ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ROBLOOD ONE!รักวุ่นวายกับนายมาด(เก๊ก)ขรึม

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ:ROBLOOD ONE!รักวุ่นวายกับนายมาด(เก๊ก)ขรึม

    • อัปเดตล่าสุด 23 เม.ย. 52


    บทนำ:ROBLOOD ONE!

    รักวุ่นวายกับนายมาด(เก๊ก)ขรึม

    “ได้ค่ะแม่แล้วเจอกันค่ะ       หนูก็รักแม่คะ”ฉันวางสายโทรศัพท์ก่อนที่จะเดินไปหยิบพาสปอร์ตแล้วเดินลงไปชั้นล่างเพื่อเตรียมตัวไปสนามบิน

    “เฟรนชายน์ หลานลุงถ้าไม่อยากกลับเดียวลุงโทรฯไปบอกพ่อกับแม่แกให้ก็ได้นะ T.T”ลุงของฉันเดินเข้ามากอดก่อนจะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้วป้าก็เดิมมาเบียบลุงออกไป

    “พอเลยๆ ไอ้ลุงนี่ เฟรนช์  ฉันเข้าใจแกนะ แล้วจะโทรฯไปคุยด้วยบ่อยๆถ้าฉันว่างอย่าไปตามใจพ่อแม่แกมากนักนะ ฝากความคิดถึงถึงพี่ชายแกด้วยล่ะ”ฉันกับป้าเราเข้าใจกันมาก ป้ารู้จักฉันมากกว่าตัวฉันเองเสียอีก

    “ไปได้แล้ว แท็กซี่มาแล้ว”ฉันพยักหน้ารับคำ

    “เดี๋ยวถึงที่โน่นหนูจะโทรฯหานะคะ  ลุงเลิกร้องไห้เถอะมันทำให้หนูรู้สึกผิดมากๆเลยกับการตัดสินใจของหนู”ฉันพูดแล้วหันไปมองหน้าลุง

    “ปล่อยลุงแกไปเถอะ การตัดสินใจของแกคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว สำหรับตัวแกเอง” ป้าพูดแล้วเดินไปส่งฉันที่หน้าบ้าน

    “ค่ะ งั้น เฟรนช์ไปก่อนนะคะ”ฉันโบกแม่บ๊ายบายป้ากับลุงก่อนเดินขึ้นแท๊กซี่

    ฉันอยู่ที่นี่มาเจ็ดปีแล้วต้องจากที่นี่ไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้หว่าจะได้กลับมาอีก ฉันจะคิดถึงเธอ ...อิตาลี...

                    สวัดดีขอแนะนำตัวก่อนแล้วกันพราะว่าต่อจากนี้คงไม่รู้ว่าจะแนะนำกันตอนไหน ฉันชื่อ เฟรนชายน์ ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวในบ้านเพราะว่าฉันมีพี่ชายน่ะสิ เรามีกันสองคนพี่น้อง แต่ฉันถูกโยนมาที่นี่เพราะพ่อแม่ทำงานหนักมากไม่ค่อยมีเวลาเลยให้ฉันมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เกรดห้าประมาณสิบเอ็ดขวบก็ว่าได้กำลังเริ่มโตเลยล่ะแล้วตอนนี้ฉันโดนเรียกตัวกลับ เพราะฉันกำลังจะเข้ามหาลัยฯแล้ว แล้วคงจะคิดถึงฉันมั้ง เหอะๆ                 ตอนที่ฉันอยู่ที่อิตาลีพ่อแม่และพี่ชายก็จะโทรฯมาคุยด้วยนานๆครั้งเพราะเขาคงไม่ว่าง ตอนที่แม่โทรฯมาบอกว่าจะให้ฉันกลับเมืองไทยฉันก็ไม่ค่อยอยากจะกลับซักเท่าไหร่หรอกแต่แม่ขอร้องแล้วไอ้ฉันก็เป็นพวกตามใจคนด้วยก็เลยต้องตอบตกลง   ฉันต้องคิดถึงลุงกับป้ามากแน่ๆเลยพวกเราสามคนสนิทกันมากป้าเข้าใจฉันสุดๆอย่างที่ว่าเขารู้จักฉันดีกว่าตัวฉันเองเยอะ ลุงกับป้าไม่มีลูกด้วยท่านสองคนเลยรักฉันเหมือนลูกแท้ๆแล้วตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่แล้วท่านคงเหงา แล้วฉันก็คงเป็นเหมือนกัน

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×