ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    - elEmeNt - เรื่องอลวล...ป่วนคนอลเวง -

    ลำดับตอนที่ #1 : -บทนำ-

    • อัปเดตล่าสุด 30 ก.ค. 52





    - บทนำ -

     

                อากาศยามเย็นแสนสบาย พระอาทิตย์สีส้ม และท้องฟ้าสีส้มอ่อนๆเหมือนกับถูกระบายดูสวยงามมากๆ ฉันนั่งอยู่กับแม่ในคาเฟ่แห่งหนึ่ง เป็นร้านน้ำชาเล็กๆ บรรยากาศภายในเย็นสบาย ร้านเล็กๆที่ถูกตกแต่งดูอบอุ่น และเป็นกันเอง

    กลิ่นชาอ่อนๆทำให้รู้สึกสบายใจ แต่ตอนนี้ฉันดันรู้สึกเครียดมากกว่านะ

                แล้วนี่จะทำยังไงดีเนี่ยแม่ของฉันพูดอย่างหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างเครียดสุดๆ

                แม่คะ..= =;;”

    โอ้ยๆ

    แม่ค่ะ = =;;;”

    จะทำยังดีล่ะเนี่ย

    แม่ค้า~ TT^TT”แม่ของฉันไม่มีทีท่าหันมาเอาแต่นั่งเครียดอยู่

    คิดคิดๆๆแล้วแม่ของฉันก็นั่งเครียดต่อไปไม่แลลูกสาวตาดำๆคนนี้นี้เลยสักนิดเดียว - -;;; และเมื่อแม่ของฉันไม่หันมาแล ฉันก็เลยสั่งบราวนี่เค้กมากินค่ะ ว้าว ฉันชอบเค้ก ^O^

    และในขณะกินเค้กนี้ฉันจะเล่าเรื่องราวให้ฟัง ตอนนี้แม่ของฉันเครียดมากๆ เพราะทางโรงเรียนจุดธูปอัญเชิญฉันให้ออกมาจากโรงเรียน

    แต่ฉันจะเครียดไปไย เฮ้อ~ฉันนั่งกินบราวนี่เค้กไปเรื่อยๆเรื่อยๆ ง่ำๆๆๆ

    นึกออกแล้ว!!!”

    คะ?

    แม่จะให้แกไปอยู่โรงเรียนประจำไงล่ะ!!"



    อึ้ง...กิม...กี่....

     

    ฉันรู้สึกราวกับถูกค้อนยักษ์หล่นใส่หัว

     

    มันทำให้ฉันนึกถึงเรื่องราวที่เพิ่งผ่านมาได้ไม่นาน….

     

    ตอนนี้...ค่ำแล้วนี่..คงจะทุ่มเศษๆแล้วนี่นา โอ้ย ร้อนเป็นบ้า!! ยุงกัดจะตายอยู่แล้วเนี่ย เมื่อไหร่พวกมันจะมากันซักที!!

    ฉันยืนพิงหลังกำแพงโรงเรียน ด้วยสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย เหอะ!!

    ไม่นานนัก ก็มีกลุ่มคนตัวใหญ่ราวกับกอริลล่ายักษ์ เดินมาด้วยไม้หน้าสามขนาดใหญ่ ที่คิดว่าคงน่ากลัว ละมั้ง?

    เธอสินะ ผู้หญิงที่ชื่อโอปอน่ะไอ้กอริลล่าที่ตัวใหญ่และหน้าเถื่อนที่สุดถามฉันขึ้น ฉันยักคิ้วกวนๆปนโมโห

    ถ้าใช่ แล้วจะทำไม?

    อ้อ!!ดี!! เฮ้ย จับนังนี่ไว้!!”ไอ้กอริลล่าหน้าเถื่อนนั่นสั่งลูกน้องของมัน ไม่นานนักพวกสมุนกอริลล่าก็กรูกันเข้ามาจับฉันวัน ฉันแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนจะปีนขึ้นบนกำแพงอย่างสวยงาม ซึ่งสถานการณ์แบบนี้มันไม่ใช่ครั้งแรกของฉันหรอก

    ถ้าให้จับง่ายๆจะสนุกเหรอ...!!”

    จับอีนังนี่ไว้ อย่าปล่อยให้หลุดไปได้หัวหน้ากอริลล่าสั่งย้ำอีกที มันทำให้ฉันกวักมือเรียกเจ้าพวกนั้นเข้ามา....

    แสงสีทองของไฟข้างถนนที่สาดส่องเข้ามา พระจันทร์ที่เริ่มเลือนรางเพราะถูกเมฆบัง บรรยากาศส่วนสยองด้วยทางเดินเปลี่ยวๆข้างโรงเรียนขนาดใหญ่ และ

    ผลัก!! ผัวะ!!

    ............

    ..........

    ........

    ......

    ....

    ...

    ..

    .

    อ๋อ!!!

    ยังจำไม่เคยลืมเลือน~♪~ 

    - - - - - - - - - -

    เม้นๆกันหน่อยค่ะ >O<

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×