ะก็ ขอให้นายน่ะ รีบๆไปบอกรักเขาซะ ฉันดูออกนะว่าเขาเองก็มีใจให้นายเหมือนกัน ฉันไปละ”แล้วจีวูก็เดินจากไป ทิ้งให้ฮันเกิงยืนอึ้งอยู่คนเดียว เขายิ้มบางๆให้กับตัวเอง แล้วค่อยๆเดินไปหาฮยอกแจที่ริมสระน้ำ ‘ดีเลยฉันจะได้ให้มันกับนายซักที อยากให้มานานแล้วรู้มั๊ย วันนี้ล่ะ ฉันจะบอกนาย’
---------------------ทางด้านฮยอกแจ---------------------
จ๋อม! จ๋อม! จ๋อม! ตูมมม!!!
ร่างบางขว้างหินลงน้ำอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ ก่อนจะคว้าเอาหินก้อนใหญ่ เบ้อเริ่มโยนลงในน้ำ เพราะก้อนเล็กมันไม่ค่อยจะหนำใจซะแล้ว
“เฮ๊ยๆๆ ไก่น้อย ไปกินรังแตนมารึไงน่ะ”ซีวอน เด็กชายสุดหล่อเพื่อนของฮยอกแจเอ่ยแซวขึ้น
“นั่นดิ นายเป็นอะไรไปน่ะฮยอก เอ๊ะ! หรือว่ามีปํญหากับฮันเกิง หืมม~”คยูฮยอนกล่าวเสริมขึ้น แถมดันกล่าวตรงจุด มันทำให้เจ้าลูกเจี๊ยบโมโหซะแล้ว
“โอ๊ยยยยยย!!!!!! เงียบไปเลยนะ วอนคยู(?) พวกแกจะไปสวีทกันที่ไหนก็ไปเลยไป อย่ามายุ่งกับฉัน ไป๊!!”
“เออๆ ไปก็ได้ โถ่เอ๊ย! แค่นี้ก็ต้องตวาดใส่”แล้วซีวอนกับคยูฮยอนก็เดินออกห่างจากตรงนั้น ปล่อยให้ฮยอกแจนั่งอารมณ์เสียต่อไป
“ฮยอกแจ ฉันมาแล่วว”ร่างสูงของเด็กชายอีกคนเอ่ยขึ้น ขณะกำลังเดินมานั่งที่ริมสระน้ำกับฮยอกแจ ที่นี่คือสวนพักผ่อนของโรงเรียน ซึ่งเป็นที่ประจำของพวกเขาทั้งสองคนที่มักจะมานั่งเล่นเวลาไม่มีอะไรทำเป็นประจำ
“อือ”ร่างบางเอ่ยตอบเฉยๆเหมือนไม่สนใจอะไร
“นี่ๆๆ เป็นอะไร หืออ”เด็กชายตัวสูงใช้มือจิ้มๆที่ไหล่ของอีกคน แล้วเอ่ยถาม
“เบื่อว่ะ...”เด็กชายตัวเล็กบอกแค่นั้น
“ทำมายอ่า หึงหรอ หรืออิจฉา หืมม~”เด็กชายตัวโตเอ่ยแซว
“ฉัน จะจะหึงนายทำไม ไอ้เจ๊กบ้า ละหลงตัวเองว่ะ”ใบหน้าขาวๆขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด
“อ้าววว พูดแค่นี้ หน้าแดงหญ่ายเลยยย”คนตัวใหญ่เอ่ยแซวขึ้นอีกครั้ง จนอีกคนเผลอยิ้มออกมาจนได้
“โอ๊ย!เป็นอะไรของนายเนี่ย วันนี้พูดมากจังนะ” ฮยอกแจพูดก่อนลุกขึ้นจากริมสระไปนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่แทน
“ฮยอกแจ ฉันมีอะไรจะบอกนาน ตั้งใจฟังดีๆนะ” เด็กชายชาวจีนเอ่ยอย่างตั้งใจหลังจากเดินตามมานั่งใต้ตันไม้ด้วยกันแล้ว
“ ”ฮยอกแจเองก็รอฟังอย่างใจจดใจจ่อ
“ฮยอกแจ ฉันก็ไม่รู้ว่าหลังจากที่ฉันพูดออกไปมันจะเป็นยังไง แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันอยากบอกนายนะ
‘ฉันชอบนาย’ คบกับฉันนะฮยอกแจ”
“ฮะ ฮันเกิง นะ นาย”ฮยอกแจพูดไม่ออกเขาไม่รู้ว่าควรทำยังไงจริงๆ แล้วเขาเองก็มีใจให้ฮันเกิงด้วยเหมือนกัน(งงล่ะสิ ป๋าพูดชัด ฮ่าๆ ฉากซึ้งๆ --ไรเตอร์)
“ถะ ถ้า นายไม่ชอบฉัน เราก็ยังเป็นเพื่อนกันนะฮยอกแจ”ฮันเกิงสีหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด เด็กชายร่างสูงหันหลังแล้วลุกยืนทำท่าจะเกินหนีไป แต่ว่า
หมับ!
มือเล็กๆของอีกคนคว้าแขนของเขาเอาไว้ก่อน ปากบางของเด็กชายชาวจีนคลี่ยิ้มออกมาในทันที ก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบเฉยแล้วหันกลับมามองเจ้าของมือซึ่งตอนนี้ลุกขึ้นยืนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ฉันยังไม่ทันตอบเลยนะ >///<” ใบหน้าเล็กเริ่มแดงขึ้นอีกครั้ง
“หืม ก็ตอบมาสิ”
“ตกลง ฉันจะคบกับนาย” ร่างสูงโผเข้ากอดนายตัวเล็กในทันที ‘ฉันให้มันไปกับนายแล้วนะฮยอกแจ’ เขาคิดก่อนที่จะคลายอ้อมกอดมามองหน้ากันอย่างเนิ่นนาน
“ฮยอกแจเก็บมานไว้ดีๆนะ”จู่ๆร่างสูงก็พูดออกมา
“เก็บอะไร นายยังไม่ทันให้อะไรฉันเลยนะ”ฮยอกแจแอบงงเล็กน้อย (เราก็งง--รีดเดอร์)
“ก็หัวใจของฉันไง ฉันมอบให้นายไปแล้ว เก็บรักษามันไว้ให้ดีๆล่ะ” ปากบางของคนตัวสูงส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้
“บ้า”ร่างบางพูดก่อนออกวิ่งสุดชีวิต
“อย่าให้ฉันจับได้นะ เจ้าลิงตัวแสบ”ว่าแล้วนายตัวใหญ่ก็วิ่งไล่เจ้าตัวเล็กต่อไป
‘คุณเข้าใจความรักของพวกเขามั้ย’
‘บางคนคิดว่ามันเร็วเกินไป แต่ว่าความรักน่ะ มันไม่เกี่ยวกับเวลาหรอกนะ’
‘แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี๊ยังไม่มีคำว่ารักเลยนี่นา โอ้วว’
(อ่าฮะ อยากให้มีภาคต่อกันมั๊ยคะ ^ ^)
---------------------------------------------------------------------------------------
ปล.SPเรื่องนี้แต่งขึ้นเป็นของขวัญวันเกิดให้ ไรเตอร์ The Promise Lover นะคะ
ส่วนของภาคต่อต่างๆนั้นก็ขึ้นอยู่กับรีดเดอร์แล้วล่ะ ว่าต้องการอ่านกันรึเปล่า
ขอโทษแฟนคลับที่แอดถ้ามันขึ้นอัพเดทนะคะ คือว่าไรเตอร์เข้ามาแก้คำผิดนิดหน่อยอ่ะค่ะ- -^
ความคิดเห็น