คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EP.00 Genesis of Wrath - ปฐมบทแห่งโทสะ
Genesis of Wrath
ปมบทแห่โทสะ
‘รั’ ือวามอ่อนแอ ผมเยเือนเาแล้วแ่เา็ยัรั้นไม่ยอมฟัผม สุท้ายนที่โนไฟรัเล่นานนมัวเมาไปับารแ้แ้น็ือัวเา ผมำเป็น้อัเาไว้ในที่ที่มืมิสุใ เพราะถ้าไม่ทำแบบนั้นแล้ว ทั้ัวผมและเา็อาะลายเป็นอสูรายึ้นมาริๆ ็ไ้
: บันทึนแปลหน้า :
By เลน
ฟู่!!!!!!
ฤหาสน์หลัให่ที่เยสวยามและน่าหลใหล บันี้ำลัถูเปลวเพลิโหมระหน่ำแผเผาทุออูนทั้ฤหาสน์พัยับแทบไม่เหลือิ้นี วามวินาศสันะโรนี้เิึ้นอย่าับพลันลาหมู่บ้านบนเา . ย่านนรวยในเมือ ‘ารเว’
เมือารเวเป็นเมือพิเศษที่ไม่ไ้ั้อยู่ในัหวัใๆ อประเทศไทย มีลัษะเป็นเาะรูปนยัษ์อยู่ใ้ัหวัระยอและันทบุรีมีอาาเเท่าับัหวัให่ๆ รวมัน 3 ัหวั อนึ่ เมือารเวไม่ใ่เมือแห่ารท่อเที่ยวที่มีอารยธรรมน่าหลไหลอุมไป้วยแร่เพรและบ่อน้ำมันเพียอย่าเียวเท่านั้นแ่เมือเมือนี้ยัเป็นแหล่รวมผู้มีอิทธิพล้านมืมาที่สุในประเทศไทย้วยเ่นัน มีอัราอาารสูเป็นอันับหนึ่เินหน้าเมือหลวอย่ารุเทพฯ แ่ในะเียวัน็่วยสร้าสมุลาร้าระหว่าประเทศไ้ีทุปีทำให้เมือนี้ยัมีอยู่แ่ไร้วามใส่ใารับาลราวับเป็นเมือที่ถูปล่อยเาะทิ้ไว้เยๆ
ระหว่าที่เพลิำลัลุไหม้อย่าไม่มีุสิ้นสุ เ็สาววัย 17 ปีและรอบรัวที่เพิ่ลับาารไปเที่ยว่าประเทศมาหลายวันถึับ็อเมื่อฤหาสน์ที่อยู่หลัถัไปถูปลุมไป้วยวันำและเปลวเพลิสีแานทั่วทั้หลั
‘เรียรถับเพลิ! ธัส! โทรเรียรถับเพลิ!!’
‘เี๋ยวแม่ะโทรเรียำรวนะ’
‘ไปหาน้ำมาับไฟ่อน!’
‘ุรับุนุอยู่ในบ้านรึเปล่า!?’
‘โทรเรียรถพยาบาลมา้วยเลย!!!’
ในะที่รอบรัวเ็สาวและเพื่อนบ้านนอื่นๆ ำลัวุ่นวายับารโทรหาวาม่วยเหลือ เ็สาวไ้แ่ยืน้อเ้าไปภายในประูหน้า่าอฤหาสน์เพื่อหวัว่ารอบรัวอเพื่อนบ้านะยัปลอภัยีทุน
“เลน!!! มีมี่!!! ุอา!!!”
“มัท!!!”
เ็สาววิ่ฝ่ารั้วอเพลิเ้าไปภายในสนามห้าหน้าฤหาสน์ แม้ผู้เป็นพ่อะร้อห้ามไว้เธอ็ไม่ฟั เธอพยายามวาสายามอไปทั่วทุทาอย่าั้ใ ระทั่เธอไ้เห็นร่าอใรบานำลันัุ่เ่าท่ามลาร่าอันไร้วิาอพ่อแม่และน้อสาวโยที่บริเวรอบๆ ยัมีเปลวเพลิลามแผเผาไปทั่วอยู่
“!!!”
เ็สาวเพ่มอเ็หนุ่มรุ่นราวราวเียวันับเธอท่ามลาอเพลิ้วยวามประหลาใ่อนะโนเรียเา
“เลน!!! เลนออมาเร็ว!!!”
เมื่อเ็หนุ่มไ้ยินเสียเรียื่อัวเอัึ้นมาา้านนอ เา็่อยๆ หันใบหน้าที่โนทำร้ายปาายนไม่เหลือเ้าโรวามหล่อเหล่าในอีที่เยมีมาไปทาเ็สาวทั้น้ำา
“เลน..”
เ็สาวะลึเพราะนอาใบหน้าอเาะปูบวมผิรูปแล้ววาที่เามอมาหยั่เธอยัมีแ่วามว่าเปล่า นั่นือใบหน้าที่ไร้ิวิาที่สุเท่าที่เธอเยเห็นมาทั้ีวิ
้วยวามที่ไฟมันเริ่มลามไปทั่วนลายเป็นทะเลเพลิ เพานลาบ้านถูไฟเผานไหม้เรียมเลยทำให้โมไฟแนเอเรียนาให่ที่แวนอยู่ลาบ้านไม่อายึิับเพานไ้อี่อไป มันึหล่นลมาทับร่าอเ็ายนนั้น่อหน้า่อาอเ็สาวอย่าั
โรม!!!!!! ู้ม!!!!!!!!!!!!!
“เลน!!!!!!!!!”
“เลน!”
ภายในห้อนอนอ ‘มัท’ นัศึษาแพทย์สาวปี 3 ร่าบา าโ ผมยาวไว้หน้าม้าูสวยน่ารัสะุา เธอสะุ้ื่นึ้นมาท่ามลาอหนัสือเวศาสร์ที่เธอเอามานั่อ่านบนเีย เธอเผลอหลับไปั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้ ถ้าไม่ใ่เพราะฝันร้ายที่ามหลอหลอนเธอมาลอ 3 ปีเธอหลับลึนถึเ้าแน่ๆ
“ฝันเรื่อนี้อีแล้วเหรอ...”
ภาพนั้นยัิามัทไม่หาย เป็นใร็ลืมภาพนายไป่อหน้า่อายาเหมือนับเธอ แม้เหุาร์เพลิไหม้รอบรัว ‘ธนะโสุล’ ะผ่านมาเนินนานแล้ว และมัน็ยัเป็นสาเหุที่ทำให้พวเาายยรัว ทั้พ่อแม่ พี่าย และน้อสาว แ่มัท็ยัมีพวเาอยู่ในวามทรำมาลอ 3 ปี
รอบรัวอมัทับรอบรัวธนะโสุลนอาะเป็นเพื่อนบ้านันแล้ว ทั้ 2 รอบรัวยัเป็นหมอและทำธุริร่วมัน้วย นั่น็ือโรพยาบาล ‘ธนะเว’ โรพยาบาลแห่แรและแห่เียวในเมือารเวที่ผลิยา้านมะเร็ไ้แบบ 100 % โยผลานิ้นนี้เป็นารวิัยอนายแพทย์ ‘ศิราร ธนะโสุล’ พ่ออเลนแ่เพียผู้เียว
พอรอบรัวธนะโสุลมา่วนาไปทั้รอบรัวแบบนี้ รอบรัวอมัทเลย้อรับภาระูแลโรพยาบาลธนะเว่อ นั่นรวมถึรายไ้มหาศาลาสิทธิบัรยา้านมะเร็แบบ 100 % ็ไ้มาเป็นมรอนายแพทย์ ‘ทรยศ สุวรรนเว’ พ่ออมัท้วยเ่นัน โยเินมรรวมทั้ฤหาสน์ที่ถูปล่อยร้าาารถูเผาะลายเป็นทรัพย์สินอนายแพทย์ทรยศแ่เพียผู้เียวทันทีหาไม่มีใรแสัวเป็นาิฝ่ายใฝ่ายหนึ่อทารอบรัว ธนะโสุลภายในระยะเวลา 8 ปี
ไม่รู้ว่าฟ้าใหรือใรเป็นนำหน เพราะนายแพทย์ศิรารเป็นเ็ำพร้า ภรรยาอเา็้วยเ่นัน ทั้ 2 ่อสู้ิ้นรนนมีีวิที่ีไ้้วย 1 สมอ 2 มืออัวเอ ่าาทาบ้านอมัทที่รวยล้นฟ้ามาั้แ่โรเ้าแล้ว
มัทยี้หัวแรให้วามิฟุ้่านมันเลือนหายไป ะริอย่าที่ ‘เมธัส’ พี่ายวัย 28 ปีอเธอเยพูไว้ เรียนแพทย์้อใ้สมอเยอะนบาทีพื้นที่ในสมอมัน็เ็มไป้วย้อนวามิที่ำเป็นและไม่ำเป็น ถ้าว่าๆ ให้ไปหาอะไรอย่าอื่นทำนอาารอ่านหนัสือสมอะไ้ผ่อนลายบ้า
เมื่อวานเพิ่ผ่านารสอบไฟนอลมา สสัยะใ้สมอมาไป เรื่อที่วรำับไม่วรำเลยีันไปหม ออไปสูอาาศ้านอหน่อยีว่า
หิสาวว้าเสื้อลุมไหมพรมึ้นมาใส่แล้วสาวเท้าเินออไปนอฤหาสน์ที่รายล้อมไป้วยธรรมาิ ป่า เา เนี้เป็นเอนมีเินที่้อารมีบ้านไลห่าาวามวุ่นวายในัวเมือ หมู่บ้านนาย่อมนี้ึเป็นสถานที่ที่ไพรเวทเอามาๆ ่วนี้็เป็น่วหน้าหนาว ยิ่เวลาพลบ่ำแบบนี้อาาศยิ่หนาวเหน็บ ส่วนให่แล้วนที่อยู่ิบ้านะเป็นเธอแล้ว็นใ้ในบ้าน 3-4 น พ่อแม่อเธอเป็นหมอทัู้่เลยลับบ้านไม่เป็นเวลา ส่วนพี่าย็เพิ่ไ้เลื่อนยศเป็นหัวหน้าหน่วยสืบสวนที่ 2 ในหน่วยปราบปรามอาารึ่เป็นหน่วยที่มีานเ้าลอ 24 ั่วโมอยู่แล้ว
ะนั้นใน่วเวลาแบบนี้มัทึอยู่เหาๆ ภายในฤหาสน์หลัให่นี้เพียผู้เียว แ่มัน็ไม่ไ้สร้าวามลำบาใอะไรให้เธอมามายนัเพราะเธอเอ็เริ่มินับารอยู่นเียวนี้แล้วเหมือนัน
ปิ้ป่อ!
ระหว่าที่มัทำลัมอฟ้ามอินและเผลอมอฤหาสน์ร้า้าๆ ที่ไหม้เป็นอะโอยู่นเียวภายในสวน ู่ๆ ็มีแมาเยี่ยมเยียนฤหาสน์อเธอโยที่เธอไม่รู้ล้วหน้ามา่อน
มัทหันหลัลับแล้วเินไปหน้าฤหาสน์้วยวามสสัยแู่เหมือนว่านใ้ในบ้านะนำหน้าเธอมา่อนแล้ว
“ใรมาะ”
มัทถามสาวใ้ับายนสวนที่ยืนออันอยู่หน้าประูฤหาสน์
“เาบอว่าเา้อารมาหาหมอทรยศน่ะ่ะ” สาวใ้หันมาอบ
“แุพ่อเหรอ? ั้นให้เาเ้ามารอในบ้าน่อน็ไ้่ะ เี๋ยวมัทโทรบอุพ่อให้เอ”
“ะเอาั้นเหรอรับุหนู” นสวนมีท่าทีะุะั
“ทำไมะ?”
“ือ...”
“ทำไมลุถึทำหน้าแบบนั้นล่ะะ?”
“ุหนูมาูเอเถอะรับ”
เมื่อทนวามสสัยไม่ไหวมัทึเินออไปพบแนนั้น้วยัวเอ
“!!!!”
ฝีเท้าอเธอสะุ วาเบิโพร้วยวามประหลาใเหมือนนเอผี รหน้าอเธอในอนนี้ือายหนุ่มร่าสูใบหน้าหล่อหวานมีเสน่ห์แบบที่เธอเยอบ ผมสีเทาอ่อน ผิวาวี วาลมโ มีไฝใ้า้าวา ‘เา’ ในสภาพร่าายสมบูร์ไม่มีส่วนใบุบสลายแ่้อนั่วีลแร์ไปไหนมาไหนแทนไ้มาปราัวอยู่รหน้ามัทอย่าะทันหันโยที่เธอไม่ไ้เรียมใมา่อนว่าะเอเาที่นี่ในเวลานี้ ไม่สิ เาไม่น่าะโผล่มาใน่วเวลาไหนไ้อีแล้ว ็เาน่ะายไปแล้วนี่หน่า
เาเปลี่ยนไปมา ไม่ใ่แ่ร่าายที่โึ้น ไม่ใ่แ่สีผม แ่แววาอเามันไม่เหลือเ้าเ็ายิใีแบบที่เธอเยสัมผัสเมื่อ 3 ปี่อนอยู่เลย
“สวัสี มัท”
“!!! เลนเหรอ!?”
ความคิดเห็น