ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro II
- 2 เดือน ผ่านไป -
"วันนี้ฉันไม่กลับนะ" เสียงห้วนถูกส่งให้คนที่กำลังเพ่งจิตกับงานตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมามอง
"ทำไม...วันนี้ไม่กลับอีกแล้วเหรอ" เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ คนตัวเล็กตรงหน้ายิ้มเยาะ
"เรื่องของฉัน...งั้นวันนี้ฉันไปแล้วนะ...ขี้เกียจอยู่...มันว่าง"
"แต่มันยังไม่หมดเวลาทำงาน..." คนตัวโตกว่ายังคงเถียง
"แล้วไง?...ฉันพอใจจะไปหรือนายจะไล่ฉันออก...ตามสบายฉันรอออกนานแล้ว"
"......................."
"ไปละ...บ๊ายบาย...คุณฮันกยอง" ร่างเล็กโบกมือไหวๆก่อนจะสาวเท้าเดินออกไปอย่างไม่สนใจ
...เฮ้อ...มันสมควรแล้วใช่ไหม...ที่เรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้...ที่ฮยอกแจเป็นแบบนี้... ร่างสูงกุมขมับอย่างเหนื่อยอ่อน
ก๊อกๆ เสียงประตูดังทำให้คนภายในห้องต้องเอ่ยเชิญ
"เข้ามา" ฮันกยองพูดเสียงเรียบมือหนายังคงกุมขมับอยู่เนื่องจากความเครียด
"คุณฮักยองครับ...กินนี่สักหน่อย...อย่าไปเครียดมากครับ...ตอนนี้ฮยอกแจกำลังป่วยอีกเดี๋ยวเค้าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเชื่อผมสิ.." ลูกน้องคนสนิทอดจะเอ่ยอย่างเป็นห่วงเจ้านายตนไม่ได้ พลางยื่นกาแฟมาวางไว้บนโต๊ะ
"ขอบใจนะ...คยูฮยอน...ฉันเหนื่อย...เหนื่อยจริงๆ" คยูฮยอนยิ้มรับ
"งั้น...เดี๋ยวผมออกไปเคลียงานก่อนนะครับ" ฮันกยองพยักหน้าเป็นการอนุญาติ ร่างสูงจึงเดินออกจากห้องไป
- ผับ H -
"วันนี้จะอยู่ทั้งคืนเลยเหรอพ่อหนุ่มน้อย" เสียงบเทนเดอร์เอ่ยแจ้วกับลูกค้าประจำคนนี้
"อ้อ...ไม่หรอกครับเดี๋ยววันนี้จะไปนอนค้างกับเพื่อนอีกสักเดี๋ยวคงมาแล้วละ" ฮยอกแจยิ้มร่าส่งคืนให้พลางสอดส่ายหาคนที่เค้ารอ
"เฮ้...จุนซู!! ทางนี้ๆ" ร่างเล็กโบกมือไปมาเพื่อให้ผู้มาเยือนมองเห็น
"ทำไมต้องนัดมาที่ผับด้วยเนี่ยเสียงมันดัง..." จุนซูแหวทันที
"เอาน่าๆนายน่ะเป็นหมอคงจะเครียดมา...ปลดปล่อยบ้างเถอะน่า....เดี๋ยวตรวจคนไข้ไปมาหมอเป็นลมซะเอง...คนไข้จะหมดความเชื่อถือเอานา" ฮยอกแจชี้แจงเหตุผลเล่นเอาเพื่อนตัวดีขำพรืดออกมาแทบไม่ทัน
"มาๆ...เดี๋ยววันนี้นายเลี้ยงใช่มะพ่อคุณหมอใหญ่" ฮยอกแจรีบพูดจุนซูหันมาถลึงตาใส่ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
...กะแล้วว่าตูต้องเลี้ยง...
ผ่านไปเกือบๆครึ่งชั่วโมงทั้งคู่อยู่ในสภาพหมอบราบกับพื้นโต๊ะสติที่ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้วใกล้จวนเจียนจะดับ
"เอิ้ก...ต่อม้ายยๆจุนซู~" เสียงยานคางจากฮยอกแจถูกส่งให้อีกคนที่มีสภาพไม่ต่างกันหันมามอง
"อึ้ก...พอๆช้านว่าวานนี้เราพอก่อนนน" ก่อนที่ทั้งคู่จะได้พูดอะไร
"เอ่อ...น้องๆทั้ง 2 คนว่างไหมครับ" เสียงทะเล้นจากบุคคลที่ไม่รู้จักถูกส่งมาให้ทั้งคู่
"หืมมมมมม...ครายอ่า" จุนซุพยายามเพ่งสายตาเพื่อมอองแต่มันกลับยิ่งทำให้ภาพมัวขึ้น ทั้งคู่ฟุบสลบไปด้วยฤทธิ์แอลกอลฮอลที่มากกว่า 10 ขวด
"อ้าว...ลาภลอยเลยสิแบบนี้...จัดเลยไหมพี่ยูชอน..." หนุ่มน้อยร่างสูงแสยะยิ้ม
"ก็เอาซี่รออยู่แล้ว...ชางมินนายเอาเจ้าเด็กนั่นไป..." หนุ่มน้อยอีกคนชี้ไปทางฮยอกแจที่หลับไม่ได้สติ
"ส่วนฉันจัดเจ้านี่เอง..." ยูชอนส่งสายตาหื่นกระหายมาให้้จุนซู
"คืนนี้มีเรื่องสนุกอีกแล้วสิเนี่ย"
- สาธารณะ D -
แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องลงบนผืนน้ำที่นิ่งสนิทเหมือนกับให้ใจที่ไร้ซึ่งความหวังของคนที่นั่งมองแสงอาทิตย์นี้มานานกว่า 3 ชั่วโมงแล้ว
ลมโชยพัดผ่านผิวขาวเนียนบรรยากาศรอบด้านเริ่มมืดลงช้าๆเหมือนกับใจที่ดำดิ่งลงเหวของร่างเล็กที่ยังคงเหม่อมองไปไกล
"2 เดือน ที่ฉันขาดนาย...ทำไมฉันยังคงคิดว่าเวลายังอยู่ที่เดิม...สัมผัสสุดท้ายของนาย...ยังคงตรึงอยู่ในใจฉัน...คิบอม...ฉันไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว...ฉันไม่รู้จะอยู่ไปทำไม...หัวใจฉันมันเต้นไปเพื่ออะไร..."
"เพื่อตัวของนายไง..." เสียงทุ้มเอ่ยจากด้านหลังคนตัวเล็กหันขวับกลับไปแทบจะทันทีหยาดน้ำใสๆรื้นขึ้นมาอีกครั้ง
"คิบอม..."
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาอัพintroให้นะคะถูกใจรึเปล่าภาคนี้มีดงบังมาแจมด้วยหุหุ สร้างปัญหาให้ตัวเองเอิ้กๆ ขอโทษที่หายไปนานนะคะอย่าพึ่งลืมฟิคเราน้า เม้นกันเยอะๆ
"วันนี้ฉันไม่กลับนะ" เสียงห้วนถูกส่งให้คนที่กำลังเพ่งจิตกับงานตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมามอง
"ทำไม...วันนี้ไม่กลับอีกแล้วเหรอ" เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ คนตัวเล็กตรงหน้ายิ้มเยาะ
"เรื่องของฉัน...งั้นวันนี้ฉันไปแล้วนะ...ขี้เกียจอยู่...มันว่าง"
"แต่มันยังไม่หมดเวลาทำงาน..." คนตัวโตกว่ายังคงเถียง
"แล้วไง?...ฉันพอใจจะไปหรือนายจะไล่ฉันออก...ตามสบายฉันรอออกนานแล้ว"
"......................."
"ไปละ...บ๊ายบาย...คุณฮันกยอง" ร่างเล็กโบกมือไหวๆก่อนจะสาวเท้าเดินออกไปอย่างไม่สนใจ
...เฮ้อ...มันสมควรแล้วใช่ไหม...ที่เรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้...ที่ฮยอกแจเป็นแบบนี้... ร่างสูงกุมขมับอย่างเหนื่อยอ่อน
ก๊อกๆ เสียงประตูดังทำให้คนภายในห้องต้องเอ่ยเชิญ
"เข้ามา" ฮันกยองพูดเสียงเรียบมือหนายังคงกุมขมับอยู่เนื่องจากความเครียด
"คุณฮักยองครับ...กินนี่สักหน่อย...อย่าไปเครียดมากครับ...ตอนนี้ฮยอกแจกำลังป่วยอีกเดี๋ยวเค้าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเชื่อผมสิ.." ลูกน้องคนสนิทอดจะเอ่ยอย่างเป็นห่วงเจ้านายตนไม่ได้ พลางยื่นกาแฟมาวางไว้บนโต๊ะ
"ขอบใจนะ...คยูฮยอน...ฉันเหนื่อย...เหนื่อยจริงๆ" คยูฮยอนยิ้มรับ
"งั้น...เดี๋ยวผมออกไปเคลียงานก่อนนะครับ" ฮันกยองพยักหน้าเป็นการอนุญาติ ร่างสูงจึงเดินออกจากห้องไป
- ผับ H -
"วันนี้จะอยู่ทั้งคืนเลยเหรอพ่อหนุ่มน้อย" เสียงบเทนเดอร์เอ่ยแจ้วกับลูกค้าประจำคนนี้
"อ้อ...ไม่หรอกครับเดี๋ยววันนี้จะไปนอนค้างกับเพื่อนอีกสักเดี๋ยวคงมาแล้วละ" ฮยอกแจยิ้มร่าส่งคืนให้พลางสอดส่ายหาคนที่เค้ารอ
"เฮ้...จุนซู!! ทางนี้ๆ" ร่างเล็กโบกมือไปมาเพื่อให้ผู้มาเยือนมองเห็น
"ทำไมต้องนัดมาที่ผับด้วยเนี่ยเสียงมันดัง..." จุนซูแหวทันที
"เอาน่าๆนายน่ะเป็นหมอคงจะเครียดมา...ปลดปล่อยบ้างเถอะน่า....เดี๋ยวตรวจคนไข้ไปมาหมอเป็นลมซะเอง...คนไข้จะหมดความเชื่อถือเอานา" ฮยอกแจชี้แจงเหตุผลเล่นเอาเพื่อนตัวดีขำพรืดออกมาแทบไม่ทัน
"มาๆ...เดี๋ยววันนี้นายเลี้ยงใช่มะพ่อคุณหมอใหญ่" ฮยอกแจรีบพูดจุนซูหันมาถลึงตาใส่ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
...กะแล้วว่าตูต้องเลี้ยง...
ผ่านไปเกือบๆครึ่งชั่วโมงทั้งคู่อยู่ในสภาพหมอบราบกับพื้นโต๊ะสติที่ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้วใกล้จวนเจียนจะดับ
"เอิ้ก...ต่อม้ายยๆจุนซู~" เสียงยานคางจากฮยอกแจถูกส่งให้อีกคนที่มีสภาพไม่ต่างกันหันมามอง
"อึ้ก...พอๆช้านว่าวานนี้เราพอก่อนนน" ก่อนที่ทั้งคู่จะได้พูดอะไร
"เอ่อ...น้องๆทั้ง 2 คนว่างไหมครับ" เสียงทะเล้นจากบุคคลที่ไม่รู้จักถูกส่งมาให้ทั้งคู่
"หืมมมมมม...ครายอ่า" จุนซุพยายามเพ่งสายตาเพื่อมอองแต่มันกลับยิ่งทำให้ภาพมัวขึ้น ทั้งคู่ฟุบสลบไปด้วยฤทธิ์แอลกอลฮอลที่มากกว่า 10 ขวด
"อ้าว...ลาภลอยเลยสิแบบนี้...จัดเลยไหมพี่ยูชอน..." หนุ่มน้อยร่างสูงแสยะยิ้ม
"ก็เอาซี่รออยู่แล้ว...ชางมินนายเอาเจ้าเด็กนั่นไป..." หนุ่มน้อยอีกคนชี้ไปทางฮยอกแจที่หลับไม่ได้สติ
"ส่วนฉันจัดเจ้านี่เอง..." ยูชอนส่งสายตาหื่นกระหายมาให้้จุนซู
"คืนนี้มีเรื่องสนุกอีกแล้วสิเนี่ย"
- สาธารณะ D -
แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องลงบนผืนน้ำที่นิ่งสนิทเหมือนกับให้ใจที่ไร้ซึ่งความหวังของคนที่นั่งมองแสงอาทิตย์นี้มานานกว่า 3 ชั่วโมงแล้ว
ลมโชยพัดผ่านผิวขาวเนียนบรรยากาศรอบด้านเริ่มมืดลงช้าๆเหมือนกับใจที่ดำดิ่งลงเหวของร่างเล็กที่ยังคงเหม่อมองไปไกล
"2 เดือน ที่ฉันขาดนาย...ทำไมฉันยังคงคิดว่าเวลายังอยู่ที่เดิม...สัมผัสสุดท้ายของนาย...ยังคงตรึงอยู่ในใจฉัน...คิบอม...ฉันไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว...ฉันไม่รู้จะอยู่ไปทำไม...หัวใจฉันมันเต้นไปเพื่ออะไร..."
"เพื่อตัวของนายไง..." เสียงทุ้มเอ่ยจากด้านหลังคนตัวเล็กหันขวับกลับไปแทบจะทันทีหยาดน้ำใสๆรื้นขึ้นมาอีกครั้ง
"คิบอม..."
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาอัพintroให้นะคะถูกใจรึเปล่าภาคนี้มีดงบังมาแจมด้วยหุหุ สร้างปัญหาให้ตัวเองเอิ้กๆ ขอโทษที่หายไปนานนะคะอย่าพึ่งลืมฟิคเราน้า เม้นกันเยอะๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น