ชั้นหนังสือแห่งเรื่องราวของบุคคล ของหอสมุดสีเงิน

ลำดับตอนที่ #1 : พ่อค้าแห่งมอร์บิด

บท : 15

เขาไม่ได้ใส่หมวกนี้นะครับแต่ใส่หมวกทรงสูง
 

ชื่อ - นามสกุล : ไม่มี

ความหมายของชื่อ :ไม่มี

ชื่อเล่น/ชื่อที่เรียก : พ่อค้า หรือ merchant

สัญชาติ : มันนานจนลืมไปแล้วครับ

เชื้อชาติ : มันนานจนลืมไปแล้วครับพอจะเจาะเลือดก็ดันไม่มีเลือดอีกร่างกายก็ไม่ใช้เนื้อด้วย

อายุ : อยู่มานานจนขี้เกียจจำแล้วครับ

เพศ : ไม่มีเพศเพราะร่างกายของเขาไม่มีอวัยวะเพศแต่เขาจะชอบให้คนอื่นเรียกแบบผู้ชาย
 

เผ่าพันธุ์ : มอร์บิด

พลังพิเศษ : คลังเก็บของที่สามารถเก็บของหรือเรียกออกมาก็ได้มีพื้นที่ประมาณโลกสิบใบคุณหาขอจำกัดเองแล้วกันครับ

ข้อจำกัดของพลัง : เขามีพื้นที่เก็บของแค่ประมาณโลกสิบใบครับ
 

กรุ๊ปเลือด : ไม่มี

วันเกิด : มันนานมากจนเข้าลืมไปแล้วครับ

อาชีพ : พ่อค้าที่ขายทุกอย่าง
 

ที่อยู่ : เขาเดินทางขายของไปเรื่อยครับไม่มีที่อยู่ที่แน่นอน

ส่วนสูง/น้ำหนัก : 180ซม.ส่วนน้ำหนักเขาปรับได้อิสระครับ
 

รูปร่างลักษณะ : ร่างกายของเขามีสีดำสนิดและไม่มีใบหน้าเขาชอบที่จะใส่ชุดสูทพร้อมเน็กไทและหมวกทรงสูงสีดำ

อุปนิสัย :เขาเป็นคนที่มักจะพูดอะไรตรงๆอยู่เสมอแต่บางครั้งมันก็ทำให้คนสิ้นหวังได้ เลยถ้าเป็นแบบนั้นแล้วคนที่สิ้นหวังเป็นของเพื่อนของเขาจะรู้สึกผิดอย่างหนักและจะพยายามช่วยเหลือในทุกๆเรื่อง เขาเป็นคนที่สุภาพแต่ก็เป็นคนพูดมากจนน่ารำคาญไปเลย ในบ้างครั้งแต่เขาก็เป็นคนที่มีอารมณ์ขันถึงแม้บางมุกมันจะโครตฝืดก็เถอะ       และเขาเป็นที่เจ้าคิดเจ้าแค้นมาก ถึงแม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนเขาก็ยังจำได้และเขาจะไม่ยอมหยุดแก้แค้นจนกว่าจะเอาคืนได้แสนเท่า ในเรื่องการขายของเขามีสิ่งที่เรียกว่าสัตจะของคนขายของอยู่เต็มอก และถ้าลูกค้าต้องการอะไรและจะซื่อของเขาแน่นอน เขาก็จะไปหาสิ่งที่ลูกค้าต้องการมาให้ได้
 

ลักษณะการพูดจา : เขาเป็นคนพูดสุภาพและมักจะแทนตัวเองว่าผมเสมอและเขาจะทักทายว่า"สวัสดียามเช้าครับ"ถึงแม้ว่าตอนที่เขาบอกมันจะดึกแค่ไหนก็ตาม ตัวอย่าง

พูดทักทาย“สวัสดียามเช้าครับ”ถึงแม้จะเป็นเวลาเที่ยงคืนก็ตาม

“เอาละครับไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการสิ่งใดงั้นหรอครับ”พูดขายของ

“ของสิ่งนั้นค่อนค้างเฉพาะเจาะจงนะครับอาจใช้เวลานานในการหาของสิ่งนั้น”รับออเดอร์พิเศษ

“หวังว่าจะได้พบกันอีกนะครับ”พูดจบการสนทนา

งานอดิเรก : สร้างสิ่งของต่างๆ

ความสามารถพิเศษ :เขาพูดได้เกือบทุกภาษา(อันนี้จะลดให้เลือกกี่ภาษาก็ได้นะครับ)

กับมีความทรงจำที่ดีมาก

สิ่งที่ชอบ : อะไรใหม่ๆ เขาเป็นคนที่ชอบในการเรียนรู้สิ่งต่างๆและศึกษาอะไรใหม่ๆอยู่เสมอตอนเจอเขาจะมีอาการตื่นเต้นจนสังเกตได้ชัด

การสร้างสิ่งของ เขาชอบเพราะมันทำให้เขามีสมาธิกับสิ่งๆเดียวและทำให้เขาไม่คิดไปคิดไปเรื่อย เขาจะมีสมาธิมากจนคุณต้องไปดึงเขาออกมาเขาถึงจะได้สติ

หุ่นไม้ เพราะมันมมีรูปร่างเหมื่อนเขาและเขามักจะเรียกมันว่าครอบครัว เวลาเจอคนขายหุ่นไม้เขามักจะดีใจและรีบไปขอซื้อทันที
 

สิ่งที่ไม่ชอบ : เสียงที่ดังเกินไป เพราะมันน่ารำคาญ

คนที่ไม่รักษาสิ่งของของตัวเอง เขาคิดว่าสิ่งของก็มีจิตใจการไม่ดูแลมันก็เหมื่อนไม่ได้ดูแลคนอื่นเขามักจะเดินไปพูดคุยด้วยและพูดกล่อมสิ่งนั้นไปเรื่อยๆถ้าไม่ยอมเขาจะขอซื้อต่อสิ่งของชิ้นนั้น

ความไม่เป็นระเบียบ เขามักจะหงุดหงิดเสมอเวลาเจอความไม่เป็นระเบียบแบบไม่สวยงาม แต่ถ้ามันไม่เป็นระเบียบแต่มันสวยเขาก็จะไม่หงุดหงิด

สิ่งที่เกลียด : การอยู่คนเดียว เขาชอบที่จะคุยกับสิ่งต่างๆเวลาไม่มีอะไรเลยเขาจะเริ่มสิ้นหวัง

การใช้เวลาโดยเปล่าประโยชน์ เขาคิดว่าเวลานั้นมีค่ามากตัวเขาเลยมักจะมีอะไรทำเสมอ

สิ่งที่แพ้ : -

สิ่งที่กลัว : การเสียสิ่งที่ตัวเองรัก เขาเกิดมาโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองคืออะไรและไม่เคยได้รับความรักพอมีคนมาให้ความรักกับเขาเขาเลยจะดุแลคนๆนั้นอย่างดี ถ้าเกิดเสียไปเขาจะสิ้นหวังอย่างหนักและต้องใช้เวลาค่อนข้างนานในการทำใจ

ประวัติ : เขาเกิดมาในความมืดมิดไม่มีอะไรเลย เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเกิดขึ้นมาได้ยังไง เกิดขึ้นมาทำไมในความมืดมิดนั้นก็ได้มีแสงส่องออกมา เป็นเหมื่อนเงาของมนุษณ์เขาถูกเลี้ยงมาโดยสิ่งนั้น สิ่งนั้นสอนเรื่องต่างๆให้กับเขา เขานับถือสิ่งนั้นว่าเป็นทั้งพ่อและแม่ แต่มีอยู่วันหนึ่งสิ่งนั้นก็ได้มาบอกลาเขาว่า"เรามีเวลาเหลืออยู่ไม่มากแล้วบุตรแห่งเราเอยจงเดินทางไปในเส้นทางที่เจ้านั้นปราถะนาและจงอย่าได้เศร้าใจกับการหายไปของเรา"และสิ่งนั้นก็ได้หายไปรู้ตัวอีกที่เขาก็อยู่กลางป่าเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไรเลยเดินทางไปเรื่อยๆ
 

ข้อมูลเพิ่มเติม : -

〖 INTERVIEW 〗

            ภายในห้องโถงนั้นเงียบสงัด—ซึ่ง พ่อค้า มาที่นี่เพราะถูกเรียกตัวมาโดยบุคคลในข้าราชการคนหนึ่ง แต่แล้วเจ้าตัวกลับจำต้องนั่งรออยู่ภายในห้องโถงรับรองอยู่นานกว่าสองชั่วโมงแล้ว มันทำให้เขารู้สึกถึงความเหงา กระทั่งร่างของชายหนุ่มคนหนึ่ง เดินเข้ามาเพียงตัวคนเดียว สีหน้าของเขาเรียบเฉย และดูไม่น่าเป็นมิตรเสียเท่าไหร่ แต่เจ้าตัวก็ยังเอ่ยทักทายตามมารยาทหลังจากที่นั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามแล้ว

            “…ขอโทษที พอดีว่าคนที่จะมาสัมภาษณ์คุณจริง ๆ น่ะไม่ว่าง ผมก็เลยต้องมาแทน เอาเป็นว่าเราเริ่มกันตอนนี้เลยแล้วกัน ไม่ต้องย้ายที่ไปไหนแล้ว” เขาคนนั้น มีเรือนผมสีแดงเพลิง เข้าคู่กับดวงตาสีแสดที่แสนจะโดดเด่น แต่ก็น่ากลัว “ผมชื่อลูคัสนะ ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วคุณล่ะ ช่วยแนะนำตัวหน่อยได้ไหม?

“ผมถูกเรียกว่าพ่อค้าครับ” พ่อค้า

  “อืม…” ลูคัสลากเสียงอยู่ในลำคอ “เป็นชื่อที่ดีนี่ มีความหมายรึเปล่าครับ มันแปลว่าอะไรล่ะ?”

         " ไม่มีครับ" พ่อค้า

            ชายหนุ่มยกยิ้ม ก่อนจะพยักหน้าน้อย ๆ เป็นเชิงรับรู้ “ผมชอบนะ” เขาเอนหลังพิงพนักโซฟา ก่อนจะยกขาขึ้นมาไขว้ทับกับขาอีกข้าง นั่งไขว่ห้างพร้อมกับวางแขนพาดลงบนขอบบนของโซฟา “โอเค… งั้นคำถามต่อไป คุณคิดยังไงกับโลกที่เป็นอยู่นี้ ผมกำลังหมายถึง… โลกที่เรากลับมาอยู่ร่วมกันอีกครั้ง ระหว่างมอร์บิด อมตะชน และมนุษย์ ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนเราเคยทำสงครามต่อกันมายาวนาน คุณคิดว่า มันดีอยู่แล้ว หรือสมควรได้รับการเปลี่ยนแปลงกันล่ะ?”

            “ไม่รู้สิครับ” พ่อค้า

            “…งั้นเหรอ นั่นคือคำตอบของคุณสินะ” ลูคัสแค่นหัวเราะ ก่อนจะวาดมือไปกลางอากาศ ทำราวกับกำลังหยิบจับบางอบ่าง แล้วเสี้ยววินาที ก็มีแก้วไวน์ที่บรรจุของเหลวสีเข้มปรากฏขึ้นมาอยู่ในมือของเขา “แล้ว…คุณคิดยังไงกับพวกราชันล่ะ ทั้งราชันแห่งการทำลาย และราชันแห่งการเยี่ยวยา ถึงแม้บนโลกจะไม่ค่อยรู้รายละเอียดด้านนี้นัก แต่ผมว่า พวกคุณก็น่าจะเคยได้ยิน และเคยเห็นตัวอย่างมาบ้างนะ” ไม่ว่าเปล่า เขายังกระดกของเหลวภายในนั้นดื่มสองสามอึก ปล่อยให้อีกฝ่ายนั่งขมวดคิ้วรอ ก่อนจะเอ่ยต่อ “อีวาน… อีวานและบาสเตียน สองคนนั้นน่ะเป็นราชัน และผมอยากจะรู้ว่า พวกคุณคิดยังไงกับพลังอำนาจของราชันเหรอครับ มองว่ามันน่าอิจฉา หรือน่ากลัวกันแน่?”

“มันก็แล้วแต่ว่าจะเป็นราชาคนไหนครับ”

“โอ้… ผมล่ะชอบคำตอบของคุณจัง” ลูคัสกล่าว ก่อนจะวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะด้านหน้า ขยับตัวโน้มเข้ามาเล็กน้อย จากนั้นก็เปรยขึ้นมาอีกครั้ง “เอาล่ะ… กระดาษแผ่นนี้เป็นแบบทดสอบที่อวาลอนฝากผมมา เธอไม่ว่าง แต่ก็อยากรู้จัก…ทุก ๆ คนให้ดีที่สุด”

            คำพูดแสนประหลาดนั้น ดำเนินมาพร้อมกับการปรากฏของกระดาษสีขาวในความวางเปล่า ก่อนที่มันจะร่วงแหมะลงบนตักของคู่สนทนา พ่อค้า หยิบมันขึ้นมา ก่อนจะขมวดคิ้ว เมื่อเห็นว่า บนกระดาษนั่น มีข้อความอยู่แค่ไม่กี่ข้อความ

            “เลือกมาสิ จะวงกลม หรือขีดเส้นใต้ก็ได้ เลือกมาจากหนึ่งในสามเท่านั้นนะ” ลูคัสอธิบาย ก่อนจะส่งปากกาให้ ทำให้ พ่อค้าตั้งก้มหน้าก้มตาทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้

            ซึ่งคำตอบของเขาก็คือ

            1. ผู้ทำลาย / ผู้รักษา / ผู้สร้าง 

            1.1 สำหรับผู้ทำลาย ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ คมดาบ /กระบอกปืน / ขวากหนาม / เชือก

            1.2 สำหรับผู้รักษา ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ ห้องขัง / ผืนผ้า / รองเท้า / ดอกไม้

            1.3 สำหรับผู้สร้าง ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ เมล็ดพืช / สายน้ำ / ผืนดิน / ท้องฟ้า

2. ความรัก / ความตาย / ความชิงชัง

            2.1 สำหรับความรัก ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ ความโดดเดี่ยว / การพึงพิง / แรงผลักดัน / ผู้เฝ้ามอง

            2.2 สำหรับความตาย ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้  เงินทอง / อำนาจ / คำเยินยอ / ความทระนงตน

            2.3 สำหรับความชิงชัง ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ เถ้าถ่าน / ซากศพ / อนุสาวรีย์ / ความอยู่รอด

3.อิสรภาพ / อำนาจ / ความพ่ายแพ้

            3.1 สำหรับอิสรภาพ ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ ทุ่งดอกไม้ / สายลม / หมู่บ้าน / ลานน้ำแข็ง

            3.2 สำหรับอำนาจ ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ กระดานหมาก / ตรวนโซ่ / กรงขัง / ทหารรบ

            3.3 สำหรับความพ่ายแพ้ ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ หลุมศพ / ความอับอาย / ความภาคภูมิ / การหลบหนี

4. ภัยพิบัติ / ตราบาป / การสังเวยชีวา

            4.1 สำหรับภัยพิบัติ ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ ไฟ / ลม / น้ำ / พสุธา

            4.2 สำหรับตราบาป ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ รอยยิ้ม / น้ำตา / เสียงหัวเราะ / ความเงียบงัน

            4.3 สำหรับการสังเวยชีวา ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ จอก / กระดาษ / น้ำหมึก / ดวงตา

5. สายลมกรรโชก / แสงเทียน / ความมืด

            5.1 สำหรับสายลมกรรโชก ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ ความหลงใหล / ความเสียใจ / ความคลุ้มคลั่ง / ความมีเมตตา

            5.2 สำหรับแสงเทียน ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ ปีก / สองขา / ครีบ / สองมือ

            5.3 สำหรับความความมืด ให้เลือกข้อดังต่อไปนี้ สัตว์ร้าย / นักฆ่า / ภูตผี / การสาปแช่ง

6. ชีวิต

            การอยู่รอด - โชคชะตา - การดิ้นรน - ความทุกข์ทรมาน

7. ปัญหา

            แก้แค้น - เก็บงำ - พึ่งพิง - ปล่อยวาง

8. ใคร?

            ผู้ฆ่า - ผู้เก็บกวาด - ผู้เฝ้ามอง - ผู้ปกป้อง

9. สนามรบ

            กษัตริย์ - อัศวิน  - ขุนนาง - ชาวบ้าน

10. ผู้ชี้นำ

            ความปั่นป่วน - ความหวัง - ความสิ้นหวัง - ความจริง

            มีอะไรจะบอกกับฉัน หรือมีความคิดเห็นอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับคำถามที่ได้ให้เลือกคำตอบไหมคะ? : ไม่ครับ

ลูคัสรับกระดาษแผ่นเดิมที่ถูกวาดเขียนคำตอบมาแล้ว ก่อนจะกวาดสายตามองแบบลวก ๆ ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ไล่มองอย่างละเอียดอีกครั้ง รอยยิ้มพลันปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของชายหนุ่ม พร้อมกับริมฝีปากของเขาที่เผยขึ้น

            “โอเค… ขอบคุณสำหรับคำตอบครับ” เขาลดกระดาษแผ่นนั้นลง “อืม… แต่อันนี้ผมขอถามเป็นการส่วนตัวเลยนะครับ ระหว่าง… กระดาษ ปากกา กับผู้เขียน คุณจะเลือกอะไรเหรอครับ?”

            “ผู้เขียน”พ่อค้า

            “โอ้…” ดวงตาสีแสดเบิกขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เสียงหัวเราะจะถูกขลับออกมาเบา ๆ “ฮะ ๆ ผมว่าผมชอบคุณนะ” รอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา ยามที่เขาเอ่ยต่อ “เอาล่ะ ใกล้จะจบแล้วครับ ผมอยากรู้ว่า คุณคิดยังไงกับจักรพรรดิแห่งเนอาเดียฟอร์ราคนปัจจุบันเหรอ ชอบ หรือเกลียดเขา อยากให้เขาตาย ๆ ไปซะ หรือมีชีวิตอยู่ต่อไปดีล่ะ?” ลูคัสกระแอม “อ๊ะ ใช่ ผมกำลังพูดถึงอีวานคนนั้นนั่นแหละ แต่ผมก็อยากรู้ด้วยนะ ว่าคุณคิดยังไงกับลูกชายคนโตของเขา—โอลิเวอร์น่ะ”

            “ผมไม่รู้จักเขาดีครับผมเลยไม่สามารถตอบได้”พ่อค้า

            “โอเค… โอเคครับทราบแล้ว” ลูคัสผงกหัวเล็กน้อย “เอาล่ะ งั้นการสัมภาษณ์ก็คงจบลงแค่นี้ เอาไว้เจอกันใหม่นะครับ ถ้ามีโอกาส …แต่เอาจริง ๆ ผมไม่ได้อยากเจอคุณหรอก”

            ลูคัสปล่อยให้อีกฝ่ายลุกขึ้น และเดินออกไปจากห้องได้ ถึงแม้คำพูดของเขามันจะน่าเตะปากไปสักหน่อยก็เถอะ…

            ……

“อ๊ะ เดี๋ยวก่อนครับ” ลูคัสขานเรียกคนที่กำลังเดินออกไปจากห้องให้หันกลับมาอีกครั้ง ก่อนจะยิ้ม เมื่ออีกฝ่ายยอมหันมาแต่โดยดี

            ……

            “หยอกเล่นน่ะ… จริง ๆ ก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะครับ การสัมภาษณ์นี่ก็ไม่ได้สำคัญอะไร แค่ผมลืมบอกคุณไปน่ะ” ลูคัสลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินเข้าไปหาคู่สนทนาในระยะประชิด—ชนิดที่ว่าลมหายใจเป่ารดกันเลยล่ะ “โชคดีนะครับ กลับบ้านดี ๆ ล่ะ แล้วต่อจากนี้ก็ใช้ชีวิตดี ๆ ด้วยนะ ระวังจะตายเอานะครับ ผมรักคุณนะ”

          …….

            หลังจากที่อีกฝ่ายจากไปแล้ว ชายหนุ่มก็ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เฝ้ามองประตูบานเดิมที่ปิดสนิทอยู่แบบนั้น…. เนิ่นนาน…

〖 TALK TO SANOVEE 〗

สวัสดีค่ะ! ทางนี้ชื่อโนนะคะ ทางนั้นชื่ออะไรเอ่ยย

เบลครับ

นึกยังไงถึงมาสมัครเรื่องนี้คะ

เห็นมันน่าสนใจดีครับ

มีเหตุผลอะไรถึงเลือกบทนี้คะะ แล้วก็ ขอคำนิยามให้กับตัวละครที่เลือกส่งมาหน่อยค่า

ตัวละครของผมมันประหลาดนะครับเลยต้องเลือกบทคำนิยามคือเป็นทุกอย่างครับ

เรื่องนี้ไม่ได้ดาร์คอะไรมาก แต่ก็มีการตาย ดราม่า และความรุนแรงปนมาบ้าง พอจะรับได้ไหมคะ ;;

รับได้ครับ

เรื่องนี้เป็นนอร์มอลก็จริง แต่อาจจะมีความวายผสมบ้าง อย่างเช่นตัวละครที่ชอบผู้ชายอะไรแบบนี้ พอจะรับได้ไหมคะ

ได้ครับ

ถ้าหากว่าไม่ผ่านบทที่ต้องการ จะรับกลับหรือยัดบทดีคะ

ตามแต่ที่คุณต้องการครับ

ถ้าผ่านบทที่ต้องการแล้ว มันจะมีการเลือกอีกทีค่ะ ว่าหมายเลขไหนจะเป็นตัวหลักตัวรอง ส่วนคนที่ไม่ได้ผ่านหมายเลขนั้น บทก็อาจจะน้อยลงกว่าจำพวกนี้อยู่บ้าง เป็นแบบนั้นคงไม่ว่ากันนะคะ แฮะ

ครับ

โนอาจไม่ได้มาอัพเดทบ่อยอะไรนัก อัพไม่เป็นเวลา ไม่รู้ว่าจะดองไหม แต่ก็จะพยายามนะคะ ไม่ว่ากันเนาะ ;;

ครับ

ชอบสีอะไรคะ (ถามเล่น ๆ ค่ะแต่อยากให้ตอบจริง ๆ 55555)

แดง ดำครับ

เอาล่ะค่ะ หมดคำถามแล้ว ขอให้โชคดีนะคะ!!